Helgarpósturinn - 08.05.1981, Blaðsíða 12

Helgarpósturinn - 08.05.1981, Blaðsíða 12
12 13 viölði: Guðmundur Arni Sielánsson „Viltu endilega tala um pólitxk? Það þýðir ekkert að reyna að pumpa mig um pólitikina og stöð- una i Sjálfstæðisflokknum. Ég er alveg utan viö þetta allt saman nú orðið.” — Það er einmitt þess vegna sem við höldum að þú hafir eitt- hvað til mdlanna að leggja. Þú sért nefnilega ihæfilegri fjarlægð frá hamaganginum og þorir þar af leiðandi að setja þig i dómara- sæti.” „Þori, segir þú. Ég hef yfirleitt þoraö að kalla hlutina sinum réttu nöfnum.hvortsem ég hefistaðið i eldlinunni eða utan hennar, en ég vil ekki setjast i eitthvert sleggju- dómarasæti.”. Þessar orðaræöur áttu sér stað á efstu hæð húss nr. 9 við Pósthús- strætið. Nánar tiltekið á skrif- stofu launadeildar Reykjavikur- borgar, en þar er Magnús Ósk- arsson æðstraðandi. Magnús hef- ur um árabil starfað hjá borginni og vareinnig i eina tið kosninga- stjöri Sjálfstæöisflokksins og tók á sinum tima virkan þátti deilun- um innan Sjálfstæðisflokksins, þegar Gunnar og Geir slógust um varaformannssætið árið 1970. Þá hefur hann sl. 5 ár veriö formaður Knattspyrnufélagsins, Þróttar. Magnús er kvikur maður i hreyfingum og þá ekki siður i svörum. Ekki virkar hann heldur um of bliður á manninn hvorki ef litið er til svipbrigöa eða tónteg- undina i tali. Virkar á mann sem harðjaxl. fyririæKiö sö vera mannesh|a En við skulum gefa Magnúsi orðið og spyrjum fyrst hvernig það sé fyrir hann, háttsettan em- bættismann hjá borginni og jafn- framt yfirlýstan sjálfstæðis- mann, að vinna undir stjórn vinstri meirihluta. „Ég var ekki spurður um pólitiskar skoðanir, þegar ég var ráðinn hingað til vinnu af þáverandi borgarstjóra, Gunnari Thoroddsen og það hefur ekki verið gert þau ár, sem ég hef starfað hjá borginni. Ég er hér i vinnu sem starfsmaður, en ekki sem sjálfstæöismaður. Ætli ég sé kannski ekki fyrst og fremst hér sem maður, en það er mikið fyrir- tæki að vera manneskja, eins og þar stendur, og vefst fyrir mér eins og öðrúm/’ — En má nú ekki hálfpartinn segja, að vinstri ménnirnir sem nú stjórna, séu búnir að setja þig hálfpartinn út i kuldann, þegar þeirsenda þig hér upp undir þak- skegg i hæfilegri fjarlægð frá borgarstjórnarskrifstofunum — hinum eiginlegu? „Nei, nei, nei. Það var búið að ákveða þennan flutning áður en meirihlutaskipti urðu i borgar- stjórninni. Og það er nú eiginlega ekki fyrr en viö þennan flutning, að launadeildin ,og þar með ég, fær almennilega vinnuaöstöðu. Til viðbótar má geta þess, að ef borað er hér gat á vegginn, þá myndi ég halda að loftlinan að skrifstofu borgarstjóra væri ekki ósvipuö þvi', sem var fyrir flutn- inginn.” — En gætir þú ekki sem valda- mikill embættismaður hjá borg- inni gert meirihlutanum erfitt fyrirá margan hátt i þinu starfi, ef þér sýndist svo? ,,Já, ég er með krónlska (þrótta- bakterfu — Guði sé lof fyrir það.” „Jú, það væri ekkert auðveld- ara, en frekar en aö gera það, þá myndi ég ganga hérna fram á gang og sækja svarta hattinn minn og kveöja kurteislega. Ég hef aldrei verið klæðskerasniðinn fyrir