Morgunblaðið - 24.02.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 1996 43
I
I
í
:
I
I
í
4
4
:
4
í
KRISTMUNDUR
GEORGSSON
+ Kristmundur Georgsson
trésmíðameistari var fædd-
ur á Einarslóni í Breiðavíkur-
hreppi í Snæfellsnessýslu 28.
nóvember 1909. Hann andaðist
á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði
21. janúar 1996 og var útförin
gerð frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði 1. febrúar.
KRISTMUNDUR Georgsson tré-
smíðameistari er látinn.
Margs er að minnast þegar litið
er yfir farinn veg, en efst í minning-
unni er sá tími er ég var að læra
smíðar á trésmíðaverkstæði hjá
Dröfn hf. í Hafnarfirði, en þar var
Kristmundur verkstjóri og einn eig-
enda.
Mikill kunningskapur var milli
foreldra minna og fjölskyldu Krist-
mundar og hefur sá kunningsskap-
ur haldist alla tíð.
Blómarækt var mikið áhugamál
hjá Kristmundi og mömmu og var
oft mikið rætt um blóm, þegar set-
ið var yfir kaffibolla.
Dröfn hf. var örstutt frá heimili
mínu og því spennandi fyrir unga
drengi að skreppa niður i Dröfn og
fá gefins spýtu til að smíða bíla í
bílskúrnum. Stundum fannst Krist-
mundi og félögum við full tíðir gest-
ir á verkstæðinu og ráku þeir okkur
út, en oft var það líka út af því að
þeim fannst við vera full nálægt
vélunum og óttuðust að við gætum
slasað okkur. Þegar að því kom að
ég hugðist læra húsasmíði, lá beint
við að tala við Kristmund og spyrja
hvort hægt væri að komast á samn-
ing í Dröfn. Ég fór heim til hans
og bar upp erindið. Kristmundur
svaraði að bragði: „Nú, ætli það sé
ekki best að ég ali þig upp áfram,
því þú ert hvort eð er alltaf að snígl-
ast á verkstæðinu.“
Eftir að Kristmundur hafði borið
erindi mitt upp á stjórnarfundi og
fengið það samþykkt, var aðeins
eftir að bíða þess að verða 16 ára
til að geta byijað að læra.
Nú fór í hönd ógleymanlegur tími
þar sem Kristmundur leiðbeindi
ungum nemanda um meðferð véla
og þeirra tækja og tóla sem nota
þurfti við smíðarnar. Hann lagði
ríka áherslu á að fara varlega við
vélar og að augnabliks kæruleysi
gæti haft alvarlegar afleiðingar.
Vönduð vinna var í hávegum höfð
og hafði trésmíðaverkstæði Drafnar
orð á sér fyrir vandaða vinnu á
innréttingum, hurðum og öðru sem
það sendi frá sér.
Það er ómetanlegt að hafa feng-
ið að starfa undir stjóm manns eins
og Kristmundar. Hann var góður
vinur og félagi, og ógleymanlegar
eru veiðiferðirnar sem við fórum
saman. Margt skemmtilegt kom
fyrir í vinnunni og var andinn á
verkstæðinu einstaklega skemmti-
legur.
Kristmundur var völundur í
höndunum og eru margir fallegir
munir til eftir hann. Hann hafði
alla tíð sérstaklega gaman af því
að renna hluti úr tré, stóra og smáa,
sníða og munstra saman spón.
Meðan heilsan leyfði hin síðari
ár, smíðaði hann fallega skartgripa-
kassa, skipsmódel og líkan af timb-
urhúsagrind. Síðasta kassann sem
hann var með í smíðum en treysti
sér ekki til að ljúka við, færði hann
mér í sumar er ég kom í heimsókn
með ósk um að ég lyki smíði hans.
Gaman var að koma til Kristmund-
ar á Holtsgötuna og rifja upp gamla
tíma og var auðvelt að gleyma sér
í þeim samræðum.
Fyrir örfáum árum fékk ég leyfi
til að taka myndir af líkaninu af
timburhúsagrindinni til að hafa í
kennslugögn um uppbyggingu eldri
timburhúsar Á síðasta ári hafði
Kristmundur samband við mig og
vildi að ég varðveitti grindina, en
ég yrði að gefa sér mynd af henni.
Nú stuttu fyrir jól voru teknar
myndir og færði ég honum mynd.
Grindin er uppstillt í kennslusal
Rannsóknastofnunar byggingariðn-
aðarins að Keldnaholti. Hægt er að
skrifa langa grein um þær minning-
ar sem rifjast upp, en að lokum vil
ég þakka fyrir allar þær stundir sem
ég átti með Kristmundi í leik og
starfi og mun minnast hans sem
góðs vinar og félaga þar sem aldrei
bar skugga á.
