Helgarpósturinn - 02.04.1987, Blaðsíða 19

ánægjuleg samskipti við alla þá sem ég hef unn-
ið með. En ég vil ekki leggja neinn dóm á þá.“
GEF EKKI EFTIR UM OF
— Ekki fer ég fram á ad þú gefir mönnum
einkunnir, en eru einhverjir rádherrar þér sér-
staklega eftirminnilegir?
„Já, því er svo sem ekki að neita, ég verð t.d.
að minnast á Gylfa Þ. Gíslason, sem var mennta-
málaráðherra þegar ég hóf störf. Ég hafði
kannski bæði minni og styttri samskipti við
hann en aðra ráðherra sem ég hef starfað með,
en samt sem áður er hann mér mjög eftirminni-
legur fyrir margra hluta sakir. Ennfremur verð
ég líka að minnast á Vilhjálm Hjálmarsson, sem
var minn herra í nokkuð mörg ár. Hann var ein-
staklega skemmtilegur persónuleiki og ánægju-
legur samstarfsmaður á allan hátt, eins og þeir
hafa reyndar verið flestir. En ég nefni þessa tvo
þó mér hafi lynt við alla þá ráðherra sem ég hef
starfað með.“
— Víkjum af þessari braut. Þú ert ad veröa
landsþekktur sem samninga- og embœttismaö-
ur. En hver er maöurinn á bak viö þetta hlut-
verk? Hvaöa mann hefur Indriöi Þorláksson aö
geyma?
„Nú spyrð þú meira en ég get svarað. Ég býst
við að fæstir séu dómbærir á sjálfa sig. Ég lít á
mig sem fremur friðsaman og rólegan mann, ég
reyni að gera skyldu mína og inna störf mín af
hendi með þeim hætti sem ég tel að mér beri að
gera og rétt sé.“
— A yfirboröinu virkar þú þungur. En ertu
kannski húmoristi inn viö beiniö?
„Ég held að ég sé ekki neinn áberandi húmor-
isti, ég býst hins vegar við að ýmsir myndu
flokka mig þjóskan og ekki gjarnan á að gefa eft-
ir um of, eða víkja af leið. En ég vona engu að
síður að þeir eiginleikar séu ekki svo ríkjandi að
til vandræða horfi."
— Þú hlýtur aö sleppa fram af þér beislinu
stundum, ertu ekki t.d. hrókur alls fagnaöar á
œttarmótum?
„Nei, ég er held ég mér sé óhætt að segja mjög
dagfarsprúður og missi mjög sjaldan stjórn á
skapi mínu.“
— Hver eru þín helstu áhuga- og tómstunda-
mál?
„Ég er nú ekki með nein sérstök áhugamál
sem ég er forfallinn í, en ég hef gaman af ýmsu,
reyni að fylgjast með þjóðmálunum, en þá fyrst
og fremst sem áhorfandi en ekki sem virkur
þátttakandi í félagsstarfsemi. Ég er að vísu mjög
mikið í skyldum hlutum í mínu starfi og nota
mjög mikinn tíma í mitt starf og þá er auðvitað
mikil spurning hvað maður vill gera við sinn frí-
tíma. Félagsstörf eru tímafrek og mér finnst ekki
á bætandi í því^ efni. Ég er fyrst og fremst fjöl-
skyldumaður. Ég hef síðan mjög mikla ánægju
af því að ferðast, þó ég geri allt of lítið af því að
fara i stórferðir. Við reynum alltaf að fara á sumr-
in í ferðalög innanlands. Ég er sem sagt ekki
dellumaður á einu né neinu sviði."
BLANDA AF TÓNLIST OG
TÖLVUM
— Fjölskyldumaöur, segir þú. Fara kannski
lausu kvöldin í aö horfa á sjónvarp og vídeó?
„Ég verð að játa það, að ég er nánast fornald-
armaður í þeim efnum og það var ekki fyrr en
núna rétt fyrir jólin að litasjónvarp barst inn á
heimilið. Vídeótæki og afruglari eru ennþá í
framtíðinni. Að vísu hefur verið smá þrýstingur
innan fjölskyldunnar, en ekki verulegur. Það má
kannski segja að það sé tónlistin sem situr í fyrir-
rúmi hjá okkur. Konan mín er tónlistarkennari
og dætur mínar tvær í tónlistarnámi, auk þess
sem sú eldri er í stærðfræðinámi í Háskólanum.
Síðan á ég strák í menntaskóla og hann er víst
það sem kallast tölvufrík. Þannig má kannski
segja að fjölskylduiífið sé mikið til blanda af tón-
list og tölvum. Loks má nefna að ég hef gaman
af lestri góðra bóka. Áður fyrr las ég nokkuð
skáldsögur en hin síðari ár hef ég einkum lesið
minningabækur."
— Þú ert í hcerra lagi. Mér skilst aö þú hafir
eitthvaö komiö nálœgt körfubolta?
„Ég tók þátt í og spilaði körfubolta á mínum
menntaskólaárum og sparkaði eins og fleiri
bolta, meira þó í gríni en alvöru. En ég hef reynt
að halda þessu við eftir föngum og hef farið með
kunningjum mínum og öðrum áhugamönnum
1—2 í viku í körfubolta — allt þar til í vetur."
