Helgarpósturinn - 07.01.1983, Blaðsíða 13

irínn Föstudagur 7. janúar 1983
13
maður að sýna virðingu. Passa sig í mat og
drykk og svo framvegis. Mér finnst gaman að
vera í þessum tímum, ég er alltaf að læra
eitthvað nýtt og kynnast nýju fólki. Það er
bæði skemmtilegt og spennandi. Og þótt
samkeppnin sé mjög hörð, er andinn mjög
góður. Fólk gleðst af einlægni með þeim, sem
gengur vel. Eg hef aldrei orðið vör við öfund
eða illgirni í þessum hópi fólks. Annars hefur
mér alltaf gengið mjög vel. Mér gekk mjög
vel í sýningarstörfunum og hefði getað haldið
því áfram. Nú finnst mér miða í rétta átt í
leiklistinni og vil fá að vinna. Málið er ekki að
„meika það“, eins og Stuðmenn í myndinni,
eða verða fræg. Málið er að fá að vinna að
áhugamálum sínum.“
- Það er búið að sýna hér heima tvær kvik-
myndir, sem þú hefur leikið í: American
Graffiti II og Sverðið og seiðkarlinn. Svo
heyrðum við talað um einhverskonar kvik-
mynd eða sjónvarpsþátt með Rock gamla
Hudson.
„Já, Rock Hudson er stjarna í sjónvarps-
þáttum, sem ganga í Bandaríkjunum. Hann
sáttur við frammistöðu sína. Og ég hef verið
það heppin, að ég hef fengið vinnu þegar
margir aðrir hafa ekki einu sinni um-
boðsmann. Og ef maður hefur ekki urn-
boðsmann fær maður ekki viðtal og þar af
leiðandi enga vinnu."
■ - Hvernig ganga þessi viðtöl fyrir sig?
„Umboðsmaðurinn er í sambandi við leik-
stjóra eða þá aðra, sem velja í hlutverk. Svo
fær maður boð um að mæta klukkan kannski
ellefu til að prófa fyrir ákveðna mynd. Þegar
maður kemur á staðinn, hálftíma áður eða
svo, fær maður í hendurnar tvær eða fjórar
síður úr kvikmyndahandritinu - og svo verð-
ur maður vessgú að leika. Stundum er það á
móti einhverjum leikara, ef maður er hepp-
inn, annars á móti leikstjóranum eða þeirn,
sem skipar í hlutverkin. Þetta getur verið
mjög erfitt og tekur á taugarnar. Það er eins
gott að þær séu í lagi. Maður þarf að vera töff
- þetta er eins og að spila í happdrætti. Fjár-
hagslegt öryggi er óþekkt hugtak í þessu."
- En þetta viltu?
„Já. Mig hefur alltaf langað til að leika. Og
- Verður þú vör við þennan pilt? Finnurðu
fyrir framliðnum, á ég við?
„Ég held að þeir séu alltaf með manni. Þeir
lifa í okkur. Annars hef ég rnjög sterkt
samband við afa minn - og hann er á lífi og í
fullu fjöri. Ég get nefnt þér dærni: einu sinni
var ég að vinna í New York á fimmtudegi og
átti að vera komin heim til Los Angeles á
þriðjudeginum á eftir. Þá greip ntig einhver
kennd og mér fannst ég verða að komast
heim. Það endaði með því að ég fór út á
Kennedy-flugvöll og keypti mér farmiða og
var komin heint á föstudagsmorgninum. Þá
kom í Ijós að afi hafði fengið aðkenningu að
slagi og hafði hugsað mjög sterkt til mín.
Hann er líka berdreyminn - einu sinni
hringdi hann í mig og spurði formálaiaust:
Hvað kom fyrir? í hverju lentirðu? Þá höfðu
einhverjir pörupiltar stolið af ntér veskinu
rnínu. Það varð mér áreiðanlega til lífs. að ég
varð ekki vör við það og gerði ekkert til að
streitast á móti.
Ég held reyndar að ég hafi einhverskonar
sjötta sans. Ég reyni að hlusta a mnri rocld.
Gaman um borð hjá. Ingólfi
- Nú ertu búin að vera lengi í útlöndum og
kynnast þessum stóra og fjölbreytilega
heimi. Hefur það verkað á þig eins og marga
aðra - þannig að það hefur eflt í þér föður-
landsástina?
„Mamma söng oft fyrir mig þegar ég var
lítil: í útlöndumerekkertskjól,eilífur storm-
beljandi....Mér kemur þetta oft í hug. En ég
hef alltaf verið full af föðurlandsást. Stolt af
því að vera íslendingur. Ég fór ekki í burtu
vegna þess að ég væri óánægð hér. Sfður en
svo. Enda fannst mér yndislegt að vera hér í
sunrar.fyrsta sumarið sem ég hef verið hér í
átta ár. Ljósið var svo sérstakt, birtan og
umhverfið. Einhverdásamlegastastund.sem
ég hef upplifað, var á leið í Atlavík í sumar
með Stuðmönnum. Lögurinn spegilsléttur,
Snæfellið speglaðist í honum, göldrótt birtan-
...Svo er húmorinn hér svo sérstakur. Lestu
. Flosa Ólafsson, hlustaðu á Stuðmenn! Það er
ekkert, sem jafnast á við að vera íslendingur.
Pabbi var líka mikill íslendingur. Þegar ég
Helgarpostsvlðlallð: AlUlð BÍÖPIISdOltÍP
fær „guest star" í hvern þátt og ég lék í einu
slíku hlutverki. Einkaspæjarann Eriku. Það
verður núna um miðjan janúar.“
- Og hvernig heilsast gamla Rock?
