Morgunblaðið - 09.07.2002, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 2002 39
Elsku afi minn. Ég sit hér í rúm-
inu mínu og reyni að skrifa eitthvað
til þín. Það gengur ekki sem best því
ég spyr í sífellu sjálfan mig „af
hverju“ „af hverju“ þú og „af hverju
núna“? Mér þykir óendanlega vænt
um þig og hef alltaf gert. Fyrir
löngu ákvað ég að fara til Svíþjóðar í
keppnisferð með handboltaliðinu.
Eftir að þú kvaddir í dag var það
fyrsta sem ég hugsaði um að sleppa
því að fara, en ég veit að þú vilt það
ekki.
Afi þú varst yndislegur maður og
frábær afi og er ég mjög heppin að
hafa fengið að kynnast þér. Ég mun
alltaf sakna þín og ég verð að segja
þér að það er mjög erfitt að sleppa
þér. En eftir að hafa séð þig svo
kvalinn í rúminu þínu veit ég að
þetta er léttara fyrir þig. Ég veit líka
að þú ert kominn á góðan stað þar
sem þú getur hlaupið og sungið eins
og áður með Halldóri og öllum hin-
um sem taka á móti þér og ef ég
þekki þig rétt þá syngur þú „Fram í
heiðanna ró“ þitt uppáhalds lag. Ég
á margar góðar minningar frá þér
og munu þær eiga stóran sess í
hjarta mínu, þú varst alltaf hetja í
mínum augum og ég skil alltaf meira
og meira af hverju þegar ég rifja
upp minningarnar þegar ég heim-
sótti þig og ömmu í sveitina hvort
heldur við sátum við eldhúsborðið
eða vorum í fjárhúsunum.
Elsku afi minn hafðu það gott þar
til við hittumst á ný.
Síðan fyrst ég sá þig hér
sólskin þarf ég minna.
Gegnum lífið lýsir mér
ljósið augna þinna. –
(Höf. óþ.)
Þín
Erla Hleiður.
Elsku afi. Nú ert þú farinn frá
okkur og verður það til þess að ég
fer að hugsa til baka þegar við vor-
um saman í sveitinni þinni.
Ég man svo vel þegar þú tókst
mig með í fjárhúsin og andahúsið og
sýndir mér hvernig átti að gefa kind-
unum og sagðir mér svo að fara í
anda- og hænsnahúsið og gefa önd-
unum en þær voru ekki eins vinsæl-
ar hjá þér. Í fjárhúsinu áttum við
okkar sama áhugamál og meðan þú
lagðir þig eftir hádegismatinn laum-
aðist ég til að kíkja á kindurnar og
endurnar. Stundum gerðust smá
óhöpp eins og þegar hænurnar
sluppu út og hrafnarnir réðust á
endurnar, þá vorum við í baráttuhug
til að verja okkar skepnur. Þú
kenndir mér á dráttarvélina en við
áttum ekki alveg eins vel saman þar.
Afi, nú hittir þú Halldór son þinn
á ný og alla gömlu vini þína, þau taka
öll vel á móti þér. Við vitum það öll
að þú ert í hjartanu á okkur öllum og
við pössum ömmu vel fyrir þig.
Þinn
Halldór Örn.
Kæri frændi, nú ætlum við að
heimsækja þig í huganum eins og við
höfum gert svo oft áður og munum
gera áfram.
Þú stendur á miðju túni, umvafinn
sólinni og stjórnast í fólkinu í kring.
Heyskapurinn gengur eins og í sögu
og sunnangolu. Stundum hvessir að-
eins og þú hleypir í brýrnar en lítur
um leið á okkur og dregur augað í
pung, brosið aldrei langt undan. Þér
lætur svo vel að stjórna hvort sem
það er úti á túni eða annars staðar.
Þegar þú þarft að koma einhverju til
skila þá kallarðu svo að bergmálar í
fjöllunum. Það sópar að þér, kæri
frændi, þar sem þú stendur á túninu
höfðinglegur að vanda.
Svo erum við komin með þér í
rauða trukkinn. Þú hlúir vel að öll-
um, mannfólki, sauðfé og öðrum fén-
aði. Þegar best liggur á þér fær
hundurinn líka far. Þú stjórnar þín-
um trukki eins og öðru, snurðulaust
og allir ánægðir. Svo hossumst við af
stað. Allt í einu nemur bíllinn staðar
og þú kemur og kíkir aftur á pallinn.
„Er allt í lagi með ykkur? Vill nokk-
ur svona?“ Og þar veifarðu gos-
drykkjum og sælgæti eða einhverju
uppáhaldinu okkar.
Við munum þig líka sitjandi við
eldhúsborðið. Spjallandi um daginn
og veginn með kaffi í glasinu. Þú
gantaðist við gesti og gangandi og
gestirnir voru margir því það var
alltaf gott að koma til ykkar Deddu.
Þú barst hlýjuna utan á þér og varst
greiðvikinn við alla.
Við kveðjum þig kæri frændi,
