Helgarpósturinn - 03.08.1979, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 3. ágúst 1979 —he/garpásturinn._
—helgar
pásturinn—
utgefandi: Blaðaútgáfan Vitaðsgjafi
sem er dótturfyrirtæki Alþýðublaðs-
ins, en með sjálfstæða stjórn.
Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guð-
mundsson
Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn
Vignir Sigurpálsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Öskar Haf-
steinsson.
Blaðamenn: Guðjón Arngrimsson,
Guðlaugur Bergmundsson, Guðmund-
ur Arni Stefánsson og Halldór Hall-
dórsson.
Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason
Auglysmgar: lngib|org Siguróardóttir
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir
Dreifingarstjóri: Sigurður Steinars-
son
Ritstjórn og auglýsingar eru að Síðu-
múla 11, Reykjavik. Simi 818óó. Af-
greiðsla að Hverfisgötu 8-10. Símar:
81866, 81741, 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Askrift (með Alþýðublaðinu) er kr.
3.500.- á mánuði. Verð i lausasölu er
kr. 180.- eintakið.
Kokteill á dag
fíg bef stundum undrast fjölda
negrunarkúra i heiminum. Þeir
:ru næstum jafn margir og fjöl-
jreytilegir og fólkiö sem i þá fer.
rteyndar viröist mér aö flestir
íafi annaö hvort fariö i
negrunarkúr einhverntima, eöa
íafa á prjónunum áætlanir um aö
'ara i einn. Allt hefur þetta fólk á
Lakteinunum fjöldann allan af
uppskriftum á grennandi fæöu,á
samsetningu hennar, iista yfir
magn per máltíö, máltiöir per
iag, daga per megrunarkúr og
megrunarkúr per manneskju. Og
lávisindalega kalóríutöflu.
Þrátt fyrir þetta (éíg hef enga
;rú á aö það sé vegna þessa) sé ég
ifar sjaldan fólk sem beinlinis cr
sjúkt af offitu. Þaö er reyndar
spurning útaffyrir sig hvenær fólk
jer oröiö feitt. Flestir tslendingar,
einsog aörir jaröarbúar eru lika I
imeöailagi feitir. Þeir eru ekki
fiema örfáir sem þjást likamlega
ivegna of mikillar fitu. Offita er I
kollinum á flestum, alveg eins og
minnimáttarkenndin sem þjáir
svo marga útlitsins vegna.
Langömmur okkar höföu ekk-
crt á móti þvi aö vera búsældar-
legar. Þaö þótti einu sinni fint aö
vera þéttholda, alveg eins og þaö
þótti fint aö vera sem hvitastur á
hörund. Svona leikur tlskan sér
aö okkur. Við trúum þvl aö viö
séum fallegri i þessum fötum en
öðrum.en aö örstuttum tima liön-
um eru hin fötin aftur oröin
fallegri. Þaö væri gaman aö vita
hversu margir heföu atvinnu af
þvi hér á islandi aö ditta aö útliti
Fólks. Þeir skipta þúsundum.
Nýlega las ég læröa grein eftir
matvælafræðing i bresku tima-
riti. Hún fjallaöi i meginatriöum
um hversu hollt væri fyrir mann-
skepnuna aö fá sér einn tvöfaldan
á dag. Kokteill á dag kæmi heils-
unni i lag.
Afengi lækkar kólesterólmagniö i
bióöinu sé þess neytt i hófi, og
dregur þvi úr likum á hjartasjúk-
dómum. Afengi er þvi hollt, segir
þessi breski doktor.
Hann bendir Hka á þann al-
genga misskiining aö náttúruleg
óunnin fæöa sé holl, og aö hollur
matur sé sjálfkrafa megrandi.
Hann segir aö óunnar fæðuteg-
undir séu jafnvel stundum ban-
eitraðar vegna ókunnra sýkla, og
þvi varia mjög heilnæmar. Sykur
segir hann lika alveg eins hollan
og hunang og kartöflur segir hann
aö mestu vatn og þvi ekkert fit-
andi.
