Morgunblaðið - 13.05.1967, Blaðsíða 19

. MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1967.
19
kvenna
í VETTVANGI kvenna, fylglriti
Mbl. s.l. miðvikudag urðu tvær
missagnir í grein frú Ragnheið-
«r Guðmundsdóttur. Er rætt var
oim fjölda sjúkrarúma var sagt
að hann væri 9,8 á 100 en átti
að vera á hvert þúsund lands-
manna. — Þá stóð og að æski-
legt væsri að láta giftar hjúkr- .
unarkonur vinna, en átti að
vera að laða giftar hjúkrunar-
konur o.s.frv. ——
HflLDVEPZlUNIH
W
HVERFISGÖXU ii A REVKJAVÍK «> SÍMI 1 81 U
Revíuleikhúsið:
ÚR HEIÐSKÍRU LOFTI
Höfundur: Jón Sumúd^son o.fl^
Búningar og tjoR^/JpE&CoHins
Leikstjóri: Kevin Palmer
Dansatriði: Þórhildur Þorleifsdóttir
RIEVfAN „Úr heiðskjru lofti“,
sem nokkrir ungir leikarar hafa
komið uþp í Austurbæjarbíói
með aðstoð Kevins Palmer og
Unu Oollins, er að einú leyti
igerólík öllum öðrum revlum,
«em ég hef séð hér á landi. Við
erum vön því að sjá í reví
yfirleiknar og grófar skopstæl
ingar, en „Úr heiðskíru loftw
tekur hins vegar efnið allt öðr-
um tökum, er sjaldan yfirleik-
in og oft greinilega undirleikin
að yfirlögðu ráðL
íslenzkt „vaudeville" leikhús
er mér sagt að hafi staðið með
miklum blóma fyrir 2. til 3. ára-
tugum og risið hvað hæst með
Alfreð Andréssyni í skopstæling
ffln og gamanavísnasöng hans,
Brynjólfs Jóhannessonar og
nokkurra fleiri „náttúrutal-
enta‘‘. Efniviður og vinnúbrögð
virðast hafa verið á nokkuð
þröngu sviði og aðallega fengizt
við að gera grín að þjóðfélags-
ástandinu og vissum „týpum‘‘,
sem eru hefðbundnar í hinum
strjálu afkomendum þessarar
revíu, svo sem nýríki heildsal-
inn, heimsk og hégómagjörn
kona hans og skemmtanasjúk
börnin. (Þynnstu atriði „Úr heið
skíru lofti“, svo sem „Unglinga-
söngur“ og „Hamborg-hugsað
heim“ eru af þessum toga spunn
in, hin skárri laus við „týpurn-
ar“ og þau beztu staðlaus, tíma-
laus og jafnvel textalaus.
Gömlu revíuhöfundarnir ætl-
uðu, þegar verst lét, allt að kæfa
í langsóttum orðaleikjum, en ég
held nú samt, þegar allt kemur
til alls, að einhver millivegur
væri æskilegur milli þeirra og
Jóns Sigurðssonar. Söngtextarn-
ir eru einhver versta samsuða,
sem ég hef heyrt, og hvergi
nærri nó'gu fyndnir. Hins vegar
ugatriðið, „Nútínitóón-
unnin ÖSpðtsjiþvi
ara með fáfairiíégan
tekta á hátíðlegan hátt. f
taltexta revíunnar er krökt
af góðum bröndurum, en
hægt hefði verið að tengja þá
betur saman með meiri kunn-
áttu og betri smekk.
Tónlist Jóns Sigurðssonar var
mjög lágkúruleg ,en fór þó ekki
beinlínis illa með sýninguna.
Hins vegar var undirleikur
hljómsveitarinnar víða 'til skaða.
Beztu atriði revíunnar voru
þau, sem byggðust hvað mest á
látbragðsleik. Kevin Palmer hef
ur dregið fram í smáatriðum,
það sem hægt er að hafa .út úr
leikendunum, en sennilega snið-
ið af, það sem þeir réðu ekki
við. Þetta aðhald og áðurnefnd-
ur „undirleikur" gerðu það að
verkum, að verstu atriði sýn-
ingarinnar urðu aldrei svo slæm
að þau færu í taugarnar á fólki
og eyðilegðu fyrir betri atriðun-
um, eins og stundum vill verða.
