Morgunblaðið - 07.12.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2001 53
✝ Ísleifur EyfjörðÁrnason málara-
meistari fæddist í
Hrísey 13. ágúst
1928. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 27. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Árni Sigurðsson út-
gerðarbóndi, f. 19.
ágúst 1886, d. 5. júlí
1958, og Guðrún
Jónasdóttir hús-
freyja, f. 18. janúar
1894, d. 13. júní
1961. Systkini Ísleifs
eru: 1) Ragnheiður, f. 11. des.
1912. 2) Jóhanna Sigríður, f. 8.
ágúst 1915, d. 22. sept. 1979. 3)
Dýrleif, f. 21. sept. 1916, d. 28.
mars 1994. 4) Jónas Heiðdal, f. 29.
okt. 1917, d. 8. des. 1947. 5) Þur-
íður Ásta, f. 19. okt. 1918. 6) Sig-
urður, f. 17. apríl 1920, d. 18.apríl
1986. 7) Árni Ásgrímur, f. 18. jan.
1922, d. 24. maí 1939. 8) Ingibjörg
Kristjana, f. 19. maí 1923. 9) Elín,
f. 13. sept. 1926. 10) Sigurrós
Kristín, f. 9. jan. 1931. 11) Kol-
brún Sjöfn, f. 16. febr. 1935. 12)
Páll, f. 11. okt. 1936.
Hinn 1. des. 1956 kvæntist Ís-
leifur Jóhönnu Valdey Jónsdótt-
ur, f. 7. febr. 1932, og bjuggu þau
á Móabarði 25 í Hafnarfirði. For-
eldrar hennar voru Jón Sæmunds-
son, f. 11. nóv. 1893, d. 27. nóv.
1963, og Anna Rögnvaldsdóttir, f.
26. sept. 1893, d. 26. mars 1987.
Bjuggu þau í Ólafsfirði. Börn Ís-
leifs og Jóhönnu eru: 1) Ester Ey-
fjörð, f. 18. sept. 1956. Börn henn-
ar og Elíasar J. Leóssonar, f. 23.
nóv. 1946, d. 12. okt. 1999, eru:
Bragi Valur, f. 23. febr. 1979, Íris
Eyfjörð, f. 13. apríl 1983, Jóhanna
Ýr, f. 15. júní 1987. 2)
Ásgrímur Jónas, f. 31.
maí 1959. Eiginkona
hans er Sigrún H.
Baldursdóttir, f. 18.
febr. 1959. Börn
þeirra eru: Arnar
Þór, f. 3. júlí 1983,
Arndís, f. 11. maí
1987, Ísleifur, f. 22.
ágúst 1991. 3) Birgir,
f. 1. júlí 1967. Sam-
býliskona hans er
Ástrún Ósk Ástþórs-
dóttir, f. 15. maí 1963.
Dóttir þeirra er Elísa,
f. 9. jan. 1996, og son-
ur Ástrúnar Óskar er Svavar
Freyr Ástvaldsson, f. 10. okt.
1984. 4) Kristmann Már, f. 1. mars
1973. Sambýliskona hans er Lilja
Björk Kristinsdóttir, f. 4. nóv.
1976. Dætur þeirra eru Birta Sif,
f. 23. ágúst 1995, og óskírð Krist-
mannsdóttir, f. 13. nóv. 2001.
Ísleifur flutti á unglingsárum
til Akraness og síðan til Reykja-
víkur þar sem hann hóf nám í
málaraiðn við Iðnskólann í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
með meistarapróf í húsamálun ár-
ið 1956. Vann hann við það til árs-
ins 1990 er hann tók við starfi
húsvarðar við Iðnskólann í Hafn-
arfirði sem hann gegndi til vors-
ins 1999. Auk þess vann hann í
nokkur ár sem verkstjóri hjá
verktakafyrirtækjunum Hvestu
hf. og Aðalbraut hf.
Ísleifur var virkur félagi í
Stangaveiðifélagi Hafnarfjarðar
og Lionsklúbbi Hafnarfjarðar og
sat í stjórn þessara félaga í nokk-
ur ár.
Útför Ísleifs fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku tengdapabbi, ég veit ekki
hvernig ég á að kveðja þig, ég er svo
langt frá því að vera tilbúin til þess.
