Helgarpósturinn - 30.10.1981, Blaðsíða 7

• halrf^rpn^ti Hrffth^■ffðs^ag^P.ao^október 1981 <
Barnarokkið blómstrar
Stelpuhljómsveitin Aphrodite, sem áður hét Litlar rauðar sólir.
we have been together
so many years
so don’t take him from
meeeeee.
ur verið þeim dýrmæt og
eru þeir meistarar i þvi að
eyða hlutum með þvi að
teygja og beygja á furðu-
legustu stöðum en þó ekki
sist með þvi að höfða til
raunsæisins.en sá eiginleiki
skilur þá einmitt frá öðru
vinstra fólki, eða hvað?
Miklarli'kureru þó á þviað
rúgbrauðsverksmiðjan
hleypi hita i kosningaslag-
inn, ekki sist þegar einn
borgarstjóra, Villo Sig-
urdsson vinstri sósialisti
hefurhvatt krakkana tilað
„styrkja lýðræðið og her-
taka verksmiðjuna”.
Veröldin er ólikt óbliðari
i dag en hún var fyrir tiu
árum. Krakkar i dag eru
veðurbitnir; atvinnuleysið
brennimerkir fólk sem
upplifir að menntun þeirra
gefur þeim engan aðgang
að atvinnulifinu, æ fleiri
verða háðir eiturlyfjum,
auðgunarglæpum fjölgar
þvi i vonleysinu gripa
sumar ungar konur i sið-
asta hálmstráið; þær geta
þó alltaf orðið mömmur.
En meðvitund unga fólks-
ins felst ekki eingöngu i
baráttu við lögreglu og
yfirvöld. Það á nefnilega
menningu. Tónlistarlif er
geysilega liflegt og spretta
barnahljómsveitir upp úti
um alla Danmörku. For-
kólfarnir voru fimm strák-
ar sem byrjuðu með hljóm-
sveitina Parkering For-
budt fyrir 3-4 árum og var
meðalaldurkappanna þá 13
ár. Textar þeirra sem ann-
arra barnarokkara fjalla
ekki um hina sigildu dæg-
urlagaást, heldur eru þeir
samdir frá raunveruleika
krakkanna (og hver er að
pæla i giftingu um ferm-
ingu?) Fyrir utan mengun
og spillingu er fullorðna
fólkið tiðrætt vandamál.
Stífni og skilningsleysi
Jakob.
þessa staðnaða þjóðfélags-
hóps kemur i veg fyrir að
æskan getiverið hamingju-
söm. Parkering Forbudt
urðu mjög vinsælir og not-
uðu þeir gróða af plötu
sinni til að fjármagna td.
hljómleika fyrir krakka
þar sem barnahljómsveitir
spiluðu. Prinsunum var
boðið sérstaklega en ekki
er mér kunnugt um að þeir
hafi þegið boðið.
| fórum minum hef ég
viðtal við stdpuhljómsveit
og þar sem saga hennar er
áþekk sögu margra ann-
arra ætla ég að segja svo-
litið frá hljómsveitinni.
Þessar fimm stelpur eru
dætur vinstri sinnaðra
menntamanna og þvi er
ekki skrýtið að þær skyldu
kalla sig „Litlar rauðar
sólir”. Fyrsta lag þeirra
var á ensku og hljómaði
svo:
„1 love him so much so
doo’t take him from me
Þjáningar eru konum
greinilega i blóð bornar*
vart eru þærf arnar aö kyn-
þroskast þegar þær setja
sig i spor lifsreyndra og
sorgmæddra kynsystra
sinna á raunastund. Mér
dettur i hug frumsamið lag
jafnöldru minnar sem
gerði mikla lukku i ung-
lingavinnunni, en þvi lauk
eitthvað á þessa leið: ,,ó
guð minn, tak ei barniðfrá
mér”.
Nú, stelpurnar fóru svo
að semja kvennabaráttu-
texta i hefðbundnum
dönskum stil, þar sem ljóð-
rænustu orðin eru sem tek-
inúr pólitisku ávarpi. For-
eldrarnir voru ánægöir
með litlu rauðu sólirnar
sinar, en svo kom að þvi að
þærákváðu að vera svolitið
sjálfstæðar. Nafninu var
breytt i Aphrodite (ástar-
gyðja). 1 textum sinum
fórna þær höndum og
spyrja hvers vegna þau
fullorðnu halda alltaf að
þau viti best hvað þeim
ungu sé fyrir bestu, hvers
vegna þau haldi að æskan
geti ekki séð um sig sjálf
osfrv.
