Morgunblaðið - 05.11.1970, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUOAGUR 5. NOVEMHBR 1970
Jóhannes S. Jónsson
— Minning
„Þar scrn góðdr meirwi fara,
«ru guðsvegir".
EINN sIíIout ma/Sur er kvaddur
í dag, Jóharmes S. Jónsson gjaild
iberi, Klappairstíg 13. Andlát
hams Qoom ekki óvæmt, það vair
afS Wkum þráð, svo erfið og ilöng
vaa- barátta Ihams við dauðamm.
Hetjnskap sýndi Ihamm rniikimm í
því istóra stiriði og æðiriuileysi að-
dáiumarvesrt til Ihimiztu stumdar,
aif samra toga spummdð og allt
Ihíms góða dagfar.
Dagfarsprúður var Jóhammes,
heáðarlegur, samavizkusaamiir,
t
Móðir min og mágkona,
Annie Leifs
(fædd Riethof),
lézt í Landspítalanum 3. nóv-
ember.
Snót Leifs,
Salóme 1». NageL
t
Móðurbróðir mimn,
Sigfús Vigfússon,
lézt aðfaramótt 4. þessa mán-
aðar að Hmfnistu.
Fyrir hönd systkima og ann-
arra vandamiamtna,
Ragnar Klíasson.
t
Eiginmaður minn,
Gestur Guðbrandsson,
Arnarstöðum, Skagafirði,
lézt í sjúkrahúsi Sauðárkróks
3. móvember.
.Jóhanna Stefánsdóttir
og börn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
Aðalbjörg Baldvinsdóttir,
Hraunbæ 20,
er andaðist 1. þ.m., verður
jarðsungim frá Dómkirkjunnd
föstudaginn 6. þ.m. kl. 2 e.h.
Georg Franklínsson,
Margrét Jóhannesdóttir,
Franklín Georgsson,
Guðjón Þorbjörnsson,
Hulda Árnadóttir
og barnaböm.
umtalsgóður um aðira mmeinin, glað
ur á gleðistundiuan em æðnuilaiua
í raum, eðliákostir er (hvað nmest
prýða og duga moimiu í samsíkipt-
um við aðina memmi.
Jóhammies vair maðiur firfiður
símuim og baiuð af sér eimstak-
lega góðam þoklka, sem spaglaði
hamis inmri mamm. Mér er í barma
minmi, er Ihamm kom í Iheáimsókn-
ir á æslkustöðvair mmar. Fammst
mér ég varla hafa aiuigum litið
svo glæ®ilegan unigam mamm og
þorði vart upp að líta.
Jóhammies S. Jónisaon vair fædd-
ur í Reykjavík 13. áigúst 1901 og
ól þar aíllam simm aíldur. Foreldr-
ar hans voru Jijónin Sigurvieáig
Guðmiumdsdóttir og Jóm Einiar
Jómssom, prentari. Jáhanmies byrj
aði störf sem sendisveimm hjé
Eiirmslkipaifélaigi íslamds 15 ára
gannaliL Hamn geíkk á bratitamm,
varan sér traust og var gerður
að aðalgjaldfclera hjá félalgimu
og átti þar alla síma starfsævi,
53 ár. Árdð 1925 kvæintist hainm
eftirlifamdi konu simmi, Bemgjþóru
Júlíusdóttur, skipstjóra Arasom-
ar. Börn þeáirra eru íÞorkeiLl pró-
fessor við HáElkóia íálamds,
kvæmtur Ester Eggertsdóttur, og
Imgveldiur, gift Bjamraa Bernder,
veitimgamairani. Aúk þess ólu þau
up<p somarsom, Jóhamiraes Þorkeíl*-
son, sem nú er í memmtaskóla.