frammi í heiðanna ró. Við fáum far
með þér í gamla Landróvernum, þar
sem sætin eru til hliðanna, og höld-
um með þér á vit nýrra ævintýra.
Við þökkum þér fyrir allar samveru-
stundirnar og vottum Deddu, Gilla,
Tryggva, Rósu, Sveinbirni og fjöl-
skyldum samúð okkar.
Rósa, Brynjólfur,
Kamilla og Dóra.
Elsku afi. Takk fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig. Ég mun sakna þín
því þú varst svo góður við mig og nú
hef ég engan afa til að heimsækja en
ég man alltaf eftir þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Hulda Bryndís.
✝ Haukur Clausenfæddist á Hellis-
sandi 11. september
1924. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 28. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Anna
María Einarsdóttir
og Axel Clausen,
kaupmaður. Systkini
Hauks eru: 1) Hans
Arrboe, f. 1918,
kona hans Helen, d.
1999. Þau eiga tvo
syni: Andri Örn, sál-
fræðingur, á tvö börn og Mikael
Valur, barnalæknir, á þrjú börn.
2) Dagmar, f. 3. des. 1922, maður
hennar Þórður Guðmundsson, d.
1992. Börn þeirra eru: Guðmund-
ur, lögmaður, f. 1945, kvæntur
Margréti Lindu Jónasdóttir og
eiga þau þrjá syni. Þórður Clau-
sen, bæjarlögmaður í Kópavogi,
f. 1950, kvæntur Önnu Stellu
Snorradóttur, hann á þrjár dæt-
ur og tvö fósturbörn. Anna María
Þórðardóttir, hjúkrunarfræðing-
ur á Akureyri, f. 1956 gift Ragn-
ari J. Jónsyni, viðskiptafræðingi,
þau eiga þrjá syni. 3) Herluf,
vörubílstjóri og fyrrverandi for-
maður vörubifreiðastöðvar
Þróttar í Reykjavík, f. 6. ágúst
1926, sambýliskona Kristín Sig-
marsdóttir. Herluf ól upp ásamt
Önnu Maríu móður
sinni bróðurdóttur
sína Jóhönnu Elísa-
betu. 4) Guðmundur
Jóhann, vagnstjóri í
Reykjavík, f. 22.
mars 1930, kona
hans Heiða Guð-
jónsdóttir. Börn
þeirra: Hafsteinn
Örn, f. 1961, á eina
dóttur; og Laufey
Klara, f. 1967, sam-
býlismaður Ingi Þór
Sigurðsson, þau
eiga fjögur börn.
Dóttir Guðmundar
og Kristínar Marinósdóttur er
Jóhanna Elísabet, kennari, f.
1951, maður hennar Trausti
Gunnarsson, þau eiga þrjú börn.
5) Friðrik Áskell, smiður í Kópa-
vogi, f. 1933, kona hans Sigrún
Árnadóttir, símstöðvarstjóri í
Grundarfirði, látin. Börn þeirra:
Friðrik Rúnar, f. 1967, á tvö börn
og Anna Dröfn, f. 1973. Haukur
átti mörg hálfsystkini í föðurætt
en af þeim eru aðeins sex á lífi:
Jenný, húsmóðir í Árbæ, Sigríð-
ur, húsmóðir í Reykjavík, Olga,
ræðismaður Íslands í Mílanó,
Ása, skrifstofustúlka hjá Reykja-
víkurborg, Axel borgarstarfs-
maður og yngstur er Óskar.
Útför Hauks verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Haukur stundaði ýmiskonar
sveitastörf í æsku sinni á Hellis-
andi og í sveitum þar í kring. Á
þessum tímum þótti það gott ef
hægt var að koma ungmennum í
vinnu þótt þau væru aðeins mat-
vinnungar. Heima var oft erfitt,
aðeins ein fyrirvinna, móðirin með
sex börn og aldraða fósturmóður
sína Jóhönnu í kör á heimilinu.
Það var því stundum lítið til að
borða á heimilinu. Mikil gleði ríkti
á heimilinu þegar Önnu móður
hans tókst að eignast hálfa belju á
móti vinafólki sínu. Þegar yngsti
sonurinn var fermdur flutti Anna
suður í Reykjavík með fjölskyld-
una og leigði þá fyrst á Fram-
nesveginum.
Haukur vann fyrst um tíma
austur í Grímsnesi við garðyrkju-
störf en seinna fór hann þá að
vinna á Keflavíkurvelli, þar sem
hann vann árum saman. Fyrst hjá
hernum en síðan hjá Íslenskum
aðalverktökum.
Allar helgar kom hann í bæinn
og átti þá vísan samastað hjá syst-
ur sinni Dæju og fjölskyldu henn-
ar á Kársnesbrautinni. Þar glettist
hann við okkur systkinabörn sín
og hafði mesta unun af því að
gretta sig og fetta svo að við
skríktum sem mest.
Þegar hann hætti á Vellinum fór
hann að vinna í byggingarvinnu
hjá verktakafyrirtækinu Breiðholt
h.f. Síðustu árin sem hann vann
var hann hjá Ölgerðinni Agli
Skallagrímssyni. Haukur kom sér