Svona er þetta afstætt allt-
saman.
Þeir fjórir mílljaröar llkama
sem eru á jöröinn eru ótrúlega
líkir. Sumir eru aö visu meö
lengra nef en aörir. Aörir meö
stærri rass en hinir. Tilbreytingin
er samt afar litil. En samt er eng-
inn þó eins. Þaö er kannski sú
staöreynd sem gerir þaö aö verk-
um aö fólk eyðir jafn griöarlegri
orku i aö vera fallegt og raun ber
vitni. Jafnvel þótt allir viti aö
feguröin kemur innanfrá.
Mannskepnunni viröist ómög-
legt aö sætta sig strax i upphafi
viö þann likama sem hún fæddist
i, hvernig sem á þvi stendur.
Þróunin er lika sú aö öil tilbreyt-
ing hverfur. Langt nef er stytt
meö skuröaögerö, skakkar tennur
réttar meö spöngum, hár krullað
meö permanenti, rass og magi
minnkaður meö megrunarkúr.
Veröykkur aö góöu
GA
Og bræður munu berjast
Núer barist á Vellinum. Ekki
Rússar viö Kana, ekki rauöliðar
viö hvltliöa, ekki Æskulýðs-
fylking við Heimdall, heldur
kerfiö viö s jálft sig. ,,Viö höfum
ráö yfir þessu, þaö er engin
spurning um þaö”, sagöi fulltrúi
eins kerfisapparatsins, eftir aö
starfsmenn hans höföú varpaö
fulltrúum annars kerfis-
apparats á dyr. Hinir siöar
nefndu höföu ætlaö aö kikja i
ratsjána i nýja flugturninum á
Vellinum. „Þeir báöu ekki um
leyfi og því var þeim hent út”.
Styrjöldin á Vellinum er
ennþá háö meö hnúum og hnef-
um, en gæti svo sem breyst i
kjarnorkustrið áður en varöi, ef
hin striöandi öfl færu aö gramsa
i moldarhaugunum kringum
Völlinn I leit aö gjöreyöingar-
vopnum. Orrustan snýst um
þaö, hvort ráðuneytið kennt viö
samgöngur og ber ábyrgö á
steinkastinu i Þingvallahringn-
um, skuli ráöa loftferö um og
yfir Vellinum lika, ellegar hvort
ráöuneytiö í blankskónum og
dökku fötunum, bandiö hans
Benny Goodmanns, á aö góna á
nýju ratsjána. Og vissulega er
til mikils aö vinna, þvi hún er
eftirsótt dýröin hjá SAM-frænda
þar suður á nesjum. Tertur og
blöörur viö hátiöleg tækifæri.
Kannski skrautlegir hattar lika,
gratis, og tyggjóiö ómælt. Svo
er liklegt aö hann lumi á bjór.
EftilvUl Pólar bjór: Bjórnum
okkar, sem viö fáum aðeins við
hátiöleg tækifæri hjá SAM, eöa
utan lögsögu og landhelgi. Og
graöhestamúsikk aUan sólar-
hringinn.
Eins og málum er háttaö nú,
er farþegaþotan frá Kaup-
mannahöfnmeö gestina á vina-
bæjarmótin eiginlega herflug-
vélef húnlendirá VeUinum ogá
aUt undir ráöuneyti kennt viö
utanrikismál, sem er raunar
hernaöarmálaráöuneyti okkar
inn viö beiniö. En þegar þotan
lendir I Vatnsmýrinni vegna
smávægilegrar bilunar, þá má
samgönguráöuneytiö.