Þrátt fyrir að þú værir oft slappur
síðustu mánuðina og hvert áfallið á
fætur öðru síðustu vikurnar var ég
svo viss um að þú sigraðist á veikind-
unum og kæmir heim og við ættum öll
mörg ár saman enn. Ég man enn
þann dag er ég hitti ykkur Jóhönnu í
fyrsta sinn en það var fyrir 25 árum
og ég aðeins 17 ára unglingur mætti
heim til ykkar til að passa með Adda
litlu bræður hans tvo. Þið tókuð vel á
móti mér þá og það hafið þið alltaf
gert, ég varð strax ein af fjölskyld-
unni. Á þessari kveðjustund eru mér
efstar í huga allar þær góðu minn-
ingar sem ég á um þig, alla þá sunnu-
dagseftirmiðdaga sem við höfum spil-
að saman kana, jóladagana
skemmtilegu, en þér þótti svo vænt
um það þegar allir voru samankomnir
hjá ykkur Jóhönnu, veiðiferðirnar
með fjölskyldurnar í Djúpavatn, úti-
legu í Vaglaskógi, samveru á Strönd í
Ólafsfirði og svo margt fleira. Þá höf-
um við átt ófáar gleðistundirnar sam-
an í sælureitnum þínum, Akri í Hrís-
ey, en þar leið þér allra best síðustu
árin, þú ljómaðir þegar þú sagðir frá
öllu því sem þú komst í verk þar og
frá öllum þeim sem heimsóttu ykkur
þar. Ég vona að þú hafir verið sáttur
við þá ákvörðun okkar Adda að gifta
okkur í kyrrþey með börnunum okk-
ar þremur í Hríseyjarkirkju og verja
hveitibrauðsdögunum á Akri. Þá þyk-
ir mér sérstaklega vænt um þann dag
sem við áttum saman nú í sumar í
sumarbústaðnum okkar Adda, en þá
komuð þið Jóhanna til okkar að
morgni og voruð fram á kvöld. Við
spiluðum, keyrðum um nágrennið,
borðuðum góðan mat, áttum sem sagt
yndislegan dag.
Elsku Ísleifur, ég þakka þér fyrir
allt og ég lofa að halda minningu þinni
á loft við börnin mín. Ég bið guð um
styrk fyrir Jóhönnu á þessum erfiðu
tímum, en ég veit að börnin þín,
tengdabörn og barnabörn munu
halda utan um hana.
Sigrún.
Elsku afi, við systkinin viljum hér
minnast þín og þakka þér fyrir allar
okkar stundir saman hvort sem það
var á Móabarðinu eða úti í Hrísey. Við
vorum alltaf velkomin til þín og ömmu
og þið voruð alltaf tilbúin að passa okk-
ur þegar þess þurfti. Við áttum góðar
stundir saman á þínum æskustað í
Hrísey þar sem margt var gert, t.d.
farið í berjamó, veitt eða rúntað með
þér á traktornum. Við eigum eftir að
sakna allra jólaboðanna með þér, sam-
verustundanna í Hrísey og þegar við
spiluðum við þig og ömmu langt fram á
nótt. Allar okkar minningar um þig
eiga eftir að geymast vel hjá okkur.
Elsku afi, okkur langar að þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir okk-
ur.
Við biðjum guð að vera með ömmu
á þessari stundu.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Arnar Þór, Arndís og Ísleifur.
Fallvölt er hún þessi tilvera. Það
sem er í dag er stundum annað á
morgun. Það upplifum við sem þekkt-
um Ísleif, þennan eljusama, lífsglaða
mann og félaga. Eftir að hann veiktist
liðu fáir dagar þar til hann var allur.
Jóhanna og Ísleifur hafa verið okkar
bestu vinir í hartnær fimmtíu ár.
Fljótlega eftir að þau Jóhanna
stofnuðu heimili hófu þau að byggja
sér hús í Hafnarfirði með tvær hend-
ur tómar, en nægan kraft og dugnað í
farteskinu.
Af því átti Ísleifur nóg. Þau byggðu
sér vandað hús, sem þau bjuggu í síð-
an og komu þar upp fjórum börnum,
dóttur og þremur sonum. Ísleifur fór
aldrei dult með það að ríkidæmi sitt
væri Jóhanna og börnin. Það er til
marks um andann á æskuheimili
barnanna að undanfarin ár leið vart
sá dagur að ekki liti eitthvert þeirra
inn hjá gömlu hjónunum þrátt fyrir
að vera brottflutt og búin að stofna
eigið heimili.
Ísleifur var málari að mennt og
vann við iðnina alla ævi. Hann var
snillingur í faginu og þeir sem hann
hafði einu sinni unnið fyrir urðu bestu
viðskiptavinir hans úr því. Einn sona
hans er einnig málari. Hann fór fyrir
nokkru með okkur í hús, sem sonur-
inn var að mála, og sýndi stoltur
hvernig strákurinn ynni. Þar blasti
við sama handbragðið og hjá læri-
meistaranum. Ísleifur var aldrei iðju-
laus og var enda að mála húsið sitt,
þegar hann veiktist. Börnin, sem öll
höfðu reyndar lært til þeirra verka
hjá honum, sameinuðust um að ljúka
vinnunni.
