Helgarpósturinn - 10.07.1981, Side 17

17
helgarpásti irinn F6studa9ur10» iwi
SALBÚMIÐ
Baldvin „afþakkar”
Silfurlampinn
Góöir gestir, leikdómarar — og
Hinrik!
Hér verður reynt að leysa þessa
hnyttnu gestaþraut, sem ég lagði
fyrir ykkur þarna um daginn, á
fábrotinn og heiðarlegan máta!
— o —
FYRSTI HLUTI:
Hver varð fyrstur til að hljóta
Silfurlampann?
SVAR: Haraldur Björnsson,
aðallega fyrir tUlkun sina á hlut-
verki prófessors Klenow i ,,Sá
sterkasti” eftir Karen Bramson
árið 1954 i bjóðleikhúsinu.
ANNAR HLUTI:
Hverjum var siðast veittur
lampinn til varðveislu?
SVAR: Baldvin Halldórssyni,
aðallega fyrir hlutverk „Herr
Schultz i söngleiknum „Kaba-
rett” i leikgerð Joe Masteroff við
tónlist John Kander og ljóð Fred
Ebb. Þetta var árið 1973 i
Þjóðleikhúsinu.
— o —
Lampinn (blessuð séminning
hans) vará sinum tima aflagður,
sem verðlaunagripur.
hverju sinm og hann unnið sitt
starf af alUÖ og alvöru. Hann kvað
dæmin hinsvegar fleiri, þar sem
gagnrýnendur hefðu engin áhrif
haft, nema þá helst til tjóns.
Baldvin fór siðan nokkrum orðum
um ábyrgðarlaus skrif islenskra
gagnrýnenda, um leikhUsið, á
umliðnum árum, sem væru oftast
nærá litlum, sem engum rökum
reist. Baldvin taldi sig hvorki
geta né vilja vera svo ósam-
kvæmur sjálfum sér að veita
viðtöku viðurkenningu þessara
sömu manna, en lagði á það
áherslu að sU ákvörðun sin væri
algjörlega á eigin reikning, óháð
öllum samþykktum um leiklist og
leiklistargagnrýni, sem kynnu að
hafa verið gerðar. Að siðustu
sagði Baldvin Halldórsson
orðrétt: „Þorvarður minn
Helgason, mér þykir það leitt, en
samvisku minnar vegna segi ég
nei takk.” Það er skemmst frá
þvi að segja að þessu var fagnað
innilega, jafnt á leiksviðinu, sem
áhorfendapöllum, en sjónar-
spilinu lauk með þvi að
Þorvarður Helgason tilkynnti
Silfurlampa - afhendinguna þar
með Ur sögunni. Þaldég nU!
Þið munið þetta þarna i siðasta
blaði — þetta með að það yrðu
engin verðlaun. Það eru vist
verðlaun. Ég er búinn að veita
þeim viðtöku. Og hér koma
upplýsingar um fólkið, sem
prýöir svipmyndirnar Ur gamla
leikhUsalbUminu.
-i Gisli Halldórsson og Þorsteinn
ö. Stephensen i hlutverkum
Gvendó og Pressarans i
„DUfnaveislunni” eftir Halldór
Laxness hjá Leikfélagi
Reykjavikur 1966.
p Indriði Waage og Regina
Þórðardóttir i hlutverkum
Willy Loman og Lindu i „Sölu-
maður deyr” eftir Arthur Mill-
er I Þjóðleikhúsinu 1951.
O Þorsteinn ö. Stephensen, sem
°Björn hreppstjóri i „Fjalla-
Eyvindi”, eftir Jóhann Sigur-
jónsson árið 1950 i Þjóöleik-
húsinu.
■7 Lárus Pálsson, sem Argan i
„Imyndunarveikinni” eftii
Moliére i Þjóðleikhúsinu 1951
a Róbert Amfinnsson og Inga
^Þórðardóttir i hlutverkum
Kára og Höllu i „Fjalla-Ey-
vindi” eftir Jóhann Sigur-
jónsson árið 1950 i Þjóðleikhús-
inu.
p: Róbert Amfinnsson og Helga
J Valtysdóttir, sem George og
Martha og Anna Herskind og
Gfsli Alfreðsson, sem Honey og
Nick i „Hver er hræddur við
Virginfu Woolf” eftir Edward
Albee. Synd i Þjóðleikhúsinu
leikárið 1964—65.
o Anna Borg, sem Heilög Jó-
hanna f samnefndu leikriti eftir
G. Bernhard Shaw i Þjóðleik-
hUsinu árið 1951.
1. Hvers vegna?
SVAR: Baldvin Halldórsson
hafnaði týrunni alfarið við
almenna hrifningu.
2. Hvað varð um gripinn?
SVAR: Lampagreyið var boð-
inn upp á listmunauppboði,
sem fram fór á Hótel Sögu og
fór fyrirlítið. Hann var sleginn
kaupmanni nokkrum hér i borg
fyrir aðeins fjörtiuþUsund
gamlar krónur, sem ekki er
vitað með vissu hvernig
leikdómarar ráðstöfuðu.
— 0 —
P.S. Sunnudagskvöldið 1. jUli 1973
var siðasta sýningarkvöld
ÞjóðleikhUssins það leikárið og
jafnframt siðasta sýning á söng-
leiknum „Kabarett”. Að lokinni
sýningu rölti sig upp á fjalirnar
Þorvarður Helgason, þáverandi
formaður „Félags islenskra
leikdómara”. (Þetta sivinsæla
félag hafði þá i takt við timann
gengið undir minniháttar andlits-
lyftingu og hét nU „Félag
islenskra gagnrýnenda”) Greindi
hann frá úrslitum, sem voru á
þann veg að Baldvin Halldórsson
hafði orðið hlutskarpastur og
gerði sig lfklegan til að afhenda
lampann. Það hefði þá,
samkvæmt öllu eðlilegu, orðið i
19. skipti, sem leikara eða leik-
hússtarfsmanni hlotnaðist þetta
leiðarljós gagnrýnenda. Baldvin
hinsvegar hélt að sér höndum, sté
fram á sviðsbrún og ávarpaði
leikhúsgesti.
Komst hann, i stuttu máli,
þannig að orði að mörg væru þess
dæmi að gagnrýnendur hefðu i
gegnum tiðina haft áhrif á
framvindu leikhússins, þroska
þess og áhorfenda, en slikt hefði
aldrei orðið, ef ekki hefði komið
til virðing og væntumþykja
gagnrýnandans fyrir leikhúsinu
Skynsamleg sælgætisneysla
■■Oliillll
-
CAROXIN er bæðl til með piparmyntu- og lakkrlsbragði
m I inniheldur "brintoverilte
Grensásvegi 8 Sími 84166