Morgunblaðið - 05.07.1997, Qupperneq 35

Morgunblaðið - 05.07.1997, Qupperneq 35
MORGUNBLAÐIÐ f I I i I I i I i í 4 1 i 4 1 4 4 i i i < i < i i ótal trúnaðarstörfum fyrir flokk, verkalýðshreyfingu og íþróttaæsk- una í bænum. En það breytti engu. Jóhann hafði alltaf nægan tíma fyr- ir það sem mestu máli skipti. Og upphefðin steig honum seint tii höf- uðs. Hann var jafn sporléttur fyrir því í þjónustu við þann málstað, sem hann ungur sór sína hollustueiða. Á formannsárum mínum í Alþýðu- flokknum kom ég oft til funda á Siglufirði. Þar ríkir enn sérstök fundahefð, sem ber með sér blæ Rauða bæjarins og kreppuáranna. Fundirnir eru betur sóttir en í öðrum sóknum. En það sem sker sig úr er að fulltrúar allra flokka og sjónarm- iða mæta og taka til máls og kveða margir fast að orði. En í fundarlok, um eða upp úr miðnættinu, var það óbrigðult að eldhugi siglfirzkra jafn- aðarmanna, gamli verkstjórinn minn úr Síldarbræðslunni, kvaddi sér hljóðs. Hann las framsögumönnum og fundargestum pistilinn um bar- áttuna fyrir réttlætinu, um göfgi jafnaðarstefnunnar og um skylduna og trúnaðinn við hugsjónina; um freisi, jafnrétti og bræðralag. Að svo mæltu var fundi slitið. Enda fundu aliir innst inni að nú hafði sá talað, sem bezt fór á að hefði síðasta orðið. Þær eru margar eldmessurnar sem við jafnaðarmenn höfum heyrt af vörum Jóhanns G. Möllers, á flokksstjórnarfundum og á flokks- þingum. Þar kom hann ávallt fram sem sá vinur er til vamms segir. Og orðum hans, sem mælt voru fram af heitu geði hugsjónamannsins, fylgdi meiri þungi en ella vegna þess að öll vissum við að Jóhann var jafnaðarmaður af lífí og sál, jafnt í orði sem á borði. Þess vegna var tónninn aldrei falskur. Jóhann G. Möller á að baki langt og farsælt ævistarf í þágu bernsku- hugsjónar sinnar og heimabyggðar, sem hann unni hugástum. Forsjónin hefur líka kunnað að meta hann að verðleikum því hún hefur fært hon- um þá hamingju í einkalífi sem er óforgengileg. Hamingja Jóhanns heitir Helena Sigtryggsdóttir frá Árskógsströnd, væn kona og mikil ættmóðir. Þeim varð sex barna auð- ið, sem öll eru hvert öðru mannvæn- legra. Þau eru því umvafin barna- láni, sem heitir öðrum orðum guðs- blessun. Þess vegna getum við nú að leiðarlokum kvatt vin okkar með gleði um leið og við jafnaðarmenn þökkum þessum félaga okkar eftir- minnilega og ánægjulega samfylgd. Jón Baldvin Hannibaisson. Djúp skörð hafa undanfarið verið höggvin í raðir íslenskra jafnaðar- manna. Bestu menn verkalýðshreyf- ingarinnar eru horfnir af vettvangi. Vart var fréttin af andláti Guðmund- ar J. Guðmundssonar komin til vit- undar er sú frétt barst að Jóhann G. Möller væri farinn sömu leið. Þeir voru um margt líkir. Hvor í sín- um stjórnmálaflokknum, en þó af sama meiði. Fullir réttlætiskenndar í endalausri baráttu fyrir bættum kjörum alþýðufólks, ástríðupólitfk- usar, sem létu hjartað ráða. Annar bassi, hinn tenór. Ég kynntist Jóhanni, vart orðinn táningur, er ég hafði séð um af- greiðslu Alþýðublaðsins á Siglufirði í fjarveru hans er hann þurfti að sækja vinnu suður um heiðar um skeið. Seinna reyndist hann meira en haukur í horni er við strákarnir á Siglufirði