Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Side 91

91
til aö taka jaröepli úr aldingarði, úr þvi Mikaelis-
messa er koniin. Óhætt er að sönnu jarðeplum vel
lireyktum fyrir skemdum af frosti, enda þótt vel
stirðni að nóttunni, nái frostskelin ekki ofan að ald-
Iinunum; en þegar frostin koma, hætta jarðepli að
vaxa, og er þá til einkis, nema skaða, ef til vill,
að fresta upptökunni. Frumkvöðull algjörlegrar
jarðeplaræktunar á Islandi, kaupmaður II. W. Lever,
ræður til að taka þau jarðepli, er menn ætla til að
verði kynmæður, úr jörðu um haustkrossmessu, þ.
e. 14. Sept., eður hálfum mánuði fyrri, en önnur
forðaepli eru tekin úr garði. Er þetta að vísu góð
varúöarregla í norðurlandi, en ei heíir henni, svo
eg viti, veriö fylgt vestanlands, oghefir þó ei brugð-
izt að fá góðar kynmæður. jiað, sem mer þykir
helzt að þessu, er það, að menn geta ei eins vel
valið sér lientugar og íjöleygðar kynmæður, eins og
þegar allur gróðurinn er upptekinn ísenn, og mikið
vantar á, að menn vestra hafi enn nú úr svo mikl-
um vexti að velja, eins og Lever kaupmaður liafði
á Akureyri.
2. TJpptoku adferö.
Að þessu verki gánga 2 menn eða fleiri, einn
stingur upp meö garðrekunni, sem hann setur niður
hálfu feti frá eplagrasinu, og t.ekur svo hraukinn
upp með spaðanum, til að hvolfa honum við fram
undan sér, og þá fer hinn strax að lesa eplin sam-
an, og lætur þau með gætni í ílát, það er hannhefir
hjá sér; hvortveggja þetta skal meðvöndun og var-
kárni gjört, svo hvorki skaddist aldinin eða týnist
í moldina. Vel fer á því, að sá, sem les aldini úr
garði, hefði ætíð hjá sér tvö ílát, og Iéti hin stærri
í annað þeirra, en hin smærri í hitt; þau kalla eg
smá, sem ei vega 1 lóð.