Morgunblaðið - 16.10.1983, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. OKTÖBER 1983
47
Hljómsveitin Change, f.v.: Birgir Hrafnsson, Björgvin Halldórsson, Tómas
Tómasson, Jóhann Helgason, Siguröur Karlsson og Magnús Þór Sigmunds-
son.
Magnús og Jóhann
áttu miklum vin-
sældum að fagna hér
í eina tíð.
„Þú og ég“ — Helga og Jóhann í söngvakeppni í Póllandi árið 1980.
Englands og taka upp tveggja laga
plötu með lögunum „Yakketty
Yak“ og „When the Morning Com-
es“ og tókum þetta upp í Orange-
stúdíóinu. Eigandi fyrirtækisins
heyrði upptökurnar og bauð okkur
samning um að gefa þetta lag út í
Englandi og þá var búið til nafnið
„Change". Eftir því sem mér var
sagt vantaði aðeins herslumuninn
að dæmið gengi upp þarna úti og
við gerðum aðra litla plötu með
laginu „Candy Girl“ undir nafninu
„Pal brothers". Þessi lög urðu
mjög vinsæl hér heima þótt þau
næðu sér ekki á strik í Englandi,
en sambandið rofnaði þá við
Orange-fyrirtækið.
Við Maggi stofnuðum síðan
hljómsveitina „Change" með þeim
Birgi Hrafnssyni og Sigurði
Karlssyni og haustið ’74 fórum við
aftur út til að taka upp stóra
plötu. Þá var Kobbi (Jakob Magn-
ússon) í Englandi, í ágætum sam-
böndum og hann kom okkur í sam-
band við H.B. Barneum, sem var
„stór karl“ í þessum bransa í
Englandi. Upphaflega ætluðum
við bara að gefa plötuna út fyrir
íslenskan markað, en Barneum
hafði álit á þessu og vildi gefa
þetta út í Englandi líka. Platan
var tekin upp í Chappels-stúdíói
og við Maggi gerðum fjögurra ára
samning, sem kalla má „höfunda-
réttarsamning" við Chappels-
útgáfufyrirtækið. Þeir greiddu
okkur ákveðin laun en fengu á
móti allan rétt til að ráðstafa
þeim lögum sem við sömdum.
Tommi (Tómas Tómasson) var þá
staddur í Englandi og hann kom
smám saman inn í þetta og síðan
kom Björgvin út og þá var þetta
orðið sex manna band. Við fengum
samning hjá EME-útgáfufyrir-
tækinu og það var ýmislegt gert til
að vekja athygli á hljómsveitinni.
Við komum m.a. fram í sjónvarps-
þætti með hljómsveitinni „Bay
City Rollers", sem þá var ein vin-
sælasta hljómsveit í Englandi og á
þessu tímabili gáfum við út tvær
tveggja laga plötur, sú fyrri var
með lögunum „Ruby Baby“ og „If
1“ en hin var með „Wild Cat“ og
„Hold on“. Við vorum þarna úti
frá því í júní ’74 þar til í desember
'75, en þá fórum við heim um jólin
og ákváðum síðan að fara ekki aft-
ur.
Ástæðan var fyrst og fremst sú
að við vorum orðnir þreyttir á
þessu og óþolinmóðir. Þetta var
stór hópur og það var kominn upp
smá leiði og „mórall" í mannskap-
inn svo að við ákváðum að hætta."
Hver er munurinn á að vinna við
svona aðstæður eins og eru í Eng-
landi eða hér heima?
— „Það er auðvitað fyrst og
fremst að markaðurinn er miklu
stærri og er miklu meira í húfi að
slá i gegn. Maður þarf ekki nema
eitt gott „hit“, til að geta haft það
ágætt það sem eftir er. Svo eru
líka viðhorf fólks til starfsins allt
önnur en hér heima. Á íslandi er
litið á störf popphljómlistar-
manna sem hálfgerðan leikara-
skap, eða þannig var það að
minnsta kosti til skamms tíma.
