Helgarpósturinn - 25.09.1981, Blaðsíða 9

-helgarpósturinn. Föstudagur 25. september 1981
19.
H i w
11 11 aj 1 11 krvrt • 11
b d u Ul
Arið 1973 var um margt merkt ár. Lik-
legast hefur enginn, sem þá var kominn
til vits og ára, gleymt Vestmannaeyja-
gosinu, sem gerði um 5000 manns heim-
ilislausa á svipstundu og lagði stóran
hluta kaupstaðarins i rúst. Vestmannaey-
ingar hafa áreiðanlega heldur ekki
gleymt þvi, aö það sama ár eignuðust þeir
atvinnumann i knattspyrnu.
Og ekki bara Vestmannaeyingar*
landsmenn allir, sem einhvern áhuga
hafa á þessari iþrótt, hafa æ siöan fylgst
náið meö velgengni Ásgeirs Sigurvinsson-
ar i evrópskri knattspyrnu.
Asgeir var fyrsti islenski knattspyrnu-
maðurinn sem gerði garðinn frægan i at-
vinnumennskunni um langt árabil. En
hann var ekki lengi eini islenski atvinnu-
maðurinn. Eftir að hann braut isinn héldu
ungir islenskir knattspyrnumenn utan
hver á fætur öðrum til að spreyta sig i at-
vinnumennskunni. Litla Island tók að
gjósa atvinnumönnum i knattspyrnu út
um viðan völl.
Asgeir Sigurvinsson var aðeins 18 ára
vorið 1972, þegar Petite, framkvæmda-
stjóri belgiska liðsins Standard Liége,
veitti honum athygli þegar hann lék með
islenska unglingalandsliðinu i úrslitaleik i
Evrópukeppninni á Italiu. Fram að þeim
tima var hann aðeins einn af „eyjapeyj-
unum” i IBV og „Týrari”, —og þó. Marg-
ir höfðu þá þegar komið auga á efni i góð-
an knattspyrnumann i honum, eitthvað
meira en gengur og gerist.
— Ég var fyrsti þjálfarinn hans eftir að
hann kom upp úr þriðja flokki, og þá hafði
ég lengi fylgst meö honum. Þaö var
snemma ljóst, aöhann var einn af efnileg-
ustu strákunum, sem voru að koma upp á
þessum árum, og það voru bundnar við
hann góðar vonir, segir Viktor Helgason i
Vestmannaeyjum, þegar hann er beðinn
að rifja upp kynni sin af Ásgeiri meðan
hann var heima i Eyjum.
— Hann sýndi það strax á fyrsta sumri,
að hann var góöur leikmaður, segir Viktor
ennfremur.
Einn af gömlum mótherjum hans segir
að sér sé það mjög minnisstætt^að þegar
lið hans lék viö Vestmannaeyinga var As-
geir alltaf allt i öllu.
— Hann var besti sóknarmaðurinn og
besti varnarmaðurinn, vitaskytta og fyr-
irliði. Og það sýnir hvað hann var
snemma góður, að þegar hann var i öðr-
um flokki lék hann oft með þriðja flokki,
strákum sem voru tveimur, þremur árum
eldri en hann — og var bestur. Það var
snemma ljóst, að Asgeir var of góður fyrir
islenska knattspyrnu, segir þessi gamli
mótherji hans.
En að sögn gamalla félaga Asgeirs,
mótherja jafnt sem samherja, var hann
löngum sérlundaöur og vildi fara sinar
eigin leiðir. Það kann að hafa stafaö af
þvi, að hann var feiminn sem unglingur,
og það kom ekki sist fram i viðskiptum
hans við veikara kynið. Eftir að hann varð
frægur var hann þó umsetinn ungum
stúlkum, en hann lét sér fátt um finnast,
jafnvel þótt sumar stúlknanna geröu sér
jafnvel ferðir til Belgiu til aö finna hann.
Það er kannski ekki aö undra þótt As-
geir yrði snemma góður. Hann var varla
farinn að standa framúr hnefa, þegar
hann fór að sparka bolta.
— Hann var á þriðja ári, þegar hann
eignaðist fyrsta boltann, og eftir það var
fótboltinn númer eitt hjá honum. En það
hvarflaði aldrei að mér, að þetta ætti eftir
að liggja fyrir honum, segir móðir hans,
Valborg Andrésdóttir, sem dvelur á heim-
ili sonar sins i Munchen.
