Íslendingaþættir Tímans - 20.09.1968, Blaðsíða 13

halda blaðinu utan við pólitík og
hlutdrægni. Heíur þar verið tek-
iB jákvætt á hverju máli, sem
biaðið hefur flutt. Er þar getið
helztu viðburða á Suðurnesjum,
manna og málefna í nútíð
og næstu fortíð, í máli og myndum,
en auk þess flutt ljóð og ritgerðir
Suðurnesjamanna um ólík efni.,
Þeir, sem láta sig Suðurnes-
ir nokkru varða, þurfa að lesa
þetta fróðlega blað eða tímarit.
Hygg ég að ekki þyki minna til
þess koma, er stundir líða, sem
heimildar um Suðurnes og Suð-
urnesjamenn. Væri vel farið, ef við
ættum blað eða tímarit, sem gerðu
landinu öllu og málefnum þess
eins hlutlaus og grómlaus skil,
eins og þetta Suðurnesjablað i
höndum Hallgríms.
Hallgrímur hefur að sjálfsögðu
ritað mikið í Faxa, og um fjöl-
breytt efni, mest í óbundnu máli.
Ritgerðir hans og frumort ljóð
hafa og birzt víðar m. a. kvæði í
Húnvetningaljóðum. Hallgrímur er
fundarmaður í bezta lagi og vel
máli farinn.
Þrátt fyrir fjölbreytt og vel unn-
in trúnaðarstörf á vegum nytsamra
og fjölmennra félaga, hygg ég, að
beztu verkin hafi hann þó unnið
sem ritstjóri og kennari. Sjálfsagt
er þó ritstjórn hans og ritmennska
meir til frægðar en barnakennsl-
an. Myndir og prentað lesmál í
ijóði og óbundnu máli er augljós-
ara almenningi en mál og myndir,
sem festast í kyrrþei í huga barns
í kennslustund Trúi ég, að þær
síðarnefndu skipti einstaklinginn
og þjóðfélagið meira máli í fram-
tíðinni, enda öðlast hin fyrrnefndu
fyrst gildi, er þær ná til manns-
hugans.
Það verður ekki talið ofrnælt, að
afmælisbarnið hefur sýnt lofsverða
viðleitni að ávaxta vöggugjöfina.
sem þjóðfélagið gaf þvi og öðrum
börnum 1908, og verið hamingju
drjúgt í því efni.
En Hallgrímur Th. Björnsson
hefur líka verið hamingjumaður
í eintkalífi sínu. Hann er kvæntur
ágætri konu, Lóu Þorkelsdóttur
irá Álftá á Mýrum. Eiga þau gott
og fagurt heimili og tvo upp-
komna sonu: Heiðar Þór, verkfræð-
ing í Reykjavík, kvæntan Halldóru
Margréti Halldórsdóttur kennara
og Björn Ólaf, stúdent við há-
skólanám.
Þakka ég að lokum Hallgrími
löng og ágæt kynni, óska honum
Margrét GuðnadóttLr
fyrrum húsfreyja í Hjörsey
Hún var fædd þann 31. marz
1884 að Valshamri á Mýrum. For-
eldrar hennar voru sæmdarhjónin
Guðný Kristrún Níelsdóttir og
Guðni Jónsson bóndi á Valshamri.
Guðni var Mýramaður að ætt og
uppruna, en Guðný Kristrún var
dóttir Níelsar Eyjólfssonar bónda
og smiðs á Grimsstöðum, ætt-
aður af Austurlandi, og konu hans
Sigríðar Sveinsdóttur prests að
Staðarstað Níelssonar.
Margrét Guðnadóttir var í föður-
húsum til Mlorðinsára. Hún gift-
ist 8 júní 1908 Guðmundi Halldóri
Jónatanssyni. Foreldrar hans voru
hjónin Jónatan Salómonsson þá
bóndi á Valshamri og konu hans
Halldóra Guðmundsdóttir bónda í
Hjörsey Sigurðssonar Jónatan og
Halldóra bjuggu síðan í Hjörsey og
eru oftast kennd við þann stað.
Margrét og Guðmundur voru
fyrsta búskaparár^itt' á Valshamri,
en bjuggu síðan eitt ár á Grenj-
um. Vorið 1910 fluttu þau til Hjörs-
eyjar .og bjuggu þar óslitið í 17
ár, eða til ársins 1927, er þau
brugðu búi og fluttu til Reykjavík-
ur. Guðmundur stundaði þar alla
algenga verkamannavinnu meðan
kraftar entust, en hann andaðist
þann 27. maí 1947.
Börn þeirra hjóna voru tvö, Jóna
Elísabet fædd 8. sept. 1909 og
Jónatan fæddur 18. ágúst 1914.
A unglingsaldri veiktist Jóna Elísa-
bet af berklum og var síðustu
ár ævi sinnar á Vífilsstöðum, en
þar andaðist hún 28. júlí 1930.
Jóna Elísabet var glæsileg og vel
gefin stúlka og var mikill harmur
kveðinn að foreldrum hennar að
missa hana á bezta aldri.
Eftir lát Guðmuudar var Mar-
grét i skjóli Jónatans sonar síns,
sem ©r verzlunarmaður í Reykja-
og fjölskyldu hans allra heilla, og
að hann megi enn um langt skeið
ávaxta dýrmætar vöggugjafir sín-
ar og áunninn þroska sér og öðr-
um til hamingju og mannbóta.
Bjarn'i M. Jónsson.
vík, og tengdadóttur Leu Kristj-
ánsdóttur.
Margrét andaðist þann 7. júlí
síðastliðinn 84 ára að aldri og
hafði þá verið sjúklingur um
tveggja ára skeið.
Margrét Guðnadóttir var vel gef-
in kona eins og hún átti kyn til.
Hún var fyrirmyndar húsmóðir og
boðin og búin til að rétta öðrum
hjálparhönd. sem til hennar leit-
uðu og hugsaði þá lítt um eigin
hag. Minnisstæðust í því sambandi
er það, hve vel hún reyndist bróð-
ur sínum og hans fjölskyldu á
erfiðum tímum
Vorið 1930 var ég á heimili
Margrétar á Smiðjustig 6 í Reykja
vík um tveggja mánaða skeið. Hafði
ég hjá þeim hjónum bæði fæði og
húsnæði, en stundaði vinnu í fislc-
verkunarhúsi og uppskipun úr
fiskiskipum (togurum), þá var 10
stunda vinnudagur í Reykjavík, frá
7 að morgni til M. 7 á kvöldin,
matartími og tveir kaffitímar dróg
ust frá. Ekkert atvinnuleysi var
þetta vor í Reykjavik og vinna
þótti þá vel borguð, 20 kr. um
timann eða 12 kr. á dag. Verka-
menn risu þá snemma úr rekkju.
Þegar vaknað var að morgni kl.
rúmlega 6, var húsmóðirin á þessu
heimili, Margrét Guðnadóttir glöð
í bragði í eldhúsinu með heitt kaffi
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
13