Morgunblaðið - 18.03.1975, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. MARZ 1975
33
I
I
13
Petren á morðingjann. Sem sagt
hún nálgast Tommy og hefur falið
hnffinn fyrir aftan bak, ég sé
hana lyfta hendi í trylltri bræði
og —
Ég rak upp lágt óp, opnaði aug-
un og starði æst á Löving hinn
ljóshærða.
— Þannig hefur það gengið
fyrir sig. Nú skil ég það. Ef maður
lyftir hendinni með vopninu upp
fyrir höfuðið á sér hefði verið
meiri kraftur á stungunni, svo að
hnífurinn hlaut að stingast inn í
brjóstkassann ofan frá, jafnvel
þótt morðinginn væri mun lág-
vaxnari en fórnardýrið. Biðið
augnablik þá skal ég sýna ykkur
það!
Og eftir að ég hafði neytt hinn
furðu lostna lögreglustjóra til að
standa upp, réðst ég á hann með
saumaskærum, unz hann stundi
því upp móður og másandi að ég
hefði rétt fyrir mér og hann gæti
ekki fyrirgefið sér bjálfaháttinn
að hafa ekki gert sér þetta ljóst
strax. Svo horfði hann á mig,
hnugginn og lýsti þvi mæðulega
yfir að enn hefði bara ekkert
fundist sem gæfi neina vísbend-
ingu um málið...
— Engin fingraför á hníf-
skaftinu?
— Það lítur ekki út fyrir það.. .
Það eru svo margar ójöfnur á
skaftinu að erfitt er að segja um
það. Og þessi ungfrú Holt virðist
líka ekki hafa verið mjúkhent
því, þegar hún greip um hníf-
inn ....
Einar horfði á Anders Löving
spyrjandi.
— Heldur þú... að það hafi
verið að yfirveguðu ráði. Að hún
hafi sviðsett þetta til að fá tæki-
færi til að eyða fingraförum sem
voru fyrir á skaftinu.
— Alls ekki, sagði ég ákveðin.
— Hvernig svo sem Agneta Holt
er, þá er hún að minnsta kosti
ekki leikkona. Hún var örvita af
sorg... og kannski hefur hún líka
verið viti sínu fjær af hræðslu og
því held ég hún hafi alls ekki
vitað hvað hún var að gera.
Við fylgdumst þegjandi með því
að Axelsson læknir og tveir menn
aðrir gengu framhjá veröndinni
og í áttina niður að ánni. Menn-
irnir báru tómar börur. .. Þeir
gengu hljóðlaust yfir grasflöt-
ina...
— Ég vildi óska, sagði Einar
skyndilega, — að Johannes gæti
munað, hvort hann tók hnífinn
með inn í gærkvöldi eða skildi
hann eftir á veröndinni.
— Hann sat hér og var að lesa
ritgerðina um Hómer. Og skar
upp úr bókinni með hnífnum.
Hvar var ritgerðin í morgun?
— A litla borðinu í forstofunni.
Og ég býst við að hann hafi sjálf-
ur skilið hana eftir þar.
— Og þú segir, skaut Löving
inn í, að þú hafir læst dyrunum út
á veröndina um ellefuleytið.
Ráðskonan segir mér að aðaldyrn-
ar hafi verið læstar... og að
gluggar f stofunum hafi ekki ver-
ið opnir.
— Enginn gluggi nema litli
glugginn, sem Thotmes III notaði
og var þess vegna hafður opinn.
En hann er eins og þú sérð svo
*ítill að innum hann kæmist ekki
einu sinni kornabarn.
— Sérfræðingar okkar verða að
athuga málið, þegar þeir hafa lok-
ið störfum úti í garðinum. En það
er sjálfsagt trúlegast að pró-
fessorinn hafi gleymt hnífnum
hér á borðinu. Og svo hafi sá
fundið hann, sem fór í nætur-
heimsókn i garðinn...
Eg andvarpaði.
