Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 82

82
þessari, að minnsta kosti heíir bóndi nokkur f>ar
{jegar upp í 20 ár jafnaðarlega borið sig upp fyrir
sýslumanni og hreppstjóra, og Iieíir |>að komið fyrir
ekki; eins heíir það verið árángurslaust, þó marg-
ir hreppsbændur hafi nú nokkur ár samhuga lýst ó-
ánægju sinni yfir tiund þessari við hreppstjóra sinn
á hreppastefnum, því hann kveðst Iiafa ritað amt-
manni sjálfum um tíund þessa, og skýrt honum frá
ástæðum bæði með og móti henni, og feingið það
svar aptur, Bað venjan yrði að gilda*; en hjá sýslu-
manni liefir lítil úrlausn feingizt, og hafa menn ei
heldur vænt hennar þaðan, að minnsta kosti í þessu
efni. Jað er nú ekki þar fyrir, að bændur tíund-
nðu góðviljuglega öll skip þessi, og gyhlu tíund af
af þeim, þó ei sé það lögboðið eða nokkurstaðar
venja, nema þar, væri það nokkurs virt af þeim, er
tíundina eiga að taka; en úr því sumir hverjir þeirra
hafa álitið það skyldukvöð hreppsbænda, væri vel,
að tímarnir leiddu í ljós, hvort það sé lög konúngs
vors, „að venjan verði að gilda í þessu tilliti“.
5. HÁLFYRÐI
ura meðferð alþíngís á alþíngiskostnaðarmálinu.
Jegar menn lesa alþingistiðindin 1847, og virða
fyrir sér meðferð þíngsins á málum þeim, sein þar
voru þá rædd, verður það ei varið, að mörg málin
hafa verið vel rædd og viturlega til lykta leidd,
eins og við var að búast, þar sem svo margir vitrir
menn og reyndir áttu lilut að máli; en samt liafa
sum málin orðið óhönduglega af hendi leyst, tel eg
einkum til þess alþingiskostnaðarmálið, og vil eg því
fara um það nokkrum orðum.
Hið konúnglega frumvarp fyrir málefni þessu
virðist mér hafa þá aðalstefnu, að allar jarðir á land-
inu skuli greiðaallan þann kostnað, sem rís af þjóð-