Og fyrirmyndin var fyrir hendi; bróðir
hans.ólafur Sigurvinsson, er fimm árum
eldri og var snemma á kafi i fótboltanum.
En það er langur vegur frá þvi að vera
góður knattspyrnumaöur i Vestmanna-
eyjum til þess að vera þekktur atvinnu-
knattspyrnumaður i Evrópu.
— A þeim árum sem ég var aö byrja i
knattspyrnunni fyrir alvöru,vissi ég varla
hvað atvinnumaður var. Þá var enginn
Islendingur i atvinnumennsku. En þegar
ég varð aðeins eldri fór ég að hugsa um
þessa hluti og haföi þaö bakvið eyrað aö
komast i þetta, segir Asgeir Sigurvinsson
sjálfur.
Þaö er að sjálfsögðu ekki nóg að langa i
atvinnumennsku I knattspyrnu — eöa
annarri iþróttagrein. Hvað er það sem
gerir suma hæfa til þess, aöra ekki —
hvað gerir knattspyrnumann að atvinnu-
manni?
— Ef maður ætlar sér á toppinn, þurfa
menn náttúrlega aö hafa hæfileika. En
þetta er gifurleg vinna. Vinna og aftur
vinna. Það eru til margir mjög góðir hæfi-
leikamenn i islenskum fótbolta, sem þó ná
ekki langt i atvinnumennskunni. Það
kostar gifurlegt álag aö ná langt, og menn
þurfa að haga lifi sinu algjörlega I sam-
ræmi viö þær reglur, sem eru settar. Þar
að auki þurfa menn aö hafa einhver
áhugamál til hliðar við knattspyrnuna,
annars lenda menn á geðveikrahæli að
lokum.
En þaö að ég hef náð þetta langt er fyrst
og fremst heppni i byrjun. Ég hafði trú á
sjálfum mér og fékk að spreyta mig hjá
Standard, segir Asgeir sjálfur.
Velgengni Asgeirs i atvinnumennskunni
er liklega helst hægt að likja við feril Al-
berts Guðmundssonar. Hvað segir hann
um þennan eftirmann sinn, ef svo má að
oröi komast?
— Þegar ég tók viö KSl var það mér of-
arlega I huga að finna einhvern, sem gæti
haldiö áfram atvinnumennsku á sama
hátt og ég. Ég koma auga á Asgeir, sá að
hann var efnilegur og auk þess reglusam-
ur og áhugasamur, segir Albert.
— Þegar unglingalandsliðið fór til Itaiiu
bað ég vin minn Petite, framkvæmda-
stjóra Standard, að skoða hann. Ásgeir
stóð sig vel, best allra sem tóku þátt i
mótinu, að mati þjálfara belgiska liösins.
Hann var þvi tekinn i liðið, og hefur skilað
öllu þvi sem af honum var krafist.
Siðan gerðist það, að Asgeir skipti um
lið, en mitt ráð til hans var að halda sig i
belgiska liöinu, þar sem hann hafði skap-
að sér stórt nafn og var eftirlæti áhorfend-
anna, og min von var, að hann yrði þar
lengur, segir Albert Guðmundsson.
Annar kunnur islenskur knattspyrnu-
maður, sem hefur lagt skóna á hilluna,
Ellert Sfchram, hefur þetta að segja um
Asgeir:
— Þaö var náttúrlega öllum ljóst
snemma, að hann hafði feykilega hæfi-
leika sem knattspyrnumaður. Það er ekki
óalgengt að sjá stráka meö mikla hæfi-
leika. Spurningin er bara hvernig þeim
tekst aö nýta karakterinn og beita sig
sjálfsaga og vera einbeittir, eins og As-
geir hefur verið. Hann hefur agað sig meö
þvi að leggja mikið á sig við æfingar og
ástunda reglusemi, segir Ellert Schram.
— Asgeir er frábær knattspyrnumaöur,
útsjónarsamur og tekniskur. Hann er lik-
amlega sterkur, allar sendingar hans eru
hnitmiðaðar, og hann er með afbrigðum
skotfastur. Hann hefur flestallt sem prýða
má góöan knattspyrnumann og gefur ekki
eftir þeim erlendu knattspyrnumönnum,
sem ég hef séö, er mat Helga Danielsson-
ar,fyrrum landsliðsmanns og núverandi
formanns landsliösnefndar KSl.
Guöni Kjartansson þjálfari landsliðsins
mætti Asgeiri fyrst sem mótherja I Vest-
mannaeyjum.
