Morgunblaðið - 11.05.1991, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. MAI 1991
Sólstofur, renniglugga, renni-
hurðir, útihurðir, fellihurðiro.fl.
úrviðhaldsfríu PVC efni.
Ekkert viðhald_
"Áiltafsemnýtt
Sólstofur - Sralahýsi
Sýnum
laugardag og sunnudag
frákl. 13-18:

^Gluggar og Gardhús
Dalvegi 2A, 200 Kópavogi, sími 44300.
°ttit
(
onaflóH
JJiil íJ' jjjjíí ill
Óratórían Páll postuli (Paulus) op. 36
eftir Felix Mendelssohn - Bartholdy
verður frumflutt á Islandi í Hallgríms-
kirkju föstudaginn 24. maí kl. 20:00.
Mendelssohn var af gyðingaættum
en játaði kristna trú af mikilli alvöru. I
Paulus fjallar hann m.a. um trúskipti
Sáls frá Tarsus og er verkið „óslitin keðja
fagurra hluta“ enda fór það sigurför um
alla Evrópu fyrir einni og hálfri öld.
Flytjendur: Sigrún Hjálmtýsdóttir
sópran, Alina Dubik mezzósópran,
Frieder Lang tenór og Andreas Schmidt
barítón, Mótettukór Hallgrímskirkju og
Sinfóníuhljómsveit Islands. Konsert-
meistari er Andrzej Kleina. Stjórnandi
er Hörður Askelsson.
Forkynning á
Páli postula
Við guðsþjónustu í Hallgrímskirkju sunnu-
daginn 12. maí verða sungin kunn sálma-
lög sem Mendelssohn notar í óratóríunni
Páli postula. Að messu lokinni talar Hörður
Askelsson um verkið og skýrir það með
aðstoð Mótettukórsins.
Miðasala í Hallgríinskirkju. Upplýsingar í síma 11416, 11417, 11418.
.
Guðrún Símonardóttir
Bech - Kveðjuorð
Ég minnist Guðrúnar Bech, sem
lést þann 2. maí sl. í hárri elli, en
hún fæddist 1904. Okkar kynni
hófust fyrir u.þ.b. 40 árum, er við
Auður, elsta dóttir hennar, gerð-
umst vinkonur. Gerðist ég þá tíður
gestur á heimili hennar á Bræðra-
borgarstíg 53 hér í borg.
Guðrún var vesturbæingur, alin
upp við Vesturgötuna í hópi fjög-
urra systkina. Guðrún giftist Þor-
bergi Friðrikssyni frá Vestmanna-
eyjum. Fórst hann með togaranum
Sviða á stríðsárunum, þegar hann
var í siglingum milli Englands og
íslands. Var hann einn hinna fjöl-
mörgu íslensku sjómanna sem lét
lífið í þeim hildarleik. Stóð þá
Guðrún ein uppi með börn sín fjög-
ur, þau Auði, Guðrúnu, Þór og
Þorberg, öll ung að árum. Með
dugnaði og útsjónarsemi ásamt
stuðningi bama sinna er þau uxu
úr grasi, tókst henni að komast
af, þrátt fyrir þröngan fjárhag.
Komust öll börnin vel til mennta.
Var það gleðidagur í lífi Guðrún-
ar, þegar Auður dóttir hennar lauk
kandídatsprófi í lögum frá Háskóla
íslands. Var Auður, að ég held,
þriðja íslenska konan til að ljúka
því prófi. Með viljastyrk og krafti
tókst að ná þessu markmiði. Voru
þær mæðgur, Guðrún og Auður,
mjög samrýndar alla tíð og stóðu
saman í gegnum þykkt og þunnt.
Eru börn Guðrúnar öll vel gift og
eiga myndar börn, sem eflaust
voru stolt ömmu sinnar.