Þetta minnir óneitanlega á
söguna um slökkvUiösstjórann á
flugvellinum, sem spuröur var
aö þvi, hver væri verkaskipting-
in milli flugvaUarslökkviliösins
annars vegar, og bæjarslökkvi-
liösinshins vegar, en flugvöllur-
inn var i miðjum bænum.
hákarl
,,Ja”, sagöi slökkviUösstjór-
inn og neri hökuna. „Ef þaö
kviknar i á flugvellinum, þá ræö
ég, en ef þaö kviknar i’ inni i
bænum, þá ræöur slökkviliös-
stjórinn . I bæjarslökkviliðinu.”
,,En hvaö þá ef flugvél hrapar
á bæinn og kviknar I út frá öllú
saman. Hver ræöur þá”, var
spurt.
„Ja”, svaraöi slökkviliös-
stjórinn á flugvellinum og velti
vöngum. ,,Ja, þá er þaö eigin-
lega samkomulagsatriöi”.
Já, menn eru stórir upp á sig,
og þaö er um aö gera aö gefa
ekki eftir eitt hænufet, þegar
valdiö og viröingin eru annars
vegar.
Átökin um nýja flugturninn á
Vellinum eiga vonandi eftir aö
magnast á næstunni þvi varla
getur apparatiö sem sparkiö
fékk i rassinn látiö herma upp á
sigheigulshátt. Vonandi segiég
og þá aö þvi tilskildu, aö appa-
rötin fari ekki aö varpa hel-
sprengjum hvert á annaö, enda
greinar af sama meiöi. Minna
má lika gagn gera. Og viö hvaö
eiga óbreyttir borgarar aö
skemmta sér I dýrtiöinni,
gengissiginu og skattasúpunni,
ef ekki aö horfá á kerfiö kljást
viö s jálft sig eins og ánamaökur
i hörkubardaga viö hinn endann
á sjálfum sér.
Ætli þetta veröi ekki enn eitt
deiluefnið handa blessaöri
rikisstjórninni okkar og siö-
degispressunni. Vonandi nógu
hasarderaötil þessað veröbógl-
unni veröi varpaö aftur fyrir
bak i bili, enda hver maður orö-
inn hundleiður á svoleiöis.
Nú eiga þeir sjálfsagt eftir aö
rifast heiftúölega um ratsjár-
kiefann á rikisstjórnarfundum
hermálaráöherrann, innblásinn
af baráttuþreki og útblásinn af
hamborgurum, nýkominn frá
tengdamömmu fyrir Vestan, og
samgönguráðherrann nýkom-
inn úr rykmekkinum og stein-
kastinu á söguslóöum Snorra,
uppblásinn af hetjumóöi og til-
búinn aö höggva mann og ann-
an. og siödegispressan sér
fram á betri tiö meö blóm I
haga.
Hins vegar biöur maöur þess
bara aö SAM frændi sjálfur
komi á vettvang meö hvita
skeggið sitt og hattinn hvita,
bláa og rauöa meö stjörnunum,
taki i hnakkadrambiö á hinu
striöandi kerfi og segi: „Athug-
iði bara drengir, að þið eruð aö
rifastum flugturninn minn. Þiö
eigiö ekkert i honum og ekki
ratsjána. Ekki heldur Völlinn og
graðhestaútvarpsstöðina og
slökkviliöiö. Svona hættiöi aö
rifast rilax og komiði i tertu og
kók.”
Hákarl.
Dyravarzla viö skemmtistaöi I
Reykjavik er vandasamt starf.
Agangur mikill, ölvun áberandi
og mikillar lagni þörf til þess, aö
ekki fari allt úr böndunum fyrir
utan dyrnar. Þess vegna þarf
mikla mannþekkingu og lempni
til, ef dyravarzla á aö veröa á-
rekstralaus.
Dyravörðum er þetta mislagið.
Sumir kunna þetta, aörir ekki.
Yfirleitteru þetta stórir og sterk-
ir náungar, sem stundum leggja
meiri áherzlu á krafta en hugsun.