gengum í að endurreisa KS eftir nokkurn dvala. Bragi Magg, Helgi Sveins, Jónas Ásgeirs og Elli Magg voru boðnir og búnir sem eldri og reyndari menn að beina ákafa okkar strákana á réttar brautir, en Jóhann var sá sem var tilbúinn að taka að sér forystuna með þeim smitandi dugnaði sem einkenndi hann. Þannig var hann ætíð. Dugnaður Jóhanns var með ólík- indum. Hann var ekki bara verka- lýðsleiðtogi. Hann var líka verka- maður, sem stóð sína pligt á sínum vinnustað í Síldarverksmiðjunum. Jóhann var ekki bara einn af forystu- mönnum Alþýðuflokksins á Siglu- firði um árabil. Hann bar líka út Alþýðublaðið í hvert hús, sá um flokksheimilið og vann verkin. Jó- hann var ekki bara bæjarfulltrúi sitj- andi í fjölda nefnda og í fjölda stjórna. Ég sé hann enn ljóslifandi fyrir mér á síldarverksmiðjulóðinni með ijölda verkamanna í kring um sig ræðandi málefni líðandi stundar. Það var nefndin, þar sem hann naut sín best. Ég sé Jóhann ljóslifandi fyrir mér á síldarþrónum reynandi að koma vitinu fyrir hrokafullan ungan marxista frá Vestfjörðum, sem reyndar átti síðar eftir að verða formaður Alþýðuflokksins og sam- mála Jóhanni í einu og öllu. Jóhann var ekki bara formaður KS. Hann var líka leikmaður og skipuleggj- andi. Ég sé hann enn fyrir mér með sinn sérkennilega leikstíl, hendurnar uppfettar, sem lýsti þeirri umhyggju sem hann bar fyrir góðri boltameð- ferð. Sömu umhyggju og hann bar til fólksins, verkalýðshreyfingarinn- ar, flokksins, blaðsins og fjölskyld- unnar. Jóhann var ekki bara. Hann var allt í öllu. Jóhann Möller var gæfumaður. Þau Lena áttu sex sérstaklega mannvænleg börn, mikinn kvenna- blóma, fimm stúlkur og einn strák. Helga, sem var elst, var skólasystir okkar hjóna. Hún dó við mikinn söknuð fyrir fimm árum. Kristján, sem var yngstur, er forseti bæjar- stjórnar á Siglufirði og baráttufélagi í Álþýðuflokknum. Við Bigga vottum þeim öllum og fjölskyldum þeirra okkar innilegustu samúð. í kosningabaráttu fjögurra Al- þingiskosninga naut ég stuðnings Jóhanns Möller með ráðum og dáð. Stuðningur hans var jafn einlægur og skammirnar sem hann veitti mér fyrir að voga mér í prófkjör á móti sitjandi þingmanni þar áður. Hvoru tveggja fæ ég honum seint fullþakk- að. Kjördæmið þolir ekki neina sundrungu í okkar röðum. Siglfírsk- ir jafnaðarmenn sjá nú á bak sínum einarðasta baráttumanni. En hug- sjónir hans lifa með okkur áfram og það verður okkar hlutverk að bera þær fram til sigurs. Þannig hlúum við best að minningu Jóhanns G. Möller. Jón Sæmundur Sigurjónsson. Fyrstu kynni mín af Jóhanni Möll- er voru á knattspyrnuvelli. Það var 17. júní 1934. Það var í öðrum ald- ursflokki. Við vorum mótheijar þá. Hann var með KS en ég með ÍVS. Hvor fór með sigur af hólmi skiptir ekki lengur máli, en ég kynntist þá góðum dreng og íþróttamanni. Síðan héldu kynni okkar áfram að þróast á þessu sviði og þá vorum við sam- heijar í liði KS og stjórn þess. Dugn- aði Jóhanns á þeim vettvangi var við brugðið. Hann lék iengur með liðinu en nú þykir fært. Eg hafði gaman af því að fýlgjast með er ungir og sprækir strákar komu inn í liðið. Þeir stóðu honum ekki á sporði, þótt hann væri allt að því