Helgarpósturinn - 10.03.1988, Qupperneq 20

„Ég held ég haf i hvorki œtlad eða
ekki œtlad að verða leikari. Hins
vegar man ég vel eftir því þegar ég
átti að leika í leikriti á foreldradegi
í skólanum. Ég gerði mér upp veik-
indi, kleip mig í framan til að verða
flekkóttur og laug því að ég væri
veikur. Ég var alveg óskaplega feim-
inn. Einhvern tíma var tekið viðtal
við foreldra mína í Vikuna og þar
birtist mynd af þeim með annarri
systurinni. Ég var hins vegar í felum
uppi á stigagangi! — En það var
móðir mín sem hvatti mig til að fara
á leiklistarnámskeið hjá Helga
Skúlasyni og þaðan hélt ég í Leik-
listarskólann. Ég man ekki hvers
vegna mamma fór allt í einu að
hvetja mig, en kannski má rekja það
til þess að ég hafði ort vísur og skrif-
að leikrit frá því ég var krakki. Um
daginn fann ég meira að segja tilbú-
inn sjónvarpsþátt sem ég hafði sam-
ið á þeim tíma sem Dave Allen var
hvað vinsælastur. Þessu handriti og
öðrum hafði ég pakkað niður um
fermingu... Hins vegar gerði ég mik-
ið af því um tíma að standa fyrir
framan spegil, gretta mig og geifla
og þar fæddust margar fígúrur.
Þetta gerði ég þó eingöngu í ein-
rúmi og það fór aldrei lengra. Mér
þótti því gaman að heyra það að
Pálmi Gestsson, vinur minn og
starfsbróðir, hafði átt við sama
„vandamál" að stríða þegar hann
var strákur! Nú erum við hættir að
geifla okkur fyrir framan spegla og
gerum það bara framan í fólk!“
STERKT ÞRÍEYKI
Hann segist telja að góður grínari
geti sjaldnast skrifað gott grín al-
einn: „Það er langt bilið milli rithöf-
undar og grínara," segir hann. „Rit-
höfundur getur skrifað góða bók án
hjálpar. Það er hins vegar staðreynd
að kvikmyndahandritshöfundar
skrifa sjaldnast einir handrit. Við í
Spaugstofunni erum með heilsárs-
spaug, skrifum handrit að öllu og
ritskoðum hver annan jafnóðum.
Við erum núna með leikrit á Bylgj-
unni sem heitir „Með öðrum morð-
um“ og það er skrifað af okkur
þremur, mér, Karli Ágústi Úlfssyni
og Sigurði Sigurjónssyni. Við erum
sterkt þríeyki. Karl hefur unnið hug-
myndirnar út á handrit enda er
hann ritfærastur af okkur og vanast-
ur á tölvuna. Karl hefur mikinn og
góðan frásagnarmáta."
REYNI AÐ FESTAST EKKI
f HLUTVERKI
GRÍNARANS
Grœdid þiö mikiö á aö vera í grín-
inu — þaö mikiö aö ykkur finnist
ekki borga sig aö veröa alvörugefnir
leikarar?
„Nei — alis ekki. Ég reyni allt hvað
af tekur að festast ekki í hlutverki
grínleikarans. Ég vil meina að ég sé
mjög góður dramatískur leikari.
Ennþá hef ég ekki haft tækifæri til
að sýna það — en það kemur að
því.“
Hann segir að auðvitað séu þeir
misjafnlega fyrirkallaðir til að skrifa
spaug, vera fyndnir: „En við reyn-
um að leiða það hjá okkur. Stillum
okkar strengi saman og ýtum leiðin-
legum hugsunum á burt. Það þurfa
allir að setja upp vissa grímu í vinn-
unni. Maður fer í vinnuformið og
fólk á auðvitað ekki að taka vinn-
una með sér heim. Því miður gera
alltof margir slíkt og stundum stend
ég sjálfan mig að því að vera að
grína á fullu heima hjá mér — er þá
farinn að pæla í einhverju."
Hann segist eiga auðvelt með að
umgangast fólk og feimnin, sem