Jóhamiraeis var sérstaklega góð-
ur híeámdliisfaðiir, en sem sllíkiam
þekkti ég hanm bezt. því ég átti
þvd lámi að fagma að dvelja
langdvöilum á heimilli þeiinra
ágætu hjómia, Ðertgþóru og Jó-
hainnesar. em þau ihjón. voæu sam-
herat svo af bar um alla heim-
itisrækt. Heimilið var myndar-
legt og raiusmairfegt með atfbriigð-
um, aíðlaðairadi og þægilegt og
þar var gott að vera. Þau hjórn
voru höfðimigj-ar heim áð sækja
og fórst sérleiga vel úr herndi
öll umigeragnd við gesti, þá raaut
Jóh-ammes sín vei, var glaður,
hátíðlegur og eiins og hugur
m-amins, er haran hiugðd -að gesturn
sí-num.
Aðaál he-iimilisinis tel ég hi-ns
vegar alla da-glega umigemignd
við fólkið og þá sérstafldlega
uragia og gamla. Aldiraða fóiadð,
sem hjá þeim dvaldi til æviloka
átti þar gott ævilkvöld. Hekniiliið
var lön-gum mammimargt og um-
staragsmikið og þar litfðiu þrir
ættfliðir samam í hiinni ákjósan-
legustu sambúð, þar rikti gott
dagfar, ónot eða aðtfirarasiur voru
t
Útför
Guðmundar Helgasonar
frá Súluholti,
Þóristúni 17, Selfossi,
fer fram frá Hnauragerðis-
kirkju laugardaginn 7. nóv.
kl. 2 e.h.
Bílferð verður frá Umferða-
miðstöðánrai í Rvík kl. 12.
Vilborg Jónsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn
og systldn hins iátna.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
LOVlSA LÚÐVÍKSDÓTTIR
fyrrv. hjúkrunarkona,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn 6. nóvember
kl. 13,30.
Elín Ragnarsdóttir, Matthías Helgason,
Karl Ragnarsson, Ema Benediktsdóttir,
Kristján Ragnarsson. Steinlaug Gunnarsdóttir.
lítt táðkuð, það viar þeim hjóira-
um eflck-i að sfloapi, afllir áttu þar
eitthvað sameigiiralegt, fólkd®
var glatt, amdiran góður og þar
hafðd skapazt heimnáilisirraeminiirag,
þessi undirstaða afllrar rraenn-
imigar.
Þogar ég kveð þig, Jóhammies,
þá er margs að mdmmaet, sem
efloki verður hár ralltíð. Ég þakfca
þér af ailhug fyrir afliLt, þiitt géða
viðmót og umhyggju, sem þú
lézt mér og fjöliskyidiu mimmi í
té. Ég voraast tiíl að verða á iedð
þimmi aftiur, því skáfldið mæiir:
„Vort lif sem svo stutt og stop-
ult er það stef nir á æðri 'lleáööir".
Ágústa Júlíusdóttir.
Fyrir nokferum áratugum,
raániar tifltekið upp úr 1930, kymrat
ust jeig og karaa mim eámkar
prúðurn og elskulegium hjóraum,
sem þá bjuiggu á Lin-darrgötu. —
Hjón þessi voru frú Bergþóra og
Jóhamraes S. Jónss-om. Mán fyrsta
kynnirag við þau var, að þar
bjuggu inmain veggja hógvær
isam-stiillt höfðdngshjón, sem
veiittu af glæsiiliei'toa immam þeirra
taikmaka ®em ástæðuæ þeimra
leyfðu.
Gagnkvæm virðimig þeirra
hvort fyrir öiðru og höfðimgs-
lurad hj-eldust í hemdur.
Upp úr þeissu-m fy-rstu kymn-
um, tel jeg mig mega sagja að
bundis-t hafi náin kymini milli
oktoar.
Nóg um það.
Jðhammies S. Jórasson, gem þess
ar miraniragar eiga að bimdaist við,
var persónuleiiki. Maður iraeðal
fjöfldams. Fæddur í Reyflrjavik.
Úppalimn í Reykjavík. Hlaut
sína umd'irstöðumerantun í sínum
fæðing-airbæ. Gerðdst ungur
stairfsmaður hjá þvi fyrirtæki,
sem taláð hefur verið óskabam
þjóðariraraar, Eimskipafjelaigi ís-
iamds. Fyrst, a@ jeg held, sem
seradisveiran og óx upp tái þess
að verða gjafldkeri þar um lamlgt
áraibil. Hanm otaði sjer ektoi til
t
Alúðarþakkir sendum við öll-
um þeám, er auðsýndu okk-
ur samúð og viraarhug við
andlát og jarðarför
Arnfinns Schevings
Björnssonar,
skipasmiðs,
Vestnrgötu 96, Akranesi.