Aður en Guðrún giftist vann hún
í Braunverslun, sem var þekkt
vefnaðarvöruverslun hér í Reykja-
vík áður fyrr. Minntist Guðrún oft
þess tíma með ánægju. Guðrúnu
var margt til lista lagt. Fyrst vil
ég nefna matargerð, en þar var
hún hinn mesti snillingur. Var hún
oftsinnis fengin til að annast
veislumat fyrir fólk, þótt ekki
stundaði hún það sem atvinnu. Þá
er að nefna hannyrðirnar, sem
gripið var í þegar stund gafst frá
amstri dagsins. Þá skóp hún margt
listaverkið. Ptjónaði hún, saumaði
og heklaði marga kjörgripi. Aldrei
féll henni verk úr hendi, var sífellt
að. Þá var Guðrún bókhneigð og
fróð mjög, var það einkum ætt-
fræði sem átti hug hennar.
Guðrún var kona einkar fríð
sýnum og bar sig eins og drottning
í íslenska- búningnum sem hún
klæddist ævinlega. Hún var ein-
beitt og ákveðin, stundum nokkuð
snögg upp á lagið, en hjartað var
hlýtt. Það vissum við sem til þekkt-
um. Heilsuleysi hijáði Guðrúnu
mörg síðustu ár og bognaði þá bak
hinnar hnarreistu konu, en andinn
gaf sig ekki.
Við Bergljót systir mín, sem var
vinkona Guðrúnar yngri systur
Auðar frá æskuárum, sendum,
ásamt fjölskyldum okkar, innilegar
samúðarkveðjur.
Megið Guðrún Símonardóttir
Bech hvíla í friði.
Álfheiður Líndal
Jóhann Þórðarson
sjómaður - Minning
Snemma morguns þann 1. maí
síðastliðinn var ég vakinn og mér
tjáð að Jói væri dáinn. Ég átti erf-
itt með að trúa því. Hvílík harma-
fregn. Mig setti hljóðan og ótal
minningar brutust fram tengdar
þessum góða mági mínum, sem alla
tíð hafði að leiðarljósi staka góðvild
og mannkærleika. Ég vil með
nokkrum orðum minnast kærkom-
ins mágs míns sem andaðist 1. maí
síðastliðinn langt fyrir aldur fram,
aðeins 29 ára gamall.
Jóhann fæddist 23. júní 1961 í
Reykjavík, sonur hjónanna Val-
gerðar Sigurðardóttur og Þórðar
Guðnasonar bifreiðastjóra á
Stokkseyri. Hann ólst upp á góðu
heimili á Stokkseyri, þar sem for-
eldraást, kærleikur og góðmennska
hefur verið höfð í fyrirrúmi.
Ég kynntist Jóa er hann var ell-
efu ára gamall. Hann var rólegur
og yfirvegaður, ekki þessi galsi eins
og oft vill vera með börn. Á unga
aldri sótti hann kirkju á hveijum
sunnudegi. Honum fannst gaman
að umgangast börn, enda var hann
barngóður. Börnin hændust að hon-
um og hann lék sér við þau eins
og hann ætti þau. Ég minnist Jóa
sem góðs drengs, sem vildi allt fyr-
ir alla gera. Það var sama hvað það
var. Hann taldi það ekki eftir sér
að skjótast í bæinn ef á þyrfti að
halda. Það er margt hægt að tína
til um vilja hans til að geta hjálpað
öðrum. í mannfagnaði var Jói hrók-
ur alls fagnaðar. Hann var kátur
og ljúfur drengur. Hann var eftir-
sóttur til vinnu. Allir vildu hafa
hann, og sýnir það eitt að hann var
dugnaðarmaður bæði til sjós og
lands. Hann var mikið fyrir íþrótt-
ir, og var virkur félagi í ungmenna-
félaginu á Stokkseyri. Hann var
formaður og um tíma gjaldkeri fé-
lagsins. Hann fór um landið þvert
og endilangt með fótboltaliði stað-
arins. Það er óhætt að segja að
hann væri allt í öllu. Það er mikill
söknuður að missa svo góðan og
kærleiksríkan ungan mann. Hann
var yngstur barna þeirra Völu og
Þórðar, en hin eru Elfar og Gerður.
Ég votta Völu, Þórði og systkin-
um hans dýpstu samúð mína, svo
og öðrum aðstandendum bið ég
blessunar Guðs, á þessum miklu
sorgar tímum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V,Br.)
Bjarni Hallfreðsson