Morgunblaðið - 30.07.1993, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 1993
Minninff
Einar Þ. Mathiesen
framkvæmdastjóri
Fæddur 25. júní 1935
Dáinn 25. júlí 1993
Föðurbróðir minn Einar Þ. Math-
iesen framkvæmdastjóri er látinn
aðeins 58 ára að aldri. Einar var
yngstur þriggja barna hjónanna
Svövu Einarsdóttur Mathiesen og
Árna Matthíasar Mathiesen lyfja-
fræðings og síðar kaupmanns í
Hafnarfirði. Bar hann nafn móður-
afa síns, Einars Þorgilssonar út-
gerðarmanns í Hafnarfírði. Einar
missti föður sinn aðeins 12 ára
gamall, og hefur það eflaust verið
ijölskyldunni afar þungbært, ekki
síst honum svo ungum.
Einari frænda, eins og við systk-
inabörn hans kölluðum hann alltaf,
kynntist ég vel bæði sem barn,
unglingur og fullorðinn maður.
Heimili hans og eiginkonu hans,
Ernu Sveinbjörnsdóttur Mathiesen
var lengst af á Suðurgötunni í
Hafnarfirði, í næstu götu við heim-
ili foreldra minna á Hringbrautinni.
Við börnin á heimilunum vorum á
sama aldri og mikill samgangur á
milli okkar, ekki síður vegna vin-
skapar í millum okkar frændsystk-
inanna en vegna frændsemi.
Einar var atorkusamur og skap-
mikill reglumaður og kom það vel
fram í því sem hann tók sér fyrir
hendur. Þannig menn þarf líka til
þess að takast á við þau verkefni
sem Einar tókst á hendur, samhliða
því að byggja upp og reka stöndugt
einkafyrirtæki. Áhugamál Einars
voru ijölmörg, sérstaklega á sviði
félagsmála. Þar eru best þekkt og
bera hæst afskipti hans af stjórn-
málum, en hann sat i Bæjarstjórn
Hafnarfjarðar í 14 ár, og störf hans
fyrir handknattleikshreyfinguna, en
hann var formaður handknattleiks-
deildar FH frá 1966-1973, og sat
jafnframt í stjóm Handknattleiks-
sambands Islands á sama tíma og
var formaður HSÍ 1972-1973. I
bæjarmálunum veit ég, að honum
var kærast starf sitt að hafnarmál-
um, en hann var sem bæjarfulltrúi
Sjálfstæðisflokksins, formaður
hafnarstjórnar frá 1974-1982 á
miklu uppbyggingartímabili. Það
vita hinsvegar færri, að Einar var
mikill dýravinur og átti um tíma
bæði hesta og hunda. Má eflaust
rekja áhuga Einars á dýrum til
þess tíma er hann naut þess að fá
að dvelja á sumrin sem bam og
unglingur í Stóra-Ási í Hálsasveit
í Borgarfirði.
Helstu áhugamál okkar Einars
féllu mjög vel saman. Stjórnmál,
hestamennska og handknattleikur.
Við vorum samt ekki þeir gæfu-
menn að vera ávallt samstíga. Fyr-
ir bæjarstjórakosningarnar 1986
var háð hörð rimma í Sjálfstæðis-
flokknum í Hafnarfirði. Ég studdi
Einar eins langt og ég taldi að sú
barátta ætti að ná, en þegar Einar
kaus að skapa sér nýjan vettvang
utan Sjálfstæðisflokksins, skildu
leiðir okkar. Naut Einar persónu-
fylgis síns og hlaut kosningu. Að-
skilnaður okkar í stjórnmálum varð
samt sem betur fer ekki langur, og
þegar ég var sjálfur kominn í fram-
boð fyrir Sjálfstæðisflokkinn í
Reykjaneskjördæmi, vorum við aft-
ur orðnir samstíga og það gladdi
mig mjög að hitta Einar á einum
af mínum fyrstu fundum sem fram-
bjóðandi hjá Sjálfstæðisfélagi
Bessastaðahrepps.
Einar starfaði að félagsmálum
mun víðar en ég hef hér rakið, og
það var sama hvar hann kom að
verki, alltaf var atorkan sú sama.