Aðstandendum sendi ég hugheil-
ar samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu Kristmundar Georgsson-
ar.
Bjarni Rúnar Þórðarson.
Þorvaldur
Árnason frá
Vatnsskarði fædd-
ist á Sauðárkróki
29. mars 1931.
Hann lést í Sjúkra-
húsinu á Sauðár-
króki 14. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Árni Árna-
son og Sólveig Ein-
arsdóttir. Eina syst-
ur átti Þorvaldur,
Guðrúnu, sem er
gift Magnúsi Bjarn-
freðssyni og eiga
þau þrjú börn. Þorvaldur giftist
Ingibjörgu Halldórsdóttur frá
Halldórsstöðum 10.7. 1958.
Eignuðust þau fjögur börn. Þau
eru: 1) Sólveig, f. 12.3. 1960,
var áður gift Kristjáni Alexand-
erssyni og átti með honum
börnin Inga Björgvin og Hrafn-
hildi Sonju. Unnusta Björgvins
MIG langar að minnast föður míns,
Þorvalds Árnasonar, sem oftast var
kenndur við bemskuheimili sitt,
Stóra-Vatnsskarð í Skagafirði.
Það er komið að kveðjustund,
tíma þjáninga er lokið. Upp í hug-
ann koma minningar frá bernskuár-
unum, þegar við áttum heima á
Vatnsskarði. Þar snerist lífið mest
um búskap og mátti ég ekki af
neinu missa í því sambandi. Pabbi
var einstaklega duglegur að hafa
okkur með sér, þótt veður væru oft
válynd á Skörðum. í minningunni
verða ferðirnar ríðandi með pabba
niður að Arnarstapa eins og ævin-
týri. Fór hann með okkur systurnar
þijár, þá yngstu á hnakknefinu og
hinar hvora við sína hlið og teymdi
undir okkur enda vomm við ekki
háar í loftinu. Er ég viss um að
börn í dag hlakka ekki meira til
utanlandsferða en við hlökkuðum
til þessara ferða. Æði oft fórum
við með honum í mjólkurbílnum og
var þá stundum komið við á Varma-
læk og keypt vínber. í stóðrekstur
fékk ég að fara með pabba 11 ára,
frá Vatnsskarði. Fórum við yfir
Svartárdalsfjall og var þetta stór-
skemmtileg ferð. Pabbi þekkti öll
kennileiti og bændurna á bæjunum
sem við komum á.
Pabbi var mikill hestamaður og
átti hross allt sitt líf, hefði ekki
getað hugsað sér lífið án hestanna.
Margt hrossið tamdi hann á lífsleið-
inni og var mjög oft til hans leitað
með tamningar. Hann var einstak-
lega duglegur að fást við erfið hross
og tókst honum oft að gera gæð-
inga úr hálfgerðum villidýrum.
Hann gladdist mjög yfir áhuga
barna sinna og barnabarna á hest-
unum og var óþreytandi að dútla
með þeim og hjálpa. Ávallt ef járna
þurfti hest eða lagfæra reiðtygi var
hann reiðubúinn að leysa það. Hann
vann mikið úr leðri af hestavörum
og færði hann vinum og Ijölskyldu
marga gjöfina sem var afrakstur
hans vinnu.
Alla tíð pijónaði pabbi mjög mik-
ið og hafa margir notið hlýju af
vettlingum eða sokkum sem hann
gerði. Voru barnabörnin einkar stolt
af að sýna vinum sínum hluti sem
afi þeirra hafði pijónað. Stytti það
honum margar stundir að geta grip-
ið í pijóna eða lesið eftir að heilsan
fór að bila. Pabbi var mjög virkur
félagi í Karlakórnum Heimi frá
1961, eða í tæp 35 ár. Naut hann
þess félagsskapar mjög og hafði
óbilandi metnað fyrir kórinn. Má
geta þess því til staðfestingar að á
meðan hann dvaldi á sjúkrahúsinu
síðustu vikurnar seldi hann óhemju
af spólum og diskum með þeirra
nýjasta söng. Mér er það einkar
minnisstætt að í síðasta sinn er ég
kom til hans og gat talað við hann,
var honum efst í huga velgengni
kórsins á þrettándaskemmtuninni.
Margar ógleymanlegar ferðir fóru
þau mamma og pabbi með kórnum
er Harpa Lind Tóm-
asdóttir og eiga þau
dótturina Alex-
öndru Lilju. Sam-
býlismaður Sólveig-
ar nú er Gunnar
Pétursson og eiga
þau dótturina Elinu
Petru. 2) Guðrún
Haildóra, f. 31.5.
1961, gift Valgeiri
Þorvaldssyni.
Þeirra börn eru:
Þröstur Skúli,
Linda Fanney og
Sólveig Erla. 3)
Kristín, f. 4.4. 1964.