Og stundum fer illa. ófáir hafa
fariö illa út úr viöskiptum sinum
viö dyraveröi.
Leiðinleg dæmi um þetta heyr-
ast alltaf viö og viö. Eftirmál
veröa hins vegar sjaldan eftir
slika atburði. Astæöan: Sá sem
lendir i útistöðum viö dyraverði
er yfirleitt ölvaöur og þvi ekkert á
hann hlustað. Auk þess hefur
hann sjaldnast vitni. Dyravörður,
á hinn bóginn, er aldrei einn. Og
þeim er yfirleitt trúaö betur en
einhverjum, sem er ölvaður og
„var meö uppsteit” eöa hver svo
sem ástæða eða skýring dyra-
varða er.
Þannig er ákaflega algengt, aö
réttur sé brotinn á saklausu fólki
án þess, að það geti á nokkurn
hátt náö fram málsbótum.
Ofangreind lýsing á að sjálf-
sögöu ekki viö um alla dyraverði.
Nú hefur inngöngureglum á
skemmtistaði verið breytt. Hálf-
tólf lokunarreglan er ekki lengur i
gildi og binda menn miklar vonir
við þessa breytingu.
Fyrstu helgina, sem þessar
reglur voru i gildi fylgdist blaða-
maður Helgarpóstsins meö á
skemmtistaö, þar sem aö undan-
förnu hafa átt sér stað atvik
sem eru leiöinleg til frásagnar.
Viö vildum sannreyna hvort sög-
urnar um ruddaskap dyravaröa
væruuppspuni eða hvort eitthvað
væri hæft i þeim.
Raunin varö sú, að viö urðum
vitni að ljótum atburði. Og fyrir
það eitt aö fylgjast með atgangi
nokkurra dyravarða á Hótel Borg
var okkur vfsað á dyr. Við buðum
lögreglunni að bera vitni um
þetta atvik. Við litum á það sem
borgaralega skyldu okkar á sama
hátt og borgurum ber skylda til
þess aö hverfa ekki af slysstað
verði þeir vitni að slysi.
Þetta boö þakkaöi lögreglan.
Hún þrábaö okkur raunar um að
fara og vera ekki að skipta okkur
af þvi, sem okkur kæmi ekkert
við!
Helgarpósturinn ætlar ekki að
rekja þaö mál, sem viö höfum i
huga i neinum smáatriöum.
Leiðrétting
Eitthvaö hefur skolast til á
milli okkar Björns Vignis, þegar
hann var að yfirheyra mig um
hvers vegna ég heföi kosiö aö
skrifa um kirkjuna á Hvalsey i
siðasta Helgarpóst. í formála —
eða kynningu — stendur, eftir
mér er haf^aö viö þ'átttakendur i
námsátefnu um Grænland höfum
fariö til Narssarsuaq og skoöaö
tilraunastöö landbúnaðarins þar.
Þetta er sumsé ekki rétt. í
fyrsta lagi fórum við til Narssaq
og ræddum þar við fulltrúa
bæjarstjórnarinnar og bæjar-
stjórann, ásamt formanni verka-
lyösffelagsins á staönum, um
sveitarfélagiö og námugröft þar I
ná grenninu. Tilraunastööin i
landbúnaöi er hins vegar ekki i
Narssaq, heldur ÍUpernaviarssuk
sem er ekki langt frá Hvalsey.
Birni Vigni til afsökunnar skal
þess getiö, aö mér var engin feiö
aö muna hvað tilraunastööin hét
og þaöan af siöur hvernig ætti aö
skrifa nafniö. Lái mér hver sem
vill.
(Innan sviga má geta þess aö
viö komum vissulega til Narssas-
uaq, þvi flugvöllurinn sem viö
fórum um var þar, auk þess sem
viö vorum þar veöurteppt á þriöja
sólarhring eftir aö námsstefnunni
lauk. En þaö er önnur saga.)
Haukur Már Haraldsson