stjórnmálaflokka og farið minu fram, burtséð frá þeim pólitisku vindum sem blása.” — En ef ég held áfram að pumpa þig lim þessi atriöi. Gætir þú ekki lekið upplýsingum úr borgarapparatiriu til Sjálfstæðis- flokksins þ.e. minnihlutans hér i borgarstjórninni. „Blessaður vertu, það er út i hafsauga að spyrja um þetta. Það myndi enginn hvorki sjálfstæðis- menn né aðrir, leyfa sér að traktera mig á óskum um að bregðast trúnaði. Þeir hinir sömu vita gjörla hvernig svör þeir fengju.” „Ekhi vel öyyyöup lyrír enduruærmgu” — Nú talaði nýi meirihlutinn um það á sinum tima og þá einkanlega Guðrún Helgadóttir borgarfulltrúi, að það þyrftief til vill að hreinsa til i embættis- mannakerfi borgarinnar og reka ihaldsembættismennina og ráða i þeirra stað menn með réttan lit- arhátt í stjómmálum. „Ég held nú að enginn hafi tal- að svona nema Guðrún og ekki hefég heyrt eitteinasta misviturt orð frá stjórnendum borgarinnar um endurhæfingu á okkur „gömlu” embættismönnunum. Ég hugsa lika að ég sé ekki tiltak- anlega vel byggður fyrir endur- hæfingu af sliku tagi.” — Þú myndir nú samt varla gráta hátt né mikið þótt þessi vinstri meirihluti félli og sjálf- stæðismenn kæmust til valda á nýjan leik? „Ég hef litið grátið frá þvi ég var barn. Tæki varla upp á þvi af þvi tilefni. Annars hef ég yfir engu að kvarta. Mér hefur ávallt verið sýnt mikiö traust i minu starfi og þeirsem hafa gert það, eiga að fá það metið i hollustu, hvernig sem alltveltur. A þvi hefur engin sér- stök breyting orðið, þótt pólitiskir litir hafi breyst i st jórnun borgar- innar. Ég hef fengið að starfa sjálfstætt og kannast ekki við til- raunir til að nota mig sem pólitiskt verkfæri. Þetta hefur verið svona þau 25 ár, sem ég hef verið hér og ég trúi þvi vart, að á þessu verði gerðar neinar breyt- ingar héðan af .” — En eru stjórnmálamennirnir — borgarfulltrúarnir — ekki alltaf með fingurnar i þinum störfum? Færðu frið? „Það hefur farið dálitið i vöxt á siðari árum, að st jórnmálamenn i nefndum eru farnir að fara ofan i dagleg störf starfsmanna og beita sinum áhrifum á þau. Þessi þróun var byrjuö áður en meirihluta- skipti urðu, það tek ég fram. Hef minarefasemdirum þessa þróun, og tel að hið opinbera kerfi verði óvirkara og siðar starfhæft ef mjög langt verður gengið á þess- ari braut. Aö lylgiasl með önðunum á liörninni Hér eins og annars staðar er meðalhófið best. Þetta hefur stundum gengið út i öfgar. Þegar borgarstjórn og borgarráð getur eytt hálfum starfsdegi i þaö að ræöa starf hálfsdags starfsmanns hjá borg- inni, sem hefur það verkefni að fylgjast með öndunum á Tjörn- inni, þá nær þetta ekki orðið neinni átt. Auðvitað eru svona mál verkefni embættismanna, Hafliöa garðyrkjustjóra er óhætt að fda annað eins og þetta og miklu meira. Svipaö dæmi má nefna og það er þegar pólitisk nefnd er farin að ákveða það á fundum, i hvaöa gerð af rúmum sjúklingarnir á Borgarspitala eiga að liggja i. Ef ekki er tekið mark á tillögum stjórnenda spitalans, væri minna vitlaust’ aö láta sjúklingana greiöa atkvæöi? Það eru svona sönn dæmi, sem fá mann til að hugsa hvert þessi þróun steínir. Ég get ekki