vel við vinnufélagana enda glettinn
og ákaflega samviskusamur í
störfum sínum.
Haukur var mjög músikalskur
og lærði að spila á orgel. Mest
þótti honum gaman að spila sálma-
lög og spilaði allt eftir nótum.
Hann undi sér líka vel við að
skrifa niður sögur og endurminn-
ingar sínar í stílabækur. Stundum
stalst ég til að lesa þetta, en það
kom líka oft fyrir að hann sýndi
okkur það sem hann hafði skrifað.
Haukur kom á hverjum degi til
móður sinnar eftir að hann hætti
að vinna. Hann keyrði hana í
Kópavoginn, Blesugróf eða í búðir,
en af búðarferðum þeirra eru til
margar grínsögur í fjölskyldunni.
Allar þessar ferðir voru farnar á
uppáhaldinu, rauða Skódanum,
sem hann kallaði Rauð og talaði
alltaf við hann eins og væri lifandi
vera. Hann bjó þá í Fannborg í
Kópavogi en hafði alla þjónustu
hjá móður sinni sem bjó í Furu-
gerði 1.
Haukur var mjög barngóður.
Þegar ég eignaðist börnin mín
kom hann á hverjum degi til þess
að hitta þau og spjalla við þau.
Haukur var virkur félagi í tal-
stöðvarklúbbnum og eignaðist
marga góða vini þar sem héldu
tryggð við hann.
Síðustu árin sem hann lifði
dvaldi hann á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi og undi hag
sínum vel þrátt fyrir að hann væri
þrotinn kröftum. Þar leið honum
vel og var starfsfólkið sérstaklega
gott við hann og verður því seint
fullþakkað hve vel það reyndist
honum.
Ég vil að endingu þakka Hauki
fyrir samfylgdina og ánægjustund-
ir þær sem hann veitti mér og
minni fjölskyldu.
Ég kveð þig kæri frændi.
Guð fylgi þér á nýjum leiðum
um himin.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning þín.
Jóhanna E. Clausen.
HAUKUR
CLAUSEN
Sumarið 1962 kom
að Hestgerði í Suður-
sveit 11 ára gamall,
duglegur og góður
drengur að nafni
Björn Hákon Jóhann-
esson, úr Reykjavík,
til sumardvalar og snúninga. Sum-
urin urðu fimm og myndaðist traust
vinátta. Síðan hvarf hann til náms
og annarra starfa, en böndin slitn-
uðu samt ekki. Eftir nokkur ár birt-
ist hann öllum að óvörum með
dömu, að nafni Helga Þuríður Þor-
geirsdóttir, sér við hlið. Það var
stutt viðdvöl hjá þeim í það sinn, og
við vorum, held ég, feimnar hvor
við aðra. En ferðunum fjölgaði og
sérstaklega eftir að börn þeirra
komu til sögunnar varð það fastur
liður að koma í sumarheimsókn og
vikudvöl eða svo. Þá fór feimnin af
HELGA Þ.
ÞORGEIRSDÓTTIR
✝ Helga ÞuríðurÞorgeirsdóttir
fæddist í Keflavík 9.
júlí 1950. Hún lést
31. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Grafarvogskirkju 7.
febrúar.
og myndaðist traust
og varanleg vinátta,
sem ekki slitnaði.
Það var ómetanlegt
að tala við Helgu um
lífið og tilveruna. Hún
hafði gaman af að
ferðast og unni nátt-
úrunni. Ég man hvað
hún dáðist að blómun-
um og gróðrinum er
við gengum um
klettana heima. En
skjótt skipast veður í
lofti. Það var því eins
og köld vatnsgusa í
andlitið þegar Björn
Hákon talaði við mig síðastliðið
haust og sagði að Helga væri alvar-
lega veik.
En svona er lífið.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
– Það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal.)
Ég kveð því Helgu vinkonu mína
með þökk fyrir allt og sendi Birni
Hákoni og börnum þeirra bestu
kveðjur, en minningin lifir.
Jóhanna Ólafsdóttir.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina
,
"  


" 






(.0>2
2.0

 +$   4
6*' &*


 4"  56

 # 
7  
!"


 



#

 #  
 
$
%&  

"
%
 //.7/(/(..
//37 
+',0
!!$ 5
&&! "


 ?

" 
! "


"%"
/',!!$

!!$   ( ! "




!!$ 0 #  ! "


  , /,$ , / #
Ný legsteinagerð
Einstakir legsteinar
Legsteinar og englastyttur
Helluhrauni 10 220 Hf., s. 565 2566
Englasteinar
,

  
  


 



).0+
-5(1(11 


&! .6' '  !

  @A
(* 6
 

  86
  

# 
7  
 &! "



 &!
/',!!$ 5!
 & ! "


26
/',!!$ (   . ! "


"! 
/',! "

   

6!!$

/',
/',!!$  0 +'  "


/  /,$/  /  / #