helmingi eldri. Alltaf lék hann af sama áhuga og krafti. Fyrir nokkrum árum var Jóhann kjörinn heiðursfélagi Knattspyrnu- félags Siglfirðinga. í verkalýðsmálum var Jóhann eld- huginn, sem ekkert dró af sér, ein- lægur, sanngjarn en harður. Hann var tiltölulega ungur kjörinn í bæjar- stjórn fyrir Alþýðuflokkinn og gegndi því trúnaðarstarfi um árabil. Við vorum ekki sammála í pólitík. Ég var kommi en hann krati. Krati eins og ég kynntist þeim bestum, þ.e. Ísaíjarðarkrötum, sem ég er af sprottinn. En aldrei brá skugga á sameiginleg áhugamál okkar vegna stjórnmála. Jóhann lagði ekki þann kvarða við samferðamenn sína. Siglufjörður verður ekki samur að Jóhanni gengnum. Hann var fyr- ir löngu orðinn snar þáttur í bæjarlíf- inu og vinsæll fyrir ötula framgöngu í hagsmunamálum bæjarfélagsins. Núna þegar leiðir skiljast, þykir mer vænt um að hafa kynnst slíkum manni sem Jóhanni og þakka fyrir samfylgdina. Eiginkonu Jóhanns, afkomendum og tengdafólki votta ég mína dýpstu samúð. Bragi Magnússon. • Fleirí minningargrcinar um Jóhmm Georg Möller bíða birting- ar og munu birtast i blaðinu næstu daga. MINNINGAR ÓSKAR VIGFÚSSON + Óskar Vigfús- son fæddist í Reykjavík 25. maí 1910. Hann lést á Sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum 28. júní síðastliðinn. Foreldrar hans voru Guðrún Magn- úsdóttir, f. 12.5. 1882, d. 19.8. 1965, og Vigfús Einars- son, f. 14.12. 1888, d. 29.10. 1957. Al- systur Óskars eru Lovísa Vigfúsdótt- ir, f. 1.10. 1911 (lát- in), og Þuríður Rósa Vigfús- dóttir, f. 19.8.1917 (látin). Hálf- systkin hans frá móður Ólafur Kristján og Karolína; frá föður Guðlaug og Einar. Hinn 27. október 1939 giftist Óskar Guðrúnu Björnsdóttur frá Vestmannaeyjum. Foreldr- ar hennar voru Steinunn Jóns- dóttir, f. 28.6. 1885, d. 23.3. 1968, og Björn Jakobsson, f. 29.8. 1893, d. 2.2. 1974. Börn Óskars og Guðrúnar eru fjögur: 1) Sveinbjörg, f. 5.1. 1941, búsett í Vest- mannaeyjunij maki Stefán B. Olafsson, f. 14.5.1938, þau eiga þrjú börn og átta barnabörn. 2) Elín, f. 23.5. 1942, maki Ey- steinn Hafberg, f. 15.8. 1940, búsett í Hafnarfirði, þau eiga þijú börn og eitt barnabarn. 3) Sigur- steinn, f. 7.8._ 1945, maki Sigrún Ágústs- dóttir, f. 22.11. 1944, búsett í Vestmanna- eyjum, þau eiga þijár dætur, ein þeirra er látin, og tvö barnabörn. 4) Birgir, f. 8.9. 1950, maki Pálína J. Guð- brandsdóttir, f. 21.11. 1951, búsett á Hvolsvelli, þau eiga þrjú börn og þijú barnabörn. Óskar starfaði við sjó- mennsku og almenna verka- mannavinnu. Síðustu árin sem hann starfaði vann hann við netavinnu hjá Berg og Kap. Útför Óskars fer fram frá Landakirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 14. Óskar Vigfússon frá Hálsi er til moldar borinn í dag. Óskar var einn af þeim mönnum sem eftir var tek- ið. Hann var alltaf sérlega snyrti- lega klæddur og mjög glæsilegur maður. Á höfðinu bar hann kask- eiti, en undir var sérlega fallegt silf- urgrátt hár. Snyrtimennskan var honum mjög eðlislæg og var alltaf allt í röð og reglu í kringum hann á vinnustað sem og annars staðar. Ég kynntist Óskari árið 1974, er hann hóf störf á Geirseyri við neta- gerð. Þá var ég nýtekinn við