Helgarpósturinn - 27.11.1986, Qupperneq 28

Ingibjörg og Steinar Berg fá fagmann í verkiö:
HEIMILIÐ MÁLAÐ
FYRIR JÓLIN
Ilmandi málningarlykt barst frá
efri hœdinni þegar Ingibjörg Páls-
dóttir bauð gestum innfyrir. Tilefni
heimsóknarinnar var að forvitnast
um hvers vegna Ingibjörg og eigin-
maður hennar, Steinar Berg ísleifs-
son hefðu afráðið að mála einmitt á
þessum árstíma og hvers vegna þau
hafi fengið fagmann í verkið í stað
þess að mála sjálf.
Spurningunum var í rauninni
svarað þegar í Ijós kom hversu stór-
an hluta hússins þurfti að mála, um
200 fermetra með loftum. Varðandi
fagmanninn lá svarið eiginlega líka
í augum uppi: Þykk yfirbreiðsla lá
yfir öllu og ekkert var sjáanlegt fyrir
utan málningarbakkann á gólfinu.
Hreinlegt og snyrtilegt og í rauninni
afar lítið rask miðað við þær fram-
kvæmdir sem stóðu yfir.
TVÆR FLUGUR í EINU
HÖGGI
Ingibjörg og Steinar bjuggu í Bret-
landi í þrjú ár og keyptu sér nýlegt
hús eftir heimkomuna. Þau áttu áð-
ur íbúð í Vogalandi sem þau höfðu
látið fagmann mála en í Bret-
landi málaði Ingibjörg heimilið sjálf.
,,Ég get ekki komið með þá yfir-
lýsingu að við séum að mála húsið
bara vegna þess að það eru að koma
jól,“ sagði hún brosandi. „Þegar við
fluttum í þetta hús í lok maí tókum
við eftir því að það molnaði svo mik-
ið úr hrauninu á veggjunum. Það
var hvítt og þar af leiðandi höfðum
við talið öruggt að það væri málað.
Reyndin var sú að hraunið var ómál-
að og þess vegna full þörf á að láta
mála veggina. Þessi tími tími fannst
okkur hentugur, bæði vegna þess að
jólin nálgast og við munum líka
ferma eldra barnið í vor, soninn Pál
Arnar svo það var ágætt að slá tvær
flugur í einu höggi.“
Aðspurð segist Ingibjörg ekki hafa
kynnt sér litaúrval í málningarvöru-
verslunum ,,af þeirri ástæðu einni
að ég kann best við ljósa liti og það
kom aldrei til greina að mála húsið
í öðrum litum, til dæmis dökkum.“
Hún segir að sér þyki í alla staði
betra að hafa fagmann við fram-
kvæmdir ,,þótt auðvitað skipti
miklu máli á hvernig manni maður
lendir. Ég hef lent í því að fá fag-
mann sem mér fannst ekki gott að
hafa í vinnu en í þetta skipti erum
við mjög heppin." Fyrsta árið sem
þau bjuggu í Bretlandi leigðu þau
sér íbúð sem Ingibjörg segir þau
ekki hafa gert neitt við „þótt þörf
hefði verið á! Bretar leggja svo
miklu minna upp úr hreingerning-
um en við og þess vegna hefði þurft
að mála íbúðina en ég fór ekkert út
í slíkar framkvæmdir í leiguíbúð-
inni. Þegar við svo keyptum okkur
hús var herbergið sem Páll fékk
laxableikt, því það hafði áður verið
stelpuherbergi. Það var ómögulegt
að láta drenginn búa í bleiku her-
bergi svo ég fór og keypti mér máln-
ingu, pensla og rúllur og málaði her-
bergið í ljósum lit.“ Upp frá því mál-
aði Ingibjörg eitt og eitt herbergi í
einu „alltaf þegar Steinar fór heim
til íslands!" segir hún hlæjandi. „Ég
lét loftin bíða eftir honum svo hann
fengi nú að taka einhvern þátt í
vinnunni!" Ingibjörg sagðist ekki
hafa haft hugmynd um hversu mikið
af málningu hún þyrfti til að mála
húsið „og keypti ýmist 5 lítra í einu
— eða bara einn lítra — eftir því sem
ég hélt að á vantaði."