séð i framtiðinni að borginni eða hin- um opinbera takist að fá úrvals- starfsmenn i vinnu, ef sjálfsögð yfirstjórn stjórnmálamanna, breytist i verkstjórn nefnda á flóknum og sérhæfðum viðfangs- efnum. Ég vil þó endilega itreka það, að ég sjálfur hef verið að mestu blessunarlega laus viö afskipti af þessu tagi. Ég sagðist hafa verið látinn að mestu I friði, en þaö hefur þó komið fyrir, að menn hafa reynt að pressa mig, en niðurstaöan hefur nú einatt veriö sú, að þeir hafa farið frá mér meö skottið á milli fótanna. Ég man einu sinni eftir þvi að einn sjálfstæðismaður, kosninga- smali flokksins, sem taldi sig eiga eitthvað undir sér, baö um það eitt sinn. eða öllu heldur krafðist þess af mér, að ég gerði honum einhvern sérgreiða i krafti em- bættis mins. Þetta var skömmu fyrir kosningar og hann taidi þvi stöðu sina allsterka og vel mætti vera að hann kysi t.d. kommana Þetta var f tið fyrri meirihluta. Ég hins vegar taldi þetta erindi ekki eiga rétt á sér og setti mig gegn þvi. Bréf kom frá yfirmanni hans, ósköp hlutlaust, um að hann hefði verið að „kvarta” við sig um launamál sin og vinir hans hefðu tekið undir það. Meðan sendillinn sem kom með bréfið staldraöi við, afgreiddi ég málið með þessari áritun neðan- máls og sendi til baka: Vilhjálmur var að kvaka, vinir hans undirtaka, allt fer á kaidan klaka, nú kýs hann Guðmund Jaka. Auðvitað var þetta gert i flýti og dagsins ötui, en meiningin komst til skila.” Var aö horia á PrúðuieiKarana — Nú hefur þú i gegnum tiðina séð um kjarasamningana við verkalýðsfélögin i ASt fyrir borg- ina. Hefur engin breyting oröiö þar á við meirihlutaskiptin i borgarstjórninni? „Nei, ekki get ég sagt það. Sið- astliðið haust var þó gerð ályktun i borgarráði sem ekki var skilin öðruvisi en svo, en að pólitiskri nefnd væri falið að ræða við verkalýðsfélögin i ASl, sem borg- in semur við. Ég hætti þá snar- lega aðmætaá samningafundum,' fundum sem ég hafði mætt á og verið sem fulltrúi borgarinnar á 3ja áratug. Siðan kom að þvi að min var saknað á fundunum og það voru einkanlega fulltrúar verkalýðshreyfingarinnar sem höfðu samband við mig. Ef til vill út af þvi að fátt kemur i staðinn fyrir reynslu i samningum sem þessum og reynsluna ætti ég að hafa. Svo þegar þessir samningar voru allir komnir á lokastig, þá var hringt i migá föstudagskvöldi og ég endilega beðinn að koma á samningafund og reyna að leysa ákveðið mál. Ég sagði sem var, að ég ætti þvi miður ekki heiman- gengt, þvi ég væri að horfa á Prúðuleikarana i sjónvarpinu'. A næsta borgarráðsfundi á eftir var það siðan samþykkt, að standa að samningum með hefð- bundnum hætti og eins og áöur vann ég það verk strax á eftir i umboði borgarráðs. Þaö má svo sem fljóta með að annar af tveim- ur fulltrúum Sjálfstæðisflokksins treysti sér ekki til að greiða þvi atkvæði, að fela mér samninga- gerö þessa.” — Hvernig likar þér lifið sem samningamaöur? „Ef sleppt er pólitiskum straumi, þá er það ánægjulegt. Samningar eru vandasamt mannlegt viðfangsefni fyrir fag- menn, en ekki stjórnmálaþras. Ég held ég hafi leyst fleiri vanda- mál í samningum. viö menn, sem