— Ég sá strax, að hann yrði sterkur |
eftir Þorgrim Gestsson
knattspyrnumaður, og eftir aö ég tók viö
landsliðinu sá ég, að hann er langbesti
knattspyrnumaðurinn sem við eigum,
segir hann.
Á Islandi þekkja fæstir til atvinnu-
manna i iþróttum, nema helst af sjón-
varpsskjánum, og sem betur fer er
stjörnudýrkun á sliku fólki ekki á háu stigi
hjá okkur.
En hvernig lýsa þeir þessum,ennþá að
minnsta kosti, frægasta atvinnumanni
okkar, sem best til þekkja? Einn þeirra
sem hafa fylgstmeöhonum i gegnum árin
er Sigtryggur Sigtryggsson fréttastjóri á
Morgunblaðinu.
— Ég byrjaði að skrifa um iþróttir árið
1970 og hef þvi eölilega fylgst náið með
knattspyrnuferli Ásgeirs. Þaö var aug-
ljóst i yngri aldursflokknum aö hann
myndi ná langt i iþróttinni,og þegar hann
byrjaði að spila með IBV og landsliðinu
1972, þá 17 ára, var enginn spurning I huga
minum að hann yröi okkar næsti atvinnu-
knattspyrnumaður, og ég er montinn af
þvi enn i dag að hafa „skúbbaö” i málinu,
eins og við blaðamennirnir segjum, þ.e.
að hafa skrifað fyrstu fréttina um Ásgeir
og Standard.
Þrátt fyrir frægðina er Asgeir jafn litil-
látur og blátt áfram og hann var fyrir 8
árum þegar atvinnuferill hans hófst. Og
þótt dvölin i útlöndum sé orðin löng.er Is-
land efst I huga hans, það heyrir maður
þegar maður ræðir viö Asgeir. Hann fór
til Belgiu aðeins 18 ára,beint inn i hinn
harða heim atvinnumennskunnar, og
kunni þá ekki stakt orð i frönsku. Engu aö
siður komst hann strax I aðalliö Standard
og hélt stöðunni siðan. Þetta sýnir vel
viljastyrk og 'einbeitni Asgeirs. Hann
sagði við mig i viðtali fyrir tveimur árum
aö atvinnuknattspyrna væri nútima
þrælahald,- 11 mánuði ársins yrðu menn
að neita sér um flest það sem nútima-
menn flokkuðu undir lifsins lystisemdir.
Hann var þá að þreytast á þessu lffi og
ætlaöi til Bandarikjanna vorið 1980, þegar
samningur hans rynni út, en þar eru
miklu lengri fri en i Evrópu. Aðeins eitt
gæti breytt þessu-. að stóra tækifæriö byð-
ist. Og það bauðst i vor; hið heimsþekkta
félag Bayern Miinchen bauð honum
samning,og þá kom stóra tækifærið sem
hann gat ekki hafnað. 1 dag er Asgeir
kominn á toppinn og hann á það svo sann-
arlega skilið.
— Maður veltir þvi stundum fyrir sér,
hvað bjargfuglinn sé að hugsa þegar
hann svifur viö brúnir i vestangolunni
timum saman.og maður velti þvi sama
fyrir sér þegar Asgeir,ungur drengur,lék
sér einskipa timum saman með fótbolt-
ann, teygði hann til allra átta. Betur en
gengur og gerist gat Asgeir agaö sjálfan
sig til þess sem hann stefndi aö. Hann er
afburöa vel gefinn og drengur góður,
vinur vina sinna og laus við allt stærilæti
og sýndarmennsku, segir Árni Johnsen
blaðamaður og dyggur Vestmanna-
eyingur.
Marteinn Geirsson fyrirliði landsliðsins
er góður kunningi hans og hefur m.a.
heimsótt hann á heimili hans I Belgiu.
— Ég hef ekkert nema gott um hann að
segja. Viöhöfum veriðmiklir mátar siöan
viö fórum að fara saman i landsliðsferöir.
Asgeir hefur ekkert breyst eftir að hann
varð frægur, nema hvað fótboltann snert-
ir; hann er betri knattspyrnumaður en áö-
ur, en frægðin hefur ekki stigið honum til
höfuðs, segir Marteinn Geirsson. Guðni
Kjartansson þjálfari bætir þvi við, að
þrátt fyrir langa burtveru og velgengni á
erlendri grund sé hann alltaf fyrst og
fremst Islendingur innst inni — kannski
þó mest Vestmannaeyingur.