starfí og var gott að hafa Óskar hjá sér og oft sátum við og skröfuðum og fræddist ég mikið af honum. Á vinnustað er starfsandinn lyk- ill að góðum árangri. Óskar var einn þeirra manna sem ég þakka fyrir að hafa mátt eiga að samstarsf- manni. Hann starfaði samfellt hjá okkur til ársins 1990, er hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Ljúf- mennska og lipurð i öllum samskipt- um var aðalsmerki Óskars. Ailtaf fann hann lausnir á viðfangsefnum og lét sér annt um að bátarnir fengju veiðarfæri eftir þörfum. Hagsýni hans og útsjónarsemi var einstök og máttu sjómenn reiða sig á þjón- ustu hans. Hann lét aldrei standa upp á sig að hafa netin klár þegar til átti að taka, og jafnvel þegar mikið gekk á og spjótin stóðu á netagerðarmönnum var Óskar hinn yfirvegaðasti og vann verk sín af festu og öryggi. Þeir sjómenn sem umgengust hann var öllum hlýtt til hans. Óskari féll aldrei verk úr hendi. Þegar netavertíð stóð ekki yfir og almennt rólegt á netaverkstæði okk- ar fann hann sér alltaf eitthvað að LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ1997 35 " ■ . "" '.M' I-T-T-T-—“T-TT> gera, svo sem að mála og var Geirs- eyrin alltaf nýmáluð að innan sem utan. Eitt sinn gleymdi Óskar sér með pensilinn og málaði hann kló- settsetuna. Var oft gantast með máluðu setuna, en þetta sýnir aðeins að Óskar vildi að allt liti vel út hvar sem var og ekkert var undan skilið. Ég kveð góðan vin og votta að- standendum samúð við fráfall góðs drengs. Magnús Kristinsson. Okkur langar að minnast Óskars Vigfússonar í örfáum orðum. Lífs- krafturinn var ótrúlegur í Óskari, það sýndi hann í sínum veikindum. Vorum við systurnar stundum að segja okkar á milli að Óskar ætlaði ekki að skiija hana Gunnu sína eft- ir. Alla tíð voru þvílíkir kærleikar á milli þeirra, það geislaði hlýja og blíða af þeirra sambandi sem hafði áhrif á samferðafólk þeirra og lét engan ósnortinn. Oskar var alltaf góður við okkur systkinin og hafði gaman af að gleðja lítil hjörtu. Lena, yngsta systir okkar, minn- ist þess er Oskar tók upp á því að kalla hana gömluna sína og fann þá Lena upp á því að kalla hann ungann sinn. Var þetta skondið því rúmlega 50 ára aldursmunur var á þeim. Frá því að Einar 17 ára hitti Óskar bróður sinn í fyrsta skipti hafa verið óijúfanleg bönd á milli þeirra og miklir kærleikar og langar Einar að kveðja bróður sinn með þessum erindum eftir Einar Ben. Látum það verða lokaorðin. Við vottum fjölskyldunni allri samúð okkar. Guð blessi góðan dreng. Frá öllum heimsins hörmum, svo hægt í friðar örmum þú hvílist hels við lin. - Nú ertu af þeim borinn hin allra síðstu sporin, sem með þér unnu og minnast þín. Með tiyggð til máls og manna. Á mátt hins góða og sanna. Þú trúðir traust og fast. Hér er nú starfsins endi. í æðri stjómar hendi' er það, sem heitt i hug þú barst. Systumar frá Hjaltabakka, Einar og Ásta. + Dagmar Guðný Björg Stef- ándóttir var fædd á Eskifirði 11. októ- ber 1922. Hún lést á sjúkrahúsinu í Neskaupstað 27. júní síðastliðinn. Foreldrar hennar vom Stefán Guð- mundsson frá Borg- um, f. 15.2. 1863, d. 13.3. 1945, og seinni kona hans, Þórhildur Björns- dóttir, f. 8.6. 