Freyja - 01.08.1908, Síða 21

XI. u
fr'REYjA
21
Guð g>efi að sö tíð sð í nánd að menn og konur vinni samhuga
íið þessu velferðarmáli. Þá mun friður ríkja meðal mannanna
barna að svo mikiu leyti sem verða má I þessum ófullkomna heimi,
Tant illon, £8 júlí 1908 — Jjhanna Thorsteinsson,
Kæra M. J, Benedictson: Mig-langar tii að senda „Ereyju1'1
nokkrar iínur um komu Bandaríkja herskipaflotans til Seattle.
Hann kom 23, maí inn á höfnina hérna, 13 skip í röð með jöfnu
millibili og var það hin fegursta sjón, enda var allt prýtt með
Bandaríkjaflögguni og flotanuni fagnað af borgarhúum með hinni
rnestu viðhöfn. Við íslenzku kouurnar ásamt aiíra þjóða fólki
gengum sem næst sjónum að verða mátti til að sjá innsigiing skip-
anna og minnti það mig á marga glaða stund á Fróni.
Á mánudaginn 23, maí fóru Seattíe-búar með hermönnunum
uppí sýningargarð borgarinnar, varþar skemmtun hin beeta, alls-
konar íþróttir sýndarogþess á miili spilaði hornleikaraflokkurinn.
Sýningargarðurinn liggur hátt og er þaðan útsýni hið fegursta,
ströndin vogskorin, suógi vaxin og hvervetna byggt með fram
sjónum, I þetta sinn sýndu .öandamenn risnu sína eins og oftar,
sýningargarðinum var breytt í einn stóran borðsal, bjarndýrum,
uxum og alifé var slátrað. Þar voru borð við borð og ókeypis
inatur fyrir alla. Settust mennað borðuin, ríkir og fátækir hlið
við hlið án tillits til auðs eða mannvirðiuga að mér virtist. Ekki
var þar vín, en matur og kaffieins og hvervildi hafa og stóðu
Negrar fyrir beina. Tuttugasta og sjötta maí fóru frarn kapp-
reiðar, sund og aðrar íþróttir. Þess á milli spilaði hornleikara-
flokkur eins og daginn áður. Sagter að lb0,000 manns hafi verið
gestkomandi í Seattle þessa daga, en kringum hálfa milljón
manns alls samankomið og kvað aldrei hafa verið héreins mikið
um dýiðir og við þetta tækifæri. Heyrt liefl ég zð Japanítar hér hafl
geflð fieiri þúsund dollara til flugeldakaupa í virðingarskyni við
Bandaríkjaflotann. Þótti mér það hin inesta skemmtun að horfa
út um gluggann minn á kvöldin á marglitu flugeldana sem
sveimuðu í loftinu yfir skipnnum, ekki ólíkt norðurljósunum
heima á Fróni,
Af sjálfri mér er það að segja, að ég vareitt ár eystra eftir að
ég sá þig síðast, en svo fór ég vestur hingað að lækna ráði með Al-
<itsi dóttur mína, sem var að missa heilsuna. Fyrsta árið var hún
alveg frá vinnuen hresstist þó mjög, mest við sjóböðsem hún tók
stöðugt, og er hún nú heiisugóð orðin. Sjálf er égog hraust þó ég