E ins og tdnninn i þessari
grein gefur til kynna er
vinstra fólk sem komið er
af léttasta æskuskeiðinu
yfir sig hrifið af krökkun-
um. Þau kyngja ekki
hver ju sem er; þau eru stolt
yfir að vera börn og eru
ekki að flýta sér aö verða
stór. Bamabylgjan virðist
lika hafa gefið hinu al-
menna barni mikið, text-
arnir eru sungnir af rám-
um fermingarröddum og
fjalla um raunveruleika
barna og unglinga. Ég leyfi
ungum Dana aö nafni Jak-
ob að ljúka þessu með þvi
að segja frá barnahljóm-
leikum sem hann fór á:
,,Ég hef ætt um og slegið
steipurnar i rassinn svo
þær hiaupi á eftir okkur.
Annars er ég búinn að
drekka fullt af gosi, keypt
merki og svo fór ég bak við
sviðið. Mér var ekkert hent
út. Barnarokk — það finnst
mér skemmtilegt.”
Barneignakynslóðin,
þeas. sú sem er 20-30 ára i
dag hefur siglt i gegnum
marga öldudali. Sálarkval-
ir og vonleysi kreppu og
mengunar frammi fyrir
kjarnorkusprengjum og
eyðileggingu. Söknuð eftir
löngu liðnum stúdentaupp-
reisnum, hlýjum fjólublá-
um litum, siðhærðu fólki.
Nú er þessi kynslóð vart
fugl eða fiskur, hún sem
átti að bjarga heiminum.
Ernokkur von, nema þá að
treysta á næstu kyn-
slóð? Það hvarflaði að
mér fyrir um það bil sex
árum þegar ákveðið var að
loka bæði Tónabæ og
reglan jafnaði hinn fræga
starfsleikvöll „Byggeren”
á Nörrebro við jörðu
brugðust krakkar sem aðr-
ir hart við. Götubardagar
geisuðu og fylgdu langvar-
andi réttarhöld i kjölfarið.
Um svipað leyti hertóku
krakkar gamalt hús i
Kristjánshöfn (hverfi i
Kaupmannahöfn) og gerðu
það að barnahúsi, nokkurs
konar griðastaö æskunnar.
Fannst þá sumum að vegið
væri hart að hinni heilögu
fjölskyldu.
Nú þessa dagana berjast
ungir Kaupmannahafnar-
Kaupmannahafnarpóstur frá Erlú Sigurðardóttur
Tjarnarbúð á svipuðum
tima. A meðan kunningj-
arnir húktu í myrkri og
nistingskulda uppi við Al-
þingishús og reyndu að
finna upp á partýi gekk
unga kynslóðin, yngsta
óskabarn þjóðarinnar, ber-
serksgang um miðbæinn og
heimtaði Tónabæinn sinn
aftur. Krakkarnir létu sér
ekki nægja að tauta um
vandræðin, heldur gerðu
þeir eitthvað i málunum.
§ama held ég að óhætt sé
að segja um dönsk frænd-
systkin þeirra. A undan-
förnum árum hafa orð eins
og barnavöld, barnarokk,
barnahUs og bamaréttur
flogið um loftin og reyndar
ekki aðeins œ-ðin tóm. Fyr-
ir hálfu öðru ári, þegar lög-
búar fyrir að fá að nýta
rúgbrauðsverksmiðju sem
staðið hefur auð í meira en
ár, og gera hana að stærsta
æskulýðshúsi Evröpu. Þar
gætu atvinnulausir ung-
lingar unnið að viðgerðum
og endurbótum, en at-
vinnuleysið hefur einmitt
bitnað hvað verst á ungu
fólki. Weidekampyfirborg-
arstjóri hunsar beiðni
krakkanna og segir að þeir
geti bara notfært sér fé,-
lagsheimili borgarinnar.
Þar er hins vegar þétt setið
og biðlistar langir eins og
viðast hvar annars staðar.
NU er spurningin hvort
krötum tekstaðeyða þessu
máli fyrir borgarstjórnar-
kosningarnar þ. 17. nóv-
ember. Starf srey nsla
þeirra við stjórnvölinn hef-
• Friðbert Páisson, forstjóri
Háskólabiós, var fyrir stuttu
stadddur i Miland á Italiu, þar
sem hann var i innkaupaleiðangri
fyrir bióið sitt. Hann kom heim
með kaupsamning að einni mynd,
sem margir íslendingar biða eftir
með mikilli eftirvæntingu, nefni-
lega Leitinni að eldinum, sem
franski leikstjórinn Jean-Jacques
Annaud ætlaði að taka hér á
landi, eins og öllum er i' fersku
minni. Af þvi varð þó ekki vegna
ófyrirsjáanlegra atvika úti i
heimi. Mynd þessi verður
frumsýnd i Bandarikjunum i
febrúar og eru allar likur til, að
hún verði sýnd hér fljótlega eftir
það...
m
LANCOME
onyrtivörur í sérflokki
AUGLYSINGASTOFA KRISTÍNAR HF. 80.23
.auóvitað
ORUnDIG
LaugavegilO, sími 27788