1893, d. 14.3. 1946. Þór- hildur og Stefán eignuðust fjögur börn, Kristínu, Ingi- björgu, Björn og Dagmar. Þau em nú öll látin. Fyrir átti Stef- án með Vilborgu fyrri konu sinni Guðmund á Bjargi á Eski- firði, Ingibjörgu og Guðnýju, Eskifirði, sem einnig eru látin. Hinn 24. desember 1942 gift- ist Dagmar Stefáni Guttorms- syni frá Fjarðarseli á Seyðis- Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlaustu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn og sólin björt upp rannin á bak við dimma dauðans nótt. (V. Briem.) í dag drúpi ég höfði er ég kveð firði, f. 24.5. 1918, d. 13.3. 1997. Synir þeirra eru: 1) Einar Guðmundur, f. 14.8. 1943, kvæntur Birnu Maríu Gísla- dóttur og eiga þau fjögur böm og fimni barnabörn. 2) Stefán Þórir, f. 19.9. 1944, sambýl- iskona Kristín Guð- jónsdóttir og eiga þau einn son og Þórir á fósturson, son Kristínar. 3) Guttormur Örn, f. 27.3. 1946, kvæntur Helgu Osk Jónsdóttur og eiga þau fjórar dætur, en sonur Helgu, Óskar, er fóstursonur Guttorms, þau eiga sjö barnabörn. 4) Sigfús Arnar, f. 28.10. 1950, ókvænt- ur. 5) Smári, f. 20.11. 1951, ókvæntur. Dagmar verður jarðsungin frá Rcyðarfjarðarkirkju I dag og hefst athöfnin klukkan 14. hana Döggu móðursystur mína. Hún var fædd á Eskifirði, yngsta af fjórum börnum þeirra Þórhildar Bjömsdóttur frá Vaði í Skriðdal og Stefáns Guðmundssonar frá Borg- um. Hún naut ástríks uppeldis í faðmi fjölskyldunnar, samheldni systkina þurfti því faðir þeirra varð blindur er þau voru ung að árum. Frændrækni var í blóð borin enda gestkvæmt með eindæmum hjá Þórhildi og Stefáni. Hún gekk að eiga Stefán Guttormsson hinn 24. desember 1942. Þar var hún lánsöm kona því Stefán var heiðursmaður, tryggur, samviskusamur og ljúfur lífsförunautur, hún naut hans við þar til í mars síðastliðinn er hans lífsgöngu lauk. Þau voru höfðingjar heim að sækja, bjuggu myndarbúi, fyrst í Árbæ á Reyðarfirði, síðan á Mánagötu 12 á sama stað. Heimili þeirra í Árbæ er mér í fersku minni er ég kom sjö ára gömul með mömmu og systrum mínum austur á land. Þá var ein kýr úti í fjósi og spenvolg mjólk á boðstólum. Stutt var að hlaupa niður að á til að leika sér, alltaf skein sólin. Kannski gerði hún það ekki en þeg- ar þú ert velkomin og í góðu yfir- læti hjá myndarfólki þá er það svo að í hjartanu skín sól. Sonalán fylgdi þeim Döggu og Stebba, þau eignuðust fímm syni sem allir búa á Reyðarfirði og eiga myndarleg börn og bamabörn. Lífið strýkur okkur mönnunum misblíðum strokum, Dagga mín átti við mikla vanheilsu að stríða. Hún hafði fengið í vöggugjöf létta lund og mikil glettni skein úr augunum hennar. Mér fínnst sem þessir eigin- leikar hennar hafi hjálpað á erfíð- ustu stundunum. Ég og mín fjöl- skylda höfum notið gestrisni þeirra Döggu og Stebba í gegnum árin, þar sem borð svignuðu undan hnall- þórum, svo ekki sé talað um miklar og myndarlegar matarveislur. Fyrir góð kynni vil ég þakka, ég sendi sonum, tengdadætrum, börnum þeirra og barnabömum einlægar samúðarkveðjur. Elsku Dagga mín, hafðu þökk fyrir allt og allt. Guðrún Erla Gunnarsdóttir. DAGMAR GUÐNÝ BJÖRG STEFÁNSDÓTTIR

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.