Helgarpósturinn - 26.11.1982, Blaðsíða 5

rr/nn'Föstudágur 26. nóvémbér 198Í2
svo lítið út að ég skynja ekki hvort ég hef
áhrif á heimilunum, í skólunum eða annars
staðar. Ég veit að ég get haft áhrif á
hljómleikum - ég sé fólkið hoppa og stökkva
og skemmta sér. Kennarar segja mér sumir
að ég hafi mikil áhrif á krakkana. Það gerir
mig bæði hræddan og ánægðan. En ég held að
ég hafi á vissan hátt haft góð áhrif - ég held
að ég hafi getað, að minnsta kosti að ein-
hverju leyti - rutt brautina fyrir því, að
textar í poppmúsík verða framvegis um
eitthvað, sem skiptir máli“.
- Þú hefur sagt að þú værir utan-
garðsmaður í íslenskri músik. Ert þú ekki
einmitt eins mikið innangarðs og menn geta
verið - snýst ekki sá bransi aðallega í kring-
um þig og þína samstarfsmenn?
„Nei, ég er utangarðsmaður í íslenskri
poppmúsík. Ég er kannski innangarðs í
poppinu - en samt utangarðs. Ég hef haldið í
mín prinsipp - til dæmis í textagerð. Ég er að
því leyti innangarðs, að Ego er einskonar
stórveldi í þransanum. En við semjum okkur
ekki að kröfum tímans - við höfum alltaf
reynt að breyta til og gera það, sem við fílum.
Við höfum ekki elt tíðarandann".
Dóp
- Meira um einangrunina. Þú sagðir í sjón-
varpinu um síðustu helgi að þú værir einangr-
aður frá raunveruleika dagsins, eins og þú
vékst líka að hér áðan. Hvert leitar þú þegar
þú þarft að gera upp hug þinn - ertu einn
með sjálfum þér eða áttu vini, sem þú leitar
til?
„Ég leita til bræðra minna. Þeir eru óvægn-
ir. Hika ekki við að slíta mig í tætlur og benda
mér á leiðir. Konan mín líka. Þetta folk hefur
bjargað því, að maður hefur ekki gjörsam-
lega fríkað út - eins og Utangarðsmenn
gerðu reyndar um tíma. Þegar maður er
poppstjarna er venjulega heilmikið af alls-
konar já-fólki í kringum mann. Blóðsugum,
sem vilja vera í kringum nafnið Bubbi Mort-
hens. Eg á mjög erfitt með að taka mark á
slíku fólki“.
- Það er líka sagt um poppstjörnur, að þær
hafi slæm áhrif á æskulýðinn. Rokkararnir
dýrki dóp og sukk og svínarí. Dýrkar þú dóp
og sukk og svínarí?
„Nei! Á ég að svara þessu?“
- Endilega.
„Svarið er nei. Ég er allt að því fanatískur
gegn áfengi. Ég reykti mikið kannabis um
tíma. í dag hefur það minnkað mjög mikið.
Það er ekki nema stöku sinnum. Nú æfi ég
lyftingar í staðinn. Og þar er ég að uppgötva
nýja hlið á nýju „dópi“. Ég nýt þess
virkilega - og nú skal ég gefa æsku landsins
ráð af heilum hug: Dembið ykkur í íþróttir.
Þær eru undirstaða alls. Líkaminn er musteri
sálarinnar. Ef líkaminn er í lagi er sálin líka í
lagi. Ég segi bara fyrir mig, að ég vil ekki búa
í húsi sem er að hrynja. Heldur flyt ég í sterkt
og gott hús. Eg vil heldur ekki búa í ónýtum
líkama“.
- Fannst þér þú hafa gott af hassinu?
„Nei, það gerði mér ekkert gott. Lyfting-
arnar gera mér gott - og ekki bara líkam-
lega. Hjá Líkamsræktinni er ég einn af öllum.
Ég er ekkert sterkari eða merkilegri þar þótt
ég heiti Bubbi Morthens og sé poppstjarna.
