Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Síða 117

117
Bjarni var með Iiærri meðaliuönmun á vöxt,
réttvaxinn og beinvaxinn, herðabreiður og nokkuð
útlimagrannur; höfuðið var stórvaxið, ennið mikið
og hátt, brýnnar miklar, nefið lítið og slétt og Iiafið
upp framan, kinnbeinin lágu hátt, augun dökk, hýr
og gáfuleg; hann var dökkur á hárslit og rjóður í
andliti; svipur lians var jafnan hýr og einarðlegur,
hreinskilinn og Ijúfmannlegur; rödd hans var livell
ogskir, talandinn mikill og hraður; saungröddin lág,
en ei ófiægileg; hann var jafnan léttur og frár á fæti,
lagvirkur og lipur i handtökum öllum, bann var
hreysti - og kraptamaður, glímumaður frækinn og
góður sjófaramaður. Geðfar hansvarblítt ogskemt-
ið, og mátti svo að orði kveða, að hann breytti
aldrei sinni sinu. Hann var jafnan binn mannúð-
legasti og gestrisnasti maður. Að visu var honum
titt að vera fjölorðum og fást mikið um, |>á er lion-
um |)ókti eitthvað til báginda borfa , eða meiri að-
sókn verða að sér, en efnahag sambauð, en þessa
gætti að eins í orðunum, meðan honum var sem
mest niðri fyrir, því liann sýndi ávalt í reyndinni
örugt traust á forsjóninni, og stöðugan greiða, ein-
att af litlum efnum, þeim er heimsóktu hann, ei að
eins vinum sínum og vandamönnum, heldur og svo
öðruin, er leituðu til haris meinabótar, heilræða,
fróðleiks og mentunar, eða þá bjargræðis. Dagfar
hans var eitt hið vandaðasta og eptirbreytnisverð-
asta, svo það gjörðist að orðtæki umhann: „einsog
„Bjarni Jórðarson er maður gáfaöur og upplýstur,
„eins er hann vandaður, uppbyggilegur og eptir-
„breytnisverður“. Hann var hinn vinsælasti maður
hannhefði verið, af leikmönnum til, jieim er ei hefði verið bein-
línis til inenta settir, ei að eins mesti merkismaður, heldur og
sannnefndur heiðursmaður.