Við hittum þau hjónin á Akri í
Hrísey í sumar og dvöldum hjá þeim
eins og stundum áður. Það gleður
okkur nú að hafa átt þessar stundir
með þeim, þar sem Ísleifur fæddist og
ólst upp.
Ísleifur var einstaklega þægilegur
og auðveldur í samskiptum og mikill
vinur vina sinna. Það var alltaf gott að
biðja hann bónar, því hann var alltaf
tilbúinn að hjálpa sínum. Þegar hann
hafði sagt já var verkið hafið – og
fljótt búið. Það er erfitt að sætta sig
við að ekki skuli verða fleiri rabb-
stundir með honum þar sem jákvætt
lífsviðhorf hans skein alltaf í gegn og
smitaði frá sér.
Við biðjum góðan guð að gefa Jó-
hönnu og börnum styrk í sorg sinni.
Vilfríður og Kristinn.
Í dag kveðjum við mætan mann Ís-
leif Eyfjörð Árnason málarameistara.
og fyrrverandi umsjónarmann hús-
eigna Iðnskólans í Hafnarfirði.
Kynni okkar Ísleifs hófust í janúar
1990 er hann hóf störf sem umsjón-
amaður húseigna skólans. Síðan þá
finnst mér eins og ég hafi alltaf þekkt
Ísleif.
Margt breyttist þegar Ísleifur kom
til starfa og vissum við ekki hvernig
við fórum að áður en hann kom. Allan
daginn heyrði maður: Hvar er Ísleif-
ur? Ísleifur átti að bjarga öllu og sú
var raunin, Ísleifur bjargaði öllu.
Samstarf Ísleifs við alla starfs-
menn og nemendur skólans gekk ein-
staklega vel, því velviljaðri og hjálp-
samari maður var vandfundinn og
gekk hann oft langt út fyrir sinn
starfsramma með að aðstoða og
hjálpa starfsfólki og nemendum með
ólíklegustu hluti. Vinnudagurinn hjá
Ísleifi var því oft langur og strangur
og kom þetta vinnuálag og vilji hans
niður á honum þegar hann varð fyrir
því áfalli að þurfa að gangast undir
hjartaaðgerð. Hann var þó ótrúlega
fljótur að ná sér eftir þá aðgerð en
hefði þó þurft að hugsa aðeins betur
um sjálfan sig og hlífa sér örlítið en
það var ekki inni í myndinni hjá hon-
um. Viljinn var svo mikill að honum
héldu engin bönd, þannig að heilsu
hans hrakaði aftur. Þótti honum hart
að þurfa að láta af störfum vorið 1999,
þá reyndar að verða 71 árs gamall,
skömmu eftir að byggingarfram-
kvæmdir við nýja skólahúsið hófust
og talaði hann oft um að hann hefði
viljað vera yngri og heilsuhraustari til
að geta fylgt okkur í nýja húsið.
Nokkru eftir að Ísleifur hóf störf
sem umsjónarmaður vantaði mann til
að kenna málurum verktækni og tók
Ísleifur það að sér ásamt því að hugsa
um húsin. Gekk það svo vel að allir
sem nutu handleiðslu hans stóðu sig
með slíkri prýði á sveinsprófum að
tekið var eftir, og voru nemendur
hans mjög ánægðir þó hann gerði til
þeirra miklar kröfur eins og sönnum
iðnaðarmanni sæmir.
Það væri hægt að segja frá svo
mörgu fleiru jákvæðu og góðu í fari
Ísleifs, en ég læt nægja að segja það
sem ég heyrði svo oft frá öðrum sem
þurftu að leita til hans: „Það er ekki
til nema einn Ísleifur.“
Hann hefði svo sannarlega átt skil-
ið að njóta efri áranna með Jóhönnu,
sem hann virti og dáði svo mikið. Allt-
af var gaman að heyra hann segja: Nú
ætla ég að fara heim og kyssa konuna
þegar hann gaf sér smá tíma til að
skjótast heim til að fá sér að borða. Þá
hefðu þau getað haldið áfram að fara
saman norður í húsið sitt í Hrísey,
fæðingarstað Ísleifs, því alltaf lyftist
brúnin á Ísleifi þegar nær dró Hrís-
eyjarferðum á hverju vori.
Ég vil að leiðarlokum þakka Ísleifi
fyrir allt sem hann gerði fyrir mig og
Iðnskólann í Hafnarfirði og flyt þér
Jóhanna og fjölskyldu ykkar innileg-
ar samúðarkveðjur frá samstarfsfólki
Ísleifs við Iðnskólann í Hafnarfirði.