Ragnheiðnr Jónasdóttir,
börn, tengdabörn,
bamabörn
og bróðir hins látna.
þess starfs, sem er imjög erfiitt
í jafm stóru fyirirtæfld og E.Í. er.
En emgum duildist að í þesisum
dagfarsprúJða og hógværa mammá,
var imibiai kraftur fólginai. Störf-
dm ieysti hamm þammiig atf hendi,
að jeg held atf ireyrasiu og atf atf-
spunn að fá-ir hetfðu gemt betur.
Þegar starfstiirrea lauk miiðað við
afldur, saflcnaðii haran einisflds meár
en að mega efldd eyða esáðustu
starfsdögum í þágu E. í Baiuðst
horaum það og var hamm, að hamn
tjáðii mjer, þafcklátur fyrir.
Aflfliir eldri Reyflrvíkinigar
miuiraa þemraam hfljóðfláta, hugljúfa
manin, bæði á gamgi í bæmutm og
við sin sflcyldustörf.
Síðasti þátturiinn, og sá sem
bemur mjer til að hripa þessar
fáu lámiur, er sá, að smieimaraa á
þessu ári hiitti jeg hamn í sjúkra
húsd í Reyfcjaivík. Fyrstu kymmin
voru þau sörrau og áður, útrjett
viraarhörad. Umtai um hversdags
lega hfliuti og fyrst og fremst
uppöirvun til mníin, mýlagðam í
stjúkrahús.
Við gengum fnam og atftur uim
gamg þamm, sem við voruan stað-
settir á, ásamt fLeáTu ágætistfólfld,
ræddum um dagimm og vegimm.
Aldmei minmtist Jóhararaeis sjer-
stafklega á sig eða sín veikiiradi
mema ef vera kymmi á eimm hátt.
,Jeg hefld jeg sje að verða dálít-
ið þreyttur best að hætta að
horfa á sjóravarpið og leggja
sig“, sagði hamm. Á sama hátt var
harnrn gagnvart hjúkirunarfkonum,
sj úkrailiðum og öllum, meðam
Ocratftar enitust. ÍÞótt þreyttur
værn, vildi h-amm elkki láta hafa
otf mifldð fyrir sjer. Hógværð,
hjairtaflilýja og sdá'lfsbjargairhvöt
voru eiinkenirai, sam voru áber-
amdi, að ógfleymdu þvi, að þöíkk-
in. fyrir alla aðsitoð var marg-
ítrekuð af fliamls háltfu.
Jeg tefl að haran hafi trúað á
iækiraama og læflcnavísmdiin og bar
eimlæga vinðinigu fyrir þeim og
'þeirra gjörðum. Nókkurn veg-
iran er jeg viss um að hamm vissi
að hverju stefmdL Seinasta
stuiradiin verðuir ekkii umtflúim. Ölfl
förum við að sairraa ósi. — Þeg-
ar samiam eru á sijúkrastofum
ólítoir eimstaklimigar. Einn krefst
þessa, aranar hdmis. Biiran dauðams,
atran-ar iífsims — þá faran jeg eklki
jafmvsegisþumdmari rnainn en Jó-
hamraes S. Jómsson.
Emiginm krefst dauðams, en þeg
ar sjúlk augu sjá hverju fram
fer, þá þarf efkki að efast um
þá skyggnu, sem vi-ta hvað er
að gerast.
Mdmraimgar góðra manna fl'ifa
lengi.
Imnileg samúð korau mimm ar og
fjölsfkyldu okkar fylgja þessum
línum.
Þorgr. St. Eyjóifsson.