Það er enginn stéttaskipting í
Líkamsræktinni - þar eru allir jafnir að
svitna við lóðin“.
Fyrsta reynslan af „hinu“
- Og ertu virkilega fanatískur á móti
áfengi?
„Mér er alveg sama þótt annað fólk sé að
sturta í sig brennivíni. Ég vil það bara ekki
sjálfur. Mér líkar illa við að geta ekki haft
stjórn á mér. Ég drakk þegar ég var 18 og 19
ára en gerði ekkert annað en að slást og koma
mér í klandur. Og til hvers á þá að vera að
drekka? Áfengi er böl þessa þjóðfélags
númer eitt. Fyrir utan þingmennina".
- Er ekki rétt að afgreiða nautnir lífsins
með því að tala um kynlíf. Hvenær byrjaðir
þú?
„Ha ha. Ég man það nú eins og það hefði
gerst í gær. Ég var nýlega orðinn þrettán ára.
En það var fum og fálm og klúður. Samt held
ég að ég hafi stækkað um eina fimmtíu senti-
metra eftir á! Þetta var eftir hljómleikana
með Led Zeppelin í Laugardalshöllinni 1970.
í skurði skammt þar frá“.
-Og?
„Og? Viltu heyra söguna?
- Alla.
„Jæja, það getur ekki skaðað neinn. Þetta
var þannig, að ég fór með nokkrum félögum
mínum til að sjá stóru goðin, Led Zeppelin.
Við vorum eitthvað að drekka líka eins og var
stæll. Og ég varð svo sannarlega ekki fyrir
vonbrigðum með konsertinn. Alveg í skýjun-
um. Núnú, á útleiðinni hitti ég stúlku, sem
hefur verið svona 1-2 árum eldri en ég. Hún
var dökkhærð og svona frekar álitleg. Ég
man bara því miður ekki hvað hún heitir.
Nema hvað: þetta byrjar allt mjög sakleysis-
lega, kiss kiss og tralala. Hún var hífuð eins
og ég. En svo fór þetta allt úr böndunum og
þá var stokkið í skurðinn. Það var hávaxinn
rabbabari öðru megin við skurðinn, meðfram
veginum, og hávaxið gras í honum sjálfum,
þannig að við vorum í ágætu skjóli. Og svo
hafðist þetta nú eftir nokkrar tilraunir. Stúlk-
an hafði einhverja reynslu í þessum efnum og
gat leiðbeint mér... Ég held nú að þetta hafi
ekki verið neitt sérstakt - en ég gat montað
af því í skólanum og fékk auðvitað mest út úr
því. Svo leið heilt ár. Síðan hefur það komið í
skorpum".
— fylgst með
umræðum á
þingi ásamt
Rokkkóngi
íslands
Vil ekki
vera meðal-
skussi
- En nú ertu orðinn kyntákn.
„Ég ræð ekki við það þótt fólki þyki ég hafa
sexappíl. Það er ekkert, sem ég stefni að. Ég
þjálfa að vísu á mér búkinn - og þakka út-
haldið því, að ég æfði lyftingar í tvö ár fyrir
nokkrum árum.
- En var það endilega nauðsynlegt að
verða toppmaður?
„Já, Það var nauðsynlegt. Ég er það mikill
metnaðarmaður, að ef ég tek mér eitthvað
fyrir hendur, þá vil ég skara fram úr. Ég er
einfaldlega það mikill keppnismaður að ég
hefði aldrei farið að æfa lyftingar af alvöru til
þess eins að verða meðalskussi".
- Varstu þá ákveðinn í að verða rokk-
stjarna?
„Auðvitað dreymdi mig um það. Það væri
óheiðarlegt að viðurkenna það ekki. Ég vildi
ná langt. En ég bjóst aldrei við að þetta
myndi ske á einni nóttu, eða þar um bil. Það
tók mig heilt ár að komast aftur niður á
jörðina - ég meina: allt í einu var allt komið
á fleygiferð og maður stóð bara og hikstaði.
