Helgarpósturinn - 19.02.1982, Blaðsíða 24

Þeir sögöu aö Hlemmur væri eini staöurinn þar sem klikan gæti hist.
Föstudagur 19. febrúar 1982 helgarpÓsturÍnn
ingum. Þeim fannst starfið
jákvætt en voru hræddir um að
það tækist ekkert alltof vel þvi
það væri erfitt að skilja
hugsunarhátt unglinga.
Fannar, og Guðjón, báðir 14
ára, sögðust ekki vita mikið um
Útideildina. Þóhöfðu þeir rabbað
við starfsmenn hennar um daginn
og veginn og fannst það ágætt.
Þeir voru sammála um að starf-
semin væri góð en héldu að það
væri ekki margir krakkar sem
notfærðu sér hana. Og við
spurðum þá hvort þeir læsu
Æskuna en það gerðu þeir ekki,
höfðu ekki einu sinni séð hana.
Jákvætt starf
Þær Gunnhildur og Sigriður, 14
ára, vissu ekkert hvað Útideildin
er og hafa aldrei heyrt um hana
talað. En þær hafa lesið Æskuna
og finnst hiín ágætt blað, full
barnalegt kannski og að blaðið 16
væri meira fyrir unglingana.
Við töluðum næst við þau
Sigurð 16 ára, Hrafnhildi 15 ára,
Elinu 15 ára, Eh'nu 14 ára og
Pálma 16 ára. Þau eru öll i skóla
nema Sigurður sem er nýhættur i
M.H. og er að grafa skurði fyrir
Póst og sima núna. Fin tilbreyt-
ing frá skólanum, sagði hann.
Elin (15 ) var sú eina sem vissi
eitthvað að ráði um útideildina
og sagði að sér fyndist það mjög
jákvætt starf að reyna að hjálpa
unglingum . Pálmi var sá eini sem
les Æskuna en finnst hún full
barnaleg, blaðið 16 og Samúel
væru meira fyrir unglingana.
Stundum afskiptasöm
Á leiðinni Ut rákumst við á
skrautlegan pönkarahóp.
Strákarnir könnuðust nU eitthvað
við útideildina og fannst hún
ágæt, en stundum ferlega af-
skiptasöm. Þeir sögðust vera
mikið á Hlemmi, það væri enginn
annar staður þar sem klíkan gæti
hist. Okkur var starsýnt á öll
merkin sem þeir báru i barm-
inum. Þar gat að lita nöfn helstu
uppáhaldshljómsveita þeirra sem
voru, Crass (ekki Clash) Dead
Kennedys Public Image, Stiff
little fingers, Exploded og af
þeim islensku voru Purrkurinn,
Q4U. og Vonbrigði i mestu
uppáhaldi.
Utideildin og Æskan
— eiga þau annars eitthvað sameiginlegt?
. Stuðarinn vildi fá að vita hvort
unglingar vissu yfirleitt af Úti-
deildinni og hvaö þeim fyndist þá
um starfsemi hennar. Og af þvi
aö viö vorum komnar af stað á
annað borö þá forvitnuðumst við
um fleira, svo sem hvað ungl-
ingum finnst um blaðið Æskuna.
Við fórum upp á Hlemm, eitt
aðal „athvarf” unglinga i
Reykjavikog leituðum svara þar.
Erfitt að skilja hugsana-
gang unglinga
Fyrst hittum við þá Þorra, 17
ára og Jóhann, 16 ára. Þeir vissu
af Útideildinni og sögðust hafa
séð starfsmenn hennar reyna að
tala um fyrir villuráfandi ungl-
Fannar og Guðjón voru samtnála um að starfsemi Útideildarinnar
væri góð.
Litinn hornauga fyrir
að halda kjafti
við að kúpla þeim inn i starfsemi
félagsmiðstöðvanna.”
Unglingaheimili fangelsi
sjáum við starfsmenn Útideildarinnar halda einn laufléttan fund i
nýja húsnæðinu á Tryggvagötunni.
kynnst hóp af heyrnarskertum
unglingum, hvernig gekk það?
,,Já það er rétt. Það var siðast-
liðið sumar sem við unnum með
þeim. Það var mjög skemmtilegt.
Þau eru mjög einangruð og halda
hópinn saman en kynnast litið
öðrum unglingum. Við reyndum
að fá þau til að samlagast heil-
brigðum jafnöldrum og i þeim til-
gangi komum við þeim i kynni
við hóp i Fellahelli. Það er lika
gott fyrir heilbrigða unglinga að
kynnast þeim og vandamálum
þeirra.”
— Hafið þeið eitthvað samband
við aðra, skólana t.d?
,,Já, já við höfum samstarf við
þá, lika foreldra og félagsmið-
stöðvar.”
— En lögguna?
„Þeir hugsa svo allt ööru visi en
við.”
Gatan aða Istarfsvett-
vangurinn
— Hafið þið eitthvað ákveðið
húsnæði fyrir Útideildina?
