Helgarpósturinn - 08.05.1981, Blaðsíða 15

_he/garpósturinn
Hresst
uppá
sængina
í fljótu bragði virðist dún-
hreinsun vandasamt verk. Dúnn
er vandmeðfarið efni og ekki á
færi almennings að skola af hon-
um skitinn. Til þess er hann alltof
léttur, auk þess sem það gæti
reynst kúnstugt að þurrka hann
svo vel sé.
Hér eru nú tveir aðilar sem
annast dúnhreinsun. Annars veg-
ar Sambandið, sem hreinsar
æðardúnirnog hinsvegar Dún og
fiðurhreinsunin, við Vatnsstig,
sem tekur kodda og sængur og
skilar þeim aftur til baka hrein-
um og finum.
Aðferðin við dúnhreinsunina
kemur ekki á óvart. Það eru vélar
sem vinna það verk. Reyndar er
dúnninn ekki hreinsaður i eigin-
legri merkingu.
Koddinn er opnaður yfir stórri
trekt, sem samstundis sogar all-
an dúninn inni vélina. 1 henni er
einhverskonar skilvindusystem
þannig að allir stönglar og
óhreinindi, ryk og kusk og svo
framvegis verða eftir. Þetta rýrir
Föstudagur 8. maí 1981
15
Benedikt við dúnhreinsarann.
að sjálfsögðu koddann, en vélin
vigtar dúninn nákvæmlega bæði
fyrir og eftir framkvæmdina, og
bætir svo við þvi sem uppá vantar
að henni lokinni. Þessu er öllu
stjórnað með fótósellu, og
nákvæmnin ^r uppá gramm, að
sögn Benedikts Ölafssonar, fram-
kvæmdarstjóra.
Aðalkostnaðurinn er reyndar
dúnninn sem bætist við en önnur
aðferð er ekki hentugri en þessi.
Og sængin er auðvitað eins og ný
á eftir. — GA
Steve Tuttle, heitir Bandarikja-
maður nokkur, sem annað slagið
heimsækir vin sinn Ólaf Laufdal i
Hollywood hér á tslandi. Steve
Tuttle er sérfræðingur I diskó-
tekum, og ber til dæmis ábyrgð-
ina á hinum ágætu ljósum I diskó-
teki ólafs. Hann hafði auk þess
fingurna i frágangi hljómburðar-
tækjanna.
1 slðustu viku var Steve Tuttle
staddur hér i heimsókn og ræddi
þá við Ólaf um nýja staðinn i
Breiöholtinu, sem vonast er til að
hægt verði að opna eftir um það
bil ár. Þeir félagar voru aö leggja
á ráðin um hvernig innréttingum
og fleiru yrði hagað.
Að sögn ólafs er þó ekkert
Óli Laufdal: Alltöðruvisi staður
en Hollywood.
Bráðum kemur ball
í Breiðholtið
ákveðið i þeim málum, enda vart
byrjað aö byggja húsið. „Ég hef
þó ákveðið að þarna verður bæði
diskótek og lifandi tónlist, og
einnig að þessi staður verður
gjörólikur Hollywood. það hefur
Fáir storkar til íslands
Storkar eru frægir fuglar sem
setja svip á flestar borgir Ev-
rópu. Þar fyrir utan koma þeir
með börnin. Storkurinn hefur þó
sárasjaldan sést hér á landi, jafn
barnelsk þjóð og við erum.
„Ætli það hafi ekki sést til
storks svona tvisvar til þrisvar
sinnum hér á landi”, sagði Ævar
Petersen, fuglafræðingur I sam-
tali við Helgarpóstinn. „Sá siðasti
var i blöðunum góðan hluta úr
ári, fyrir svona átta árum. Hann
var við Dyrhólaey og þar suður-
frá og sást alltaf annað slagið á
þvælingi. En svo hvarf hann og
hefur ekki spurst til hans siöan.
Svo sást einu sinni storkur á
Austurlandi, og ég held I eitt
Galdrakarlar
Diskótek
i' W

Elias Snæland Jónsson tók við
ritstjórn á Timanum fyrir
nokkru, og i vikunni lyftist andlit
þess gamalgróna blaðs svo um
munaði. Það fékk á sig rauðan lit
og bláan — og svolitið skandinav-
iskan.
Elias er gamall refur i blaða-
mennsku, sem stigur úr frétta-
stjórastól á VIsi til að setjast i rit-
stjórastólinn á Timanum. En
hver er maðurinn?
„Ég er Strandamaður, frá
sóknarmaður, svo segja má aö ég
hafi einsog ýmsir fleiri fæðst inni
flokkinn. En ég fór útúr honum
1974 ásamt nokkrum öðrum, svo-
nefndum Möðruvellingum, og
gekk siðar i flokk Samtaka frjáls-
lyndra og vinstri. Nú, svo lognað-
ist hann útaf, eins og allir vita, og
ég er þvl utanflokka.”
— Og verður áfram þrátt fyrir
veru þina hér?
„Það hefur engin breyting orðið
á þvi.”
Elias skoðar nýja Timann sinn.
Fyrsti Tímaritstjórinn sem ekki
er framsóknarmaður
alla tið verið á hreinu”, sagði
Ólafur.