Þessi mikla og skyndilega velgengni blindaði
mig að sjálfsögðu. Gerði mig kærulausan um
leið. Það hefur enginn gott af of mikilli
velgengni - það leiðir bara til þess að... ja,
eins og Muhammad Ali sagði: Maður trúir
því ekki að maður geti tapað“.
- Hvernig hefurðu það þá núna?
„Ég er í góðum fókus. í fyrsta skipti síðan
ég byrjaði í þessum bransa“.
- Hverju eða hverjum þakkarðu það?
„Tíma. Konunni minni. Bræðrum mínum.
Sjálfum mér. Ég hef getað farið til bræðra
minna og fengið þar hjálp til að raða upp á
nýtt því, sem ég hef misst tökin á. Núna fyrst
get ég sest niður og hugsað málin. Ég er í
andlegu og líkamlegu jafnvægi - í fyrsta sinn
íþrjú ár. Eg er sáttur - að vísu ekki alsáttur -
en sáttur. Ég er farinn að geta nálgast þenn-
an Bubba“.
Hamskipti
- Finnst þér vera samræmi í því, sem
Bubbi dagsins í dag er að gera - í rándýrum
leðurgalla, silkiskyrtu og með diskómálningu
í framan - og þeim Bubba sem ruddist fram á
sviðið fyrir þremur árum með gúanórokkið.
Hvernig ferðu að því að snúa svona gjörsam--
lega við blaðinu? Ékki eru farandverka-
mennirnir í silkigalla?
„Augnablik. Eg er alls ekki að gefa skít í
farandverkafólkið. Ekki heldur fortíð mína.
Ég er sprottinn upp úr verbúðalífinu á vissan
hátt. En nú er ég kominn út í plötubissniss og
ég vil taka þátt í honum af sama ákafa og
krafti og vertíðunum áður. Ég hef alltaf vilj-
að vinna vel og vera duglegur, sýna og sanna
að ég er ekkert lakari en hver annar. lsbjarn-
arblúsinn var byggður á þeim veruleika, sem
ég kom úr. Nú er ég kominn út í poppið. Og
það þýðir einfaldlega, að maður þarf að
skapa sér ákveðna sérstöðu, búa til ímynd -
eða skerpa hana. Og fyrst þú talar um máln-
inguna, þá skal ég segja þér hvernig stóð á því
að við vorum málaðir í framan í sjónvarpinu.
Lagið var tekið upp fyrst og þá þurftum við
að vera málaðir svo að andlitin rynnu ekki
saman í eitt - myndin var grafísk. Svo nennt-
um við einfaldlega ekki að fara að þvo þetta
framan úr okkur þegar kom að viðtalinu".
- Áttu von á að fá listamannalaun eins og
Björgvin og Gunnar Þórðarson?
„Listamannalaun? Ég hef aldrei látið mér
detta það í hug. Það skiptir mig nákvæmlega
engu máli. Ekki einu sinni sem viðurkenning.
Ég hef fengið mína viðurkenningu úr allt
annarri átt - frá fólkinu. Listamannalaun?
Ég nenni ekki einu sinni að tala um þetta“.
Með Vilmundi
Aftur á áheyrendapöllum Alþingis. Vil-
mundur Gylfason hellir sér yfir þingmenn og
aðrar „valddruslur". Bubbi fylgist með af
miklum áhuga. Af og til hnippir hann í sessu
naut sinn eða gefur honum olnbogaskot:
Gott. Hann er fínn, maður. Gott hjá honum.
Þegar Vilmundur hafði lokið máli sínu
stóðst Bubbi ekki mátið og klappaði hraust-
lega. Uss, sagði nærstaddur maður. Það má
ekkert vera að klappa hér.
5
„Ég vil hitta Vilmund og taka í höndina á
honum“, sagði Bubbi.
Á ganginum niðri var Vilmundur Gylfa-.
son. „Þakka þér kærlega fyrir", sagði Bubbi
og rétti honum höndina“. „Þetta voru orð í
tíma töluð“.
„Þakka þér kærlega sömuleiðis", svaraði
þingmaðurinn.
