Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 94

94
ekki til allan veturinn; ætla eg f>etta sé naumast
gjörlegt utan húss, en vel má fiað takast innan bæar,
f>ar sem jarðlagið er djúpt og rakalaust; en ei er
allstaðar fyrir fivíliku jarðlagi ráð að gjöra.
Hin þriðja meðferð kynmæðra á vetrardag er
máske bin auðveldasta, en má f>ó vel gefast; en
hún er sú, að geyma kynmæðurnar velfmrkaðar í
þurru heldnu íláti, ómoldaðar og umbúnaðarlausar,
en ílátið er fmkiö á alla vegu f>urru grastorfi á þeim
stað, sem livorki nær því raki eða lekf, og gætt sið-
an þeirrar reglu, sem fyrr var getið með vatnið, svo
frost ei nái jarðeplurmm. Að geyma kynmæður í
snráum tréspónum eba trjáviðar sagi, var siður sumra
bæiula, þó hvað helzt í þuru heyi, og mun það mið-
ur gefast, þvi reynslan hefir sýnt, að raki keniur í
lreyið, sem er utan um jarðeplin, og líka hættir
helzt við i lieyinu, að aunguin skjóti, en það má ei
verða, fyrri en að vorinu líður. fiegar kynmæður
eru vel geynrdar fram undir sumarmál, eru þær bún-
ar til jarðleggingar á þann hátt, sem fyrir er mæltí
fyrsta þætti, 8. atriði.
b) Foi'ðaeplin eöa matreiðslu ahlinin eru að
vísu ekki eins vandgeymd og kynmæðurnar; þó er
ómissandi, að geymsla þeirra fari vel, ef menn eiga
að hafa hin fullunot þeirra; því einginn líturnúvið
því, sein á öndverðri æfi jarðeplanna þókti vel fara,
sem var, aö láta þau allan vetur liggja frosin i þurru
húsifer því bezt að veita þeim líkan aðbúnað,
og nú er sagt um kynmæðurnar. En eigi menn svo
mikil aldini, að þeir hafi ekki rúm í ílátum handa
þeim, iná geyma þau í fornu heyi, þurru, raka - og
hitalausu; gjöra menn þá geil inní heyið, og leggja
jarðeplin í hana, byrgja síðan á alla vegu, og gæta
1) Sjá M. Ketilssonar tilraunir uin sáðtegundir, Ilrappsey
1779, bls. 74.