Morgunblaðið - 25.08.1965, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
1 Miðvikudagur 25. águst 1965
GEORGETTE HEYER
FRIÐSPILLIRINN
— Eg skil bara ekki, hvemig
þér hefur getað dottið þetta í
hug. Og það er ekki satt! Soffía
fór burt vegna þess, að þú gazt
ekki gætt tungu þinnar við hana,
og hvað það snertir að láta sér
detta í hug, að Charlibury hafi
farið með henni, þá . . . .
— Eg veit, að hann var með
henni, greip nann fram í. — Ef
ég þarfnast nokkurrar sönnunn
ar, þá hef ég hana í þessari orð
sendingu, sem hún var svo nær-
gætin að skilja eftir til mín.
Hún er svo sem ekki neitt að
fara í launkofa með það!
— Sé svo, sagði Sir Horace og
fyllfei aftur glasið sitt, — þá
ætlar hún áreiðanlega að gera
einhverja bölvun af sér. Reyndu
þetta Madeira, drengur minn!
í>að má hann pabbi þinn eiga,
að hann hefur gott vit á víni.
— Já, en þetta er hræðilegt,
Charles! sagði frú Ombersley og
greip andann á lofti. — Guði sé
lof, að ég bannaði ekki henni
Ceciliu að fara á eftir henni!
Hugsið ykkur bara hvílíkt
hneyksfei þetta hefði getað orðið!
En trúðu því, Horaoe, að mig
grunaði alls ekki neitt!
— Nú, guð minn góður, ekki
dettur mér í hug að áfellast
þig, Elizabeth. Ég sagði þér að
láta ekki Soffíu gera þér álhyggj
xur. Hún passar sig, og hefur
alltaf gert.
— Eg verð að segja, að þú
gengur alveg fram af mér,
Horace! Er þér alveg sama þó
að hún dóttir þín sé í þann
veginn að eyðileggja sjálfa sig?
— Eyðileggja? sagði hr.
Rivenhall með fyrirlitningu.
— Trúirðu virkilega svoleiðis
skröksögu, móðir góð? Hefurðu
verið með henni frænku minni
í sex mánuði, án þess að vera
farin að þekkja hana? Ef þessi
spænski kvenmaður er ekki hjá
henni í Lacy Manor, þá máttu
kalla mig fábjána.
— Guð gæfi, að þú hefðir á
réttu að standa, Oharles.
Sir Horace tók að fægja sjón
glerið sitt, vel og vandlega. —
Já, hún Sancia! Ég var einmitt
að hugsa um að tala um hana
við þig, Lizzie. Er hún enn í
Merton?
— Hvar ætti hún svo sem ann
ars að vera, Horace?
— O, mér datt þetta bara í
hug, sagði hann og athugaði
glerið vandlega. — Soffía hefur
sjálfsagt sagt þér af fyrirætlun-
um mínum viðvíkjandi henni?
— Auðvitað, og ég fór í heim
sókn til hennar, eins og þú hef-
ur sjálfsagt viljað, að ég gerði.
En ég verð nú að segja, Horace
minn góður, að ekki get ég skil
ið, hvað hefur komið þér til að
draga þig eftir henni.
— í>að er nú einmitt allur
verkurinn, Lizzie. Maður sleppir
sér stundum ,og ekki er því að
neita, að hún er fjandans sé-
legur kvenmaður. Og ég skal
játa, að ekiki kæmi mér á óvart
þó að einhver væri þegar farinn
að dingla við hana. Verst, að ég
skyldi koma henni fyrir þama
í Merton. En það verður nú
ekki aftur tekið. Manni verður
þetta á umhugsunarlaust, og það
er ekki fyrr en maður fær næði
feil að hugsa sig um, að . . . .
En ég ætla nú samt ekkert að
fara að kvarta.
— Voru þær svona fallegar
í Brazilíu? spurði systursonur
hans háðslega.
— Farðu ekki neitt að brúka
kjaft, drengur minn, sagði
Sir Horaoe vingjarnlega. — Sann
leikurinn er sá, að ég efast um,
að ég sé í nokkrum giftingar-
þönkum.
— Ef það er yður nokkur
huggun, horra minn, sagði Char
les, — þá hefur hún Soffía haft
sig alla við að halda Sir Vinoent
Talgarth frá greifafrúnni.
