Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Side 35

35
og sætindum minnst upp á 25000 dali árlega, og að
það sé hér um frá 8. til 10. parts af kaupstaðar
vöru fjórðúngsmanna , er fyrir það gángi, þá held
eg væri ráðið snjallara að kippa máli úr, og láta
sér lynda með tevatn, seydt af íslenzkum jurtum,
sem margar eru hollar og góðar, t. a. m. íjallagrös,
rjúpnalauf, bráðherg, augnfró, o. m. fl., enda þótt að
þetta kosti nokkra íyrirhöfn, mjólk og sætindi og á-
höld, sem alt þarf, hvort sem er, til kaffi-drykkjunn-
ar við og við; því ekki er það ætlan mín, að land-
ar mínir, sem lítið hafa til hressíngar sér á landi
liér, leggi algjörlega af kaffi-nautnina, heldur gæti
hófs í henni, svo hún verði þeim ei til efnatjóns og
óhollustu.
Svo þykir mér, sem þeir hafi rétt að mæla, er
segja, að búnaðarhættir manna ættu að vera frjáls-
lyndari og Ijósari, en víðast eru þeir; það er eins
og þjóðin geti ekki risið upp úr þvi drepi, semneyð
og aðkasta-bágindi í lángan tíma liafa sökt henni i.
Mörgum hættir við að bauka sér; þaðan kemursam-
takaleysið , framfaraskorturinn , þekkíngarleysi og
inniseta í örbælum afgamalls vana, hve illa sem
hann á nú við, ásamt tortryggni og áræðisleysi.
Jetta sannast nú á oss Vestfirðingum meðal ann-
ars á þvi, hve dauflega geingur að koma á verzlun-
arfélögunum, sem nú þegar eru víða í hiiium fjórð-
úngum landsins; hekl eg þó, að Vestfirðíngar þyrfti
þeirra með ei siður en aðrir landar þeirra, eins og
verzlanin er hjá þeim þessi árin, þegar lausakaup-
menn koma fáir og snauðir, og fastaverzlunin er að
miklu leyti um Vestfirði, frá Búðum til Borðeyrar,
í ráði eins ínanns, samt er varla vakið máls á vöru-
bótar og verzlunarfélögum, nema af einum manni,
alþíngismanninum í Strandasýslu, og er ei kyn, þótt
honum veiti tregt að koma því á, meðan aðrir gefa
3*