Morgunblaðið - 13.05.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAf 1967.
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
SENDU M
MAGMÚSAR
SKIPHOITI 21 SÍMftR 21190
eftir lolturt^jmj 40381' ”

Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
LITLA
bílaleigan
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald.
Bensin innifalið í leigugjaldl.
SiiTif 14970
BÍLALEIGAN
V AKUR
Sundlaugaveg 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
f ,--*0flA IF/GA M
RAUOARARSTÍG 31 SllVII 22022
Fjaðrir. fjaðrablöð. hljóðkútar
púströr o.fl varahlutir
f margar gerðir bífreiða
Bílavórubúðin KJÖBRIM
Laugavegi 168. — Suni 24180.
Simi 22822 - 19775.
Pottamold
Blómaáburður
Ódýrar
íerðatöskur
sjö stærðir frá kr. kr. 100,-.
Ennfremur mikið úrval cif
innkaupatöskum.
Verzlunin
MANCHESTER
Skólavörðustíg 4.
.......-.-j
Mörg eru áhyggjuefni mann
anna, og sannast það rækilega
á bréfum þeim, sem Velvak-
anda berast. Sumt virðist ein-
um smávægilegt, sem öðrum
verður bréfstilefni. Hér birtist
nokkur stytt og samandregin
bréf um ýmis efni.
Dinglumdanglið í
bílunum.
K.S. skrifar;
„Kæri Velvakandií
Allir leggjast nú á eitt við
að draga úr umferðarslysun-
um, þessum Ulu fylginautum
nútímamenningar. Reynt er að
fjarlægja helztu orsakir slys-
anna. Eitt sýnist mér þó hafa
gleymzt, sem ég er hræddur
um, að geti valdið slysi eða
hafi jafnvel gert það. Þar á
ég við þann einkennilega sið
margra bílstjóra, einkum leigu
bílstjóra, 'að hengja alls kon-
ar dinglumdangl fyrir ofan
framrúðuna, sem sveiflast svo
til og frá í akstri. Oft eru þetta
eins konar brúður og tusku-
bangsar, en allt er til í þessu
efni. Ekki trúi ég því, að bíl-
stjórar hér séu svo hjátrúar-
fullir, að hér sé um verndar-
gripi að ræða, en alla vega
eru þessir gripir, hvórt sem
þeir eru nú til „skrauts" (oft-
ast mjög vafasams eða ósmekk
legs) eða verndar, bezt geymd
ir annars staðar í bifreiðinni
en þarna. Framrúðan á að vera
hrein, og viS hana á ekkert
að hanga, sem getur spiUt út-
sýni. Þar að auki eru þessir
gripir á sífeldri hreyfingu til
allra hliða, dingla eins og
mjög órólegur og óreglu-
bundinn pendúll eða klukku-
kólfur, og hljóta að trufla bíl-
stjóra 1 akstri. Ég hef sjálf-
ur stundum setzt undir stýri
í bílum, þar sem dinglumdangl
hefur verið fést upp, og hef-
ur það til muna skert athyglis-
gáfu mína að sjá þessar drusl-
ur skjálfandi og dinglandi út
undan mér.
Einu sinni var talað um, að
bugspjót framan á bílum ætti
að taka í burtu, þar sem þau
gætú valdið slysum. Sumrnn
þótti þetta óþörf smámuna-
semi, og svo kann sumum að
þykja um þetta dinglumdangsl
tilskrif mitt. En ég er alveg
sannfærður um, að þessa gálga
drauga á að banna í öllum bíl-
um, þar sem þeir trufla og
auka þar af leiðandi slysa-
hættu. Vona ég, að uimferðar-
yfirvöld taki þetta til athugun-
ar.
K. S.“
Til þeirra. sem
prenta víxla
Lögfræðingur skrifar;
„Herra Velvakandi!
Vegna atvinnu minnar þarf
ég að umgangast víxla allmik-
ið. Oft hef ég furðað mig á
því, hve klaufalega hefur tek-
izt til við að prenta orðið
„samþykkj andi“ til vinstri og
til hliðar á víxileyðublaðið.
