Morgunblaðið - 04.09.1977, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1977
Brldge
JöHN WADDINGTGN L™
LEEOSScLONOON
sen varö ljóst, aö hann hafði
gert villu. Hann reyndi að leið-
rétta þetta og beina sögnum í
eðlilegan farveg aftur. En allt
kom fyrir ekki. Hann varð að
lokum sagnhafi í sjö spöðum.
En hann var heppinn með
útspilið. Austur spilaði út lágu
hjarta. Larsen sá, að spilið varö
að liggja vel. Hann svinaði
drottningunni, spilaði spaða á
gosann og kóngurinn kom í ás-
inn. Siðan fór hann inn á blind-
an á spaðadrottningu og útlitið
skánaði þegar tigulsvíningin
gekk. Um siðir kom i ljós, að
vestur réð ekki við að halda
valdi á báðum láglitunum og
Larsen vann sitt spil.
Hræddur er ég um, að Þjóð-
verjunum hafi liðið illa eftir
þetta spil og bölvað gervisögn-
um Norðmannanna.
En nokkru seinna eða i
heimsmeistarakeppninni 1959
kom fyrir spil, sem fór víða. Við
eftir PAL
BERGSSON
og samlegan í laufinu koma i
ljós.
Skyldi hin margnefnda alda
gervisagna hafa risið jafnhátt
ef hendi vesturs i þessu spili
hefði verið þessu lik:
Rétt er að taka fram, að það
er aðeins eitt að gera — aðeins
eitt spil frá vestri gefur vörn-
inni möguleika og hnekkir spil-
inu.
Við höfum nú þegar séð, að
suður á spaðaásinn og á þar
með þrjá slagi á spaða. Við sjá-
um einn slag i hjarta og lauflit-
ur blinds gefur honum fjóra
slagi til viðbótar eftir að hann
hefur látið okkur taka á laufás-
inn. Þannig sjáum við átta slagi
hjá spilaranum. Ennfremur
hafa sagnirnar sagt okkur, að
suður á mun meiri styrk en
spaðaásinn einan, sem við höf-
um jú krediterað hann fyrir nú
þegar. Og við getum sleppt
þeim möguleika, að austur, fé-
lagi okkar, eigi ás, kóng og
drottningu i tígli. Og annað
samsafn hugsanlegra tígulhá-
spila hjá honum duga okkur
ekki. Þá er bara eitt spil eftir,
sem austur verður að eiga til að
Fyrir rúmum tuttugu árum
fór að bera á aukinni notkun
gervisagna meðal bridgespilara
í Evrópu. Og með aukinni út-
breiðslu flókinna ítalskra sagn-
kerfa varð úr þessu alda, sem
auðvitaö náði hingað til ís-
lands. Og þar sem við erum
ekki síður nýjungaljarnir en
aðrir, gripu margir sagnkerfi
þessi, gleyplu þau hrá og fóru
að nota þau. En eðlilega með
misjöfnum árangri.
Flestir íslenskir spilarar eru
aldir upp með notkun vínar-
sagnkerfisins í grunnskóla
bridgeferils síns. En það getur
alls ekki talist heppilegt sem
kennslutæki. Misjöfn blanda
voðalega vitlausum sarnningi
en kemur samt niður á lappirn-
ar og vinnur sitt spii. Þetta er
þaö ergilegasta, sem hendir mig
við spilaborðið.
Fyrsta spilið, sem ég býð upp
á, sýnir siíkt atvik. Það er frá
landsleik Noregs og Þýskalands
fyrir tuttugu árum síðan. 1
norður sat Björn Larsen, sem
þ:' var þekktastur spilara Norð-
manna. En í suður var Knut
Koppang, þá ungur maður, sem
lofaði góðu og varð seinna for-
seti Bridgesambands Noregs.
Vestur gaf, allir á hættu.
Norður
S.
s. ÁG864
Sögn eða
gervisögn
eðlilegra sagna og gervisagna
þar sem höfuðáhersla er lögð á
talningu háspilapunkta en
sjálfu spilamatínu, höfuðatriði
góðrar sagntækni, er sleppt
meira og minna. Af þessu leiðir
stöðnun. Frumkvæði og trú á
eigin getu minnkar.
