Helgarpósturinn - 29.02.1996, Blaðsíða 24

24
FIMMTUDAGUR 29. FEBRÚAR1996
iilMMMMMMMMi————i—^^—
Stranglega bannað bömum innan 16 ára:
H8
Einkennilegir dauðdagar
að er bara eitt sem er alveg á hreinu; við
Igefum öll upp öndina fyrr eða síðar. Það er
fremur niðurdrepandi að hugsa um það
hvernig maður sjálfur mun bera beinin og fiestir
reyna eftir fremsta megni að bægja slíkum
hugsunum frá sér. Allt tal um dauðann og hvernig
hann ber að höndum er tabú og þar af leiðandi nokk-
uð spennandi umræðuefni. Að þessu leyti
svipar dauðanum til kynlífs. Hann er spennandi
tabú. En eins og það eru til margar og spennandi
aðferðir við að njóta kynlífs, og þar af leiðandi
óteljandi skemmtilegar sögur af kynmökum, eru
til margar skondnar leiðir til að kveðja þennan heim.
Sumar þeirra eru einmitt tengdar kynlífi.
Eftirfarandi sögur eru allar sannar, í það minnsta
ekki mjög ýktar, og stolnar og stældar upp úr
bókinni Strange Deaths sem gefin var út í
Bretlandi 1994.
Hinn suður-afríski Victor Villenti neytti eingöngu
grænmetis og var mjög á móti öllu kjötáti. Hann
var harður húsbóndi og neyddi fjölskyldu sína til
sama mataræðis. Dag einn árið 1991 var hann að
skokka er fjögurra kílóa frosið lambalæri féll út
rnn glugga á þriðju hæð íbúðarhúss og lenti í
höfði hans. Victor varð að játa sig sigraðan af
lambinu og andaðist þegar.
Spænski múrarinn Herminio
Rivera Couceiro bjó í smá-
bænum Orense þar sem hann
nótt eina rændi hænu frá ná-
granna sínum. Með hænuna
undir hendi fór hann niður á
árbakka þar sem hann hóf kyn-
mök við fuglinn. Til allrar
óhamingju komu æfingarnar
róti á hamrastálið ofan við ár-
bakkann og risavaxið granít-
bjarg hrundi ofan á parið og
kramdi það til bana.
Hin rétt rúmlega eins metra
háa Martha Ferrand átti í sér-
kennilegu ástarsambandi við
tvo fullvaxna línudansara.
Kvöld eitt brutust út slagsmál
milli elskhuganna í miðju línu-
dansatriði sem endaði með því
að þeir hröpuðu báðir til jarð-
ar og hlutu bráðan bana af.
Marian Paler, 36 ára rúmensk
kona, sem ásamt manni sínum
hafði hlotið nokkurn frama fyr-
ir loftfimleika, komst að því að
hann stundaði rúmfimleika
með annarri konu. Sama kvöld
og uppgötvunin var gerð var
sýning og á mikilvægu augna-
bliki í sýningaratriði þeirra
hjóna, þegar maður hennar
þurfti á allri sinni einbeitingu
að halda, hló hún hástöfum
framan í hann. Vesalings
maðurinn hrapaði og lést
samstundis.
Svo virðist sem fjölleikahús
séu skemmtilegri eftir að fíl-
arnir og ljónin eru komin í búr-
in sín og slökkt hefur verið á
sviðsljósunum. í Búkarest árið
1993 myrti hestatamningamað-
urinn Hanibal Cantori eigin-
konu sína eftir að hafa komið
að henni í samförum við folann
Gambenus, sem var aðalstjarn-
an í hestaatriði bóndans. Að
þessum harmleik loknum
svipti Hanibal sig lífi.
Frakkar sýna ástríðuglæpa-
mönnum mikinn skilning. Árið
1988 fékk Patricia Orionno í
franska smábænum Doubs sig
fullsadda á gríðarlegri kynhvöt
eiginmanns síns. Eins og lög
gera ráð fyrir greip hún til
þess ráðs að myrða hann. Hún
reyndi fyrst að gefa honum
býsnin öll af svefntöflum, sem
gekk ekki, svo skar hún á púls
hans, reyndi að drepa hann
með gasi og kyrkja hann, en
ekkert gekk fyrr en hún stakk
hann átta sinnum með stórum
hnífi. Hún var eðlilega sýknuð,
enda um ástríðuglæp að ræða.