Þetta er kannski eitthvað að
breytast nú í seinni tíð. En hér
áður fyrr þótti það bara vitleysa
að vera að eyða tímanum í að spila
í hljómsveit. Og það fór stundum í
taugarnar á manni, þegar maður
hafði kannski verið að gera plötur
og skemmta fólki langt fram á
nótt, þegar spurt var: „Já, en við
hvað starfar þú annars" — Það
var aldrei litið á þetta sem vinnu,
heldur eins og maður væri alltaf
að leika sér.“
Þetta rifjar upp söguna sem sögð
var eitt sinn, að þegar Change var að
gera samninga við stórfyrirtæki í
Englandi þá hafi móðir þín hvatt þig
til að koma heim þar sem hún væri
búin að útvega þér vinnu í frystihús-
inu í Keflavík ...
— „Já, það er ýmislegt til í
þessu og þetta sýnir bara að það er
erfitt að breyta því viðhorfi hjá
eldri kynslóðinni að poppbransinn
sé bara leikaraskapur. En þó hef-
ur mér fundist á seinni árum að
þetta viðhorf sé að breytast að-
eins, að minnsta kosti hef ég fund-
ið það gagnvart mér sjálfum."
í besta forminu
á morgnana
— „Eftir að Change hætti starf-
aði ég í hljómsveitum hér heima,
m.a. Celcíus og Póker, en svo kom
að því að ég varð þreyttur á
hljómsveitarstússinu og ákvað að
reyna fyrir mér upp á eigin spýt-
ur. Ég fór að einbeita mér að því
að semja og syngja sjálfur og
innst inni blundaði alltaf draum-
urinn um að koma þessu á fram-
færi erlendis. Það varð til þess að
ég fór að vanda mig betur og lagði
meira í lögin en áður. Mér fannst
það alla vega þess virði að reyna
það.
Seint á árinu ’78 fór ég með fjöl-
skylduna út til Los Angeles og þar
dvöldum við í hálft ár. Systur
mínar búa þar og ég hafði aldrei
heimsótt þær svo að mér fannst
tilvalið að slá tvær flugur í einu
höggi og reyna í leiðinni að koma
lögum mínum á framfæri í Amer-
íku. Gunni Þórðar var þá þarna
úti að gera tvöfalda albúmið sitt
og Kobbi og Sigurjón Sighvats
voru þarna líka ásamt fleirum, svo
að maður var í ágætum félags-
skap. Þessi ferð var mjög lær-
dómsrík fyrir mig því að ég komst
að raun um að það sem ég var að
semja var allt annað en það sem
gekk á þessum slóðum. Ég fór að
átta mig betur á markaðinum í
Ameríku og fékk innsýn í hvað var
að gerast þarna í músíkinni, þann-
ig að ég hafði mjög gott af þessari
ferð. Mikið af því sem ég samdi á
„Tass“ má rekja til þessarar
reynslu. Ég reyndi sem sagt að að-
laga mig og læra af því sem ég
heyrði þarna. Það er nauðsynlegt
að reyna að aðlaga sig að því sem
er að gerast í músíkbransanum og
ég er fyrir löngu búinn að komast
að raun um að það þýðir ekki að
vera á einhverju „einkaflippi" í
þessu. Yfirleitt reyni ég að semja
þannig lög, sem ég vildi sjálfur
hlusta á í útvarpinu og sem ég
held að um leið falli fólki í geð.“
Hvernig semurðu lögin — er ein-
hver ákveðin formúla til í þessu?
— „Nei, ef til væri einhver
formúla myndu allir vera að gera
það sama. Ég sem flest mín lög á
gítar og það er mjög misjafnt
hvernig þau verða til. Stundum er
ein lína búin að vera lengi í höfð-
inu á mér áður en ég sest niður og
reyni að gera eitthvað úr henni.
Stundum kemur þetta bara allt í
einu. Ég er oft í besta forminu
fyrst þegar ég vakna á morgnana.
