Helgarpósturinn - 02.11.1995, Síða 8

8
FlMIVmJDAGUR 2. NÓVEMBE1995
\
Undanfarið hafa geisað harðvítugar deilur innan Iðnskólans í Reykjavík og formaður og gjaldkeri skólafélagsins,
hinir 22 ára tvíburabræður Arnar Már og Borgar Þór Þórissynir, verið sakaðir um allt frá einræði,
valdagræðgi og skólalagabrotum til fjármálamisferlis og hótana um líkamsmeiðingar. Ennfremur hefur litríkur
afbrotaferill í æsku óspart verið notaður gegn þeim og settur í brennidepil deilnanna. í opinskáu samtali við
Stefán Hrafn Hagalín svara tvíburarnir ásökununum fullum hálsi
og ræða um fortíð sína og klíkudeilurnar í Iðnskólanum...
Bttsiimh
ávallt V
Tvíburabræðurnir Arnar
Már og Borgar Þór Þóris-
synir fara ekki í launkofa
með að vímuefnaneysla og af-
brot lituðu unglingsár þeirra.
Eftir að hafa farið í meðferð,
setið af sér dóma og stefnt
inná gæfuríkari braut töldu
þeir hinsvegar uppgjöri við
unglingsárin lokið. En í haust
tóku Arnar Már og Borgar Þór
við völdum í skólafélagi Iðn-
skólans í Reykjavík sem for-
maður og gjaldkeri — „Og
þessir afturbatakrimmar vog-
uðu sér að skipta sér af því
sem þeim kom ekkert við. Fólk
á því rétt á að þekkja fortíð
þeirra,“ svo vitnað sé til iðn-
nema sem ekki er ýkja ánægð-
ur með störf þeirra bræðra.
Ásakanir hafa flogið um allt frá
einræðistilhneigingum, valda-
græðgi og skólalagabrotum til
fjármálamisferlis, bókhaldsó-
reiðu og hótana um líkams-
meiðingar.
Iðnskóladeilurnar höfðu ekki
staðið lengi þegar glannalegar
fyrirsagnir á borð við þessar
tóku að birtast í dagblöðunum:
„Tvíburabræður sakaðir um
að leggja undir sig Skólafélag
Iðnskólans í Reykjavík;“ „Vant-
ar nær milljón í sjóð skólafé-
lagsins;" „Bræðurnir hafa oft
komist í kast við lögin vegna
bruggs og fleiri afbrota"; „Al-
varlegar deilur innan Skólafé-
lags Iðnskólans í Reykjavík";
„Tvíburabræður sakaðir um
spillingu og fjársvik"; „Ellefu
nemendur verða reknir úr
skólanum á mánudaginn".
Níðskrifum um
tvíburana dreift til
fjölmiðla og nemenda
Þeir bræður eru við nám í
húsasmíðum og á stuttum
valdaferli innan skólafélagsins
hafa þeir greinilega skapað sér
fjölda harðsnúinna óvina sem
bera nú á þá ýmislegt misjafnt.
Ofaná alltsaman hafa andstæð-
ingar tvíburanna dreift níð-
skrifum um þá til fjölmiðla og
nemenda skólans með vitund
skólameistara.
Á forsíðu dreifiritsins er
krotað stórum stöfum
„Hneyksli!“ og fyrir ofan það
stendur um meinta fjármála-
óreiðu: „Hér er tekin saman
eyðsla á veitingahúsum í þá 29
daga [í septembermánuði]
sem yfirlitin ná yfir. Samtals
matur og veitingar upp á kr.
106.585 eða ca. 3.700 á dag af
peningum nemenda Iðnskól-
ans í Reykjavík. Á þessum 29
jjJJjJJjJJ-V

ILr
..... •

„fViðJ vorum djúptsokknir í
innbrot, ávísanafals, harða
vímuefnaneyslu og þesshátt-
arrugl. Sextán ára vorum við
farnir að reykja hass — ró-
uðumst að vísu í afbrotunum
við það. Við fengum uppiýs-
ingar um að lögreglan hefði
komist á snoðir um að við
œttum pakka á pósthúsinu í
Austurstrœti sem innihéldi
fíkniefni... Síðan biðum við
bara með níu félögum okkar
eftir lögreglumönnunum
tveimur fyrir utan
pósthúsið. “
dögum eru tvíburarnir búnir
að eyða rúmlega einni milljón
tvö hundruð og þrjátíu þúsund
krónum ... samkvæmt skipu-
lagi skólafélagsins eiga pening-
ar þess að renna til deildanna
og klúbba. En ekki í einkaflipp
dæmdra fjárglæframanna ...
Hvaða samþykktir miðstjórnar
liggja á bak við þessi fjárútlát?