— Nú, hvem skrattann er
60
stelpan að gera að vera að
skipta sér af því! sagði Sir
Horaoe og varð vondur. —
Talgarth? Eg vissi bara ekki, að
hann væri í landinu. Jæja, jæja.
Hann kann nú að bera sig eftir
björginni, hann Talgarth og sem
meira er, ég er viss um, að hann
lítur reiturnar hennar Sanoiu
hýru auga.
Frú Ombersley, sem varð
alveg hneyksluð á þessu tali,
greip fram í: — Ekki kunnið þið
að skammast ykkar! Og hvað
snertir þetta tiltækið hennar
Soffíu vesalingsins? Þama sitjið
þið, eins og ykkur kæmi hennar
velferð ebkert við, og látið hana
eyðileggja sjálfa sig á meðan.
Og þú getur sagt hvað þú vilt,
Charles, en ef það er satt, að
hún sé strokin með Oharlbury,
þá er það hneykslanlegasta, sem
hugsazt getur, og það verður að
ná í hana heim alveg tafarlaust.
— Það verður líka gert, sagði
Charles. — Geturðu efast um
það þegar þú hefur sent bæði
Cecilíu og Eugeniu út af örk-
inni. Þá verður nú eitthvað und
an að láta.
— Það hef ég alls ekki gert.
Eg hafði ekki hugmynd um
þetta, en vitanlega vildi ég ekki
láta hana systur þína fara eina,
og blessunin hún Eugenia var
svo almennileg að bjóðast til að
fara með henni. Gat ég þá ann-
að en verið þakklát? Hún þagn-
aði þvi að henni datt nokkuð
í hug, sem hún hafði ekki feng
ið skýringu á. — En hvernig
veiztu ,að þær fóru til að bjarga
henni, Charles? Ef Dassett hef-
ur svo gleymt stöðu sinni að
fara að segja þér frá ....
— Alls ekki. Eg get þakkað
Ihenni Eugeniu fróðleik mánn um
málið. Og ég verð að leyfa mér
að segja, að ef þið systir mín
hefðuð verið svo almennilegar
að þegja yfir fréttunum, hefði
mér hlífzt við þessu ósvífna
bréfi frá henni Eúgeniu. Eg skil
enn ekki í, hvað hefur getað
hlaupið í ykkur að fara að trúa
henni fyrir svona sögu. Vitið
þið kannski ekki, að hún breiðir
það út um alla borgina, að
frænka min hafi hegðað sér
hneykslanlega!
— En það gerði ég ekki,
Charles. Ég sver, að ég gerði
það ekki!
Ónnur hvor ykkar hlýtur að
hafa gert það, sagði hann, óþolin
móður. Síðan sneri hann sér að
frænda sínum. — Jæja, herra,
ætlið þér að verða hér kyrr og
dást að vínsmekknum hans föð-
ur míns, eða ætlið þér að koma
með mér til Ashtead?
— Að fara að leggja af stað
feil Ashtead núna, þegar ég hef
verið á ferðalagi í tvo daga? Nei,
kall minn. Svolitla vitglóru hef
ég enn. Og til hvers ætti ég að
vera að flækjast þetta?
— Eg vona að föðurtilfinning
yðar gefei svarað þeirri spurn-
ingu. Geri hún það ekki, þá
gott og vel. En óg er alveg á
förum.
— Hvað ætlarðu að gera
þegar þú kemur til Lacy Manor?
spurði Sir Horace og leit á hann
eins og honum væri sbemmt.
— Snúa hana Soffíu úr háls-
liðnum, svaraði hr. Rivenhall
grimmdarlega.
— Nú ekki þarftu mína hjálp
til þess, svaraði Sir Horace og
kom sér betur fyrir í stólnum.
18. KAFLI.
Fyrstu mínúturnar eftir að
greifafrúin og fylgdarlið hennar
kom frá Merton, fóru í harma-
tölur þeirrar hefðarkonu yfir
líðan hennar. Súgurinn, þegar
fordyrnar voru opnaðar kom arn
inum til að spúa úr sér reykjar-
gusum fram í forsalinn, og þrátt
fyrir alla fyrirhöfn frú Claver-
ing, litu húsakynnin út van-
hirt, sem þau og voru. Frú
Clavering, sem var stórhrifin af
hinum glæsilega búnaði greifa-
frúarinnar ,stóð og hneigði sig
í hnjánum fyrir henni, en greifa
frúin lét sem hún sæi hana ekki
og andvarpaði hvað eftir annað:
— „Madre de Dios!“ Hefði ég
haft hann Gaston með mér,
hefði þetta getað verið þolan-
legt, og þó enn betra, hefði ég
líka tekið kókkinn með mér! Til
hvers þarf ég að koma til þín
í þetta hús, Soffía? Til hvers
ertu að senda eftir mér svona
fyrirvaralaust, og það í rign-
ingu! Su conducta es perversa!
