Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 67

67
úr ritling mínuni; heföi prestur þessi annars veriö
bókavinur, hefíii mér nú f>ókt gáne;a næst því„ aö
hann liefði útliýst mér, og get eg ei tlulizt þess, aö
mér þókti hann vanvirða mig með þessu atferli sinu.
Að öðru leyti kann eg löndurn mínum miklar þakk-
ir fj'rir góðfýsi og greiða þann, er þeir bæði hér á
landiog erlendis hafa auösýnt mér; því víða hefi eg
mátt sanna, að þeir séu gestrisnir menn, og í þeirri
von, að þeir reynist mér eins framvegis, á eg nú að
fara brátt heiman að í þriðja sinn.
B. Mér þykir nú öll von til þess, þó þú fáir
inni, þar sem eg heyri sagt, að menn þeir séu til
meðal vor, sem gefið hafi 8 skildínga fyrir að fá að
sjá ritlínginn leiða, er nefndur er „Kvöldvaka í
sveit“, og heyri eg þó al!a Ijúka upp sama munni
um bæklíng þenna, að hann muni einhver hinn
lélegasti, sem á prent heíir komið á landi hér. Segja
sumir, að hann sé ekki svara verður; aðrir, að það
sé að öllu leyti ósæmandi, að liggja þegjandi undir
áaustri hans. En gárúngarnir segja, að höfundur-
inn ætti að mæta sömu hegningu, og hinir niðskældnu
fyrr um, eða hann ætti að fá í sögulaun eins marga
„sléttadali“, eins og blöðin eru í kverinu. Eg skal
í stuttu máli segja þér, liversu mér leizt á ritlíng-
inn: mér finnst höfundurinn fremur aumkunarverður;
hann er, að eg heyri sagt, úngur maður, gáfaður,
en lítt reyndur í veröldinni, og hefir þó víða farið
um land hér; nú verður því ekki neitað, að sá, er
víða fer, veröur margs vís, og sumt hvað þess, sein
er miður sæmilegt; það sem hann hefir ljósast séð,
lieyrt sjálfur, eða af annara munni, mun hann hafa
sett saman í þulu, og þannig hefir ritlingur hans til
orðið; og látuin þetta gott heita; en nú kemur nafn-
ið sem hann gefur ritlingnum, honum nægir ekki að
kalla hann „Kvöldvöku“ eða „Kvöldvöku á bæ“, nei
5*