Helgarpósturinn - 30.03.1983, Page 18

18
Miðvikudagur 30. mars 1983. -P‘
Jo'S.
sturinn
Upp upp mín sál...
Það bar við á dögunum að
von var á sjálfri Sinfóníunni
ásamt fríðu föruneyti hingað
norður yfir heiðar, þerra er-
inda að kynna norðlenskum
skattborgurum það hvernig
farið væri að þvi að setja upp
óperur í konsertformi. Eftir
mikið jaml, japl og fuður
hafði tekist að semja um
leigu á Höllinni, þannig að
allir undu að líkindum jafn-
illa við sitt, búið að baka
rúmlega þúsund snittur sem
síðar voru auðvitað seldar
in auðvitað gott til glóðar-
innar. Ýmsir urðu sér úti um
fleiri aðgöngumiða en þeir
þurftu sjálfir á að halda og
seldu þá með álagi, meðal
annars í Menntaskólanum.
Auðvitað varð svo ekkert úr
hljómleikunum. Vél hljóm-
sveitarinnar varð að snúa við
vegna dimmviðris þegar hún
var komin inn yfir fjörðinn.
Urðu því ýmsir fyrir óþarfa
fjárútlátum þar sem miðarn-
ir fengust auðvitað ekki end-
urgreiddir nema á löglegu
frá Reyni Antonssyni
4
fyrir slikk, og sjálfur þjóðar-
dýrlingur akureyringa Krist-
ján Jóhannsson var auðvitað
mættur á svæðið. Síðast en
ekki síst var búið að selja að
minnsta kosti tólfhundruð
og fimmtíu aðgöngumiða að
dýrðinni, fyrir svo utan það
sem hugsanlega hefur verið
selt „á svörtu“, en um það
veit enginn. En svo varð auð-
vitað ekkert úr neinu vegna
þess að skyndilega syrti i
lofti. Ekkert varð úr flugi og
þvi hafa þeir sennilega orðið
illa úti sem keypt höfðu sér
miða á svörtu, að visu er ekki
öll nótt úti enn því talað er
um að reyna aftur, hugsan-
lega um mánaðarmótin maí-
júni.
Þettá minnir mann svolítið
á hliðstætt atvik sem gerðist
fyrir tæpum tuttugu árum.
Til stóð að breska hljóm-
sveitin „The Searchers", sem
þá naut mikils álits í popp-
heiminum, héldi tónleika hér
í bæ og hugði yngri kynslóð-
verði. Þessi tvö dæmi sýna
glögglega að það verður á-
vallt að gera ráð fyrir ve; ður-
guðunum þegar fyrirhugað
er að flytja hingað aðkeypta
menningu, en þó án þess að
gefast upp fyrir þeim. Við
megum vera minnug þess að
flugvellir geta einnig lokast
fyrir sunnan.
„Upp, upp mín sál....“
Þannig hljóðar upphaf Pass-
íusálmanna þessa ástsæla
trúarljóðs þjóðarinnar sem
sakir listar sinnar og anda-
giftar hefur einhvernveginn
staðist tímans tönn í öllu
öðru tilliti en málfarslegu, en
þeir eru víst fáir íslensku-
fræðingarnir sem myndu
leggja blessun sína yfir mál-
far Passíusálmanna sem gott
og gilt, en þessi staðreynd
verður harla léttvæg þegar
við hugsum til hins mikla
innblásturs sálmanna og ein-
lægrar tilfinningarinnar sem
að baki þeirra býr. Þeir eru
sjálfsagt margir sem bæta í
huganum við upphafsljóð-
línur sálmanna „Flokks
míns gæsku ég minnast vil“,
en einmitt nú á föstunni
hefja flokkarnir píslargöngu
þá sem kosningar nefnist, en
öllu eru nú trúarjátningar
þeirra eitthvað risminni og
andlausari en Passíusálm-
arnir hans Hallgríms þó svo
að íslenskan á þessum plögg-
um sé eitthvað hreinni.
/\. þessu stigi málsins er
harla erfitt um það að segja
hvert gengi hinna ýmsu
flokka verður í komandi
kosningum og veldur þar
nokkru um sá fjöldi allskyns
sérframboða sem skotið
hafa upp kollinum og vel-
flest sækja á mið almennrar
óánægju sem einmitt nú
virðist með mesta móti. Hve
oft heyrir maður ekki setn-
ingu á borð við þessa: „Ég
kýs bara Vimma af því að
þetta er allt sama tóbakið".
Á meðan halda svo hin ýmsu
flokkseigendafélög áfram að
gegna hlutverki sínu sem
hagsmunagætendur fyrir
hinar ýmsu ættir t.d. hvað
varðar röðun á framboðs-
lista, og eins víst er þá að þeir
munu verða þó nokkuð
margir frambjóðendur í
komandi kosningum sem
ekki hafa hina minnstu hug-
mynd um það hvaða stefnu
sá flokkur boðar sem þeir
eru fulltrúar fyrir, vita að-
eins að pabbi og mamma, afi
og amma, hafa alltaf fylgt
þessum flokki. Og einnig í
embættismannakerfinu er
ættarsamfélagið allsráð-
andi. Ef þú hyggur á störf í
þágu hins máttuga „opin-
bera“,ert þú fyrst af öllu
spurður um ætterni, síðan
flokksskírteini og loks um
menntun og hæfni ef það er
þá talið ómaksins vert að
spyrja um slik aukaatriði.
