Morgunblaðið - 04.09.1977, Blaðsíða 1

Sunnudagur
3. september

Bls. 33—64
Rauðu Kmerarnir gerðu innrás í 2 Thaiþorp að næturlagi og drápu 31 þorspbúa daginn, sem fréttamaður IVIbl. kom til Thailands. Hryllingsmyndir af lemstruðum líkum, eins og
af þessu barni með ristan kvið, blöstu við á forsíðum blaðanna.
allsherjar prælabúðlr, par sem
fólklð stráfellur
í Dessarl greln seglr Elln rálmadóttlr Irá nýlegrl helmsókn
f flóttamannadúðlr Kamdódíumanna f Thaflandl
Annan ágúst, daginn sem ég kom
til Bangkok, réðust hermenn
Rauðu Kmeranna f Kambódfu f
skjóli nætur inn í tvö þorp innan
landamæra Thailands og drápu
31 þorpsbúa, þar af 5 konur og 19
börn, áður en hjálp barst. Lestur
blaðanna og hryllingsmyndir af
lemstruðum likum kvenna og
barna var fyrsta snerting mfn við
þær skelfingar, sem fólk á þess-
um slóðum hefur orðið að ganga f
gegn um og býr við — bæði þeir
sem býa við sffelldan ótta Thai-
landsmegin við landamærin f
hreysum og þorpum og flóttafólk-
ið frá Kambódíu, sem hrúgast
saman í flóttamannabúöunum.
Frásagnir þess af þvf, sem hefur
verið að gerast í Kambódfu eftir
að kommúnistar tóku þar völd,
eru svo skelfilegar og yfirþyrm-
andi að tnaður trúir ekki fyrr en
eftir að hafa hlustað á persónu-
frásagnir hvers flóttamannsins
eftir annan. Loks renna þessar
hörmungar, sem hver og einn hef-
ur upplifað, saman f eina óhugn-
anlega mynd af þvf sem gerzt
hefur og er að gerast f þessum
allsherjar fangabúðum sl. 2 ár,
frá 17. aprfl 1975 og fram á þenn-
an dag.
Rauðu Kmerarnir hafa alger-
lega lokað landinu fyrir umheim-
inum. Þangað er engum hleypt
utan fáum sendiráðum kommún-
istarikja, sem eru einangruð i
nær tómri Phom Penh, nema kín-
versku tæknimennirnir, sem
munu hafa eitthvað meira svig-
rúm. Meðfram landamærum
Thailands hefur 5 km breitt belti
verið rýmt af fólki, og hermenn
gæta þess. En að undanförnu hafa
hermenn Rauðu Kmeranna gert
strandhögg i þorpinu Thailands-
megin og höggvið mann og annan.
og oft slær í brýnu milli hersveita
Kambodiumanna og Thailend-
inga, eins og t.d. fimmtudags-
kvöldið 18. ágúst, þegar ég sat
með nokkrum vinum il landa-
mærabænum Aranyaprathet og
hlustaði allt kvöldið á fallbyssu-
skothriðina og hugsaði: — Hvað
verður um þessa 7000 hrjáðu
flóttamenn, sem ég hefi verið að
tala við í búðunum i dag, ef
Kambódiumennirnir kjósa að ráð-
ast þar inn. Þeir stija eins og
fuglar i búri í búðunum aðeins 3
km. frá landamærunum. Gerðist
það á sliku kvöldi, mundum við að
sjálfsögðu bara forða okkur — ég
heim til íslands — en þeir flótta-
mennirnir og þetta ráðvillta fá-
tæka Thaifólk allt um kring yrðu
fórnarlömbin.
Það voru raunar frásagnir af
hörmungum flóttafólksins frá
Kambódiu, sem höfðu rekið mig
til að leggja land undir fót i sum-
arleyfinu, eftir að hafa látið þau
orð falla hér i Mbl. að einn is-
lenzkur blaðamaður ætti auðvitað
að fara og færa löndum sinum
fréttir af ástandinu í þessu heims-
horni, sem svo lítið heyrist frá
hingar norður í Atlantshaf. Það
gæti ég þó gert, úr þvi ég hafði
tækifæri til að herju út leyfi með
hjálp vina til að koma i flótta-
mannabúðirnar — nokkuð sem
blaðamenn í Bangkok sögðu mér
að ekki væri hlaupið að — og átti
þannig kost á að eiga persónuleg
samtöl við flóttamennina, sem
margir tala a.m.k. nokkra frönsku
og að auki njóta aðstoðar vina,
sem vinna að hjálparstarfi þarna
og tala thai og nokkuð i kam-
bódíumáli. Eg lagði sam sagt land
undir fót og eyddi þriggja vikna
sumarleyfi i Thailandi. En áður
en vikið er að beinni frásögn af
heimsókninni að landamærunum
og i flóttamannabúðirnar, ætla ég
að reyna að taka saman mynd af
þvi, sem hefur verið að gerast i
Kambódíu undanfarin tvö ár, eins
og hún kom fram í frásögnum
flóttamannanna sem þaðan hafa
komið á ýmsum tima, allt' þar til
siðustu vikurnar áður en ég heim-
sótti þá.
Kambódia féll sem kunnugt er
17. apríl 1975, er skæruliðasveitir
Rauðu kmeranna héldu inn í
Phom Penh snemma morguns.
Þarmeð lauk stjórnarferli Lon
Nohls, sem í fimm ár hafði barizt
og rikt við spillingu og dugleysi.
Sjá nœstu I
síðu /A