„Bara vel. Ég hitti hann ekki alls fyrir löngu
og þá var hann bara hress. Hann fékk hjarta
áfall þegar verið var að ljúka við gerð þátt-
arins, en er búinn að ná sér. Mér fannst gam-
an að vinna með honum - þegar ég var iítil
stelpa sá rnaður Rock Hudson og Doris Day í
myndum í Hafnarbíó. Það var skrítin tilfinn-
ing að vera svo allt í einu stödd á sama sviði
og hann. En gaman.“
Ávexti má lesa af trjánum
- Þú hefur ekki farið meira út í sjónvarp?
„Nei. Eftir Graffiti fékk ég boð frá ABC-
sjónvarpsstöðinni unt að gerð yrði sería með
mig í aðalhlutverki. Þá fannst mér sjónvarp
bara svo lélegt og leiðinlegt, að ég afþakkaði.
Ég vildi bara leika á sviði eða í kvikmyndum.
Nú hef ég skipt um skoðun: maður verður að
vinna. Efnahagsástandið er erfitt og gríðar-
legur fjöldi af hæfileikafólki fær ekkert að
gera. Það skiptir auðvitað mestu máli, að
maður geri vel, eins vel og maðurgetur, og sé
fyrir tveimur árum ákvað ég að þetta væri
það, sem ég vildi gera. Samkeppnin er nátt-
úrlega óskapleg. Það er mikið af fallegum,
ljóshærðum og bláeygum stúlkum í Hollywo-
od. Þær eru margar sætari en ég. Með Ijósara
hár. Með blárri augu. Með stærri brjóst. Með
allt á hreinu. En ég er ákveðin í að reyna að
sýna og sanna, að ég hef kannski eitthvað
annað til brunns að bera. Það skiptir ekki öllu
niáli að eiga aur. Maður lifir alltaf. - Og svo
er hægt að tína ávexti af trjánum í Kaliforníu!
Það kemur eitthvað annað til þegar þessu lífi
lýkur.“
Afii og amma
- Ekki hugsarðu mikið um dauðann, eða
hvað?
„Auðvitað spekúlerar maður eitthvað í því.
Góður vinur minn, 17 ára gamall, dó fyrir
þremur áruni. I blóma lífsins. Það var mikið
áfall - en þá gerði ég mér ljóst, að maður
hefur bara daginn í dag. Gærdagurinn er
liðinn og um hann fær maður engu breytt. Nú
vil ég bara lifa eftir eigin sannfæringu - og
helst að hafa svolítið gaman.“
sem hefur alltaf stýrt mér. Hvaðan hún kem-
ur veit ég ekki -ég verð ekki beinlínis vör við
framliðna, það er frekar að ég finni nálægð
þeirra. En þetta er magnað með ntig og afa
gamla. Ég held að það sé ekki annað en ást.
Ofursterk ást.“
-Talandi urn afa þinn. Segðu mér frá ætt og
uppruna.
„Ég er ættuð af Suðurnesjum. Móðuramma
mín er alin upp í torfbæ að Leiru. Afi er frá
Gauksstöðum í Garði. Ég er mikið til alin
upp hjá þeini og þykir afskaplega vænt um
þau. Afi og amma hafa konrið til mín fyrir
vestan og ég hef farið með þau um og sýnt
þeim. Ég hef meira að segja horft á þau dansa
við undirleik strengjahljómsveitar á 65. hæð í
New York. Þau, sem eru alin upp í torfbæj-
um!
Föðurættin mín er úr Rangárvaila- og Ár-
nessýslum. Faðir minn, sem dó þegar ég var
unglingur, var Björn Brynjólfur Björnsson
tannlæknir, sem bjó lengi f Danmörku. Hann
var skíðamaður, sjarmör og gleðimaður. Og
auðvitað var ég ástfangin af honum eins og
allar hinar konurnar. Svo á ég nterkilega
konu fyrir móður, Jónu Sigurjónsdóttur.
Hún er líklega besti vinur minn auk Jakobs.
var í heimsókn hjá honum í Danmörku í
gamla daga, þá var hann að syngja „Inn
milli fjallanna" og „Nú andar suðrið...“ og
fleiri lög. Mér fannst þetta stundum væmið
þá - en skildi hann líka svo vel. Það hlýtur að
hafa verið gamán að vera um borð hjá Ingölfi
Arnarsyni, þegar hann var að sigla upp að
landinu í þá daga og sjá fjöllin eins og skyr og
rnjólk, eins og Laxness orðar það. Það finnst
mér vel sagt. Og satt.“
- En þú ert ekkert frekar á heimleið?
„Ég er ánægð á meðan ég get komið heim
tvisvar eða þrisvar á ári. Ég spái engu um það
hve lengi ég verð í burtu. Framtíðin fer svo
mikið eftir veðri! Eflaust gæti ég þó fundið
mér eitthvað spennandi að gera, ef ég kæmi
heim. En sem stendur erum við að vinna að
svo mörgu spennaodi í Bandaríkjunum. Og
margt af því dregur mann heim - eins og til
dæmis myndin urn Brasilíufaranaogmyndin
um Stríðsbrúðirnar, sem við erum að vinna
að. Allt fjallar þetta meira og minna unt ís-
land. Um hjartað í okkur.“
- Nokkuð sent þú vilt segja þjóðinni að
lokum?
„Verið góð hvert við annað. Og gamalt
fólk.“