Eimreiðin - 01.09.1905, Blaðsíða 69

229
Pegar komið var á móts við Grund, beygðu húskarlarnir af
veginum; fékk Bjarni þeim tauminn á Fálka og hélt svo áleiðis
í kaupstaðinn.
Fálki skildi ekki í neinu, en ánægja lýsti sér þó í öllum hreyf-
ingum hans, þegar hann tölti heim Grundartúnið.
Pegar Bjarni kom út á Langamel, heyrði hann hvell mikinn
innan frá Grund, og í huga sínum fanst honum hann sjá gamla
Fálka falla að jörðu og rétta fæturna út frá sér.
Bjarni tafði ekki lengi í kaupstaðnum og þegar hann kom til
baka, sá hann húskarla sína vera að verpa haug yfir Fálka. Stóð
haugur sá á brekkubrúninni fyrir ofan Grundartúnið, en þaðan
mátti sjá bæði yfir Langamel og grundina sunnan og neðan við
túnið; það vóru blettirnir, sem Fálki hafði oftast leikið sér að taka
sprettinn með húsbónda sinn, Gunnar heitinn á Grund. — Að
lokum hafði hann fengið að bera beinin á Grund, æskustöðvun-
um ógleymanlegu, og ekkert hvorki gat né vildi raskað ró hans
þar. —
»Pá er Fálki gamli fallinn!« sagði Bjarni um leið og hann
myntist við konu sína, »en svo lengi sem við lifum, hljótum við
að muna eftir honum, því við hann eru tengdar svo ljúfar og
ógleymanlegar minningar.«
Björg brosti, en ósjálfrátt streymdu tárin niður kinnar henni.
Hún gekk inn að líta eftir Gunnari litla; hann var sofnaður, en
augun vóru þrútin og kinnarnar grátbólgnar. Hún horfði lengi á
drenginn sinn og gat ekki ráðið við hugann, sem hvarflaði fram
og aftur um fortíðina. Minningar ljúfar og kærar, aðrar kaldar og
nístandi svifu fyrir hugskotssjónir hennar. IJað vóru minningarnar
um Fálka frá fyrstu kynningu þeirra og að þessum degi.
EINAR e. sæmundsen.
Ritsj á.
O. P. MONRAD: BJ0RNSTJERNE BJ0RNSON. Rvík 1905.
í bók þessari, sem er 104 bls., eru 4 fyrirlestrar, sem séra Mon-
rad hélt í Rvík sumarið 1904 um hinn þjóðfræga landa sinn, og hefir
ritstjóri Björn Jónsson snúið þeim á íslenzku. Er bæði að fyrir-
lestrarnir eru vel samdir frá höfundarins hálfu, enda spillir það ekki