Maður er oft í sérstöku ástandi
þegar maður vaknar og þá tek ég
gítarinn og lagið kemur strax. En
oft tekur þetta þó lengri tíma. Og
nú í seinni tíð er ég farinn að
nostra meira við lögin. Ég var ár
að semja lögin á „Tass-plötuna“ og
er búinn að vera allt þetta ár að
semja lögin á nýja plötu sem kem-
ur út á næsta ári.“
Áhugamál og vinna
Áður en við skiljum við tónlist-
arferil Jóhanns verður ekki hjá
því komist að minnast á söng-
flokkinn „Þú og ég“ og ég spyr
hann hvernig það samstarf hafi
byrjað:
— „Gunni var með hugmyndir
um að gera plötuna „Ljúfa líf“ og
hann fékk mig og Helgu til að
syngja inn á hana. Megnið af lög-
unum voru eftir hann, gömul og
ný lög, og svo voru þarna tvö lög
eftir mig og „Vegir liggja til allra
átta“ eftir Sigfús Halldórsson.
Þetta var nýstárleg plata og sló í
gegn hér heima svo að það var
ákveðið að halda þessu áfram.
Steinar komu inn í þetta og þessu
var komið á framfæri á Norður-
löndum og í Þýskalandi og virtist
falla ágætlega í kramið. Síðan
opnaðist markaður í Japan og við
sendum þangað fyrst litla plötu
með laginu „Þú og ég“ á ensku og
platan fékk góðar undirtektir og
seldist vel. Þetta var spennandi
viðfangsefni því Japan er annað
stærsta markaðssvæðið í heimi,
næst á eftir Ameríku. Síðan gerð-
um við þrjár aðrar plötur fyrir
þennan markað en smátt og smátt
dró úr þessu. Músíksmekkurinn
var þá að breytast aftur og nýir
aðilar voru komnir í stjórnunina
þarna úti, sem höfðu takmarkaðan
áhuga á áframhaldandi samstarfi.
Þetta lognaðist því út af og ég skal
játa að ég var hálfpartinn feginn.
Mér fannst ég aldrei njóta mín al-
mennilega, hvorki sem söngvari
né lagasmiður og þetta var ein-
hvern veginn ekki það sem mig
langaði mest til að gera. Eftir
þessa og fyrri reynslu í samstarfi
var ég sannfærður um að ég nyti
mín best einn á báti og þannig hef
ég hagað þessu síðan."
Hcfuðu einhver önnur áhugamál
en tónlistina?
— „Nei, það fer lítið fyrir því.
Það má því segja að þetta sé bæði
áhugamál mitt og vinna. Lífið
snýst allt um tónlistina frá því ég
vakna á morgnana og þangað til
ég sofna á kvöldin. Ég hlusta mik-
ið á músík, alls konar músík allt
frá stríðsáralögum og upp í það
nýjasta sem verið er að gera í dag.
Margt af þessu gamla eru sígildar
perlur og eins er margt gott að
gerast í rokkinu í dag. í dag er
mikil fjölbreytni í músíkinni og ég
skal játa að ég er ekki hrifinn af
öllu því sem þar kemur fram. En
sumt er mjög gott og sem dæmi
get ég nefnt plötuna „Avalon" með
„Roxy Music", en það er tónlist
sem höfðar mjög til mín um þess-
ar mundir.
Og að lokum, — hvað er framund-
an hjá þér á tónlistarsviðinu?
— „Þessa dagana kem ég fram í
Bítlaæðinu og hef gaman af. Svo
er nýja platan að koma út í næsta
mánuði, bæði hér heima og í
Þýskalandi og í gangi eru samn-
ingaviðræður um að gefa hana út
víðar. Síðast í ágúst kom út
tveggja laga plata í Énglandi, með
lögum af þessari stóru plötu, og
það er jafnvel í ráði að gefa þar út
aðra litla plötu, en í Englandi þýð-
ir ekkert að gefa út stórar plötur
fyrr en lögin hafa vakið einhverja
athygli. Þessa dagana er ég
önnum kafinn við að semja lög á
þriðju „sólóplötuna" þannig að það
er nóg að gera. Svo sér maður bara
til hvað úr þessu verður."
— Sv.G.