Helgarpósturinn - 14.05.1987, Blaðsíða 37

* *
t I I
■4 #7* 4 4
H U M M
i M M i
var búinn til sé sá sem verða muni
ofan á. Hann virðist sætta sig við að
hafa að einhverju leyti verið sigrað-
ur með eigin vopnum, einhverjir
hafa búið til nýjan stíl sem er eins og
millivegur öfga nýja mannsins og
mýktar kynslóðarinnar sem var ung
og fersk fyrir tuttugu árum. Þannig
hefur hin sanna kúnst aftur náð að
komast upp á yfirborðið, reyndar
hefur allur súbkúltúr horfið og hinn
nýi maður er smám saman að átta
sig á að menningarfjandsamleg af-
staðan, sem hann stóð fyrir, á ekki
upp á pallborðið.
Hann siglir nú af og til í leikhúsið
og er alvarlega farinn að hugsa um
að hætta að fjárfesta í glansplaköt-
um og kaupa þess í stað málverk, en
hann er samt ekki hættur að trúa
því að hægt sé að markaðssetja lífs-
stílinn og draumana. Þess vegna
hefur hann snúið sér að nýrri mark-
aðssetningu, nýrri vöru og er tilbú-
inn að markaðssetja menninguna,
því það gildir hann einu hvað það er,
bara ef hann nær árangri.
Hann hefur samt lært að það
borgar sig ekki að fara of geyst í sak-
irnar, hann fer sér því hægar, er orð-
inn allur mýkri og mannlegri og á
góðri stundu er hann jafnvel tilbú-
inn að viðurkenna nauðsyn félags-
legrar þjónustu, samt efast hann
alltaf í hjarta sínu, sem var stundum
svo erfitt að finna . . .
það ekki inn í hugmyndirnar um
markaðinn og frelsið sem hann
dýrkar, opinberlega og í laumi með
samlitum kunningjum á fundi í há-
deginu.
Honum líkar illa við alla tilfinn-
ingasemi, skilur svo sannarlega
ekkert í því að hún skuli eiga erindi
í opinbera umræðu. Hann er lítill
hugsjónamaður og veltir ekki vöng-
um yfir vandamálum þriðja heims-
ins, nema þá á efnahagslegum
grunni, og raunar vill hann sem
minnst vita af þeim sem minna
mega sín, bendir bara á að hver sé
sinnar gæfu smiður og snýr sér að
því að markaðssetja flösusjampó
eða gosdrykk sem svar við öllum
lífsins erfiðleikum í gegnum æsku
og fegurð og hamingju þeirra sem
eru heilbrigðir og hraustir.
HIÐ MJÚKA JAFNVÆGI
Undir það síðasta virðist þó vera
sem hinn nýi maður sé að mýkjast
upp og linast í afstöðunni, hann hef-
ur séð að samfélagið vill ekki með-
taka að kaldi og harði stíllinn sem
hann vill ná fram í samfélaginu er
hann furðanlega gamaldags í sið-
ferðislegum efnum. Hann er blygð-
unarsamur, gerir ekkert til að
hneyksla, heldur kann best við að
vera einn af mörgum, nema þegar
hann hefur fast land undir fótum í
peningamálum. Þá æsist hann allur
upp, verður rökfastur og skýr en
samt alltaf kaldur og yfirvegaður,
því hann fylgir gömlum formúlum
um karlmannsímyndina. Hann er
líka hálffúll útí kvennahreyfinguna,
finnst hún skapa öngþveiti í stjórn-
málum og þjóðlífinu öllu, og getur
alls ekki skilið að það sé til annað
verðmætamat en það sem hann
stendur sjálfur fyrir. Að auki passar
HELGARPÓSTURINN 37