Hugkvæmni leikstjórans við
útfærslu látbragðs ásamt snið-
ugum búninga- og leiktækja-
brögðum voru nauðsynleg stoð
fyrir þessa sýningu og leikara,
sem áttu flestir ágæta spretti.
Þó var atriðið „Dansmeyjarnar“
langbezt, og er það eitt fyndn-
asta skemmtiatriði, sem ég hef
séð hér á landL
Margra grasa kenndi í atrið-
um og leikstjórn revíunnar. T.d.
voru sýnishorn af „slapstick" (í
orðsins fyllstu merkingu),
„rjómatertuslag“ og „gálga-
húmmor" svo að eitthvað sé
nefnt. Eitt atriðið, „Martröðin“
mátti einnig aðferðir Palmers
úr „Ó, þetta er indælt stríð“ í
sviðsetningunnL
Arnar Jónsson, sem einna
mest mæðir á í revíunni, hefur
undanfarna tvo vetur sýnt það,
að hann hefiy a.m.k. meiri al-
menna leikTækni en aðrir íslenzk
ir leikarar undir þrítugu. Á
þessari sýningu gerir Arnar
hvorki að draga úr né bæta við
þá skoðun mína. Fyrir rúmu ári
sá ég í fyrsta sinn í stóru hlut-
verki annan ungan leikara,
Sverri Guðmundsson. Hann
sýndi þá ótvíræða hæfileika til
gamanleiks, en beitti þeim afar
óbeizlað. Sverrir hefur 'haft hlut
verk í svo að segja hverri ein-
ustu uppfærslu Þjóðleikhússins
síðan og er ört vaxandi maður.
Óhætt er að segja, að hann átti
drýgri þátt en aðrir leikendur
revíunnar í því að kæta áhorf-
endur á þessari sýningu. Bjarnl
Steingrímsson stóð sig sæmilega,
en brilléraði þó aldrei. „Nútíma-
söngur“ Sigurðar Karlssonar
var rmjög vel heppnaður og
smekklega gerður. Nína Sveins-
dóttir sá ágætlega um að halda
þræðinum við fortíðina og þær
Oktavía Stefánsdóttir og Þór-
hildur Þorleifsdóttir leystu hlut-
verk sín af hendi ægeðíelldan
hátt.
Ég hef sjaldan heyrt eins al-
mennan og háværan hlátur sem
á sýningu þessari.
Örnólfur Árnason.
Mikið mannfali
Bandaríkjamanna
Til vinstri: Bjarni Steingrímsso n, Arnar og Sverrir Jónssynir.
Saigon, 11. maí, AP
UPPLÝST var í Saigon í dag,
að tala fallinna Bandaríkja-
manna í Vietnam hefði hækkað
mjög í síðustu viku, en þá féllu
alls 274 bandarískir hermenn.
Þetta er mesta afhroð, sem
Bandarikjamenn hafa goldið á
einni viku í Vietnam-stríðinu. í
marz sl. féllu 211 bandarískir
hermenn í bardögum í S-Viet-
nam, 1874 særðust og 7 var sakn
að. Af skæruliðum Viet Cong
og hermönnum Hanoi-stjómar-
innar félu 1903 menn í síðustu
viku.
Alla síðustu viku var barizt
I heiftarlegum bardögum rétt
sunnan við hlutlausa beltið, en
þar hafa öflugar hersveitir frá
N-Vietnam búið um sig. Banda-
rískar orustuþotur hafa gert á-
kafar loftárásir á herbækistöðv
er Viet Cong sunnan við hlut-
lausa beltið og liðs-flutninga
þeirra yfir beltið, en fréttamenn
í Saigon segja, að ekkert lát
virðist á birgðaflutningum
skæruliða suður á bóginn frá N-
Vietnam, þrátt fyrir margend-
Vettvangur
urteknar loftárásir Bandaríkja-
manna.
var hugmyndalega tekið að láni
frá Marat/Sate eftir Peter
Weiss, sem Palmer stjórnar í
Þjóðleikhúsinu, og er þar vissu-
lega teflt á tæpasta vaðið í
smekk, þótt atriðið sé út af fyr-
ir sig ekki óskemmtilegt. Kenna
hefst
Það
með HILTI!
TRÉSMIÐIR
NÝJUNG!
Höfum fyrirliggjandi
innfelldar skápalamir í
miklu úrvali. Gerið
pantanir yðar sem
fyrst.
Kynnizt nýjungum.
Seitenwand
OPNUN 170°
Enskir
frakkar
ný sending