Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 72

72
sagt þetta í því skyni, að eg þori að segja, að Vest-
firðingar sé allir jafnlausir við öll tíundarsvik, held-
ur af því, að eg er sannfærður um, að Vestfirðíngar
eru hafðir fyrir rángri sök, þegar þeim er horið, að
þeir sé gjarnari á tíundarsvik, en aðrir landar þeirra.
5ykir mér það eingin prýði á slíkum höfðíngjum,
að sletta því ámæli á Vestfirðínga, sem þeir aldrei
fá sannað að þeir eigi með réttu skilið; en vona aðhinu
leytinu svo góðs til fjórðúngsmannanna í hinum ömt-
unum, að þeir taki orð mín svo trúanleg, að þeir kasti
ekki þúngum steini á Vestfirðínga fyrir rángt framtal,
þó þeir hafi orðið svona út undan í dóinunum hjá þeiin
blessuðum „nefndarhöfðingjunum“ sumum hverjum.
B. jþað er ekki ein báran stök fyrir Vestfirð-
ingunum; það er ekki í þessu einu, sem þeir verða
eins og út undan- Hvernig var ekki með fundinn,
sem haldinn var að Oxará í sumar; eg tala ekki um,
hvað mig lángaði til að ríða þángað, en það var ekki
þvílíkt, að eg ætti kost á því; þeir, sem áttu hlut
að því máli, höfðu að sönnu ritað alþingis-
mönnum Vestfirðínga, aðiráði væri, að fundurþessi
kæmist á, og eiga þeir mikla þökk skylda fyrir það,
en alt var þetta svo þróttlaust og dáðlítið, að þeir,
sem feingu vitneskju um það hér vestra, hefðu orð-
iö að bregða strax við, ef þeir hefðu átt að ná í
fundinn, án þess að geta feingið tíma til að búa sig
svo út, aö þeir gætu orðið að liði á fundinum;
eg er þess fullviss, að Vestfirðíngar hefðu fjölment
að fundi þessum að Öxarfi1, ef alt hefði farið að
sköpurn, en það fór fjærri, að svo væri; enda var
ekki kyn, þó menn þeir, er ætluðu að gángast fyrir
fundinum, gætu ei alls kostar notið sín, því vonlegt
var að framtaksandi þeirrahafi ei glæðst við auglýsíngu
1) A fundi þessuin voru ei aðrir úr Vestfirðíngafjórðúngi, en
alþíngismaðurinn úr Strandasýslu.