Jóhannes S. Jónsson, fv. gjald
keri, andaðist i Landspitalan-
um þriðjudaginn 27. október eft
ir þungbæra vanheilsu um nokk
urt skeið. Hann var á sjötugasta
aldursári, fæddur í Reykjavík
13. ágúst 1901. Foreldrar hans
voru Jón Einar Jónsson, prent-
t
Hugheilar þakkir til allra
þeirra, er auðsýndu samúð og
vimarhug við amdlát og útför
eiginmarans míns, föður okk-
ar og tengdaföður,
Sveins Ólafssonar,
véistjóra,
Sérstakar þakkir til Islenzka
álfélagsiras og samstarís-
mamma hans þar.
Hansína F. Guðjónsdóttir,
börn og tengdaböm.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför föður okkar
og tengdaföður,
SIGVALDA JÓIMSSONAR
irá Ausu
Benedikt Sigvaldason, Adda Geirsdóttir,
Jón Sigvaldason, Auður Pétursdóttir,
Margrét S. Geppert, Karl Geppert,
Vigdís G. Sigvaldadóttir, Arni Theodórsson.
ari og Sigurveig Guðmundsdótt
ir kona hans.
Eimskipafélag íslands kveður
í dag dyggan starfsmann. Það
hefur átt þvi láni að fagna að
njóta starfskrafta Jóhannesar
alla starfsævi hans, rösklega 50
ár. Hann hóf störf á aðalskrif-
stofu félagsins tveimur árum eft
ir að það var stofnað og hefur
arfið innt störf sín af hendi í
þágu félagsins af einstakri trú
mennsku og áhuga þar til hann
lét af störfum fyrir rösku ári
síðan vegna aldurs og van-
heilsu. Húsbændur hans báru
mikið traust til hans eins og sjá
má af því, að þeir fólu honum
að fara með fjárreiður félagsins
á aðalskrifstofunni um 40 ára
Skeiö. Viðskiptavinir félagsins
einkum þeir eldri, munif og
minnast Jóhannesar i gjaldkera
stúkunni þar sem hann var ætíð
á sínum stað reiðubúinn að
sinna þeirra málum. Fyrir öll
hans störf vill Eimskipafélagið
þa'kka, og biður eftirlifandi eig
inkonu hans og ættingjum bless-
unar.
Þegar við starfsfélagar Jó-
hannesar minnumst samveru-
stundanna með honum verða
okkur efst i huga margar góð-
ar og hugljúfar endurminningar
um samferðamanninn, sem
lengst okkar allra hefur unnið
á skrifstofu Eimskipafélagsins.
Jóhannes S. Jónsson var hóg-
vær maður og yfirlætislaus, sem
vann sitt verk af frábærum
dugnaði og árvekni. Hann var
drengur góður 1 fyllstu merk-
ingu þess orðs og tryggð hans
við þær hugsjónir, sem hann
vildi berjast fyrir var einlæg og
fölskvalaus. Hann gekk óskipt-
ur að hverju verki, sem hann
gaf sig að og var fádæma
stefnufastur. Jafnan var hann
glaður í góðra vina hópi og við
starfsfélagamir eigum margar
skemmtilegar endurminningar
frá samverustundum með hon-
um bæði í starfi og á öðrum
góðum stundum, þegar skyldan
ekki kallaði. — Jóhannes var
tilfinninganæmur maður og
mörgum er hugstæð góðvild
hans til allra, sem í erfiðleik-
um áttu. Var hann jafnan al-
búinn þess að veita liðveizlu
þeim sem athvarfs leituðu hjá
honum.
Framhald á hls. 21
Þakka arf aQfiug ölllum, er
sýndu mér vinairþel á sjötugs-
afmæli minu þainn 21. októ-
ber sl.
Stefán Lárusson,
Vindlieimum.
Innillegustu þakkir færum við
öllum þeim, er glöddu okkur
með heiflilaóskum, gjöfum og
hekrasóknum í tilefni af gull-
brúðkaupi okkar.
Gunnheiður Heiðmundsdóttir,
Klemens Árnason,
Görðum.
Inniilegar þakkir færi ég öl-lu
frændfól'ki og vilnum, sem
miran-tust mln með skeytum
og gjöfum á 75 ára afmælinu
16. október sl.
Ólöf Elíasdóttir,
Stórufellsöxl.