Langoftast er orðið prentað á
miðju þes® þrönga reits, þar
sem saimþykkj andi á að skrifa
nafn sitt, svo að hann neyð-
ist til þess að skrifa ofan í
prentaða orðið. Verður nafnið
þá stundum torlæsilegt og ekk
ert nema krabb eitt. Víxlarnir
eru að vísu misjafnlega vel úr
garði gerðir hjá bönkunum, og
stundum er orðinu haganlega
fyrir komið í einu upplagi víx-
ileyðublaða, en við næstu
prentun hefur þetta gleymzt.
Víxileyðublað á að skapa
virðingu hjá þeim, sem það
nota; ekki veitir af. Það er svo
langt síðan að prenthstin var
uppgötvuð, að hægtur vandi
ætti að vera fyrir vandvirka
og snyrtilega setjara að kippa
þessu í lag í eitt skipti íyrir
öll.
Virðingarfyllst.
Lögfrœðingur.“
Til Arnarhóls-
manna
Vegmóður skrifar:
,iKæri Velvakandi.
Ég er einn þeirra eftirlauna-
manna, sem hef yndi af því í
ellinni að ganga um blessaðan
bæinn okkar. Oft verður mér
þá gengið upp á Arnarhól og
finnst þá gott að setjast smá-
stund á, einn steinbekkjanna
kasta mæðinni og horfa yfir
höfnina.
Nú nálgast sá árstími, og er
reyndar hafinn að nokkru, þeg
ar þorstlátix menn Iáta vasa-
glösin ganga á milli sín undir
styttu landnámsmannins. Þeir
eru eins árvissir og tjarnar-
krían. Þessir menn fæla mig
og mína líka frá því að kasta
mæðinni skjólmegin við stytt-
una, en hvað um það? Ein-
hvers staðar verða vondir að
vera. Hins vegar blöskrar mér
sá síður þeirra, einkum sumra
yngri, að fleygja tæmdu pyttl-
unum frá sér, og reyna þeir
þá að stilla svo til, að þær
skelli niður á steinstéttmni
fyrir neðan og splundrast í þús
und mola. Nú þegar má segia,
að allur ArnarhóU sé glitrandi
í glermylsnu. Þótt starfsmenn
borgarinnar væru allir af vilja
gerðir, gætu þeir ekki plokk-
að og pillað öll þessi glerbrot
upp, og hvernig fer þá í sum-
ar, þegar foreldrar koma með
börnin sín og vilja leggjast í
grasið í sólskininu? Þess vegna
eru mín tilmæli til „fastagest-
anna á Grand Hotel“ þessi:
Fleygið ekki ílöskunum frá
ykkur, heldur skiljið þær eft-
ir í skugga Ingólfs, þar sem
hreinsunarmenn borgarinnar
hirða þær. Það er ekkert gam-
an að brjóta gler, sízt ef það
verður til þess að særa smá-
börn. Skjaldan brýtur gæfu-
maður gler.
Vegmóður."
Innheimta verka-
lýðsféíaga
Guðrún Jacobsen skrif-
ar:
,iKæri Velvakandi!
Ég réð mig tU sjós síðastlið-
ið sumar í tvo mánuði og þrjár
vikur. Lífeyrissjóður hirti af
kaupi mínu þrettán hundruð
krónur, og hef ég ekkert út
á það að setja — fæ þær ein-
hvern tíma aftur — hins veg-
ar læsti félag eitt krumlunum
í þúsundkall, og það geðjaðist
mér ekki. Strákurinn minn hef
ur unnið í tvo mánuði — en
annars í flugnámi — og missti
líka þúsundkaU til annars fé-
lags.