Það lýsir Einari kannski best, að
eftir að hann hafði kennt sér þess
meins sem varð honum að aldurtila,
tók hann að sér forystu í samtökum
þeirra sem áttu við sömu erfiðleika
að etja og hann, og var formaður
Stómasamtaka Islands frá 1991-
1993.
Ég kveð Einar frænda með djúp-
um söknuði. Hann var góður mað-
ur, ekki gallalaus frekar en við hin,
en það sem mest er um vert er að
hann skipti máli. Um það vitnar
fjörutíu ára starf hans að félags-
málum.
Við Steinunn sendum Ernu eigin-
konu hans, börnum hans Jens Guð-
jóni, Árna Sveinbimi, Ólafi
Tryggva, Einari Þorgils, Svövu og
Kristjáni Geir, tengdabömum,
barnabörnum og eftirlifandi móður
hans innilegustu samúðarkveðjur.
Árni M. Mathiesen.
Það kom mér ekki á óvart að
frétta lát Einars Þ. Mathiesen, svo
langan aðdraganda hafði það. Biðin
eftir gestinum sem allra vitjar er
liðin. Langri og strangri sjúkdóms-
þraut er lokið. Þegar engrar vægð-
ar var von er hvíldin kærkomin.
Vinur okkar allra í Stóra-Ási hefur
nú kvatt. Allt frá 7 ára aldri er
hann kom fyrst til sumardvalar að
Stóra-Ási til foreldra minna, hefur
hann verið tryggur heimilisvinur
okkar. í sjö sumur var hann hjá
okkur, svo það var næstum eins
sjálfsagt að Einar kæmi á vorin
eins farfuglarnir.
Hann var líka lengri sumardval-
artími bama til sveita á þeim árum
en nú gerist. Þá stóð síðari heims-
styijöldin yfir og vom böm almennt
send sem fyrst á vorin úr þéttbýl-.
inu, vegna þess hættuástands sem
hlaust af hernáminu. Stundum var
aprílmánuður ekki liðinn, þegar
komið var á vorin, og nokkuð liðið
á október þegar haldið var heim
að hausti. Þessi Ianga dvöl Einars
hjá okkur í Stóra-Ási, varð til þess
að við systkinin höfum ætíð hugsað
til hans sem hann væri einn af
okkur.
Einar fæddist í Hafnarfirði 25.
júní 1935. Foreldrar hans voru
Svava E. Mathiesen, dóttir hins
kunna útgerðar- og verslunar-
manns Einars Þorgilssonar, og Árni
Matthías Mathiesen verslunarstjóri
við verslun tengdaföður síns. Einari
auðnaðist ekki að njóta ástríkis föð-
ur síns lengi, því þegar Einar var
á 10. ári lést hann. Eftir það gegndi
móðir hans bæði móður- og föður-
hlutverkinu við uppeldi barna sinna
sem hún leysti af mikilli sæmd.
Svava sér nú í hárri elli á bak yngsta
bami sínu.
Að afloknu verslunarskólaprófi
sneri Einar sér að verslunarstörf-
um, en þau urðu hans ævistarf.
Árið 1960 stofnaði hann í félagi
við aðra heildverslunina E.Th.
Mathiesen . Það fyrirtæki rak hann
og stjómaði æ síðan á traustan og
öruggan hátt, þar til hann nú fyrir
skömmu seldi það til elstu sona
sinna.
í einkalífi var Einar gæfumaður.
Kona hans var Erna S. Mathiesen
og eignuðust þau fimm börn sem
öll eru uppkomin. Auk þess eignað-
ist Einar einn son fyrir hjónaband.
Flest barna þeirra Érnu og Einars
hafa dvalið um lengri eða skemmri
tíma hjá okkur í Stóra-Ási og nú
er elsta barnabam þeirra einnig
komið til sumardvalar.
