Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 76

76
geti oi-ðið sjálffærir um að-og útflutning varanna,
svo þeir ekki þyrftu að eiga alt undir öðrum með
þá, og því fannst mér enn þá ei vera komið það
fjör og samheldi í þjóðina, sem vera ætti. jþað er
að sönnu fyrirhafnarminnst, að'taka viö, þegar að
manni er rétt, en opfast er j)ó betra að þurfa þess
ei við, og ekki finnst mér laiulið komast í samjöfn-
uð viö önnur lönd, og er þaö j)ó ósk allra föður-
landsvina, að j>að þurfi ei að standa á baki, að minnsta
kosti smáu löndunum, fyrri "en landar mínir sjálfir
liafa reist sér lítilfjörlegan skipastól, og mannað sig
svo upp, að j>eir j>urfi ei að fá útlenda menn til að
stýra lionum, j>vi j>á fyrst geta j>eir flutt varnað sinn
til annara landa, og f>aðan apturkomið ineð útlendar
vörur, er jieir sjalfir gætu valiö sér f>ar. Nú sem
stendur, eru flestir jteir kaupmenn, sent mesta verzl-
un hafa í landinu, heimilisfastir ytra, en mjög fáir
eru j>eir og efnalitlir, sem liér sitja að búum sinum,
og munu f>eir megna lítið einir saman, að láta land-
ið fá nægar vörur, bregðist aðflutningar útlendra
}>jóða; enda léti f>á fyrst sönn föðurlandsást sig í
ljósi og samheldi, ef efnuðustu mennirnir í fjórðúngi
hverjum stofnuðu fyrir sig verzlunarfélög eitt eður
fleiri, svo f>eir gætu átt sér nokkur skip, er jafnan
væru í förurn landa á milli; tel eg ei skipunum né
vörunum neina hættu búna, f>ví hægt veitir að fá á-
byrgð á j>eim (assurere). Islendíngar eru menu
námfúsir og mundu brátt nokkrir þeirra fá numið
sjómannafræðina ytra, ogmætti hæglega úrþvísetja
lítinn sjómannaskóla á stofn í landinu sjálfu. Jeg-
ar nú í þetta horf væri komið, og íbúar landsins og
enir fáu föstu verzlunarmenn legðu stund á utan-
ferðir á innlendum skipum, mundu verzlunarmenn-
irnir ytra verða brátt að mínka verzlan sína hér við
land, og að lokunum, þegar fjör, fylgi, samheldi,