Hinn atvinnu- og gæfulausi
Thierry Dierick fékk að finna
fyrir refsivendi laganna þegar
hann batt enda á líf kollega
síns Daniels Pitioret að hans
eigin beiðni. Dierick fékk um
það bil sex hundruð og fimm-
tíu þúsund íslensra króna fyrir
viðvikið. Dierick fékk greitt
rétt áður en hann tók í gikkinn
á haglabyssunni sem losaði
Pitioret við tilvistarvandann
að eilífu og höfuðið að mestu
leyti. Pitioret greiddi Dierick
með tékka og þar sem hann
var stakur reglumaður skráði
hann upphæðina á svuntu auk
nafns viðtakanda og fyrir hvað
var greitt. Lögreglan fann Dier-
ick og þrátt fyrir að hann gæti
framvísað uppáskrifaðri beiðni
frá Pitioret um að koma hon-
um úr hérvist var hann dæmd-
ur í langt fangelsi. Tékkinn
var innstæðulaus.
Hin egypskættaða Omaima
Nelson bjó í Santa Ana í Kali-
forníu þar sem hún veitti kon-
um sem orðið höfðu fyrir
nauðgun áfallahjálp á milli
þess sem hún stundaði vændi.
Dag einn árið 1993 reifst hún
um útgjöld heimilisins við
William Nelson, eiginmann
sinn, og sennilega hefur verið
alvarleg krísa í heimilisbú-
skapnum því hún barði hann
til dauðs með lampafæti. Að
því loknu batt hún hann við
rúmdýnu, setti á sig rauðan
hatt, rauða skó og rauðan
varalit og fláði hinn tæplega
130 kílóa eiginmann sinn og
skar svo í búta. Því næst grill-
aði hún rif hans og át. Afgang-
inn af líkamanum setti hún í
ruslakvörn heimilisins. Þrátt
fyrir að um ástríðuglæp væri
að ræða fékk hún 27 ára fang-
elsisdóm, en sagði við dómar-
ann „að hún væri hlý mann-
eskja sem myndi ekki skaða
mýflugu hvað þá annað“.
í janúar 1981 ríkti vetur kon-
ungur af miklu offorsi í New
York. Lögregla borgarinnar,
sem er ýmsu vön, fékk útkall í
hús eitt í Bronx þar sem kona
nokkur var steypt inn í ís-
klump. Vatnsrör hafði gefið sig
með fyrrgreindum afleiðingum.
Hinn réttnefndi Kari Winter
getur ekki kennt vetri konungi
um örlög sín, en verður að
taka á sig alla sök. Hann var
veiðiþjófur í hinum snjóþungu
skógum í Rovereda í Sviss.
Hann hafði útbúið sérstaka
gönguskó með tá aftan á og
hæl framan á til að villa um
fyrir skógarvörðum, en dag
einn féll hann niður í gjótu og
festist þar. Leitarflokkar gengu
á slóð hans en fundu hann
eðlilega ekki — fyrr en stuttu
eftir að hann hafði króknað.
í djúpfrystiklefa skyndibita-
staðar í Los Angeles fundu
heilbrigðiseftirlitsmenn tvö lík
í október 1992. Líkin voru af
eiganda staðarins, hinni fögru
Lydiu Katash, og elskhuga
hennar, en þau höfðu horfið
átta mánuðum fyrr. Lögreglan
handtók fyrrverandi eigin-
mann Lydiu, sem átti með
henni skyndibitastaðinn. Sann-
að þótti að hann hefði kyrkt
parið, en undarlegt má heita
að enginn starfsmanna skyldi
finna líkin á þessum átta mán-
uðum sem liðu. Skemmst er frá
því að segja að heilbrigðiseftir-
litið gat ekki lokað staðnum
þrátt fyrir líkin. Ef þeir hefðu
fundið kakkalakka eða rottu
hefði það verið mögulegt en í
kalifornískum lögum er ekkert
minnst á lík á
veitingahúsum.
Hin aldna flugkempa William
T. Whisner, sem skaut niður
24 óvinavélar yfir Þýskalandi
og Kóreu og hafði hlotið öll
möguleg heiðursmerki hersins,
var sestur í helgan stein er
hann lést í júlí 1989 — eftir
loftárás gerða á kinn hans af
geitungi. Á sama hátt var það
kaldhæðnislegt að fjallahról-
furinn Gerald Hommel, sem
klifið hafði Mount Everest sex
sinnum, lést í október 1993 —
eftir fall ofan af eldhúskolli er
hann var að skipta um Ijósa-
peru heima hjá sér. Hann rak
höfuðið í eldhúsvaskinn og
eitthvað varð undan að láta.