— Fólk hér í Skógum hefur
sýnilega ýmsar sérkennilegar
venjur. Ekki nóg með að það not-
ar einkagarð okkar sem eins kon-
ar opinberan göngustig, heldur
gengur það einnig upp á verönd-
ina og tekur muni sem við eigum.
— Það gæti hafa verið flæking-
ur, sagði Einar og var þó greini-
legt að hann trúði ekki á þá kenn-
ingu. — Eða þjófur sem hefur
orðið hræddur, þegar Tommy hef-
ur komið að honum og greip því
til þessa ráðs. En þá hefðu slags-
málin átt að vera alveg við húsið.
Þvi að við getum væntanlega
gengið út frá því sem gefnu að
Tommy hafi ekki getað gengið
þennan spöl með hnífinn í brjóst-
inu?
— Hann hefur sennilega hnigið
niður á staðnum. Það er reyndar
ógerlegt að segja til um, hvort
hann hefur lent i átökum við
einhvern — að minnsta kosti ekki
núna.
Þetta minnti mig á dálítið, sem
ég hafði ekkert svar fengið við:
— Hvenær er talið að morðið
hafi verið framið? Hvað áleit
læknirinn um það? ,
— Hann er vitaskuld ekki alveg
viss. Það er dálitið erfitt að átta
sig á hvenær lík hefur byrjaó að
stirðna — um það getur reyndum
lækni skjátlast. En hann telur að
pilturinn hafi látist skömmu eftir
miðnætti.
Lögreglustjórinn hrukkaði enn-
ið hugsandi: — Hvernig er það
annars, svefnherbergið ykkar
snýr einmitt i vestur?
Einar viðurkenndi það, en benti
á að morðstaóurinn væri í suð-
vestur f því horni garðsins og
sæist ekki úr glugganum okkar og
að við hefðum heldur ekki heyrt
neitt...
— Sváfuð þið ekki fyrir opnum
glugga?
Við kinkuðum kolli og ég sneri
giftingarhringnum minum i
óðaönn.
— Ég býst við því, hélt Löving
vægðarlaust áfram, — að á slíkum
stað hljóti að ríkja dauðakyrrð
milli klukkan ellefu og eitt að
nóttu. Hróp eða lágvært piskur
Það er hugsanlegt, að ég geti notazt við boltaleiks-
manninn.
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar ! slma 10-100
kl. 10.30— 11.30, frá mánudegi
'til föstudags.
0 Landshöfðingja-
húsið
við Lækjargötu
Aðfluttur Reykvíkingur skrif-
ar:
„Góði Velvakandi.
Að undanförnu hefur verið
hljótt urn húsaröðina umdeildu
við Lækjargötu. Eitt dagblaðanna
sá þó ástæðu til þess um daginn
að birta uin málið heilsiðugrein,
mynduin skreytta, þar sein sýnt
var ástand húsanna að innan.
Síðan „borgarstjórn götunnar"
tók sér það fyrir hendur fyrir
nokkrum árum að mála framhlið
húsaraðarinnar hefur ekkert
gerzt í málinu, enda mun þetta
vera eitt þeirra vandræðamála,
sem enginn veit hvernig á að fara
ineð.
I utnræddri grein var gainla
landlæknishúsið á horni
Amtmannsstfg og Lækjargötu
ranglega kallað landshöfðingja-
húsið. Hér var ekki um prentvillu
að ræða, því að nafngiftin var
inargendurtekin og húsið aldrei
nefnt annað í allri greininni. Mér
leiddist þessi vitleysa, svo að ég sé
ástæðu til að benda á þetta hér.
Landshöfðingjahúsið er allt
annað hús, sem ég hélt nú reynd-
ar að allir vissu. Það stendur við
Skálholtsstig og er sérkennilegt
m.a. fyrir það að á þvi er turn með
næpulaga þaki.
Siðan ég man eftir hefur það
hús aldrei verið kallað annað en
landshöfðingjahús, enda hafði
landshöfðinginn þar aðsetur sitt.