Fyrir mína parta tel ég sjálf
sagt að styrkja félög, sem erf-
itt eiga uppdráttar, og einstakl
inga, sem gleymt hafa að vá-
tryggja. — Það er nú einu
sinni einkenni á okkur íslend-
ingum að líta með einstakri
góðvild til þeirra, sem barma
sér. Mér finnst of mikið hrifs-
að í leyfisleysi fyrir of skamm-
an vinnutíma.
Og nú langar mig til að vita,
hvort þér eða aðrir eru svo
vel inni í svona málum að geta
svarað mér eftirfarandi:
Hrifsar matsveinafélagið aft
ur tU sín þúsundkaU af kaupi
minu í sumar?
Hver gerir félaginu viðvart
um leið og ég hverf út fyrir
hafnarkjaftinn? Og að síðustu
Má ekki útgerðin bara slá á
lúkuna?
Guðrún Jacobsen.“
Velvakanda er ekki nógu
kunnugur þessum málum tU
þess að geta svarað, en ein-
faldast væri að hringja eða
skrifa til matsveinafélagsins.
Hvítasunnan
Mörgum þykír hvítasunn
an skemmtilegasta helgi árs-
ins, og ber margt til þess. Þá
er dag tekið að lengja og orð-
ið saemilega ferðafært fyrir
þá, sem unun hafa af því að
leita á vit náttúrunnar. Skóla-
fólk kvíðir að vísu prófum nú,
en fáir eru svo miklir kúrist-
ar,: að þeir taki sér ekki hvíld
í einn dag a.m.k. Ekið er út
í sveit og reynt að láta vetr-
arlangt tildragelsi verða að ein
hverju. Á eftir eru blöðin svo
barmafull af hneykslunarskrif
um um spillingu æskunnar, og
víst hefur stundum verið of
langt gengið, — að dómi hinna
eldri a.m.k.
Ég ræði ekki um kristilega
og kirkjulega þýðingu hvíta-
sunnuhelgarinnar. Það eftir-
læt ég prestunum, sem menn
geta hlýtt á í kirkjum, ■— eða
víð útvarpstækið, meðan steik
arilmurinn leggur framan úr
kokkahúsi.
Gamlír menn kölluðu svo,
að búast mættí við sex íhlaup
um á hverju vori, og hétu þau
svo: sumarmálarumba, kóngs-
bænadagsíhlaup, krossmessu-
kast, uppstigningardagshret,
hvítasunnusnas og fardagaflan.
Það þótti góðsviti, ef kaldir óg
heitir dagar skiptust á um
hvítasunnuna. Hins vegar þótti
það boða slæmt veðurfar fram
undan, ef illviðri var um hvíta
sunnuhelgina. Heiðríkja um
hvítasunnu þótti aftur á móti
gott merki. Ekki má drepa
nokkurt dýr eða fugl um helg
ina.
Mörgum þótti það skrítið,
þegar veðurstofuþulurinn hóf
veðurfarslýsingu sína í útvarp-
inu að kvöldi hins 1. maí sL
með ávarpinu: Gleðilega hátíð!
Hafa Velvakanda borizt tvö
bréf af þessu tilefni, sem hér
með kvittast fyrir. Það er satt,
að óþarfi er að útjaska þessa
fallegu kveðju meira en nauð-
synlegt er, og fram að þessu
hefur ekki þótt hæfa . að .nota
hana við önnur tækifæri en á
jólum, þessi fáránlega misno-tk
un veðurstofumannsins hafi
ekki dregíð allan' kraft úr
hinni fornu og fögru kveðju,
leyfír Velvakandi sér að bjóða
lesendum sínum GLEÐILEGA
HÁTÍEM
WRIGLiY'S
TYGGIGÚMMl
v«vvwyww......VV""V""r"fr'’"rrtrrtfrvrrrMrffrfffffffff^.t..,.
.... WRIGLEYS
CHEWING GUM
W E I SX.E Y^S k ♦
CHIWIMÖ GUMr« i
Aliar tegundir fyrirliggjandi:
Wrigley’s-umboðið, Hagatorgi 1.
(Bændahöllinni), — Sími 1-1991.