Morgunblaðið - 04.09.1977, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR4. SEPTEMBER 1977
MORötlKi
KAFPíNO

---. Ö?
Grani göslari
Viö erum með dálftinn gleð-
skap uppi. Þú aettir að lána
okkur konuna þína, hún kann
svo vel að skemmta sér.
Hann heldur að þetta dragi úr menguninni frá bílnum!
Valli. Þú svaraðir ekki spurn-
ingu prestsins!
Um reyklausa
strætisvagna
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Litið var á leik Svía og ítala
sem hreinan úrslitaleik Evrópu-
meistaramótsins 1977. Og auðvit-
að var hann sýndur á Bridgerama
fjölmörgum áhorfendum tii
ánægju. Spilið i dag er frá leik
þessum og skýrir ef til vill hugs-
anagang og hvað stundum ræður
við ákvarðanatöku sterkustu
spilara.
Gjafari vestur, allir á hættu.
Norður
S. G62
H. 763
T. 64
L. AK1087
Vestur Austur
S. AK94 S. I) 103
H. Al)4 H. G85
T. G82 T. KD107.3
L. G32 L. D5
Suður
S. 875
II. 763
T. 64
L. 964
Þegar spilið kom á töfluna var
tilkynnt, að Svíþjóð, austur-
vestur í lokaða herberginu, hafði
tapað þremur gröndum eftir lauf-
útspil norðurs. En í opna herberg-
inu?
ítalinn í vestur opnaði á einu
grandi, sem austur hækkaði í
þrjú. Utspil laufsjö.
Ahorfendur bjuggust auðvitað
við, að þetta yrði fljótafgreitt.
Vörnin hlaut að fá sína fintm
slagi. En þegar vestur fékk fyrsta
slaginn spilaði hann tfgli á drottn-
ingu blinds og fékk slaginn! Og
suður gaf aftur þegar lágum tígli
var spiiað að gosanum. Hvað var
að ske?
Suður var einn þekktasti spilari
Svía, sjálfur Sundelin. Áhorfend-
ur trúðu þessu varla. Hann var
búinn að gefa spilið. ítalinn gat
nú hlaupið heim með niu slagi.
Hvað var hann eiginlega að
hugsa. Áhorfendur biðu spenntir.
Franco, þrítugur Itali, hugsaði
sig vel um. Gat verið að spilið lægi
svo vel, að sex slagir fengjust á
hálitina? Eða lá laufið 4—4 á
höndum norðurs og suðurs en þá
mátti fría tígulinn? Já, það var
mun sennilegra. Þessi Sundelin
gat ekki verið að gefa spilið!
Hann spilaði þvt tíglinum í
þriðja sinn, Sundelin tók á ásinn
og norður síðan laufslagina —
einn niður. Spilið féll.
r
C PIB
tí.i ...,i,
„Velvakandi góður.
í dálkum Velvakanda 27. ágúst
birtist pistill, sem hafði að yfir-
skrift: Ætti að leyfa reykingar í
strætó? Er það „Gunna“, sem
hreyfir þessu máli og ábyggilega
þess meðvitandi að hún á marga
andmælendur. Og það merkilega
er að það eru börnin og ungling-
arnir sem hófu upp raust sína til
þess að vekja þá fullorðnu til um-
hugsunar. A einu spjaldinu, sem
sett var upp og börnin höfðu stað-
ið fyrir , stóð meðal annars:
Virðið rétt þeirra sem reykja
ekki. Er til of mikils mælzt? Fram
að þessu hafa Strætisvagnar
Reykjavikur verið lausir við tó-
baksreyk og það er bara svo
margt annað sem hægt er að leiða
hugann að meðan ekið er á milli
staða í okkar fögru borg. Hugsið
þið ykkur bara ef reykingar væru
frjálsar, maður færi með óhug inn
í vagninn og yrði svo guðslifandi
feginn þegar komið væri á
áfangastað. Að sjálfsögðu er
hérna mikið vandamál á ferðinni,
varðandi þessi farartæki, sem og í
öðrum sem eru til almennings-
nota.
En það er ég fullviss um og þarf
enga áskorun til, þ.e. að forráða-
mönnum Strætisvagna Reykja-
víkur er treystandi til þess að
halda sinni stefnu í þessu máii nú
sem hingað til.
B.J.“
Reykingar hafa um langt árabil
verið bannaðar í strætisvögnum
að því er Velvakandi bezt veit og’
lítið hefur heyrzt um kvartanir
vegna þess, enda mætti ætla að
hægt væri að vera án tóbaks þær
minútur, sem ein ferð tekur, og
jafnvel þó hún nái hálfri klukku-
stund. En nóg um það, hér á eftir
er drepið á annað mál sem einnig
varðar S.V.R.
0 NánarumSVR
á Hlemmi
Hér fer á eftir svar SVR um
kvörtun „Strætisvagnafarþega"
er var i Velvakanda 25.8. sl.:
S. kvartar yfir því, að vagnar á
leið i miðbæinn „stingi af“ frá
Hlemmi og vagnar úr úthverfum
renni þar i hlað, og spyr, hvort
hér sé um óþolinmæði og ókurt-
eisi vagnstjóra aað ræða eða hvort
leiðakerfið sé svo gallað. Þetta
komi illa niður á farþegum, sem
þurfa að komast áfram í mið-
bæinn, og sé almennt umkvörtun-
arefni farþega.