Þá eru þeir margir sem
kjósa að gleyma bölvuðu
stjórnmálavafstrinu um
stund og einbeita sér að nýj-
asta atvinnuvegi þjóðarinn-
ar, það er að segja góðgerð-
arstarfsemi. Varla líður sá
dagur nú orðið að ekki sé
lagt út i landssöfnun undir
kjörorðinu „átak“ gegn ein-
hverju og þegar er víst álit-
legur hópur manna farinn að
hafa af þessu álitlegan á-
bata, auk þess sem fjölmiðl-
arnir ekki hvað síst þeir sem
er svo mikið í mun að spyrða
sig við „hið opinbera“ fá
talsvert af ódýru efni út á
þetta. Eitt er það sem öllum
þessum átökum virðist vera
sameiginlegt. Það þarf að
byggja höll, og helst hana
dýra einhversstaðar á hinum
víðlendu völlum Davíðs
konungs og allra helst þegar
fullbúnar byggingar eru til
staðar fyrir sömu starfsem-
ina án starfsleyfis vegna fjár-
skorts, dæmi afvötnunar-
stöðin í Kristnesi rétt við
bæjardyr okkar Akreyringa
sem helst ekki má opna fyrr.
en búið er að reisa þrjátíu og
tveggja milljóna höllina í
borg Davíðs. Er þetta ekki
það sem stundum er kallað
að sækja vatn yfir lækinn?
Það er svo sem ekkert nýtt
að menn reyni að hagnast á
góðgerðarstarfsemi. Hún
hefur lengi verið ábatasöm
atvinnugrein í sjálfu Guðs
útvalda landi, Bandaríkjum
N-Ameríku (og það hafa
raunar trúarbrögð einnig
verið þar í landi). En þetta er
auðvitað nokkuð nýnæmi
fyrir mörlandann sem hing-
að til hefur alltaf verið boð-
inn og búinn að leggja góð-
um málefnum lið án tillits til
hagnaðar. Margt pólskt
barnið mun án efa blessa ís-
lensku þjóðina er það vex úr
grasi fyrir kjötskammtinn
sem bjargaði lífi þess og
heilsu án þess að nokkurt
frjálst framtak kæmi þar
nærri og það þrátt fyrir
hindranirnar sem glæpa-
klíka Jarúselskis og félaga
setti í veginn. Það bjargar
engin hallarbygging, jafnvel
þótt reist sé í ríki Davíðs
manni frá því að verða alkó-
hólisti, en eitt örlítið bros
eða kærleiksorð gæti ef til
vill hjálpað honum, og það
kostar að minnsta kosti ekki
þrjátíu og tvær milljónir að
vera mannlegur.
Lausn á síðustu krossgátu
F o H o U ■
K fí L D fí R H R fí !< F fí R i R
G L a T fí X £ R L / /v 6 u ’Q L fí T u R E
T 4 p fí R Ð D V R fí m fí K R fí Jfi / N N
6 á F L s J fí L D fí N 5 X O T R F) 4 N
k fí 6 T /9 L fí M fí /< S /< O R fí N ‘fí m U
R p /< 'fí 5 fí • 5 K fí U S T F 'B S / R
V Ý) L I S k o /? ■ 3 u R T L F T T R
// Ý R fí • 5 T fí R 1 /? T) fí U L fí O R /< U
0 R K IU r R E K • S ‘fí L fí R R ö 5 T / N 6
• / ■N a fí L K fí ■ fí t) ) F R fí T K fí L
L /9 Ð fí R P U m P fí A) N fí U 6 fí U P fí
'F 'ð F 1 T fí R fí /? i R U m F f) £1 m fí
£
l! lqff TFOurJ VtN VlRtllfí HEIÐUR. SmíRKi TVÍHl ‘jU&BU GfíNóUf l<oNO Hfíft þftj'or Oft pýp// Mfítjk fíR r/FTÐ húsíð TiTILl 8ÆTiR ur L/Wi) SKIFt/
ö3r VE/Ffín
£ 1? 'fflj TÍT
HtLNt/ KRVÞD F/Pfí KJOá fíSTft / —
/\n /jp fiÐ/ ’
t) 'fíRNPt HEST t OFT LfírruNN STulU X
6LÉP/ V5LUÐU fifírfít ÖNUdfí * hlgbng V
HfítU 1 FoRF. HRFINS UN/N
r- 5oPU T/‘/nfífí 5/úfí j ÖÚKtR 'hlFgSj *
/£INfí yoNpu
A HviöfíN 'OftETT m&t - FEfí fí SJÓ MuNN HLUT/ 'obííG INVI
VETfí KWT/LL
VOATP'. $TU.Llf>. H£B-- SfírUók F0RSE NWmwI KftoTfí /pfífí I/ISTI . •
F/EVJJ SKOÐft 7.É/RS PíRfíUG UR bkf>/< -b NlfífílH LiKfíMH
HLÝÞIP- þflp/N/ó
GflðB 'HÍT
f 1EIK5 FlfíH KfiPP- fírvrv E/U5 u/fí T 5TOftT ’/LfíPH
K 'i' BLUfíf- SEF/
L!5t/ UERO 5K.5 r. ÍElNS Kot/u FlfíN H6NIR • Ft‘fíhíÞf
HREÍN 5RR SfírflKo mfíFo
LOFf) 15 r/Kfí REN61F LbCs/R uPP^ Hft-
VULR/i i 1 %?N% fíftkflO/ urfíN * •