Á siðari áruin hefur þetta gainla
og virðulega hús hins vegar
stunduin verið kallað Næpan, og
ég tel iniður farið ef þetta nafn
ætlar að fara að festast við húsið.
% Nýju fötin
keisarans
En svo ég snúi inér aftur að
húsaröðinni, þá fer verndun
hennar að verða býsna hlægileg.
Síðan borin var inálning á frain-
hlið húsanna hefur verið þolan-
legt að horfa á þau frá þessari
hlið, en þetta er eins og ineð nýju
fötin keisarans þvi að þrátt fyrir
fagurlega máluð andlit, eru húsin
auðvitað ekki annað en hreysi,
sem stinga i stúf við umhverfið.
Mér finnst ástæðulaust að vera að
halda upp á þetta því að nóg er til
af húsum á íslandi, sem byggð
voru á sama tiina, auk þess sein
samræmi í röðinni er ekki fyrir
hendi. Hins vegar mætti vel flytja
húsin, a.in.k. sum þeirra upp í
Arbæ og velja þeim þar hæfi-
legan stað. Suinir hafá haldið því
fram, að þarna væri eina sam-
fell'da húsaröðin í Reykjavík frá
þessum tíma, og telja að þetta
réttlæti það, að húsin eigi að
standa þarna uin aldur og ævi, en
þetta er hæpið, þar sein húsin eru
einmitt sundurleit að gerð, og
nægir að benda á Giinli i því sam-
bandi.
Hins vegar er sjálfsagt að reyna
að gera húsuin þessum til góða og
reyna að gera við þau ef ætlunin
er að halda upp á þau, en að láta
þau standa eins og nú er til lang-
fraina finnst inér hið mesta óráð.
Reykvíkingar eiga nú prýðilegt
ininjasafn i Árbæ. Þar hefur ein-
initt verið komið fyrir inörgum
gömluin húsum og inyndu
Lækjargötuhúsin sóina sér þar
vel.
Nú liður ár eftir ár án þess að
ekkert sé að gert og á meðan
drabbast húsin niður og erfiðara
og dýrara verður að gera við þau
ineð hverju misserinu sem líður.
Annars er vist inörguin inálið
skyldara en mér þvi að ég er ekki
borinn og barnfæddur Reykvík-
ingur, en ég hef gaman af götnlu
dóti og vil að vel sé ineð það
farið.“
Hér endar bréfið, en kannski
hafa suinir vaknað upp við
vondan drauin, sein héldu að mál-
ið væri útrætt fyrir löngu. Svo
virðist ekki vera, og hver veit
nerna góðir inenn taki sér pensil í
hönd ineð vorinu og flikki upp á
bakhliðar og innviði húsanna.
% Áburður
úr jökulleir
Þórður Einarsson, Dunhaga 15,
skrifar:
„Með aukinni ræktun og auk-
inni beit á ræktað land, þá telst
bændum til, að þeir þurfi að
flytja inn tilbúinn áburð fyrir
hundruð inilljóna króna, sein rik-
ið hefur ekki gjaldeyri fyrir, eftir
því útliti, sein er á verðlagi á
útflutningsvöruin okkar.
Á Alþingi hefur verið lagt fram
fruinvarp til laga um byggingu
nýrrar áburðarverksmiðju, sem á
að bæta úr brýnustu þörfuin.
Hins vegar má ölluin vera það
ljóst, að notkun á tilbúnum
áburði er neyðarúrræði, því hús-
dýraáburðar gætir tiltölulega lítió
i hinni miklu ræktun og áburðar-
þörf.
í janúar i fyrra skrifaði ég siná-
grein i Mbl. undir nafninu
„Aburðarvinnsla úr jökulleir", og
benti ég þar á hið mikla frjóinagn,
sein jökulvötnin bæru til sjávar,
enguin til gagns. Ég taldi, að hér
væru verkefni fyrir visindainenn
og rannsóknastofur, en þvi miður
hefur ekkert heyrzt frá þeim. Ég
bjóst við, að til þess að ná
áburðarefnunuin úr jökulleirnum
þyrfti margbrotín áhöld og mikla
vísindamennsku, en ég er nú
kominn á aðra skoðun. Ég held, að
bændur geti fundið lausnina
sjálfir.