Helgi Danielsson lýsir Asgeiri þannig,
að hann sé „afskaplega þægilegur, mjög
prúður og hlédrægur”, og móöir hans seg-
ir að sér finnist hann alltaf vera „eins og
hver annar drengur”.
En hvaö segir Asgeir Sigurvinsson
sjálfur? Hvernig lýsir hann sér?
— Ég verð að segja, að ég er mjög
metnaðargjarn. Ég er rólegur en töluvert
skapstór inn á milli. Það er nauðsynlegt
að hafa skap — skaplausir menn ná ekki
langt á þessari braut. Það er erfitt fyrir
mig aö segja, hvort ég hafi breyst. Maður
veröur aö taka þvi að vera orðinn þekktur
knattspyrnumaður. Það er mikið í kring-
um þetta, en það kemst upp I vana, þótt
þaö geti stundum verið þreytandi að geta
ekki verið útaf fyrir sig, hvorki úti né hér
heima. Þetta var erfitt i byrjun, maður
vissi ekki hvernig átti aö haga sér, þegar
ekki var hægt að fara út án þess aö fólk
vildi tala við mann — og alltaf um fót-
bolta. En ég er ekkert upp á það kominn
að tala aldrei um annað en fótbolta, segir
Asgeir.
Það að gerast atvinnumaður átján ára
gamall þýöir, aö ekki er um meiri skóla-
menntun að tala, að minnsta kosti ekki i ,
bili. Hvað ætlar Asgeir Sigurvinsson að
gera, þegar ferill hans er á enda?
— Ég hef dálitiö hugsað um það en ekki
komist að neinni niðurstööu. Enda er
dálitið langur fyrirvari að ákveða
|það núna, það er best að athuga það þegar
þar að kemur.
Og varðandi fjármálin get ég bara sagt
að það eru góð laun i knattspyrnunni, ann-
ars mundi maður ekki gefa alla menntun
upp á bátinn fyrir það stutta timabil sem
hægt er að stunda þessa atvinnugrein. En
ég er enginn fjármálamaður, þó ég reyni
að athuga minn gang þegar peningar eru
fyrir hendi og hugsa mig um, hvað hægt
sé að gera við þá.
Fyrir tveimur árum fór Asgeir að búa
með Astu Guðmundsdóttur I Belgiu, en
Ólafur bróðir hans er giftur systur henn-
ar.
— Þaö er þægilegt og gott að umgangast
hann, og hann er mátulega ákveöinn.
Þetta er ákaflega strangt þarna úti, og
öllu strangara i Þýskalandi en Belgiu, svo
viö erum talsvert bundin. Þegar hann er
heima tekur hann stundum til hendinni,
en hann er ekkert sérstaklega fyrir heim-
ilisstörf, segir unnusta hans, en hún er
stödd hér á landi um þessar mundir.
Og framtiðin? Eins og fyrr segir skipti
Asgeir um lið i sumar. Hann settist þá á
varamannabekk Bayern,
— Ég vissi fyrirfram að það yrði mjög
erfitt að komast i liðið. En ég fór I félagið
með það i huga að reyna að fá þar fast
sæti. Það hefur ekki tekist ennþá, og það
er bara að taka þvi. Ég biö eftir minu
tækifæri. Þaö var alltaf draumur minn aö
spila með besta félagsliði heimsins, þann-
ig aö þetta er meira metnaður en spurn-
ing um peninga, segir hann.
Asgeir Sigurvinsson íek landsleik meö
islenska landsliðinu i fyrsta sinn i tvö ár á
miðvikudaginn. Jafnteflið vakti mikla at-
hygli. Asgeir sýndi að sönnu engin
stjörnutilþrif i þeim leik. Það er enda
andstætt skapgerð hans að gera slikt, ein-
göngu til að vekja á sér athygli.
Hann gerir sér grein fyrir þvi, að hann
er hluti af liði, segir Guðni Kjartansson
landsiiðsþjálfari. E.n ef þvi er aö skipta er
Asgeir þó leikmaður, sem getur unnið
leik, ef þvi er að skipta.
Mestu máli skiptir þó kannski, að at-
vinnuknattspyrnumenn eru landkynning
á tslandi — til hins betra eða verra. Ekki
sist eftir leik sem þennan hvila augu
knattspyrnuáhugamanna heimsins á at-
vinnumönnunum okkar, ekki slst „Sigur-
vinsson”, sem er þeirra þekktastur.
myndir Jim Smart