Samfélagsleg meðvitund um
verndun náttúrunnar hefur
aukist mjög á síðasta áratug og
án efa hafa umhverfisverndar-
sinnar glaðst mjög þegar um-
hverfisfanturinn
David M. Grundman gaf upp
öndina í Arizonaeyðimörkinni.
Hann hafði gert það sér til
dægrastyttingar að skjóta
hvað eftir annað í bol risakakt-
uss, sem eru friðaðir og í út-
rýmingarhættu. Kaktusinn,
tæpra átta metra flykki,
hefndi sín með því að
brotna niðri við rót og falla
á misindismanninn, sem
varð ekki fallegt lík.
Woodrow Kreekmore slapp
naumlega við mikil meiðsl er
hann ók á símastaur rétt utan
við bæinn Chickasha í Okla-
homa í febrúar 1985. Hann
klifraði út úr bílnum og gekk
upp á veg til að húkka sér far í
bæinn. Hann hafði ekki
gengið langt þegar síma-
staurinn brast og féll beint
ofan á kollinn á honum.
Verksmiðjueigandinn George
Schwartz var aleinn að vinna
inni á skrifstofunni sinni í verk-
smiðjunni á Rhode Island þeg-
ar mikil sprenging lagði bygg-
inguna í rúst. Ekki stóð steinn
yfir steini, en sprengingin
þeytti George út úr bygging-
unni og hann slapp með minni-
háttar meiðsl. Aðeins einn
veggur stóð eftir af
verksmiðjubyggingunni og
það var einmitt veggurinn
sem féll á George þegar
hann gerði tilraun til að bjarga
skjölum og persónulegum
munum úr rústunum, eftir
að hafa hafa dvalið skamma
hríð á sjúkrahúsi.
Hann hafði ekki heppnina með
sér veiðimaðurinn sem ætlaði
GÍkÍP Hinn ábyrgðarlausi bjórdrykkuleikur
------- „Haglabyssa“ eða „Shotgun:
“Kvikmyndaleikstjórinn Rob Reinergeröi nokkuö krúttlega mynd áriö 1985 sem nefn-
ist The Sure Thing og fjallar um tvo háskólafélaga, hvorn af sínu kyninu, sem
illþola hvort annað, en leggjast þó í ferðalög saman (John Cusack og Daphne
Zuniga). Kappinn Leonard Maltin gefur stykkinu tvær og hálfa stjörnu og
Helgarpósturinn þorir aö ábyrgjast aö þessi hálfa er komin til vegna bjórdrykkju- leiks-
ins „Shotgun" eöa „Haglabyssu" pá islandsk. Allt frá því að myndin var sýnd hér
heima hafa stórir hópar íslenskra ungmenna velt fyrir sér nákvæmlega hvemig á aö
bera sig aö þannig aö Haglabyssan gangi upp. Ófáir bjórlítrar hafa af þessum sökum
farið til spillis og er þaö synd og skömm. Helgarpósturinn tilkynnir því
stoltur í bragöi, aö hann hefur komist yfir uppskriftina — njótiö í hófi...
1. STIG: Hrístið dósina mjög kröftuglega í
þrjátíu sekúndur eða svo. Athugið að nota
dós, því annars er hætt við slysi. íhalds-
maður einn reyndi þetta bragð með flösku
og það fór illa.
2. STIG: Gerið gat á dósina nokkrum milli-
metrum fyrir ofan botn hennar með skær-
um, blýanti, penna, lykli eða skrúfjárni.
Setjið síðan þumalputta afar varfærnislega
yfir gatið.
3. STIG: Eftir að hafa hríst dósina enn einu
sinni með þumalputtann yfir gatinu færíð
hana á loftþéttan hátt upp að vörum ykkar
og setjið tunguna í gatið í stað þumalputt-
ans.
4. STIG: Samtímis því sem þið fjaríægið nú
tunguna frá gatinu opnið þá dósina á jafn
varfærínn máta og fyrr. Bjórinn mun við
þetta skjótast líkt og úr haglabyssu niður í
háls og maga.
5. STIG: Endurtakið þessa aðgerð nokkr-
um sinnum þar til þið liggið máttlaus á eft-
ir sökum ofdrykkju, hláturs og þyngsla
bjórvættra klæðanna. Faríð nú heim á leið
og deyið áfengisdauða.