Ég man nú eftir því að þegar ég
var fyrir austan, þá var inykjan
þvegin út, eins og kallað var, og
skvett síðan sein jafnast yfir tún
ið, þegar þurrkar höfðu gengið
eða inenn voru knappir með
áburð.
Það hlýtur að vera hægt að fa
fljótvirk áhöld til að vatnsblanda
jökulleirinn og dreifa svo
áburðarblöndunni yfir túnið. Með
því fengi túnið ef til vill þa
áveitu, sem nægði gróðrinum, en
fyrst þarf að láta efnagreina leir
inn og ganga úr skugga um, að
hann hafi tilskilin áburðarefni.
Ég veit að bændur hafa fra
aldaöðli haft trú á jökulvatns
áveitum og hafa það enn. T.d. var
grein i Þjóðviljanum 31. des. s.l
Þar segir Jóhann Þorsteinsson
bóndi á Sandseli in.a.: „Ég er ekk
ert hræddur við skeinmdir á tún
um eða girðinguin. Sú leðja, sem
berst ineð ánni upp á túnið er
ágætur áburður, ef hún er ekki o
inikil, og ég óttast það ekki að
þessu sinni."
Þetta segir bóndinn, sein árlega
eða injög oft hefur kynnz
Skaftárhlaupum. Frjómagnið
jökulleðjunni er svo inikið, að
bóndinn fagnar þvi að fá hana
upp á túnið sitt, — leðjan iná bara
ekki vera of inikil.
Mér finnst, að með allri þeirr
tækni, sem menn ráða nú yfir
ættu nú að vera tiltæk ráð að
notfæra sér jökulleðjuna ti
áburðar og spara á þann hát
inilljónir i erlenduin gjaldeyri, og
jafnframt að bjarga islenzkr
ræktun frá voða vegna of mikilla
notkunar á erlendum áburði.
Mér finnst að bændur ættu a
sýna þessu ináli áhuga og sýn
með því hvað þeim sjálfuin e
fyrir beztu.
11. marz 1975,
Þórður Einarsson,
Dunhaga 15.“
Hótelrekstri í
Bifröst hætt
AKVEÐIÐ hefur verið að hætta
hótelrekstri í Bifröst f Borgar-
firði, en þar verður framvegis
sumarheimili fyrir samvinnu-
menn, að því er segir f fréttatil-
kynningu frá Sambandi fsl. sam-
vinnufélaga.
Sumarhótel hefur verið starf-
rækt i Bifröst frá árinu f955, en á
vetrum er þar Samvinnuskólinn.
Fyrirhugað er aó sumarheim-
ilió verði opnað i júníbyrjun, en
áður verða gerðar nokkrar breyt-
ingar á eldhúsi og borðsal með
það fyrir augum, að framleiðsla
verði fljótlegri og ódýrari.
Félagsfólk og starfsfólk kaup-
félaga, SlS og samstarfsfyrir-
tækja þess mun hafa forgang aó
sumardvöl í Bifröst. Forstöðu-
maður verður Guðmundur Arn-
aldsson kennari.
JHorgimblnbtþ
nucLvsincnR
Vestur-þýzkur
öryggisstóll
fyrir börn. Teg: 6075.
Hallanlegur, svo að barnið
getur auðveldlega
sofið í honum.
Öryggisstóllinn
sænski
Mest seldi bilstóllinn
á Norurlöndum.
Royale barnakerrur
Teg: ZODIAC 14" hjól
Royale barnakerrur
Teg: SATURN 12“ hjól.
Mjög hagstætt verð.
Leikfangaver,
Klapparstíg 40.
Sími 12631.