En réttlætir þetta aukna
notkun gervisagna í hópi hins
almenna spilara? Nei, þaðtefur
bara framfarir. Þessu má líkja
við sjálfa náttúruna. Bestu
vaxtarskilyrðin eru við sem
H. —
T. ÁDG9
L. Á1082
Vestur Auslur
S. K9 S. 1052
H. 763 H. KG9842
T. K1072 T. 64
L.D643 L. 95
Suður
S. D73
H. ÁD105
T. 853
L. KG7
áttust Bahdaríkjamenn, með
sínar gamaldags eðlilegu að-
ferðir og ítalir, sem notuðu
flókin sagnkerfi — útötuð í
gervisögnum. Spil þetta, ásamt
sigurgöngu Italanna, orsakaði í
raun og veru áðurnefnda öldu
gervisagna, sem enn hefur ekki
fjarad út.
Hendur austurs og vesturs
voru þannig, en suður gaf og
allir voru utan hættu.
Aular eruð þið, f jögur lauf getur ekki verið ásaspurning.
eðlilegastar kringumstæður. Ég
á við, að þú heyrir félaga þinn
segja lauf og þá veistu, að hann
á lauflit. Og þegar þú segir tíg-
ul veit hann (eða hún), að þú
átt tígullit. Eftir dálítinn tíma,
jafnvel nokkur ár, hefur náðst
nokkurt spilamat og sjálfs-
traust. En þá, og ekki fyrr, er
orðið timabært eða eðlilegt að
fara að hugsa um notkun gervi-
sagna.
Þeir sem taka upp slíkar
sagnir ganga þá inn í nýtt tíma-
bil á brídgeævi sinni. Timabil
villna í sögnum. í hita leiksins
gleymist að ákveðin sögn, t.d. 4
lauf, er spurning eða sýnir alls
ekki lauf. Þetta eru hvimleiðar
villur og þá ekkí síður fyrir
andstæðingana, sem vilja auð-
vitað vita rétta merkingu sagna
og geta þannig barist á jafnrétt-
isgrundvelli.
Fyrir kemur að andstæðingur
gleymir sér eða misskilur sögn i
flókinni röð gervisagna, lendir i
í öðru herberginu fóru Þjóð-
verjarnir í sex lauf og unnu
þau. Þeir sáu, að sex spaðar
voru skárri slemma en voru
ánægðir með að hafa unnið sitt
spil. En í hinu herberginu
sögðu þeir Larsen og Koppang
þannig:
Vestur Norður Austur Suður
pass 2 S pass 2 G
pass 3 H dobl pass
pass 3 S pass 3 G
pass 6 S pass 6 G
pass 7 S og allir pass.
Opnun noróurs, tveir spaðar,
sýndi ákveðna skiptingarhendi.
Nákvæmlega 4-4-4-1 eða 5-4-4-0
og sterka opnun. Koppang vildi
vita hver stuttliturinn væri. Og
önnur sögn Larsens, þrjú
hjörtu, sagði frá einspili eða
eyðu í spaða! Þetta var auðvitað
rangt. Rétta sögnin var þrír
tíglar. Eðlilega hafði þetta mik-
il áhrif á framhald sagna. Lar-
Vestur Austur
S. 9542 s AG108
H _ H. K8762
^ 373 T. ÁKD5
L. DG8652 L- —
í báðum herbergjum var sagt
pass til austurs. Bandarikja-
maðurinn opnaði eðlilega á
einu hjarta, sem var passað út í
hvelli. Og hann gat ekki fengið
nema sex slagi. En Ítalirnir
sögðu þannig: Tveir tíglar —
tveir spaðar — fjórir spaðar.
Ellefu slagir fengust og alls
fimmhundruð til italiu eða sex
impar samkvæmt þágildandi
stigatöflu.
En hvað sýndi opnunarsögn-
in tveir tíglar? Hún sagði frá
samskonar hendi og tveggja-
spaða opnunin í spilinu hér á
undan. Og þar sem eina hvetj-
andi sögn vesturs var tvö
grönd, þá gat hann sagt rólegur
tvo spaða á hundana fjóra.