LELEGIR FAGMENN
í BRETLANDI
Aðspurð hvort henni hafi aldrei
dottið í hug að leita til fagmanns í
Bretlandi og láta mála húsið allt í
einu svarar hún: „Nei, mér hefði
aldrei komið það til hugar af þeirri
ástæðu einni að öll vinna eftir fag-
menn í Bretlandi er mjög léleg og þá
skiptir ekki máli hvaða verk það er
sem þeir vinna. í Bretlandi er að-
keypt vinna frá fagmönnum ekki
dýr en hún er líka léleg og gæðin
þar eru miklu minni en hérna
28 HELGARPÓSTURINN
Itexti: Anna Kristine Magnúsdóttir mynd: Jim Smarti
heima. Áður en ég fór að mála sjálf
hafði ég komið inn á heimili sem fag-
maður hafði málað í hólf og gólf og
árangurinn á því heimili var slíkur
að ég sá að ég myndi sjálfsagt gera
þetta betur sjálf. Þetta var heldur
ekki svo mikil vinna vegna þess að
Bretarnir hengja ekki upp málverk
eða annað á veggina eins og Islend-
ingar gera gjarnan. Það er í mesta
lagi að spegill hangi á einum stofu-
vegg og búið. Þar af leiðandi eru
engin naglaför sem þarf að hafa
áhyggjur af og húsið var allt vegg-
fóðrað með veggfóðri sem mátti
mála yfir. Það eina sem ég þurfti
í rauninni að kaupa umfram
málninguna var lím til að festa niður
kantana á veggfóðrinu þar sem þeir
voru farnir að losna."
Ingibjörg segist ekki framkvæma
frekar á þessum árstíma en öðrum
„nema hvað ég reyni að hafa heimil-
ið hreinna en ella! Mér finnst að vísu
alltof mikið stress fylgja jólunum
hér, sérstaklega hjá eldri konum
sem keppast við að baka 10—20 teg-
undir af smákökum fyrir jólin. Þær
gera líka mjög oft hreint í þess orðs
fyllstu merkingu, taka niður myndir
af veggjum og pússa og taka til inni
í öllum skápum. Ég held að yngra
fólk taki þessu aðeins rólegra, fjórar
tegundir af smákökum er alveg nóg
einkum þegar haft er í huga að það
er lítið sem ekkert borðað af þeim
ofan í allan jólamatinn!"
Meðan við spjölluðum saman hélt
málarinn áfram verki sínu og lét
ekkert trufla sig. Hann var ekkert á
því að koma í viðtal en svaraði þó
spurningunni hvort það væri meira
að gera hjá málurum fyrir jólin en á
öðrum árstíma þannig: „Nei, þessi
vertíð sem var hér áður fyrr að allir
létu mála fyrir jólin er horfin. Núna
dreifist málningarvinnan meira yfir
allt árið en þó eru alltaf einhverjir
sem vilja heldur láta mála síðustu
vikurnar fyrir jól.“
— En er ekki svo dýrt að fá fag-
mann? kann einhver að spyrja. Auð-
vitað kostar það alltaf sitt að fá fag-
mann til að annast framkvæmdir, í
hvaða starfi sem er en það getur líka
oft verið dýrt að ætla að gera hlut-
ina sjálfur. Vinnutap getur orðið
verulegt ætli maður sjálfur að ann-
ast málningarvinnu á stóru húsnæði
og ekki má alltaf ráðgera að slíkt frí
úr vinnu flokkist undir sumarfrí. Ef
við reiknum með að heil vinnuvika
farið í að mála heilt hús, þ.e. 8
klukkustundir á dag eru launin fljót
að fjúka. Við treystum okkur ekki til
að fullyrða hversu hátt tímakaup
málarameistara er en á þeim heimil-
um sem við spurðumst fyrir um
hversu miklu hefði verið eytt í að-
keypta málningarvinnu kom í ljós
að sú fjárhæð var lægri en hefði
mátt ímynda sér. Þannig kom vinna
á 200 fermetra húsnæði ásamt
málningu út á u.þ.b. 40.000.- krónur
og ef við reiknum með að málningin
ein og sér á svo stóran flöt kosti um
26.000 krónur (miðað við verð frá
málningarvöruverslun sbr. greinina
um að koma upp íbúð) þá eru laun
málara um 14.000 krónur fyrir 40
stunda vinnuviku. Að vísu má segja
að það séu kannski ekki margir sem
hafa slík laun á viku en ef við reikn-
um með þeim tímasparnaði sem af
því hlýst að „láta fagmann vinna
verkið" ásamt öllum þeim auka-
sporum sem við spörum — þá virð-
ist þetta borga sig. Eða hvað?