„Við höfum fengið að hlaupa
inn i félagsmiðstöðvarnar og
skóla hingað til og haft bil (rúg-
brauð) til umráða. En nú vorum
við að fá húsnæði ásamt ungl-
ingaathvarfinu að Tryggvagötu 4
og þangað er starfsemin að flytja
þessa dagana, en aðalstarfsvett-
vangur okkar er gatan.”
Og Stuðarinn þakkar Hjalta
Jóni kærlega fyrir allar upplýs-
ingarnar og við vonum að þær
komi einhverjum að góðum
notum.
Útideildin er fyrirbæri hér i bæ,
sem fáir vita um, sennilega allt of
fáir þvi miöur. Stuðarinn til-
heyrði þeim hópi og vildi þvi
gjarnan bæta úr fávisku sinni og
annarra og fá upplýsingar um
hvað Útideildin er, hvernig hún
starfar og fleira i þcim dúr.
Við heimsóttum þvi Hjalta Jón
Sveinsson, einn af starfsmönnum
Útideildar og spurðum hann
fyrst..
Á rúntinum og í sjoppunni
— Hvað eruð þið mörg sem
vinnið við Útideildina?
„Við erum 8 sem vinnum hér en
öll i hlutastarfi nema einn sem er
i hálfu starfi. Við erum þvi öll i
vinnu annarsstaðar Iika, sem háir
okkur mikið þvi starfið er krefj-
andi. Það er lika illa launað og þvi
er mikið um mannabreytingar
sem er frekar slæmt. Við eigum
að skila 65 klst. á mánuði hver.
Við reynum að vera úti öll kvöld
vikunnar, a.m.k. tvö saman á
virkum kvöldum og fjögur um
helgar. Nú, við vinnum á vett-
vangi krakkanna sjálfra, á rúnt-
inum, i sjoppunni og allsstaðar
þar sem þeir eru. Við reynum aö
hafa gott yfirlit og að ná
sambandi við sem allra flesta. Við
hjálpum þeim sem eiga við
félagsleg vandamála að striða, i
skólanum, heima hjá sér, vegna
drykkju og sniffs og meira segja
reynum við að koma fólki til tann-
læknis fyrir 16 ára aldur.
Við störfum bæði með einstakl-
ingum og hópum. En við erum
ekki meðferðaraðilar heldur til-
visunaraðilar. Við reynum að
koma unglingunum áfram til
lækna og sálfræðinga ef þarf. í
hópstarfinu reynum við að
komast i klikurnar i hverfunum
og helst reynum við að komast i
samband við þá krakka sem eru
ekki i félagsstarfi i skólum eða
félagsmiðstöðvum. Það er
náttúrlega alltaf ákveðin tor-
tryggni i okkar garð hjá krökk-
unum, en ef þau vilja ekki sam-
vinnu, látum við þau alveg i friði.
Það tekur oft marga mánuði að
kynnast þeim en svo gerist það
lika stundum að við erum að
reyna að kynnast einhverjum
krökkum, erum leitandi i marga
mánuði að þá einn góðan veður-
dag koma þau sjálf til okkar.”
öll mál trúnaöarmál
— En hvernig vinnið þið traust
krakkanna, eruð þið bundin
þagnareiði?
„Já, algjörlega, öll okkar mál
eru trúnaðarmál. Við erum
einmitt litin hornauga af yfir-
valdinu fyrir það að halda kjafti.
Annars opna krakkarnir sig fljótt
og segja okkur þá frá öllu. Oft
þola þau ekki kennarana og for-
eldrana en maður finnur að það
er mikilvægt fyrir þau að tala við
fullorðið fólk. Viö reynum að hafa
áhrif á þau og láta þau lita á
björtu hliðarnar í lifinu.
En svo við vikjum aftur að hóp-
starfinu þá erum við með alls-
konar fræöslu þar t.d. um kynlff
og drykkju. Þá fáum viö ýmsa
svo sem lækna eða alkóhólista til
að segja þeim frá. Svo reynum
— Eru vandamál þessara ung-
linga alvarleg?
„Of eru þetta krakkar sem hafa
flosnað upp úr skóla af ein-
hverjum ástæðum, en það er tak-
markaður hópur. Margir þeirra
hafa heldur ekkert að sækja heim
til sin, nema þá kannski svefn,
þau hafa i raun og veru hvergi
höfði sinu að halla. Oft drekka
þau og sniffa af eintómum leið-
indum og tilgangsleysi. Viö
reynum þá að fá þau til að fara
aftur i skólann eða finna sér
vinnu. Þau vilja alls ekki
minnst á unglingaheimili
lita á það sem fangelsi.’
Bara klór í bakkann
— Hver er afstaða Félagsmála-
stofnunnar til ykkar?
„Félagsmálastofnunin hefur
mikinn áhuga á Útideildinni og á
unglinga-athvörfum en það
vantar allstaðar peninga, t.d. er
bara eitt unglinga-athvarf i allri
Reykjavik — á Hagamelnum —
en þar er bara opið þrjú kvöld i
vikuog ekki pláss nema fyrir 6-8
unglinga. Svona athvörf þyrftu að
vera út um allan bæ, þetta er svo
máttlaust svona klór i bakkann.”
Unnum með heyrna-
skertum unglingum
— Við fréttum að þið hefðuð