Morgunblaðið - 04.09.1977, Blaðsíða 12

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1977
Hljómsveitin
EIK (talið frá
vinstri): Magn-
ús Finnur Jó-
hannsson
(söngvari), Pét-
ur Hjaltested
(hljómborós-
leikari), Þor-
steinn Magnús-
son (gítar-
leikari),
Tryggvi J.
Hiibner (gítar-
leikari), Harald-
ur Þorsteinsson
(bassaleikari),
Ásgeir Öskars-
son (trommu-
leikari) og
Lárus H. Gríms-
son (hljóm-
borðs- og flautu-
leikari). —
Ljósm. Kr. ÖI.
„Þetta er sparitónlistin”
EIK er að æfa, þefíar S1
barnd ber að garði. Lag»
hljómar kunnuglega . .. jú,
mikið rétt, þetta er eitt lag-
anna af nýju plötunni sem
hljómsveitin var að senda
frá sér, „Hríslan og
straumurinn“. Þegar hlé
verður á leiknum, ber Slag-
brandur að dyrum og leitar
inngöngu. Dyrnar opnast,
menn heilsast, ræðast við
og eru sammála um, að æf-
ingastaðurinn sé lítt heppi-
legur til viðtala vegna
þrengsla. Því er haldið af
stað yfir hæðina að húsi
því sem Pétur Hjaltested
er nýfluttur í. Eikar-
piltarnir bregða sér í búð-
ina handan við götuna og
kaupa kók og súkkulaði, en
þegar því hefur verið
rennt niður, er þeim ekk-
ert aó vanbúnaði að svara
spurningum Slagbrands
um nýju plötuna, lífið og
tilveruna og svo framveg-
is.. .
— Hver er hel/.Ii munur-
inn á þessari nýju plötu og
þeirri fyrri, „Speglun“?
„Það eru íslenzkir textar
við lögin, ekki enskir, og
það er meira á bak við þá
en hina. Tónlistin hefur
breytzt líka, til hins betra.
Hún er öðru vísi en margir
hafa ef til vill búizt viö.
Kannski finnst sumum hún
vera þyngri, tormeltari en
tónlistin á fyrri plötunni.
Þó er margt á þessari plötu
sem er grípandi. Platan er
ekki gerð sem söluplata,
ekki eftir neinni formúlu.
Við viljum aö fólk gefi sér
góðan tíma til að hlusta á
hana. Þetta er ekki tónlist
eins og við leikum að stað-
aldri, þetta er sparitónlist-
in, hin speglunin á Eik.
Platan gefur mynd af hluta
þeirrar tónlistar sem við
erum að semja, en ekki af
danslögunum sem við leik-
um á böllum.“
— Líðið þið þá ekki sál-
arkvalir sem tónlistar-
menn að þurfa að leika tón-
list á dansleikjum sem
ykkur finnst lítt spenn-
andi?
„Sú tónlist er ekkert
endilega leiðinleg, hún er
bara öðru vísi. Þetta er
bara okkar atvinna. Það
verður að vera danstaktur
í tónlistinni, til þess að fólk
dansi og fólk kemur til okk-
ar til að dansa. Fólk getur
ekki verið að skemmta sér
við þessa tónlist sem er á
plötunni, hún er of þung til
þess. Við verðum að spila
skemmtitónlist á böllun-
um, ef við ætlum að lifa af
þessu.“
— Eruð þið ekkert
hræddir um að plata með
svo þungri tónlist seljist
illa á íslenzka plötumark-
aðnum, þar sem „for-
múlu“-plöturnar eru alls-
ráðandi, plötur sem bein-
línis eru gerðar með óska-
lagaþættina í huga?
„Söluplöturnar hafa
bara klikkað líka að undan-
förnu. Við verðum því að
vona, að platan seljist, af
því að fólk sé hungrað í
svona plötur. Fólk er búið
aö fá leið á „formúlu"-
plötunum, markaðurinn er
mettaður og við verðum að
vona að þarna sé að verða
breyting á.“
— Hvernig gengur ykk-
ur að hafa í vkkur og á með
dansleikjaspilamennsk-
unni? Er ekki sífellt að
harðna á dalnum hjá
hljómsveitum?
„Þetta gengur einhvern
veginn hjá okkur. En ís-
lenzki bransinn er alltaf
eins. Hljómsveitunum
fækkar með dansstöðun-
um. Það er ekki orðið mikið
pláss fyrir popphljómsveit-
ir á Reykjavíkursvæðinu
og skemmtanalífið hér er
Rnth Reginalds
RUTH REGINALDS: „Ruth
Reginalds" (Hljómplötuútgáfan
h.f. — JUD 010). Ruth Reginalds,
söngur. Undirleikur og aðstoð:
Ragnar Sigurjónsson, trommur,
ásláttarhljóðfæri. Tómas Tómas-
son, bassi. Magnús Kjartansson,
píanó, Arp synthesizer, String
Synthesizer, Fendrer Rhodes raf-
magnspíanó, bakraddir. Þórður
Arnason, gítar. Gunnar Ormslev,
saxafónn. Jakob Magnússon,
píanó, String Synthesizer. Þór-
hallur Sigurðsson, söngur.
