Morgunblaðið - 18.03.1975, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MARZ 1975
Tvo háseta
vantar á 250 tonna netabát frá Patreks-
firði. Góð kjör fyrir vana menn. Uppl. í
síma 94-1 261.
30—40 rafsuðumenn
óskast strax á 6 mánaða samning í Noregi. Föst
laun 25 s. kr. á tímann, 80 s. kr. fyrir fridag,
31 s kr. klst í yfirvinnu. Venjuleg vinnuvika er
60 — 70 klst. Húsnæði aðeins fyrir einhleypa.
Menn með ofangreinda þekkingu og geta hafið
vinnu strax hafi samband við: Dr. Thor Holm-
gren, fimmtudag kl. 10 —18, á Hótel Loftleið-
um, Reykjavík.
Zimsen
við Suðurlandsbraut
erflutt
að Ármúla 42
STÆRRI VERSLUN. BETRI ÞJÓNUSTA
HAFNARSTRÆTI 21, ÁRMÚLA 42
Óskum eftir að ráða
AFGREIÐSLUSTÚLKU OG
SMURBRAUÐSDÖMU
Uppl. veittar í Kaffiteríunni í dag kl. 2—4 (ekki
í síma)
Kaffiterían Glæsibæ.
Verzlunarfyrirtæki
Önnumst innleysingar á vörum fyrir góð fyrir-
tæki, gegn 2ja mán. víxlum.
Vinsaml. leggið 'inn tilboð merkt STRAX —
71 60, á afgr. Mbl.
Fyrir fermingarnar
höfum við hvitar slæður, hanzka, sokkabuxur og
blúnduvasaklúta á gömlu verði.
Bómullarbolir með blúndum, dömublússur og
peysur í góðu úrvali.
Telpnakjólar, terelyne og denim buxnadress á
2 —10 ára.
Drengjaskyrtur, vestispeysur og terylenebuxur.
Gallabuxurog bómullarbolir á börn.
Leithen garn í góðu úrvali.
Sendum í póstkröfu um land allt.
Verzlunin Viola,
Sólheimum 33, sími 32501.
Jón ísberg:
„Hví slærð
þú mig?”
Til er rússnesk sögn um geysi-
stórt og fallegt eikartré. Króna
þess var mikil umfangs og fögur
og stofn þess stór og sver. Þaö var
bæði fagurt á aö sjá og veitti
þreyttum ferðamönnum skugga i
brennandi sólarhita og skjól f
vondum veðrum. Og menn lofuðu
það hið mikla tré fyrir fegurð og
nytsemi og króna þess og blöð
urðu upp með sér reyndu að láta
sem mest á sér bera og líta sem
best út. En þá heyrðust hjáróma
raddir sem sögðu: „Því minnist
okkar enginn. Það erum þó við
sem veitum krónunni lífsnær-
ingu. An okkar væri engin króna,
engin blöð, reyndar ekkert tré.“
Þetta voru ræturnar, þær gleymd-
ust og þá auðvitað þýðing þeirra.
Mér kom þessi gamla saga í
hug, þegar ég las grein Elínar
Pálmadóttur, Gárur i Mbl. 19.
janúar sl. þar sem hún, hreint út
sagt er að egna til úlfúðar milli
Reykjavíkur og landsbyggðarinn-
ar. Það eru of margir, sem það
gera, að ekki er ábætandi og allra
síst af borgarfulltrúa og blaða-
manni við Morgunblaðið.
Hún hefur grein sína með því,
að tala um veðrið, en þá hafði
óveður gengið yfir landið, en suð-
vestur horn landsins og þar með
Reykjavik sloppið og segir: „Að
vísu hefi ég ekki enn séð lok
frásagnar af veðurofsanum
annars staðar, gamalkunn um-
mæli, sem hljóða eitthvað á þessa
leið .. . Og mætti eitthvað af þeim
snjó og því hvassviðri, sem við
dreifbýlismenn eigum við að búa,
vera komið yfir Reykvíkinga".
Svo mörg eru þau orð.
Ég held, þótt vafalaust margir
landsbyggðarmenn öfundi Reyk-
vikinga og nærsveitarmenn af
ýmsu því, sem þeir njóta og geta
notið vegna sameiginlegra átaka
þjóðarinnar að skapa höfuðborg,
þá muni þeir fáir, sem öfunda þá
af tíðarfarinu.
Yfir Reykjavík gengur stund-
um óveður og ég hefi aldrei heyrt
einn eða neinn segja, að það sé
Reykvíkingum mátulegt, eða öðr-
um þeim, sem heima eiga þar sem
náttúruhamfarir verða. Þegar
eitthvað kemur fyrir, hvort sem
það er skipstapi eða aðrar slys-
farir, finnur þjóðin til samúðar
með þeim, sem fyrir verða og
hjálpar ef hægt er. Þekkt eru
viðbrögð Reykvikinga og nær-
sveitarmanna, er þeir tóku fyrir-
varalaust á móti um 5 þúsund
Vestmannaeyingum fyrir tveimur
árum alveg á sama hátt og Hrisey-
ingar tóku á móti mér og 30—40
öðrum skólaunglingum, er skipió,
sem flutti okkur i jólafri varð að
liggja næturlangt vegna veðurs
við eyna fyrir um 30 árum síðan.
Hjartalagið er það sama, þess
vegna er svona yfirlýsing hnefa-
högg framan í hvern sómakæran
Islanding, hvort sem hann býr í
Reykjavík eða úti á landsbyggð-
inni. Jón Sigurðsson, sá mikli
raunsæi hugsjónamaður, barðist
fýrir viðgangi Reykjavíkur og
Einar Benediktsson sér hana í
hugsjón sem stóra og mikla.
Okkur hefir tekist að búa fagra
og hreina höfuðborg, sem er
höfuðborg i orðsins fyllstu merk-
ingu.
Reykvíkinga hafa verið svo
heppnir að fela ötulum félagslega
sinnuðum athafnamönnum stjórn
borgarinnar og alltaf átt hæfi-
leikamikla borgarstjóra. Þess
vegna er Reykjavík nú í farar-
broddi á flestum sviðum og flestir
íslendingar eru stoltir af höfuó-
borg sinni og vilja veg hennar og
íbúa hennar sem mestan.
Reykjavík breiðir krónu sína
yfir landið og vió lítum upp til
hennar og virðum fyrir okkur
mikilleik hennar, en við vitum, að
lífsnæringuna fær hún frá lands-
byggðinni. Þess vegna mega
Reykvíkingar ekki gleyma henni.
Ég hvorki vil né get í svona
stuttri grein farið í neinn
Framhald á bls. 25.