Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 73

73
alþingisforsetans, er Reykjavíkurpósturinn (Júníus
bls. 141.) barum alt land. Eg las auglýsíngu þessa,
eins og aftrir góóir menn, og þóktist egáhennisjá,
aó alþíngisforsetinn sjálfur skorar sig undan, aft vera
oddviti að almennum þjóðfundi, fyrir þá sök að al-
þíngis tilskipunin leggur honum ekki beinlinis þá
skyldu á herðar. Eg ætla mér nú ekki að meta,
liversu réttur skoðunannáti forsetans hefir verið á
málefni þessu; því ekki veit það bóndinn, bversu
mikla lielgi háyfirdómarinn sjálfur kann að leggja í
skyldur þær, er löggjöfin leggur á manninn, eða ó-
lielgi í kvaðir þær, er ættjarðar ástin aí honum
krefurfram yfir þær, er lögin áskilja; enda er von-
andi, að álit það, er allur þorri manna liefir á aug-
lýsingunni, verði honuin og öllum embættismönnum
skýr votfur þess, að þeim er ekki nóg að bíða þess,
að konúngurinn sjálfur sendi þeiin lykilinn að föð-
urlandsástinni í bvert skipti, og liggur á, aö þeir
láti hana koma fram í aögjörðum þeirra.
G. Fremur ertú stórorður um þetta mál, og ætla
eg ekki að eyöa orðum um það að sinni; en annað
skal eg segja þér í frétta nafni, því mig grunar að
þú hafir ei spurt það enn þá: Vestfirðíngar ætla
ekki aö bíða þess leingur, að alþíngisforsetinn kalli
þá til fundar, því nú hafa þeir í ráði að eiga með
sér almenna fundi sjálfir, áður en alþíngismenn
þeirra ríða til alþíngis, og er svo ráð fyrir gjört, að
fundirnir verði tveir, og sé annar að Kollabúðaeyr-
um við Jorskafjörð, en liinn að 3>ón>esi, því þetta
eru elztu þíngstaðir forfeöra vorra, og skal eg, þeg-
ar eg finn þig næst, skýra þér greinilega frá fundum
þessum, ef þeir komast á, sem vist mun veröa, því
boðsbréftil fuiulanna eru þegar farin að gánga í nokkr-
um sýslum, og er vonlegt, að fundir þessir verði Qöl-
mennir, og tel eg vist, að margt muni gott af þeim