Valgeir Skagfjörð, píanó. Jóhann
G. Jóhannsson, söngur, bak-
raddir. Vilhjálmur Vilhjálmsson,
Ingunn, Ásta, Sirrý, Gísli, Eiríkur
og Helgi: bakraddir. Stjórn upp-
töku: Vilhjálmur Vilhjálmsson,
Þórður Arnason. Hljpðritun í
stúdíói Hljóðrita hf. i Hafnarfirði
í apríl og maí 1977, upptöku-
tæknimenn: Riehard Ashley,
Tony Cook, Jónas R. Jónsson og
Jón Þór Hannesson.
tslendingar eru eins og
nágrannaþjóðirnar að því leyti, að
þeir vilja gjarnan hlusta á börn
syngja dægurlög. Stundum hafa
íslenzkar plötur fullnægt þessari
þörf, t.d. með Soffíu og Önnu
Siggu í gamla daga og síðar
Hönnu Valdisi. A öðrum tímum
hafa menn orðið að hlusta á út-
lenzkar plötur og má í þvi sam-
bandi nefna nöfn eins og Gitte
Hænning, Robertino, Little
Jimmy Osmond og fleiri.
Ruth Reginalds hefur um skeið
verið alls ráðandi á þessu sviði í
óskalagaþáttunum. Fyrsta plata
hennar — fyrir utan Róbert
bangsa — náði miklum vinsæld-
um og þá fyrst og fremst vegna
lagsins „Simmsalabimm". Allir
krakkar kunnu þetta lag og vildu
heyra það sem oftast.
Nýja platan er gerð fyrir sama
áheyrendahópinn og i stórum
dráttum hefur lítil breyting orðið
á flutningi og efni. Þetta eru
auðlærð lög, skemmtileg og
textarnir líflegir. Munurinn er
einkum sá, að söngkonan sjálf er
orðin eldri og Iifsreyndari (eins
og sést á innihaldi textanna) og
syngur betur en áður. Og laga-
valið er einnig mótað af þeirri
staðreynd að gamlir slagarar hafa
verið sérlega vinsælir í óskalaga-
þáttunum að undanförnu. Þeir
sem hafa fylgzt með poppinu í
10—15 ár þekkja helming
laganna frá fyrri tíð, önnur lög
eru nýleg, en aðeins fjögur lög á
plötunni eru manní ókunnug með
öllu. Það eru nýju íslenzku lögin,
þrjú eftir Jóhann G. Jóhannsson
og eitt eftir Ölaf Hauk Símonar-
son. Og fyrir gamla poppáhuga-
menn eru þau áhugaverðust.
En þessi plata er alls ekki gerð
fyrir gamla poppáhugamenn,
heldur eru hún ætluð ungu kyn-
slóðinni sem er að’opna eyru sín
fyrir popptónlist í fyrsta skipti.
Enginn vafi leikur á því, að þar
mun plötunni verða vel tekið.
Börnin átta sig á því við að hlusta
á plötuna, að popptónlist er
skemmtileg og kætir skapið.
Raunar er öll tónlist skemmtileg,
en einhvern veginn hefur þeim
aðilum, sem vilja breiða út
klassísku tónlistina, ekki tekizt að
miðla henni þannig til barna, að
þau fengju það á tilfinninguna að
hún sé skemmtileg. Þess vegna er
poppið nær allsráðandi meðal
unga fólksins. Svo einfalt er það.
Plata Ruthar er vönduð að allri
gerð. Lögin vel valin, textar yfir-
leitt góðir (fáar ambögur), en
textar Jóhanns G. um reykingar
og líkamann og texti Ölafs Hauks
um samvinnuna eru þó lang-
beztir. Undirleikur allur og út-
setningar eru gæðavara og
aðstandendum til sóma. —sh.
- segja
liðsmenn
Eikar
um nýju
piötuna
lélegt. Þó að helmingur
landsmanna búi á þessu
svæði, þá eru hér bara
tveir-þrír staðir sem ráða
hljómsveitir á borð við okk-
ur til leiks. Það er stór
hópur fólks sem langar til
að hlusta á hljómsveitir, en
staðirnir eru svo fáir, að
hljómsveitirnar verða að
þeysa um landið til að ná í
fleiri verkefni. Við höfum
verið mikið á ferðinni í
sumar.“
— Hljómsveitunum
fækkar stöðugt. Verðió þið
kannski síðustu geirfulg-
arnir í þessari grein?
„Við höldum þetta ekki
lengst út, það eru harðari
menn en við í bransanum.“
— En hvað er framund-
an hjá hljómsveitinni?
„Það er bara þetta venju-
lega, að spila á böllum og
svo framvegis. Við stefnum
að því að gera nýja plötu og
í vetur verða tónlistar-
kvöld í skólunum, við vilj-
um notfæra okkur þau.
Annars eru þetta alltaf
sömu staðirnir sem við er-
um að spila á, sérstaklega
yfir vetrartímann — sem
er allt árið á Islandi!"
— Nú er Eikin sjö
Logar:
...mikið var...
LOGAR: ...... mikió var . ..“
(Skerjarokk 0013). Logar: Her-
mann Ingi Hermannsson: söngur.
Jóhannes Johnsen: Yamaha flyg-
ill, Elka og Hammond orgel, Arp
og Yamaha synthesizer, Fender
Rhodes rafmagnspíanó. Ölafur
Bachmann: Rogers trommur,
slagverk og söngur. Valdimar
Gislason: Gibson rafgitar, Ovation
og Yamaha kassagítarar. Ævar R.
Kvaran: Fendér rafbassi. Aöstoö
við upptöku: Björgvin Halldórs-
son og Þorleifur Gislason. Útsetn-
ingar og stjórn upptöku: Logar.
Hljóöritun fór fram í stúdíói
Hljóðrita hf. í Hafnarfirði í maí
1977, vélamaður var Jónas R.
Jónsson.
LOGAR eiga sér langa sögu. Löng-
um hafa þeir verið kóngar í dans-
húsunum í Eyjum, rétt eins og
riki Mánanna var forðum um allt
Suðurland o.s.frv. Logar hafa frá
upphafi vanizt kröfuhörðum
dansleikjagestum, fólki sem vill
V