Soffía svaraði ujn hæl, að hún
hefði stefnt henni þangað til að
vera velsæmis-verndarengill, og
það féll auðvitað sannri
spænskri dömu vel í geð. Og
svo ánægð var hún, að hún
gleymdi alveg að spyrja til
hvers Soffía hefði komið sjálfri
sér í þá aðstöðu að þarfnast
verndarengils, annars en föður-
systur sinnar, en lauk samt lofs-
orði á Soffíu fyrir að hafa hag-
KÓPAVOGSBÚAR
Þeir sem vilja heiðra minningu Ólafs Thors með því
að leggja fram sinn skerf, til þess að gerð verði af
honum myndastytta, vinsamlegast láti skrá nöfn
sín á söfnunarlista er liggur frammi í Sjálfstæðishúsi
Kópavogs, Borgarholtsþraut 6 frá kl. 5—7 alla virka
daga út þennan mánuð.
* Sjálfstæðisfélögin í Kópavogi.
að sér viðeigandi, og að sjálf
teldi hún ekki eftir sér nein
óþægindi í þjónustu svo góðs
málefnis. En svo varð hún vör
við Charlbury þarna og með því
að leggja heilann vel í bleyti,
gat hún meira að segja munað
nafnið hans.
— Hvað er þetta? Hefurðu
meitt þig? spurði Sir Vincent
og kinkaði kolli til fatlans, sem
lávarðurinn var með handlegg-
inn L — Hvernig atvtkaðist það?
— Skiptu þér ekki af því,
svaraði Soffía og losaði Charl-
bury við að svara. — Hvað eruð
þér hér að gera-, Sir Vincent?
— Það er löng og viðkvæm
saga, kæra Júnó, svaraði hann
og deplaði til hennar augunum.
— Eg gæti sem sé komið með
sömu spurninguna. En það geri
ég auðvitað ekki, þvi að þessar
útskýringar eru svo leiðinlegar,
og það sem liggur mér miklu
meira á hjarta, eins og er, er
það, hvort við fáum nokkurn
kvöldverð. Eg er hræddur um,
að þér hafið ekiki búizt við
svona stórum hestahóp.
— Nei, satt er það og ham-
ingjan má vita, hvað við fáum
að éta, játaði Soffía. — Eg verð
víst að fara fram í eldhús og
vita, hvað til kann að vera í búr
inu. Því að það er vel hugsan-
legt, að hún Cecilia frænka mín
komi líka hingað í mat. Og
mér kæmi ekki á óvart, þó að
Charles kæmi líka.
— Æ, ungfrú Sossía, hefðuð
þér bara látið okkur vita um
þetta, kveinaði frú Clavering. —
Svei mér ef ég hef nokkra hug-
mynd um, hvemig við eigum að
rífa upp mat, að minnsta kosti
fyrir yður og yðar líka, því að
ég er þessu alveg óvön, og hér
er ekkert til nema svinakjammi
sem hann Clavering þykir svo
gott að fá á kvöldin.
Apotek
Stúlka, helzt vön afgreiðslustörfum, getur
fengið vinnu nú þegar. Þarf að hafa gagn-
fræðapróf eða hliðstæða menntun.
GARÐS-APÓTEK, Sogavegi 108.
Sjáffvirka filterkaffikannan
W
ggmat|
er undraverkfæri
Auðveld í notkun — Lagar allt
að sex bollum í einu — Heldur
kaffinu heitu — Nýtir kaffið
betur — Kaffið verður jafnara
og bragðbetra — WIGOMAT
kannan er alveg sjálfvirk —
og ef þér viljið laga í henni te
— þá er það í bezta lagi —
wigomat er undraverkfæri
Heimllistæki sf.
Hafnarstræti 1. — Sími 20455.