Eimreiðin - 01.09.1905, Blaðsíða 5

sést lyftivélin, ennfremur sést til hægri handar völtruborðið og
maður, er tekur móinn frá vélinni og leggur hann í vagnana.
Aflvélin er venjulega færivél (Lokomobil) og er kynt með
mó. Á stöku stað, einkum þar sem margar móvélar eru í sömu
mýrinni eða í nánd hver við aðra, eru þær reknar með rafmagni.
Rafmagnið er þá framleitt í einni miðstöð og leitt þaðan þangað,
sem þarf að halda á því. Með þessari tilhögun sparast kyndari
við hverja vél, en stofunarkostnaðurinn verður talsvert meiri.
Til að flytja móinn frá eltivélinni út á þerrivöllinn, eru
hafðir vagnar, er ganga á flytjanlegum sporvegi. Á 19. mynd
sést partur af þessum sporvegi. Hann er tvöfaldur og ganga
vagnarnir frá eltivélinni eftir öðrum, en að henni eftir hinum.
Milli þeirra
liggja hreyf-
anlegir spor-
skiftar. Efst
ámyndinni til
vinstri sést
móbreiðan
og er breidd
þerrivallarins
valin svo,
að móbreið-
an gangi jafnt
fram og gröf-
in.
þerrivöllurinn er alþakinn að sporveginum, eru sporin flutt 6 metra.
Neðst a myndinni til vinstri er móvagn. Borðbútarnir (sjá 17-
mynd) með móköglunum á eru teknir af völtruborðinu og lagðir
á vagnálmurnar, 8 á þær neðri og 9 á þá efstu. Á hverjum borð.
bút eru venjulega 4 köglar, svo að á hverjum vagni eru 100
köglar, er vega votir hér um bil 4 kíló hver eða alls 400 ldló.
Vögnunum er ekið með mannafli og fylgir einn maður hverjum.
I’egar út á þerrivöllinn er komið, eru borðbútarnir teknir af vögn-
unum og móköglunum steypt af þeim í reglulegar raðir, borðbút-
unum er svo ekið á tómu vögnunum til eltivélarinnar aftur.
Stundum er sporbrautin hringlögð og er þá sú hlið hennar,
sem fjærst er mógröfinni, færanleg og flutt jafnóðum og þerri-
völlurinn fyllist. Pegar mógröfln hefur lengst um breidd hrings-