Sambýlismaður hennar er
Björn Pálmason og eiga þau
börnin Sigríði Ingu og Þorvald
Inga. 4) Halldór, f. 25.8. 1971.
Sambýliskona hans er Sonja
Hafsteinsdóttir og eiga þau
dótturina Hafrúnu Yri.
Útför Þorvalds fór fram frá
Sauðárkrókskirkju 20. janúar.
bæði utan lands og innan og eru
það yndislegar minningar fyrir
mömmu að ylja sér við.
Pabbi var harðduglegur maður,
þurfti alltaf að hafa nóg fyrir stafni.
Hann var ákveðinn maður og bjart-
sýnn, vildi láta hlutina ganga rösk-
lega fyrir sig. Hann bar ekki tilfinn-
ingar sínar á torg, átti erfitt með
að sýna væntumþykju sína eins og
hún var. Hann notaði þá tækni að
vera hulinn skel, en innan hennar
var mikil ást og hlýja. Mér varð oft
hugsað til þess þegar hann var að
sinna barnabörnunum, þá var hann
oft að gera fyrir þau það sem hann
hafði ekki getað gert fyrir sín börn.
Eftir að hann veiktist í mars sl.
breyttist líf hans mikið. Hann end-
urmat svo margt og notaði hvern
dag til hins ýtrasta og naut þess
mjög að vera í návist við fólkið sitt.
Hann var mjög stoltur af hópnum
sínum og gladdist yfir árangri hvers
og eins. Fylgdist hann mjög vel
með þeim framkvæmdum sem við
stöndum í og naut þess að geta
tekið þátt í söng Heimis á sl. Jóns-
messuhátíðum. Obilandi áhugi hans
og trú á lífið var mjög sterk, það
sást vel á því að í nóvember sl. tók
hann á hús hross sem börnin mín
eiga og ætlaði að dunda við að temja
þau til að hafa eitthvað til að hugsa
um. Á aðfangadag fékk hann að
fara heim af sjúkrahúsinu og var
heima til morguns annars í jólum.
Á jóladag er venja að mín fjölskylda
komi öll til okkar að Vatni. Var það
ein af hans síðustu óskum að kom-
ast það. Honum tókst það meira
af vilja en mætti og áttum við sam-
an yndislegan dag. Var það okkur
dásamleg jólagjöf. Pabbi stóð ekki
einn. Hann átti einstaka eiginkonu,
sem stóð við hlið hans í lífinu sem
bæði átti sínar björtu og dökku hlið-
ar. Undir það síðasta var hún hjá
honum nætur og daga og sýndi
fádæma dugnað og styrk. Eg held
að það sé okkur öllum 'mikils virði
að hafa haft þær aðstæður að geta
dvalið hjá honum síðustu stundirn-
ar.
Ég vil fyrir hönd móður minnar
og systkina þakka öllu því hjúkrun-
arfólki á Sjúkrahúsinu á Sauðár-
króki, sem hlut átti að máli, fyrir
einstaka umhugsun um pabba, öll
gæðin og hugulsemirra við mömmu
og hlýlegheitin í okkar garð. Að
lokum vil ég þakka þér, elsku pabbi
minn, allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, allt sem þú kenndir
mér og gafst, allt sem þú gerðir
fyrir fjölskyldu mína. Við minnumst
þín eins og þú sjálfur hefðir viljað
í gleði, ást og kærleika.
Elsku mamma, þú hefur mikið
misst, en þín einstaka ró og trú á
lífið vona ég að hjálpi þér í sorg-
inni. Megi góður Guð leiða okkur
öll sem sitjum hljóð og söknum og
hjálpa okkur til að sjá sólina þegar
hún fer að skína.
Sólveig systir mín komst svo að
orði á kveðjustund:
Hjartans þökk fyrir ástúð þína,
árum liðnum ég aldrei gleymi.
Við Gunna, Halldór og litla Stína
biðjum að pð þig ætíð geymi.
Þótt okkar samleið endi um stund,
skal ég ávallt muna.
Til að græða auma und,
við eigum minninguna.
Hafi maður innrætt börnum sín-
um eldmóð og áhuga, getur maður
dáið áhyggjulaus því þá hefur mað-
ur arfleitt þau að ómetanlegum
verðmætum. - Tómas A. Edison.
Guðrún Halldóra
Þorvaldsdóttir, Vatni.
Elsku afi, það er svo erfitt að
trúa því að við fáum ekki að hafa
þig lengur hjá okkur. Við eigum svo
margar yndislegar minningar af
Freyjugötunni hjá ykkur ömmu.
Æði oft þegar foreldrar okkar
þurftu að bregða sér frá voru þið
boðin og búin að gæta okkar, sækja
okkur og flytja og stjana við okur.