Nýi skemmtistaðurinn verður I
Mjóddinni við Breiðholt og mun
taka um 1000 manns.
— GA
Skarði I Bjarnafirði, og er fæddur
árið 1943”, sagði Elías I samtali
við Helgarpóstin. „Fljótlega upp-
úr 1950 fluttust foreldrar mínir til
Ytri-Njarðvikur, þar sem við
bjuggum i nokkur ár, en siðan I
Kópavoginn. Og síðan þá hef ég
verið búsettur á höfuðborgar-
svæöinu.”
Elias útskrifaðist frá Sam-
vinnuskólanum við Bifröst vorið
1962, og fór þá til Noregs, fyrst til
að læra norsku og blaðamennsku I
lýðháskóla, en svo starfaöi hann
sem blaðamaður i hálft ár við
málgagn norska verkamanna-
flokksins i Álasundi.
„Um áramótin ’63—’64 kom ég
heim til að vinna á Tímanum, og
þar var ég alveg til 1973, eða i
jppundir tiu ár. Eftir að ég hætti
þar vann ég fyrst i nokkra mánuði
fyrir Samband ungra framsókn-
armanna, en varð svo ritstjóri
Nýrra Þjóðmála, málgagns Sam-
taka frjálslyndra og vinstri
manna. Þar var ég til 1. des. 1976,
eða þangað til ég réðst til Visis.”
— Þú ert af Framsóknarættum,
eða hvað?
„Já, faðir minn var fram-
— Ertu ekki fyrsti ritstjóri Tim-
ans sem er ekki i Framsóknar-
flokknum?
„Ég tel það mjög sennilegt.”
— Það er þá ekki pólitiskur
metnaður sem veldur þvi að þú
ert sestur i þennan stól?
„Nei, ég hef ekki áhuga á þvi að
fara aftur úti persónulegt póli-
tiskt starf. Það er ekki á dagskrá
hjá mér. Enda er ég ráðinn á
Timann til að stjórna honum sem
góöu fréttablaði, ekki til að fjalla
um stjórnmál. Það er klár verka-
skipting á ritstjórninni, — Þórar-
inn Þórarinsson, meðritstjóri
minn hér, annast flokkspólitisku
skrifin, en ég annast daglega rit-
stjórn að öðru leyti.”
— En hver er svo tilgangurinn
með þessum breytingum?
„Það er ekkert leyndarmál að
Timinn hefur staöið i stað hvað
sölu snertir, og jafnvel farið aö-
eins niður á við, ef eitthvað er.
Með þessum breytingum er von-
ast til að stöðva þá þróun, og helst
að auka söluna aftur. Viö gerum
okkur grein fyrir aö það verður
ekki gert á stuttum tima, en von-
umst til að þetta takist smátt og
smátt.”
— Hverskonar blað á þetta svo
að vera? Eruð þið að keppa við
siðdegisblöðin i fréttamennsk-
unni, eða er ætlunin að höfða fyrst
og fremst til dreifbýlisins?
„Viö leggjum alla áherslu á að
þetta verð gott og ábyggilegt inn-
lent fréttablað, sem annarvegar
geri skil „stærri” fréttum, en
hinsvegar sinni fréttum af lands-
byggðinni, sem ekki teljast stór-
frettir hér, en skipta miklu máli
fyrir fólk á hverjum staö. Timinn
er morgunblað, og þvi ekki í sam-
keppni við siðdegisblöðin, hvað
fréttir snertir.
1 sambandi við helgarútgáfuna
erum við hinsvegar I samkeppni
við öll hin blöðin. Aö undanförnu
hefur Tlminn i raun ekki tekið
þátt i þeirri samkeppni, sem er á
blaðamarkaöinum um helgar, en
viö vonumst til að nú geti hann
gert sig gildandi á þeim markað.'-
einnig.”
— Og ertu svo ánægður með
barniö, þegar þú sérð það?
„Já, ég er i meginatriðum
ánægöur með útkomuna og hef
allsstaðar fengið mjög jákvæð
viðbrögð á blaðið. Ég er sann-
færður um að við erum á réttri
leið. —GA
skipti I viðbót einhversstaðar
annarsstaðar. En I öll skiptin
voru þetta flækingar sem stöldr-
uðu stutt við”, sagði Ævar.
— Veistu hvernig hún er til
komin, þessi saga um að storkur-
inn komi með börnin?
„Ætli það sé ekki eitthvað svip-
að og með jólasveininn sem
kemur niður strompinn. Það er
margra alda gömul hefð að
storkurinn verpi á húsum og
staurum, og hann kemur ár eftir
ár I sama hreiðrið ef hann fær að
vera I friði. Storkurinn er lang-
lifur, þannig að sama storkspárið
getur heimsótt sömu fjölskylduna
I tugi ára. Það er þvi auðvelt að
gripa til þessarar skýringar á
barnsfæöingum. En fólk hefur
yfirleitt gaman af storkinum,
held ég, og viða þykir það svona
heldur upphefð að hafa storkapar
á húsinu sinu, þó ég segir ekki
stööutákn”.
— GA
Storkurinn hefur lika sínar
skýringar.