háði honum í æsku, sé ekki lengur
til staðar: „Mér gengur vel að lynda
við fólk. Það skiptir mig engu hvort
ég umgengst háa eða lága. Fyrir
mér eru allir eins — og ég tel mig
dómvægan mann. Kannski einum
of, því margir reikna með að ég
kunni ekki að segja nei. Ætli ég sé
ekki bara geðprýðismaður!"
Hann bætir við að hann hafi
aldrei verið vinmargur:
„Var jafnvel „loner" , “ segir hann.
„Bjó mér meira að segja til leiki og
ef ég reyni að sjá æsku mína í já-
kvæðu ljósi, þá lék ég mér oft einn
og bjó mér til leiki. Einhverju sinni
bjó ég til fjársjóðsleik. Þá faldi ég
einhvern hlut, bjó svo til kort og
stikaði út frá „fjársjóðnum". Fór svo
að leita og varð mjög hissa þegar ég
fann hlutinn! Mér leið oft betur að
vera einn. Ennþá finnst mér gott að
vera einn. Núna á ég fjölskyldu og
auðvitað finnst mér best að vera
með henni. Þegar maður hefur val-
ið sér manneskju til að eyða ævinni
með þá skiptir auðvitað ekki máli
hvort maður er með fjölskyldu sinni
eða aleinn, því fjölskyldan er jú
maður sjálfur. Samt koma þau
augnablik að ég vil vera alveg einn
og þau augnablik nýti ég gjarnan á
nóttunni. Horfi á myndband eða tek
mér blað og blýant í hönd og teikna.
Því miður hef ég misst niður áhug-
ann á að hlusta á klassíska tónlist af
þeirri einföldu ástæðu að hljóm-
flutningstækin mín eru léleg. Nú bíð
ég eftir að komast í verulegar álnir
svo ég geti keypt mér geislaspilara.
Ég naut þess að hlusta á „þungan
róður" eins og tónverk Beethovens
og teikna jafnvel um leið."
Örn segist meira að segja hafa
fært sig upp á skaftið eftir aö hann
kynntist konunni sinni, Jóhönnu
Kristínu Óskarsdóttur, fyrir sex ár-
um, tekið sig til og búið til myndir til
sölu:
„Allt gert til að komast í álnir,"
segir hann og glottir.
„Menn eru alltaf í þessum sama
leik, að komast í álnir, að verða rík-
ir.“
Helduröu virkilega aö menn veröi
hamingjusamari afþvt aö eiga nóg
af peningum?
„Já, það hugsa ég,“ svarar hann
hiklaust. Segist sammála mér um að
margir „millarnir" séu nú ekki bein-
línis hamingjusamir og virðist sífellt
vilja meira: „Kannski líður þeim
ríku illa af því þeir vilja meira og
meira. Hinum blönku líður bara líka
illa vegna þess að þá vantar pen-
inga. Eg held að manni sem segir
„ég vil verða ríkur“ hljóti að líða vel
ef hann nær markinu. Þá getur
maður a.m.k. keypt sér geislaspil-
ara. Hins vegar tel ég mig vera mjög
efnaðan mann. Eignaðist fyrst 36
fermetra íbúð á Frakkastígnum og
leigði meðan ég byggði íbúð í
Ártúnsholtinu. Neyddi skyldu-
sparnaðinn út úr konunni," segir
hann og skellihlær. Bætir svo við
alvarlegur á svip að það sé þó ekk-
ert grín að koma þaki yfir höfuðið,
enda sé „geðveik vinna" á sér.
„Enda er kjörorð mitt: „Ég vinn og
vinn og vinn og ekkert kemur inn!“
Lýsir því á lifandi hátt hvernig
hann sjái peningana koma fljúgandi
til sín — og framhjá! „Við leggjum
líka allt í sölurnar til að skulda
engum neitt," segir hann. „Ég held
það sé nokkuð sjaidgæft í dag að
ungt fólk varist að skulda. Sjálfur
þekki ég mann sem geymir reikn-
inga sína í skókassa og ef einhver
dirfist að rukka hann, stingur hann
þeim reikningi neðst! Þessi árátta