hafa ólikar pólitiskar lifsskoðan- ir, en við samherja á þvi sviði.” Við Magnús ventum nú okkar kvæði í kross og ég baö hann aö lita á stöðuna i Sjálfstæöisflokkn- Föstudagur s, mar i98i helaaron^ti irírtn he!narpn=rh irinrí Fðstudagur s. mai ivsi Mapús Oskarsson i Belgarposisviðiaii um. „Ég hef nú alltaf forðast það að festa mig i pólitiskum trúnað- arstörfum og tekist bærilega að stýra framhjá sliku. Það hefur þó alls ekki hneppt mig i fjötra og mér tekist að hafa min áhrif, þeg- ar ég hef haft áhuga á sliku og jafnframtaö hafa mina hentisemi og standa álengdar þegar ég vil. Ég hef vissuiega gaman að taka til hendinni, þegar eitthvert fjör er i hlutunum, en leiðist alveg óskaplega þessi pólitiska meðal- mennska. Min siöasta rispa i pólitikinni var 1970, þegar við nokkrir sjálf- stæðismenn vildum gera Gunnar Thoroddsen að varaformanni flokksins. Ég vil hins vegar hafa það á hreinu, að það eru min siö- ustu pólitisku afskipti sem máli skipta.” „FloKKupinn leiðiniegur” — Hvemig augum litur þú, gamall stuðningsmaður Gunnars, á stöðu hans nú? „Ég held að það sé tima- skekkja, að hann skuli nú vera á toppnum,en ekki fyrir tiu árum. 1 framhjáhlaupi get ég látiö þess getið, að þegar ég studdi Gunnar gegn Geir, á landsfundinum, 1970 þá var Geir borgarstjóri og ég eins og nú, embættismaður hjá borginni. Ég sem sagt hafði eng- an beyg af honum, þá fremur en stjórnendum borgarinnar nú. Og ég hef ekki orðið þess var að ég hafi verið látinn gjalda þess, aö segja minar meiningar hiklaust og án þess að skafa utan al þeim.” — Hvernig list þér nú á stööuna i Sjálfstæðisflokknum i dag? „Flokkurinn er fyrst og fremst leiðinlegur, eins og raunar aðrir islenskir stjórnmálaflokkar i dag. En þótt Sjalfstæöisflokkurinn sé leiðinlegur, þá þýðir það ekki að stefna hans sé leiðinleg. Það er nú eitthvaö annað. Breski ráðherrnann, Lord Hailsham sagði, að þegar stjórn- málamenn væru orðnir leiðinleg- ir, væri lýðræðið í hættu.. Þetta mættu menn hugleiða hér. Ég hef alltaf viljað hafa rúm til átaka i stjórnmálaflokkum og þá sérstaklega Sjálfstæðisflokknum, enda er hann og á að vera flokkur ólikra afla, sem auðvitað verður að stilla saman. Hef gjarnan verið i uppreisnar- armi flokksins. Er einfaldlega i eðli mfnu á móti hallelújahópum, þótt enginn nái að visu árangri, án þess aö kunna pólitískt áralag. Þeireru t.d. ekki mjög samstilltir ræðararnir i Sjálfstæðisflokknum þessa stundina.” — Er til einhver „patent” lausn á vanda Sjálfstæðisflokksins i dag? „Ekki svo ég viti. Ég verðnú að viðurkenna, þótt ég hafi i gegnum árin ætíð tekið beinharða afstöðu og leiðst afskaplega mikið hlut- leysi, hvar og hvenær sem er, þá hef ég vikiö þvi tilhliðar að kryfja til mergjar þetta foringjavanda- mál Sjálfstæðisflokksins, þótt ég sé auðvitað óánægður með stööu mála." „Sl|ðpuín hpein og Kláp límasKeKKja” — Hvað með rikisstjórnina? „St jórnin er hrein og klár tima- skekkja. Eins og ég minntist á, þá hefði Gunnar átt að vera kominn á toppinn löngu fyrr. Hans afl var það mikiö, að mönnum mátti veröa ljóst aö þvi yrði ekki haldið niðri til eilifðarnóns. Þú mátt aldrei