Engar!!!“
Hvísl um ofbeldis-
hótanir... Eitt sinn
krimmi, ávallt krimmi
Stefán Hrafn Hagalín hitti tví-
burabræðurna umdeildu að
máli á litlu kaffihúsi — sem
þeir hafa rekið með myndar-
brag um eins árs skeið við
Lækjargötu — og spurði þá
fyrst um alvarlegasta hluta
þessa dreifirits: ásakanir þess
efnis að þeir hafi hótað mönn-
um — og mökum þeirra og
börnum — sem staðið hafa í
vegi þeirra líkamsmeiðingum,
haldi þeir sig ekki á mottunni.
„Við vitum hvaða aðili er á
bakvið þessa lygasögu og við
ætlum ekki að leggjast svo lágt
að svara henni í einhverjum
smáatriðum. Það er fyrir neð-
an sjálfsvirðingu okkar. í besta
falli er þetta sprottið útúr um-
mælum hans í okkar garð og
ekkert launungarmál að þessi
ákveðni aðili hefur reynt ýmis-
legt til að egna okkur til reiði
þarsem hann veit fullvel að við
eigum ákveðna fortíð sem enn
á ný er komin í umræðuna.
Ásakanir um að við höfum hót-
að fólki líkamsmeiðingum eru
alfarið úr lausu lofti gripnar;
eiga sér enga stoð í raunveru-
leikanum. Með hvísli um of-
beldishótanir og vafasama for-
tíð okkar vegna dóma fyrir
fíkniefna- og fjármálamisferli
er verið að ýja að einhverju á
borð við: Eitt sinn krimmi,
ávallt krimmi. Menn skyldu
hafa það hugfast að við höfum
greitt skuld okkar við þjóðfé-
lagið til fulls og lært okkar lex-
íu. Það er alveg hárrétt að við
vorum vandræðaunglingar. Og
við frömdum glæpi sem við
vorum dæmdir til betrunar-
vistar fyrir. En þetta er allt-
saman langt að baki og við
höfðum satt að segja vonast til
að þessi fortíð okkar fengi að
liggja í friði í deilum innan
skólans.“
Vandræðaunglingar
sem fljótt urou
utanveltu í kerfinu
En segið mér frá þessari for-
tíð ykkar þannig að það liggi al-
ueg á borðinu.
„Við fluttumst til íslands frá
Danmörku níu ára gamlir, eftir
að foreldrar okkar höfðu skilið
að skiptum. Þær umbreytingar
á fjölskyldulífinu og flutning-
arnir heim í kjölfarið voru
nokkuð sem við áttum í erfið-
leikum með að ráða við. Allt í
einu upplifðum við það að
kunna illa tungumálið og
þekkja ekki nánasta umhverf-
ið. Þá strax fórum við að detta
útúr skólakerfinu og það
ágerðist eftir því sem árin liðu.
Á endanum vorum við einangr-
aðir og utanveltu í okkar nán-
asta samfélagi — sérílagi skól-
anum. Síðan lentum við í vond-
um félagsskap og eitt leiddi af
öðru. Við erum mjög uppreisn-
argjarnir í eðli okkar og þetta
alltsaman bætti ekki á það. Við
fórum að reykja, drekka og
standa í smáþjófnuðum. Á
aldrinum þrettán til fimmtán
ára vorum við djúpt sokknir í
innbrot, ávísanafals, harða
vímuefnaneyslu og þessháttar
rugl. Sextán ára vorum við
farnir að reykja hass — róuð-
umst að vísu í afbrotunum við
það. En hápunktur glæpaferils-
ins var síðan rúmlega ári
seinna þegar við skipulögðum
rán á hasssendingu frá Dan-
mörku og barsmíðar á lög-
reglumönnum við pósthúsið í
Austurstræti."
Pósthúsrán í Austurstrœti og
barsmíðar á laganna uörðum
— uœruð þið til í að hressa að-
eins uppá minnið mitt
skammœja?
„Við fengum upplýsingar um
að lögreglan hefði komist á
snoðir um að við ættum pakka
á pósthúsinu í Austurstræti
sem innihéldi fíkniefni; pakka
sem okkur hafði verið sendur
frá Danmörku. Síðan biðum við
bara með níu félögum okkar
eftir lögreglumönnunum
tveimur fyrir utan pósthúsið.
Og þegar þeir komu út stukk-
um við á þá, börðum umsvifa-
laust í götuna og hirtum pakk-
ann. Við vorum náttúrlega al-
veg útúrgeggjaðir."
Ýkjusögur um
bræourna hafa marg-
faldast gegnum árin
En þið náðust, uoruð dœmdir
fyrir glœpinn og sátuð inni —
eða hvað?