Oft var farið í hesthúsið og dundað
þar langar stundir. Þú hafðir alltaf
tíma til að hjálpa okkur og mátti
ekki á milli sjá hver var glaðari,
við eða afi. Eftir að þú varðst las-
inn var svo skrýtið að koma á
Freyjugötuna, þú varst oft heima,
það var ólíkt þér, því alltaf áður
þurftir þú að hafa eitthvað fyrir
starfi. Þú passaðir okkur oft þegar
þurfti og geymum við þær minning-
ar í hjarta okkar. Við sem yngst
erum eigum svo erfitt með að skilja
að við fáum aldrei oftar að lúra hjá
þér í ömmuholu og fá okkur smá-
blund. Við spyijum um þig og leit-
um að þér, en enginn getur gefið
okkur svar sem við getum trúað
og sætt okkur við. Elsku afi, við
ætlum að passa ömmu fyrir sig, því
við vitum að þú vilt að henni liði
sem best. Við vitum að þú ert ekki
lasinn lengur og ert kominn til
Guðs og þar líður þér vel.
Elsku hjartans afi, við viljum
þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur. Við munum aldrei
gleyma þér.
Barnabörnin.
Komið er frændi að kveðjustund,
klukkan er hætt að tifa.
Hratt flýpr tíminn, hrærð er lund,
hryggur ég sit og skrifa.
Við kistuna stöndum, kalt er í heimi,
kveðjum þig hinsta sinn.
Algóður Drottinn ávallt þig geymi
ágæti frændi minn.
Imba, þið áttuð saman
árin mild og blíð.
Bið ég því Guð að blessa
börn ykkar alla tíð.
En svona er lífíð, seint því fáum breytt,
sólin mun þó aftur fara að skína.
Fjölskyldunni á Freyjugötu eitt
færi ég ástarkveðju’ og samúð mína.
Benedikt Benediktsson,
Stóra-Vatnsskarði.
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson
Brd. Rangæinga og Breiðholts
Sveit Alfreðs Þ. Alfreðssonar sigr-
aði í sveitakeppni félaganna. Með hon-
um spiluðu: Jóhann Gestsson, Hreinn
Björnsson, Ómar Rögnvaldsson, Björn
Þorvaldsson, Viktor Björnsson.
Röð efstu sveita:
Alfreð Alfreðsson 221
Steindór Guðmundsson 197
Sérsveitin 194
KGB 186
Friðrik Jónsson 183
Nk. þriðjudagskvöld verður eins
kvölds tvímenningur, en 5. mars hefst
þriggja til fjögurra kvölda Butler.
Skráning er hjá BSI og í síma 555-
41507.
Bridsdeild félags eldri
borgara Kópavogi
Spilaður var Mitchell tvímenningur
föstud. 16.2. sl. 20 pör mættu, úrslit
urðu:
N-S:
Þorsteinn Sveinsson - Eggert Kristinsson 265
Eysteinn Einarsson - Sigurleifur Guðjónsson 232
BragiSalómonsson-ValdimarLárusson 231
A-V:
Ásthildur Sigurgíslad. - Lárus Arnórsson 262
Júlíus Ingibergsson - Jósef Sigurðsson 237
Sæmundur Bjömsson - Böðvar Guðmundsson 236
Spilaður var Mitchell tvímenningur
þriðjud. 20.2. sl. 20 pör mættu, úrslit
urðu:
N-S:
Cyrus Hjartarson - Hreinn Hjartarson 258
MagnúsHalldórsson-MagnúsOddsson 249
Sigriður Pálsd. - Eyvindur Valdimarsson 233
A-V:
ÞórarinnÁmason-ÞorleifurÞórarinsson 267
GarðarSigurðsson-HörðurDavíðsson 253
Jón Stefánsson - Þorsteinn Laufdal 250
Bridsfélag Kópavogs
ÞEGAR ein umferð er eftir í aðal-
sveitakeppni félagsins er staðan eftir-
farandi:
Ragnar Jónsson 240
Vinir 226
Landssveitin • 215
Ármann J. Lárusson 199
KGBogfélagar 198
Sérsveitin 197
Skráning er hafin í næstu keppni
félagsins sern er Catalínumótið, Butl-
er-tvímenningur, og hefst 7. mars.
Skráning hjá Hermanni í síma
554 1507.
Skilafrestur
minningargreina
Eigi minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I
miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingar-
dag. Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að út-
för hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
t
Útför vinkonu minnar,
SOFFÍU JÓNSDÓTTUR SÖRENSEN,
(áður Bárugötu 12),
fer fram frá Fossvogskapellu mánudaginn 26. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Stella María Jónsdóttir.
ÞORVALDUR
ÁRNASON