— Þaö vœri fróölegt aö vita hverjir eru í þess-
um hópi.
„Það hafa verið ýmsir. Fyrst nokkrir starfs-
menn í stjórnarráðinu, aðallega hér í fjármála-
ráðuneytinu, meðal annars tveir fyrrverandi
ráðuneytisstjórar, þeir Jón Sigurðsson, sem nú
er á Grundartanga og Höskuldur Jónsson. Það
hafa flestir helst úr lestinni sem voru með í upp-
hafi, nema tvær miklar kempur, þeir Sigurður
Þorkelsson ríkisféhirðir, sem stundar þetta mjög
stíft og Jón Sigurðsson þjóðhagsstjóri. Að öðru
leyti er uppistaðan í núverandi hópi starfsmenn
hjá Skýrsluvélum ríkisins og Reykjavíkurborgar.
En ég hef lítið getað stundað þetta í vetur sökum
anna.“
MÁ EKKI SKILJA ÁBYRGÐINA
EFTIR
— Og þá erum viö aftur komnir í annirnar og
embœttismennskuna. Þú segist lítiö geta sinnt
félagsmálunum. En einhverjar skoöanir hlýtur
þú aö hafa á þjóömálunum. Hverjar eru þœr
helstar?
„Það hefur kannski ekki mjög reynt á það, þar
sem ég hef ekki verið þátttakandi í pólitísku
starfi á beinan hátt. En ég býst við að mínir
kunningjar myndu flokka mig nálægt miðjunni.
Ég tel mig ekki vera öfgamann á hvorn veginn
sem er. Ég hugsa að ég leggi hvað mest upp úr
því að verulegt frjálsræði sé í þjóðlífinu, ekki síst
í athafnalífinu, en að jafnframt sé lögð rík
áhersla á velferðarhlutverk þjóðfélagsins gagn-
vart þeim hópum sem eru í viðkvæmri stöðu og
þarfnast umhyggju, hvort sem það eru börnin
eða það fólk sem komið er á efri ár eða þannig
ástatt að það getur ekki bjargað sér sjálft. Að
öðru leyti tel ég það þjóðfélaginu fyrir bestu að
nokkurt frelsi riki i athöfnum manna og sam-
skiptum."
— Er þetta ekki bara ríkjandi stefna? Er ekki
eitthvaö í þjóöfélaginu sem þú vildirsjá breytast
til muna?
„Það eru vafalaust mörg atriði sem betur
mætti fara ofan í og breyta til hins betra. Það er
erfitt að rekja það í smáatriðum, en það lýtur að
því sem ég var að segja, meira frjálsræði í at-
vinnulífi og í því sambandi minnkandi afskipti
hins opinbera. Þetta væri af hinu góða að mínu
mati. Og sömuleiðis mætti breyta ýmsu hvað
varðar opinbera þjónustu, á þá lund að þeir sem
eiga að veita hana hefðu frjálsari hendur en nú
er, en jafnframt meiri ábyrgð. Það er of mikið um
það í stofnunum stjórnkerfisins, að ábyrgðin
hvíli ekki hjá þeim sem ferðinni ráða og ákvarð-
anir þeirra oft á tíðum ekki tengdar þeim til-
gangi og því hlutverki sem þær eiga að þjóna.
Við þyrftum að endurskoða miðstýringuna, en
við megum aftur á móti ekki skilja eftir ábyrgð-
ina. Ég trúi því og vona að okkar börn fái í hend-
urnar þjóðfélag sem er gott, býður þegnunum
upp á góð lífskjör og öryggi. En það er í sjálfu sér
ekkert æskilegt að menn horfi fram á algjörlega
áhyggjulaust líferni eða líf, sem gerir engar kröf-
ur til þeirra, þvi það er kannski einmitt glíman
við þessar kröfur sem gefur lífinu ákveðið gildi
og gerir það að verkum að það er vert að lifa
því.“
ÆTTI KANNSKI AÐ STÖKKVA
FRÁ ÖLLU!
Inn í fundarsal fjármálaráöuneytisins, þar
sem viö sitjum og spjöllum saman, stormar nú
Geir Haarde, aöstoöarmaöur fjármálaráöherra.
Hann biöur okkur vinsamlegast um aö víkja úr
salnum. Hann er enda meö tvo erlenda gesti
upp á arminn og einhverjar mikilvœgar viörœö-
ur aö eiga sér staö. Viö höldum því inn á skrif-
stofu Indriöa, sem er hlaöin skýrslum og skjöl-
um, tölvuútskriftum og vœntanlega einhverjum
trompútspilum í kjaradeilum dagsins. Skrifstof-
an er kjörinn vettvangur til aö spyrja lokaspurn-
ingarinnar. Leitar hugur embœttismannsins
ekki stundum í erli dagsins aftur til hins frum-
stœöa, til upprunans í sveitinni?
„Ég neita því ekki, að í svona lotum þá óskar
maður þess að geta stokkið frá öllu í áhyggju-
laust frí í nokkra daga eða vikur út í náttúruna
þar sem maður er laus við allt argaþras, fjöl-
miðla, samninga og svo framvegis. Það væri
kannski það sem maður ætti að gera," sagði
Indriði.