Freyja - 01.10.1906, Blaðsíða 17

Jb iiliY'JA
65
IX

ain alrr o
<e
<i>
/•
tfe«*;ee«ees€€e3£££€«€$&€e«:eeee«e««efe«*:t:e«eeee< r
„FarSn Hugi, þegiöu Muni,“ sagöi gamli maöurinn og viö
r l>aö þögnuöu fuglarnir. Maöur þessi var silfurhvítur fyrir
liærum, hár hans og sloegg var afar nrikiö.og yzt klæöa var hann
í loöfeldi miklum úr úlfaskinnum. Hann var svipmikili og
tigulegur. EineygiSur var hann, en þetta eina auga var gáfu
legt og hvasst. Hann haföi gullbaug rnikinn og fornlegan á
hendi og hélt á spjóti miklu og geigvænlegu.
,,Hver ert þú og hví ert ]>ú hér?” spuröi hann Gerði og
bauö henni aö korna nær.
Geröur nálgaöist hann,, kraup á kné og sagöi: „Ég hciti
Geröur, ó, þú hinn rnikli og voldugi. I þrjár nætur samfleytt
(ireymdi mig þennan fugl þinn, cg i hvert skifti sagöi hann mér
aö finna þann er hjá. brunninum sæti. Villt þú ekki segja mér
livar r:sinn meö vaxhöfuöíð er og hjálpa mér til að milda svo
hans harða hjarta, aö hann hætti aö kasta is og snjó niður L
dalinn okkar? Ó, ég veit aö þú vilt hjálpa mér,“ sagöi hún, og
augu hennar fylltust tárum.
,,I>ú ert góö stúlka, Geröur. Ég liefi oft heyrt þin getiö.
< )g af þvi þú ert góö stúlka. skaltu sigra risann meö vaxhöfuö-
iö,“ sagöi gamli maðurinn, og klappaöi mjúklega á ko'.linn á
henni. Aö því búnu brá liann spjótin.u yfir brunninn og
sagöi: .
„Vatn, sem aö vellur
frá veraldar inni,
upp gef þú auölegö
úr iörum þinum.
Allfaöir óskar,
Óöinn þaS bvöur.“
Kom þá. upp úr brunninum skínandi fiskur. sem hélt á hvitum
steini. í munninum, Samkvæmt bendingu frá lierra sínum.
t flaug Murii niöur og tók steininn úr munni fisksins og lagöi i
lófa hans. Hvarf fiskurinn þá samstundis, en gamli maðurinn
rétti Geröi steininn og sagöi:
» „Taktu við steininum, Gerður. hann er hvítur e’ins og hjarta
þitt. Taktu v'iö honum, og Allfa.öir blessar þig.“ Geröur leit
upp 0g sagöi i auömýkt hjarta síns: ,.Ert þú þá hinn mikli
Allfaðir?“ En er hún haföi þelta sagt, kom þoka mikil upp úr
brunn.inum og umkringdi bæöi hana. gantla manninn og brunn-