Jóhannes Einarsson
skólameistari.
Það er komin kveðjustund sem við
vonuðum að yrði ekki svona fljótt.
Ísleifur nágranni okkar og kær vin-
ur er fallinn frá eftir nokkur veikindi.
Ísleifi og Jóhönnu konu hans
kynntumst við þegar við vorum að
byggja húsin okkar á Móabarðinu
fyrir rúmum 40 árum. Nágrannar
okkar urðu síðan okkar bestu vinir.
Ísleifur var málari og góður fag-
maður, mjög nákvæmur og vandvirk-
ur.
Gott var að leita til hans og kenndi
hann okkur að fara með pensil og
málningu, en oft þegar hann var að
leiðbeina okkur var hann búinn að
mála það sem mála átti. Þannig var
hann alltaf tilbúinn að hjálpa.
Það kemur margt upp í hugann
sem minnast má, svo sem veiðiferðir
sem farnar voru á hverju sumri og
aðrar ferðir, skemmtileg kvöld við að
spila eða bara að sitja við eldhúsborð-
ið og spjalla saman.
Síðustu árin hafði hugur hans reik-
að til æskuáranna í Hrísey, þar sem
hann hafði eignast æskuheimilið sitt,
Akur. Hafði hann ásamt Jóhönnu og
börnum sínum gert það upp og
dvöldu þau þar á hverju sumri.
Við áttum því láni að fagna að
dvelja hjá þeim þar nokkrum sinnum,
síðast á liðnu sumri, og áttum þar
ánægjulegar stundir saman.
Ísleifi þökkum við fyrir að hafa
kynnst og átt að vini, hans er sárt
saknað.
Elsku Jóhanna, Ester, Addi, Birgir
og Kristmann og fjölskyldur ykkar.
Við fjölskyldan á Móabarði 27 send-
um ykkur innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum ykkur guðs blessunar.
Sigurjón og Sigrún.
ÍSLEIFUR E.
ÁRNASON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Látinn er vinnu-
félagi minn Axel Þórð-
arson á Selfossi. Þeg-
ar ég kom til starfa
hjá Mjólkurbúi Flóa-
manna vorið 1959 var
hann bifreiðarstjóri
þar og allt til síðustu áramóta að
hann lét af störfum, þá orðinn sjö-
tugur.
Hann var farsæll í starfi, það var
eins og hann sneiddi hjá flestum
óhöppum, enda athugull og gætinn,
en var því oftar sendur til að
hjálpa öðrum sem eitthvað hafði
komið fyrir eða bilun orðið hjá.
AXEL
ÞÓRÐARSON
✝ Axel Þórðarsonfæddist á Bjarna-
stöðum í Ölfusi 13.
október 1930. Hann
lést 16. nóvember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Selfosskirkju 24.
nóvember.
Hann sá af kost-
gæfni um bílana sem
hann hafði og hirti þá
af einstakri snyrti-
mennsku og natni.
Á síðasta starfsdegi
sýndu Fljótshlíðingar
þann hug og þakklæti
til hans er þeir fjöl-
menntu honum að
óvörum og lokuðu
leiðinni frá síðasta
bænum sem hann tók
mjólkina á með borða
í fánalitunum. Hann
var látinn klippa borð-
ann í sundur og leystu
þeir hann út með ávörpum og gjöf-
um.
Þann hug veit ég að þeir báru til
hans sem hann þjónaði á langri
starfsævi en ásamt Fljótshlíðinni
keyrði hann lengst í Flóann og
Landeyjarnar.
Í nokkur ár rak hann ásamt
Reykdali Magnússyni hópferðabíla-
fyrirtæki og bílaleigu. Var þá nafn-
ið Axel og Reykdal víða þekkt fyrir
góða, lipra og örugga þjónustu.
Sama snyrtimennskan var á öllu
hjá honum, húsi, heimili, garðinum,
bílskúrnum og ég tala nú ekki um
Broncoinn, X-1414, sem lítur út
eins og nýr þó hann sé að verða 30
ára.
Ég á honum persónulega skuld
að gjalda því það var fyrir hans orð
að við Adda fengum íbúðina leigða
sem við byrjuðum að búa í en þá
var lítið um leiguíbúðir og ég lítt
kunnugur.
Oft leitaði ég aðstoðar hans og
fékk ýmislegt lánað og þannig
hygg ég að hafi verið með fleiri og
þeir notið góðs af.
Fyrir þetta þakka ég nú að leið-
arlokum.
Ég veit að ég mæli fyrir hönd
okkar vinnufélaganna þegar ég
segi:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Börnum og fjölskyldu sendi ég
samúðarkveðjur.
Óli Jörundsson.