króa sterkan andstæðing þannig af,. aö hann eigi enga undankomuleið, þvi þá gæti hann brotist út á þánn hátt, sem þú bjóst ekki og vildir sist að yröi. Gunnar gataldrei verið „statisti” i stjórnmálum.” — Þaö er kannski eitthvað svipað með þig. Þú hefur kannski ekki tekið virkan þátt i pólitik- inni, vegna þess að þú hefur ekki viljað vera i aukahlutverki? „Ja, ég er sjálfsagt lélegur undirleikari, og enn minni messi- as. Hinsvegar losna ég auðvitaö aldrei viö pólitíkina úr blóðinu og ef til vill kemur sá vilji upp i mér seinna að fara út á vigvöllinn og berjast. Ég hef nefnilega ansi hreint gaman af þvi að berjast og taka þátti þvi sem er aö gerast i kring- um mig. Er stútfullur af enda- lausum áhugamálum. Mér hefur aöeins verið lofað einni ævi með fullri vissu og þvi eins gott að nota timann. Siöustu fimm árin hef ég t.a.m. tekið virkan þátti störfum iþróttafélagsins Þróttar, verið þar formaöur, og likað alveg prýðilega.” „Neimla enga aKpa i RegKjaviK” —• Umhverfisverndarmaðurinn Magnús Oskarsson, hvaða fyrir- brigði er það? „Það er raunar einfalt mál að skýra það hvers vegna ég fór út i baráttuna með Sundasamtökun- um. StS hugðist þar reisa stórhýsi á lóð, sem haföi aldrei átt að byggja á. Þetta þýddi það, að af hverfisbúum og öðrum var tekið útsýni, sem okkur var búiö að lofa hátiðiega. Þetta var gjörsamlega óþarft frumhlaup og við ibúarnir i hverfinu risum þvi upp til mót- mæla. StS gaf sig og auövitað olli það engum erfiðleikum að finna stórhýsinu stað annars staðar. Auk þess hafa Sundasamtökin miklu viðtækari stefnuskrá.” — En var ekki sannleikurinn sá, að þú fórst út i þessa baráttu til þess að herja á StS veldinu, fremur en það að þú hafir haft umhverfisverndarsjónarmið að leiðarijósi? „Þessu neita ég auðvitað. Hins vegar get ég ekkert að þvi gert þótt vinsældir SIS séu minni i höfuðborginni, en margir kysu. Annars vil ég forðast allar öfgar i sambandi viö umhverfisvernd. Ég heimta énga akra i Reykjavik. Ég skal fyllilega játa, að mér leiðist landbúnaður. Hins vegar sé ég enga þversögn i þvi að vilja halda i útsýnisfegurð. Ég ætti a.m.k. erfitt meö að halda lifi ef ég sæi ekki í sjó, eða vissi af hon- um nærri. Rauðavatniö myndi t.d. ekki duga mér.” — Hvað með afskipti þin af Þrótturum, þú gamli KA maður frá Akureyri? „Já, ég er með króniska iþróttabakteriu— Guði sé lof fyr- ir þaö. Ég kynntist Þrótti fyrst i Grimsstaðaholtinu og i gegnum Dóra iisksala. Siðar f luttist Þrótt- ur hingaö inn við Sundin, þar sem ég bý og krakkarnir minir fóru fljótlega að æfa með Þrótti. Þá rann mér blóðiö til skyldunnar og fór að fara á völlinn og fylgjast með þeim. Ahinn bóginn kom það af skýjum ofan að fara taka að sér formennsku fyrir Þrótt. Það er ef til vill til marks um það að ég hafi lausa skrúfu, þegar ég ljáði máls á þvi i minu annriki. En maður verður nú að vera smá- klikkaður til að halda sönsum. Og afskipti min af Þrótturum hafa veitt mér ómælda ánægju.1' „Ég cp ábyggilegð eKKi sá vepsll” — Þú þykir ekki tiltakanlega litill fyrir þér, þegar þú fylgist með Þrótturum i leik, þar sem þú stendur með svarta hattinn á höfðinu