Hann er nú orðinn langur vin-
skapurinn sem byijaði í upphafi
þessarar aldar þegar Árni faðir
Einars kom að Stóra-Ási til ömmu
minnar og afa. Æ síðan hefur þessi
vinskapur eflst og styrkst. Oft er
okkur hugsað til þeirra mörgu góðu
stunda sem við höfum átt með
Mathiesen-fjölskyldunni. Á síðustu
dögum hefur hugur okkar þó eink-
um verið hjá þeim Svövu og Ernu
sem nú sjá á bak syni og eigin-
manni. Fyrir hönd systkina minna
og fjölskyldna okkar eru þeim og
fjölskyldunni allri færðar innileg-
ustu samúðarkveðjur um leið og
vinátta liðinna ára er þökkuð.
Magnús Kolbeinsson.
Einar Þ. Mathiesen mágur minn
lést aðfaranótt 25. júlí eftir erfið
veikindi. Það kom mér ekki á óvart,
en samt brast strengur í bijósti
mér, er Erna systir mín tilkynnti
mér þetta. Stundin var komin, sem
við áttum von á, en síðustu vikuna
vöktu kona hans, börn og tengda-
börn yfir honum uns kallið kom.
Einari kynntist ég er hann fór
að vera með systur minni Ernu, og
giftingardag áttum við sameigin-
legan 3. mars 1956. Margar
ánægjulegar samverustundir áttum
við saman við ýmis tækifæri, sér-
staklega minnist ég verunnar með
þeim, börnum okkar og foreldrum
í sumarbústaðnum við Álftavatn
sem foreldrar okkar Ernu áttu þá.
Síðan skildu leiðir að nokkru, er
ég fluttist út á land og bjó þar
næstu tíu árin. Tilviljun hagaði því
svo til að ég fluttist til Hafnarfjarð-
ar í júní 1974. Þá fjölgaði aftur
samverustundum, bæði í fjölskyldu-
boðum og við ýmis önnur tækifæri.
Það var orðinn fastur liður hvert
gamlársdagskvöld að ég, systir mín
og fjölskyldur okkar eyddum kvöld-
inu hjá Ernu og Einari ásamt fleira
frændfólki. Minningin um þessar
sameiginlegu stundir lifir í hjörtum
okkar.
Einar var mikill baráttumaður
og trúr sinni sannfæringu. Hann
gerði miklar kröfur til sjálfs sín,
og allt sem hann tók sér fyrir hend-
ur var unnið af nákvæmni og um-
hugsun, hvort sem það var í pólitík
eða í öðrum félagsstörfum. Fallegt
heimili reistu þau Ema sér og glæsi-
lega skrifstofubyggir.gu byggðu
þau yfir starfsemi sína. Verk Ein-
ars bera þess vitni, að það var regla
á hlutunum og snyrtimennska í fyr-
irrúmi. Einar barðist við dauðann
til hinstu stundar, en varð að gef-
ast upp. Um hans margvíslegu störf
fyrir Hafnarfjörð læt ég öðrum eft-
ir að skrifa.
Guð styrki Ernu, börn þeirra og
barnabörn á þessari erfiðu stund.
Minningin um góðan dreng lifir.
Ég birti hér ljóð eftir föðurbróður
minn, Ottó Albert Árnason frá
Ólafsvík, sem mér finnst eiga hér
vel við:
Ég leit þig síðast er sjúkdómsaflið
þig svift hafði líkamsþrótt
þín augu lýstu þó andans þreki
og ekki var tal þitt sljótt,
því sálin var hraust þó viss hún væri
um veginn að dauðans leið.
Hún leit hinn eilífa árdagsroða
við útrunnið jarðlífsskeið.
Stefanía Sveinbjörnsdóttir.
Aðfaranótt sunnudagsins 25. júlí
síðastliðinn, lést á Landakotsspítala
móðurbróðir okkar, Einar Þorgilsson
Mathiesen, aðeins 58 ára að aldri. Á
slíkum stundum er við kveðjum
hinsta sinni, veltum við upp myndum
frá lífsleiðinni, nýtingu þess tíma og
hversu lífið er hverfult.
Hann var sonur hjónanna Svövu
Einarsdóttur og Árna Matthíasar
Mathiesen sem lengst af bjuggu á
Suðurgötu 23 hér í Hafnarfirði. Þar
fæddist Einar 25. júní 1935, yngstur
af þremur bömum þeirra hjóna, en
eldri em: Erna Geirlaug, fædd 12.
apríl 1928 og Matthías, fæddur 6.