„Já. Við vorum sautján að
verða átján ára þegar þetta
gerðist í Austurstræti, en tók-
um samt ekki út refsinguna
fyrren tæplega tveimur árum
síðar því kerfið er svo hæg-
virkt. Þá vorum við sendir rak-
leiðis inná Litla-Hraun og sát-
um þar í nokkra mánuði. Feng-
um að vísu mislanga dóma því
við vorum með nokkra glæpi
til viðbótar á samviskunni. Við
vorum báðir búnir að fara í
meðferð átján ára gamlir og
höfum bætt okkar ráð eftir
margra ára fíkniefnarugl og af-
brotaferil. Eftir nokkurt bras
erum við þannig núna búnir að
vera gjörsamlega edrú um
tveggja ára skeið. Þetta tímabil
ævinnar er að baki einsog við
lítum á málið, þótt aðilar
tengdir Iðnskólanum og iðn-
nemum geri allt hvað þeir geta
til að draga okkur ofaní svaðið
með svívirðingum og aðdrótt-
unum.“
Ég hef heyrt því fleygt að þið
hafið uerið meira en bara
venjulegir „vandrœðaungling-
ar“, nefnilega að þið hafið ver-
ið harðsvíraðir klíkuforingjar
sem mögnuðu hvor annan upp
— á svipaðan hátt og hinir al-
ræmdu Kray-tvíburar...
„Jújú. Við vorum auðvitað
með smávegis gengi af strák-
um kringum okkur og vorum
vanir að hanga í spilasal við
Hverfisgötuna. Það var svona
múgsefjun í gangi, sem var
einna verst um helgar þegar
við fórum saman niðrí bæ og
storkuðum þvísemnæst öllum
umhverfis okkur og lentum
svo í slagsmálum. Annars hafa
ýkjusögurnar um okkur marg-
faldast svo ofboðslega gegnum
árin, að enn þann dag í dag eru
menn hálfsmeýkir við okkur
góðborgarana. En þetta er ekki
í fyrsta skipti sem við heyrum
þessa samlíkingu við Kray-tví-
burana.“
Sárna árásirnar
eftir áralangt stríð
til að bæta sig
En hvað með þessa gróusögu
um að mamma ykkar hafi hvatt
syni sína áfram og stutt þá útá
glœpabrautina?
„Menn skyldu bara reyna að
halda þessu fram uppí opið
geðið á mömmu því hún er ör-
ugglega heiðarlegasta mann-
eskja sem við þekkjum.
Mamma tók svo sannarlega út
fyrir athafnir okkar á sínum
tíma og var ekkert í því að
hylma yfir með okkur. Nokkr-
um sinnum hringdi hún meira
að segja sjálf í lögregluna og
klagaði okkur. Við áttum
heima f Vesturbænum og það
voru víst aðrir tvíburar í Breið-
holti sem áttu mömmu er
horfði framhjá athöfnum sona
sinna. Ef til vill er okkur eitt-
hvað ruglað saman við þá. Fjöl-
skyldan og ættin öll hefur
fylgst grannt með okkur og
þegar orðrómur, líktog þessi
sem er núna í gangi, fer á kreik
þá hafa ættingjarnir samband
og forvitnast um hvort allt sé
ekki í lagi.“
Mér skilst að þetta sé í fyrsta
skipti sem þið lendið í vand-
rœðum útaf fortíð ykkar. Hvern-
ig verður ykkur við þegar hlutir
— sem þið teljið ykkur hafa gert
upp við — eru notaðirgegn ykk-
ur?
„ímiðstjórn [skólafélagsinsj
sitja nokkrir fulltrúar sem
setja hagsmuni Iðnnemasam-
bandsins framar hagsmunum
skólafélags Iðnskólans...
Þetta mál [erj þannig vaxið
að nokkrir fyrrverandi stjórn-
endur skólafélagsins og nú-
verandi stjórnendur Iðn-
nemasambandsins eiga
brýnna hagsmuna að gœta
varðandi hina viðurkenndu
óreiðu sem var í bókhaldi
stjórnarinnar síðastliðinn
vetur. “
„Maður furðar sig fyrst á því
hversu lágt sumir menn geta
lagst og auðvitað sárnar okk-
ur, vegna þess að við höfum
lagt gríðarlega mikið á okkur
til að byggja okkur upp. Það
hefur kostað sitt að ná jafn-
vægi og aga í líf okkar og til-
veru. Með þessum árásum er
sú betrun okkar og yfirbót lít-
ilsvirt. Einnig áttar maður sig á
því að þessi vinnubrögð sýna
einungis hversu rökþrota and-
stæðingar okkar eru. Ef fólk
getur ekki fundið neitt annað á
okkur en fortíðina þá segir það
bara sína sögu. Við höfum ekki
orðið fyrir barðinu á svona
árásum og kjaftasögum vegna
fortíðarinnar fyrren núna. Á
þeim vinnustöðum, þar sem
við höfum starfað frá því að