og öskrar þig hásan. „Það er alveg rétt Ég gef ekk- ert eftir i þeirri baráttu fremur en annars staðar og tek þátt i leikn- um með strákunum af lifi og sál. Ég gef dauöann I allar mannvirð- ingar og embættislista yfirleittog hef aldrei nennt að breyta sjálf- um mér i einhvern tiltekinn hlut- verk. Varðandi hegðun mina á vellin- um, þá held ég að það sé eðlilegt og r&unar hluti af kappleiknum, að leikmenn og áhorfendur ekki siður, láti tilfinningar sinar i ljós. Leikurinn byggist á kappi og spennu og hvað er eðlilegra en að áhorfendur fái útrás meö hrópum og hvatningum. Ég er ábyggilega ekki sá versti. Það var meira að segja einu sinni tekin af mér kvikmynd, þar sem ég var i ess- inu minu á vellinum. Þaö kom mér mjög á óvart hvað ég var rólegur. ” Og við Magnús hlupum úr einu i annað. Hann er spurður um hans þátt i bókinni Valdatafl i Valhöll, en þar er kafli, sem fjallar um samskipti hans og Gunnars Thoroddsen á árum áöur. Ér þar sagt frá þvi, að Magnús hafi neit- að aðtaka við bitling sem Gunnar hafi boðið honum og sagt sendi- manni Gunnars, að hann væri hættur að borða karamellur. Magnús var beðinn um að skýra nánar þetta svar. „Það er satt, mitt svar var á þessa leið. A hinn bóginn er aðdragandanum að þessum orðaskiptum ekki rétt lýst i þessari bók. Sérstaklega að ég hafi beðið um eitthvað að fyrra bragði. Þaö er rangt með farið, en of langt mál væri aö fara út i' þá sálma i þessu viötali. Hitt er svo annaö mál, að pólitiskir bitlingar freista min ekki. Ég vil geta um frjálst höfuð strokið og ekki taka við ölmusum af einum eða neinum, þvi af þeim, sem ekkert á verður ekkert tekið. Maður getur þá sagt öllum aö fara til andskotans, þegar manni býður svo við að horfa.” „Bep vipðíngu tyrlp ðugnabliKinu, það Kemur eKKi allur” — Ertu stór upp á þig? „Það gætief til vill virst svo og þá sérstaklega vegna þess að ég hef gaman að láta það f júka sem mér dettur i hug á þvi andartak- inu. Ég ber virðingu fyrir augna- blikinu og tel að það eigi að nýta til hins ýtrasta, þvi ekki kemur það aftur. Þess vegna læt ég það oft óhikað fjúka, sem aðrir myndu ef til vill hugsa og ihuga. Ég nota þá að- ferð, að svara á stundinni þvi sem mér býr i brjósti og það er ekki verra ef það hljómár dálitiö skemmtilega. Oft tek ég þá að visu áhættu með þvi að vera mis- skilinn. Sennilega hef ég misst af óskaplega mörgum góðum tæki- .færum til aö halda kjafti.'” — En er pólitiski baráttumað- urinn I þér kulnaður og útdauður? „Það veit maður aldrei. Það getur vel verið að mig gripi löng- un og ég taki eins og eina rispu kannski i' kringum næsta lands- fund Sjálfetæðisflokksins. Hvar mig ber þá niður, það veit eg ekk- ert um á þessari stundu. Ef ég færi af stað, þá yrði það i hita augnabliksins.” — Hvernig augum litur þú is- lenska þjóðfélagið og menning- una? „Æi, ég veit varla hvérju svara skal. Hvað fjölmiðlana varðar t.d.,'þá fæ ég ekki séð tilganginn i þvi að fljúga á braut þessa skandinavi'ska gervitungls og láta bjóða sér upp á skandinaviskar örvæntingarmyndir i löngum bunum. Ég vilekki þurfaaö lepja eintóma undanrennu frá þessum útkjálka Evrópu. Við