„Mér hefur alltaf þótt Vilmundur svolítið
spes“, sagði Bubbi þegar aftur var sest í
dúnmjúka leðursófana í Kringlunni. „Alveg
frá byrjun. Hann er utangarðsmaður hér,
það er alveg greinilegt. Hann stuðar
þingheim - og þeir hræðast hann. Þeim hef-
ur tekist að sverta hann r augum fjölda fólks.
Ég meina - þeir hafa gert allt annað, neglt
allt annað á hann, en að hann sé hreinn og
klár hálfviti. Hann er eini maðurinn hér, sem
mér finnst tala af einhverri skynsemi. Hann
er öðruvísi og þess vegna reyna þeir að hrópa
hann niður. Ef þeir væru fleiri eins og hann,
þá færi margt betur. Og ef hann fer í framboð
skal ég verða fyrstur til að styðja hann“.
- Þú vilt kannski fara á þing með Vil-
mundi?
„Ónei. Mínir hæfileikar eru í músík. Hæfi-
leikar hans eru í pólitíkinni. Ég reyni að hafa
mín áhrif með músík - og næ reyndar til
stærri hóps en flestir skumbóarnir í salnum.
Og ég næ til unga fólksins - sem kemur til
með að erfa landið".
Ekki hræddur við að hætta
- Tölum um ellina. Hvernig sérðu þig fyrir
þér sem gamlan mann?
„Ég hef oft hugsað um það hvernig er að
verða gamall. Og sem gamall maður langar
mig til að upplifa frið. Annars er hæpið að
vera að tala um að ég verði gamall - það
virðist ekki beinlínis stefna í að maðurinn nái
því. En ég verð örugglega ekki gamall og
vonsvikinn poppari. Aldrei, ha ha ha. Það er
margt annað hægt að gera“.
- Eins og?
„Mig hefur stundum langað að setja fram
litla bók um bransann. Móralinn, starfsstétt-
ina sem slíka og svo framvegis. Kannski fer
ég einhverntíma í tónlistarskóla. Eða verð
gamall brýnari og snúningakarl í frystihúsi.
Ég er ekkert hræddur við að hætta í popp-
bransanum. Þetta er tímabundin ánægja,
sem ég ætla að fá sem allra mest út úr. Én
mest langar mig að verða gamall maður í
þjóðfélagi, sem virkar öðruvísi en þjóðfé-
lagið gerir í dag. Ég vildi ekki vera gamall
maður í dag - gamalt fólk er geymt og falið á
stofnunum. Hvers vegna ekki að gera það að
j skyldunámsgrein í skólum að krakkarnir fari
á elliheimilin og kynnist gömlu kynslóðinni?
| Það er ekki svo lítill fróðleikur og reynsla,
sem þar er að fara forgörðum. Krakkarnir fá
ekki tækifæri til að kynnast gömlu fólki eins
og var áður. Nú er gamla fólkiðgeymt á stofn-
unum eins og aumingjar og bæklað fólk.
Þetta er glæpur!“.
- Atkvæðagreiðslan um vantraustið er að
byrja. Eigum við að fylgjast með því?
„Úff. Nei. Maður veit hvernig það fer“.
- Líklega já. En áður en við hættum: Áttu
börn?
„Nei. Ekki ennþá. Stundum langar mig að
eignast barn og stundum ekki. Ég held að ég
geri það ekki á meðan ég er poppari því ég vil
fá að annast barnið ekkert síður en móðir
þess. Ég myndi vilja gefa því af mér og skynja
það. Nokkrir félagar mínir eru nýlega búnir
að eignast börn og þeir umturnast allir. Þeir
, segja mér að allt lífið breytist við það - þeir
1 höndli loksins hamingjuna. Ef að það er rétt
þá getur maður ekki farið að eignast barn
I með hangandi hendi“.
Canon Ljósritunarvélin
sem
stækkar
minnkar
og
lækkar verðið um 50%
Canon
KAMMMRCOnMHAH
izi=al25
Sala, ábyrgð og þjónusta
Caiion
Shrifuélin hf
Suðurlandsbraut 12.Símar 85277 & 85275

Od