Væri spaðinn stuttlitur opnar-
ans mundi hann ekki segja pass
S. 52, H. 543, T. 87,
L. DG8652
Um það er ekki gott að full-
yrða en allavega hefði ekki ver-
ið fjallað um spii þetta á sama
hátt og gert var þá, af misjafn-
lega góðum bridgefréttamönn-
um. Og nú á dögum þætti svona
spil ekki sérstakt fréttaefni.
Flestir reyndari spilarar láta
sig hafa það að segja einn spaða
á hendi eins og vestur átti f
spili þessu.
Þessi orð mín má ekki skilja
þannig, að gervisagnir í heild
séu einhver voðalegur hlutur,
sem ber að forðast. Alls ekki.
Þær geta verið gagnlegár og i
einstaka örfáum tilfellum nauð-
synlegar. Hafa verður í huga,
að notkun þeirra eykur álag á
spilurum og þar af leiðandi
verður minni orka og alúð lögð
i spilamennskuna sjálfa.
Eg læt þetta nægja um sagnir
að sinni. Enda þykir sjálfsagt
mörgum nóg komið. Við snúum
okkur að spilinu sjálfu og reyn-
um okkur í vörn. Eitt heilræði i
vegarnesti; hernaðarlistinni má
beita í bridge eins og i raun-
veruleikanum og stundum er
leiftursókn besta vörnin.
Gjafari norður, allir utan
hættu.
Norður
S. KD2
H. AG3
T. 2
L. DG10953
Vestur
S. G1098
H. D1084
T. 1093
L. ÁK
Við spilum út spaðagosa gegn
þrem gröndum suðurs. Sagnirn-
ar gengu þannig, að norður
opnaði á einu laufi, sem sýndi
lauflit. Suður sagði einn tígul,
sem einnig sagði frá tígullit.
Norður sagði þá lauf, suður tvö
grönd, sem norður hækkaði i
þrjú. Sagnhafi tók útspilið með
drottningu blinds og spilaði
strax laufdrottningu, sem við
tökum með kóngnum.
Hvað heldur þú um spilið,
lesandi góður, og hvaða spili
spilar þú næst?
við eigum möguleika á að ná
fimm slögum.
Já, austur verður að eiga
hjartakónginn. En hjartalitinn
verður að meðhöndla með var-
úð þvi allt spilið getur verið
þannig:
Norður
S. KD2
H. ÁG3
T. 2
L. DG10953
Vestur Austur
S. G1098 S. 763
H. D1084 H. K72
T. 1093 T. G8754
L. ÁK L. 82
Suður
S. A54
H. 965
T. AKD6
L. 764
Ef við spilum hjartafjarka
mun suður láta lágt frá blind-
um. Austur verður að taka á
kónginn og þar með hefur suð-
ur náð fram óskastöðu. Hjartað
er orðið tvístöðvað. Dugir frek-
ar að spila drottningunni? Nei.
suður tekur þá á ásinn og nian
verður hans aðalspil þegar við
fáum á laufásinn.
Og nú er lausnin komin. Við
verðum að spila hjartatíunni.
Þá höfum við náð leiftursókn,
sem dugir. Láti suður gosann
frá blindum tekur austur á
kónginn, spilar aftur hjarta og
við eigum þá drottningu og áttu
á eftir níu suðurs. Og láti suður
lágt frá blindum verður félagi
okkar einnig að láta lágt. En við
treystum honum vel til þess.
Tian fær þá slaginn og við spil-
um aftur hjarta. Suður getur þá
reynt á öryggi varnarinnar með
þvi að stinga upp ásnum. En
það tekst ekki. Austur rekur þá
smiðshöggið á fallega vörn.
Hann lætur kónginn í ásinn.
Að lokum vil ég benda á, að
skemmtileg spil, sem komið
hafa fyrir á spilakvöldum hér
innanlands eru vel þegin til
birtingar í daglegum þáttum
minum hér í blaðinu. Þrjú
»kemmtilegustu spilin, sem virt
verða og þerast fyrir áramót,
verða vpfðlaunuð. Þeir sem
senda,8pil þessi munu fá spila-
sett fyrir vikið.