þurfum að lita frekar til engilsaxneskrar og rómanskrar menningar. Annars liður mér betur að lesa glæpa- reyfara eða ljóð á spænsku, nú eða jafnvel Helgarpóstinn, frem- ur en að frelsa heiminn. Það hefði vel getað verið, aö ég hefði drifiö mig i þaö, aö taka virkilega vel til hendinni i stjórn- myndír: Jim Smarl málunum, ef aðstæöur hefðu ver- ið aðrarhér á landi. Þaö heföi t.d. eflaust veriö gaman að taka þátti hreingerningum i Frakklandi með mönnum De Gaulle á sinum tima.” — En hvernig passar þú inn I heföbundiö mynstur embættis- mannakerfisins? „Ég passa örugglega ekki i neittákveðiö mót. Það er hægt að sjá fjölbreytileikann i öllum störfum, ef þú leggur þig eftir þvi. Það má kannski segja, að ég hafi ekki aölagast þeim hátiöleika, sem embættismönnum er oft ætlaður og stundum er ég skammaður fyrir oröaval i starfi minu. Ég lætmér það i létturúmi liggja. Hvatvisi getur þýtt bæði plús og minus fyrir menn, en þegar tU lengdar lætur tel ég að menn græði á þvi að tala hreint út.” — Þú ert heimshornaflakkari mikill. Hvemig stóð á þvi að þú iagöist i flakk? „Ég hef farið viða og ástæður ferðalaganna eru mjög misjafn- ar. Ég verð t.d. alltaf að komast á völlinn ef eitthvað sérstakt er á seyði. Þannig var um Argentinu- ferðina mina 1978. Þá voru fót- boltaleikir, sem ég varð að sjá. Ég hef komiö i allar heimsálfur nema Ástraliu, en ekki haft geð i mér að þvælast austur fyrir járn- tjald. Yfirleitt eru þessar langferðir minar ekki prógrammeraðar og ég flakka oft aleinn og þangað sem hugur minn dregur mig hverju sinni. Þó kemur það fyrir aö ég undirbý mig, eins og þegar ég fór til S-Ameriku. Auðvitað var fleira en fótbolti i þeirri ferð, sem spannaði álfuna frá Ecvador til syöri hluta Argentinu. Þarna rættist gamall draumur og ekki spillti að vera loksins búinn að læra spænsku svo gagn væri að. „Aö leylð villtum gpóðpi ðö lifð í sjðllum síp” Oft hefur þó fyrirvarinn verið litill, ef gott ferðatækifæri hefur boðist. I vetur dreif ég mig t.d. til Hong Kong og Singapore með ör- stuttum fyrirvara. Þessar ferðir hafa mikið gildi fyrir mig og hafa gefið mér nýja viðmiðunarpunkta i lifinu. Ég sé tilveruna frá fleiri hliðum og jafnframt i öðru ljósi en fyrr. Eg skil einhvern veginn samsetning- una I tilverunni betur en áður. Hún er alls ekki eins einföld og margir halda, heldur flókin og raunverulega meira intressant. Þá held ég að ferðalög auki um- burðarlyndi og skilning á ólikum mönnum. Svo verður maður sjóaðri i Kfsins ólgusjó.” Er embættismaðurinn MO, sá samiog fjölskyldumaðurinn MÓ? Heldurðu t.d. aö fjölskylda þin kannist við þig i þessu viðtali? „Ég kann ekki að sveipa mig skikkju. Ef ég minntist á það lika, að ég hafi rekiö mig á horn i lifinu, sé örlítill ævintýramaður i aðra röndina og meti brennivin og kon- ur, þá held ég að konan og börnin verði ekki hissa. Skipulag, ná- kvæmni og reglusemi verður að vera á sinum stað, en hvað er á móti þeirri náttúruvernd, aö leyfa smávegis villtum gróðri að lifa I sjálfum sér?” „Ereirifaldlega I eöli minu á móti halleliljahópum...”

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.