mín, að skuida engum neitt, er bara
eitthvað í genunum, komið frá
pabba sem aldrei vill skulda, sem er
góður siður. Hins vegar hef ég
greinilega mun meira af kæruleysis-
genum en hann!“
Þú talaöir um aö þú heföir slapp-
aö af viö aö teikna. Ertu þeirrar
skoöunar aö þaö sé hollt aö teikna?
„Já, það er eins og maður upp-
götvi eitthvað við að teikna. Ég hef
gaman af að teikna strik og kannski
einhver form. Hendur voru eftir-
lætismótíf mitt um tíma. Auðvitað
er ég enginn „artist" en áður fyrr
hafði ég óskaplega gaman af að
teikna og gerði meira að segja olíu-
verk einu sinni. Seldi frænda mín-
um eitt slíkt á 400 krónur þegar ég
var tólf ára. Man að ég var ógurlega
montinn af Jjví!"
En nú er Örn hættur að teikna og
æskuárin liðin. Er orðinn eftirlæti
þeirra yngstu á landinu, einkum og
sér í lagi sem „Afi gamli" í þáttum
sem sýndir eru á Stöð 2 á laugar-
dagsmorgnum.
„Það er nokkuð sem ég og börnin
eigum saman og fultorðnir þekkja
varla,“ segir hann. „Ég er eins og
Harpic. „Láttu Harpic vinna verkið
meðan þú sefur," segir auglýsingin,
en ég segi: „Láttu Afa gamla sjá um
börnin meðan þú sefur!““
Og Örn gerir fleira en leika Afa
gamla. Hann stjórnar þáttum á
Bylgjunni, leikur og semur „Með
öðrum morðum" og leikur í Ves-
alingunum í Þjóðleikhúsinu. ítrekar
einkunnarorö sín: „Ég vinn og vinn
og vinn en ekkert kemur inn."
„Þetta þýðir auðvitað að margir
eru orðnir leiðir á mér. Sumir segja
að ég sé alls staðar, það megi hvorki
kveikja á útvarpi né sjónvarpi þá sé
ég þar. En það verður bara að hafa
það þótt einhverjir séu leiðir á mér.
Ég er að ná mér í ákveðna reynslu,
vinna að einhverju sem ég ætla að
nýta mér síðar meir.
En hvert er takmarkiö — þaö aö
veröa ríkur dramaleikari?
„Ég ætla að verða heimsfrægur
eins og ég sagði alltaf þegar ég var
lítill. Veit ekkert á hvaða sviði. Þótt
ég sé ekki gjarn á að öfunda fólk þá
hef ég alltaf öfundað þá sem eru
heimsfrægir. Veit ekkert af hverju.
Svo les maður í blöðunum að þetta
fólk lendir á hæli, fer í meðferð eða
á við offitu vandam ál að stríða. Samt
þykir mér gaman að halda í þetta
bernskuloforð. Núna er ég að læra
söng hjá Sigurði Demetz Franzsyni,
sem er mjög gaman og vonandi á
það eftir að skila sér. Kannski verð
ég óperusöngvari, kannski fer ég að
vinna aftur hjá Sambandinu, hver
veit. Lífið er svo fjölbreytt, um að
gera að prófa allt.“
mm
•í;.W:
■■
M:

■-•' ■

f
■ *

■/./A ■ __
TREX SPONPARKET
ÓDÝRT, STERKT OG AUÐVELT AÐ LEGGJA
* ■ ■■*■•■ V
'■■■ ■ 4 1
Tré-x Spónparket hefur alla þá eiginleika sem góöu gólfefni
sæmir. Það er endingargott, fáanlegt á góðu verði og fram-
leitt á Islandi.
Tré-x Spónparket má nota á eldhús, svefnherbergi, stofur,
skrifstofur og verslunarhúsnæði.
Tré-x Spónparket er framleitt hjá Trésmiðju Þorvaldar
Olafssonar hf en þar fara saman reynsla, þekking og tækni.
Tré-x Spónparket er nýtískulegt.fallegt og auðvelt
að leggja sjálfur. ....., ________
Hafðu samband við sölumcnn
okkar í síma 92-14700. *

/4

KYNNINGAK'1 :Rl)
Kr. -
TRESMIÐJA ÞORVALDAR OLAFSSONAR
IÐAVÖLLUM 6, KEFLAVÍK, SÍMAR: 92-13320 OG 92-14700
m
20 HELGARPÓSTURINN