ágúst 1931. Er Einar var á ellefta
aldursári lést faðir hans, aðeins 42
ára að aldri. Var það mikið áfall
fyrir Einar, en Árni afi var öllum
harmdauði er hann þekktu. Ólst Ein-
ar upp frá því með móður sinni og
systkinum sem bjuggu á Suðurgötu
23 allt fram til ársins 1954.
Minningar frá æskuámm til full-
orðinsára, fyrstu minningamar frá
ámnum er við bjuggum í Reykjavík
er Einar kom oft í heimsókn, þar sem
hann gaf okkur góðan tíma, og er
hann ferðaðist erlendis kom hann oft
færandi hendi systurbörnum sínum
til mikillar gleði. Svo síðar komu
hann og Ema, seinna börnin með
þeim, alltaf var samgangurinn góður.
Hinn 3. mars 1956 kvæntist Einar
eftirlifandi konu sinni, Emu Ingi-
björgu Sveinbjörnsdóttur og eign-
uðust þau fimm börn. Fyrir hjóna-
band átti Einar Jens Guðjón, fæddan
27. desember 1954. Börn Einars og
Emu em: Árni Sveinbjörn, fæddur
21. janúar 1957; Ólafur Tryggvi,
fæddur 1. apríl 1960, Einar Þorgils,
fæddur 29. janúar 1962; Svava, fædd
27. febrúar 1966 og Kristján Geir,
fæddur 5. maí 1970.
Sléttuhlíðarsumrin eru ljóslifandi
í minningunni, allir upp frá, hver í
sínum bústað og við allir krakkamir.
Ég hafði verið í ballett á vetuma og
var heppin að eiga svona stóra fjöl-
skyldu til að sýna afrakstur námsins
mér til mikillar gleði, en áhorfendum
til uppörvunar á að gagnrýna það
sem fyrir augu ber.
Stundum útbjó Erna eggjabrauð
með sultu og þá var dmkkið hjá
þeim þann daginn. Svo komu amma
Svava og vinkonur hennar, Hulda
Ingvars kaupkona á litla svarta bfln-
um, sem hurðarnar opnuðust fram
á, ekki var það nú til að eyðileggja.
Það var oftar sól í þá daga eða það
finnst okkur nú.
Tíminn leið og við urðum eldri.
Þá fór Árni bróðir í hestamennsku
með móðurbræðmm sínum en
hestaáhugi Einars var mikill á þess-
um ámm og frístundimar nýttar í
þá íþrótt eins og hægt var. Þegar
ég hafði aldur til fór ég að passa
hjá Einari og Ernu og gerði um nokk-
urra ára skeið. Það var gaman og
gott að koma á Suðurgötuna því að
þar ríkti líf og fjör í stómm barna-
hóp. Dáðist ég oft að því er ég var
að hjálpa til á heimilinu, hvað reglu-
semin var mikil þrátt fyrir fjölda
heimilismanna.
Hinn 30. júní 1960 stofnaði Einar
ásamt tengdaföður sínum Sveinbirni,
móðurbróður sínum Ólafi Tryggva
og fjölskyldu sinni fyrirtækið E.Th.
Mathiesen hf. Lagði hann sig allan
fram um að reksturinn gengi sem
best og flutti Einar inn hinar ýmsu
vömr á þessum ámm, en með tíman-
um sérhæfði hann sig í innflutningi
skrifstofuvéla fyrir stofnanir og fyr-
irtæki. Fyrirtækið vann sér ömggan
sess í viðskiptalífinu er árin liðu.
Snemma kom í ljós áhugi Einars
fyrir félagsmálum og mannlífinu yf-
irleitt, er hann aðeins 15 ára að aldri
tók að sér formennsku í Taflfélagi
Hafnarfjarðar og settist sama ár í
stjóm Skáksambands íslands. Árið
1966 tekur hann að sér formennsku
handknattleiksdeildar FH og sinnir
því starfí um sjö ára skeið. Einar tók
að sér embætti landsforseta JC árið
1967. Þessum störfum skilaði hann
vel af hendi.