Bréfritari nefnir ekki ákveðin
dæmi, t.d. um hvaða leiðir sé að
ræða, utan hvað hann seinast seg-
ist hafa komið með leið 11 á
Hlemm, og hafi þá tveir vagnar
verið að leggja af stað þaðan. (2.
og 5?) Miðað við réttan komutima
leiðar 11 á Hlemm að degi til á
virkum dögum á leið 5 að vera
farin 1 mínútu áður. Leið 5 á ekki
að þurfa að bíða eftir leið 11. Er
Hættið nú alveg! — Það er maðurinn, sem seldi okkur hund-
inn.

_ . Æl . *
| ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER Framhaldssaga aftir Bernt Vastra. B Jóhanna Kristjónsdóttir B þýddi. ^
34
Nei, hann hafði ekki séð greini-
lega framan í þá. Þvf miður gat
hann ekki lýst útliti þeirra.
XXX
Draugaleg fylking la-ddist f
næturmyrkrinu um sjúkrasal-
inn. Maöur meö bindi um höf-
uðið og 1 röndóttum sjúkrahús-
fötum þrammaði fyrstur. A eft-
ir honum staulaðist maður á
tveimur hækjum. Hann var
með gifs á fótum. Sfðan komu
þrfr aðrir, vafðir bindum, haltr-
andi hver á sinn hátt. Erik rak
lestina. Hann dróst áfram á il-
skóm, sem sjúkrahúsið lagði
til, og var með ölflösku á milli
tannanna. Hann hafði náð góðri
heilsu eftir nokkurra mánaða
dvöl á sjúkrahúinu. En enn þá
var eitthvað að honum f axlar-
liðnum, og báðir handleggir
voru enn huldir gifsumbúðum.
Þess vegna var honum strang-
lega bannað að fara úr rúminu.
Fylkingin mjakaðist að einu
baðherberginu. Menn hvfsl-
uðust heilmikið á og bældu nið-
ur f sér hláturinn, fóru inn f
herbergið, læstu dyrunum og
settust á hrúnina á baðkerinu.
Litli, fjörugi, gráskeggjaði skó-
smiðurinn, sem þeir álitu vera
verst haldinn, fékk að setjast á
sætið, sem ætlað er þeim. er
koma f meiri háttar erindum,
en slfk sæti eru í flestum bað-
herbergjum. Sfðan hófst hátfð-
in.
— Skál, sagði Erik.
Fimmenningarnir kinkuðu
kolli og lyftu flöskunum. —
skál, sagði Erik aftur svolftið
óákveðinn, enda gat hann alls
ekki lyfl flöskunni. — Hefur
enginn vit á að mata mig?
— Fyrirgefðu fjórtán sinn-
um, sagði Ijóshærður lögreglu-
maður, sem hafði fótbrotnað f
rugby-leik. Félagar hans f lög-
gæzluliðinu höfðu lagt honum
lið og smyglað inn til hans veit-
ingunum. Honum fannst hann
því vera gestgjafinn f baðher-
berginu. Hann tók fiösku og fór
að helli öli upp f Erik, þar til sá
sfðarnefndi hóstaði og tók and-
köf.
— Þrefaldar þakkir, en
helltu ögn minna næst. Ég var
að drukkna af ofgnótt. Hvernig
litist ykkur á eftirfarandi smá-
frétt f blöðunum: Sorglegt slys
á borgarsjúkrahúsi Jóhannes-
arborgar. Ungur, efnilegur
maður drukknar í öli í haðher-
berginu.
Erik naut Iffsins f sjúkrahús-
inu. Hann hafði komizt að raun
um, að bæði sjúklíngar og
starfsmenn voru yfirleitt miklu
vingjarnlegri, liprari og
skemmtilegri en annað fólk,
sem hann var vanur að um-
gangast. Það var eins og hann
væri heima meðal hvftu mann-
anna f Suður-Afríku. Þó að
hroka gætti gagnvart þeldökku
kynflokkunum, var ekki um að
ræða stéttahroka eða þjóð-
félagslegar girðingar milli
hvftu mannanna innbyrðis.
Ungi, forrfki fulltrúinn á bað-
kersbarminum drakk úr sömu
ölflösku og skósmiðurinn.
Þeir fóru að segja skemmtí-
legar sögur. Ein og ein hófleg
saga flaut með eins og fyrir
slysni. Litli skósmiðurinn, sem
var með öl í skegginu, sagði
nokkrar mergjaðar skrftlur úr
hásæti sfnu. Ilann skotraði aug-
unum og var dreyrrauður f
framan.
Síðan véku þeir talinu að
stjórnmálum. Strfðið hafði ný-
iega skollið á, og sumir héldu
með Þýzkalandi, aðrir meö
Englandi. I.ögregluþjónninn og
skósmiðurinn. sem voru Búar,
stóðu saman gegn Englending-
unum þremur, og Erik var hlut-
laus. Andrúmsloftið I baðher-
berginu fór að magnast.
— Það er að minnsta kosti
eitt, sem við getum verið sam-
mála um, sagði ungi fulltrúinn.
— 'Tð hvftu mennirnir hérna í
landinu verðum að vera ein-
huga og halda negrunum niðri,
ella stefnum við norður og nið-
ur fyrr en varir.
— Við skálum fyrir þvf,
sagði Erik og f huga hans vott-
aði fyrir sannfæringu. — Ég
hef Ifka dálitla reynslu af þess-
um svertingjum. Helltu nú
ekki of miklu f mig. Annars