Einar var sjálfstæðismaður. Það
var stefnan er hann aðhylltist ung-
ur, og stuttu fyrir andlátið sagði
hann mér að frá henni hefði hann
aldrei vikið. Hann hafði tekið að sér
nefndarstörf á vegum bæjarins fyrir
Sjálfstæðisflokkinn, og árið 1974 er
hann kosinn bæjarfulltrúi í bæjar-
stjóm Hafnarfjarðar. Þá var bærinn
í mikilli uppbyggingu. Norðurbærinn
að rísa, hitaveitan að koma og mikið
um nýframkvæmdir. Það tekur bæ
eins og Hafnarfjörð áratugi að verða
eins stór og hann er í dag. Á þessum
árum var lagður grunnur til framtíð-
ar fyrir bæinn.
Formaður Hafnarstjórnar var Ein-
ar í átta ár. í hans formannstíð var
unnið að gífurlegum breytingum
þafnarinnar, unnið að stækkun suð-
urbakka sem leiddi til stærri viðlegu-
kanta til móttöku stærri skipa. Allar
þessar framkvæmdir urðu til þess
að hagur Hafnarsjóðs vænkaðist
mjög með aukinni umferð um höfn-
ina.
Þá var Erna, kona Einars, í for-
svari fyrir Vorboða, félag sjálfstæð-
iskvenna í Hafnarfirði um fimm ára
skeið. Kom þar fram mikill stuðning-
ur við sameiginleg áhugamál þeirra.
Einar erfði marga góða eiginleika
eins og hann átti kyn til. Hann .var
mikill ijölskyldumaður, heiðarlegur í
viðskiptum, bar metnað fyrir upp-
byggingu Hafnaríjarðar og hafði
kraft og þor til framkvæmda. Einar
stóð fast á sínu og hvikaði hvergi.
Hann var ákveðinn, en stutt var oft
í blíðuna og brosið, svo ég tali nú
ekki um stríðnina. Hægt var að gera
grín að ótrúlegustu hlutum og fór
ferðin í kringum jökul ekki varhluta
af því.
Arið 1986 fer Einar fram til kosn-
inga til bæjarstjórnar fyrir sérfram-
boðið Frjálst framboð. Sat hann í
bæjarstjórn til ársins 1988 er þau
hjón fluttu úr bænum. Höfðu þau
þá fest kaup á húsi á Álftanesi.
Hafnfirska blóðið rann alltaf í
æðum Einars, en grunur minn er sá
að hann hafi dreymt um að flytja
aftur til Hafnarfjarðar. Er veikindi
heijuðu harðar á, voru kraftarnir
nýttir til að halda lífi sem lengst.
30. júní síðastliðinn, á 33ja ára af-
mæli E.Th. Mathiesen hf. seldi hann
tveim elstu sonum sínum fyrirtækið,
og óskum við þeim velfarnaðar í
starfí.
Við systkinin Ámi Matthías, Val-
gerður, Hjálmtýr og Hrafnhildur
vottum Ému ömmu, börnum,
tengdabömum og barnabörnum okk-
ar innilegustu samúð. Við þökkum
Einari sámveruna, frændsemi og vin-
áttu á alltof stuttri leið.
Blessuð sé minning Einars Þ.
Mathiesen.
Valgerður Sigurðardóttir.
Með ljóði Snorra Hjartarsonar,
Það kallar þrá, viljum við kveðja
ástríkan afa okkar.
Það kallar þrá í þögn og erii dags,
í þysi grárra nótta
úr ljósri firð, úr grasi gróins stígs,
þú gekkst þar bam, fannst lífið verða til;
yfir þér pæfðu hnitbjörg helgra vætta
með höggna dranga, steindar hurðir
og veittu öllu vemd og skjól,
úr véum þeirra heyrðir
þú ómsælt heiðið huliðsmál
sem hjartað nam í trú og gróðurró.
Barnabörn.
Ötull baráttumaður krabba-
meinssamtakanna er látinn, langt
um aldur fram. Einar Þ. Mathiespn
tók við forystu Stómasamtaka ís-
lands fyrir fáum árum, og var full-
trúi þeirra á aðalfundum og for-
mannafundum Krabbameinsfélags
íslands og hafði þar margt gott til
málanna að leggja. Hann var hress