Íslendingaþættir Tímans - 20.09.1968, Blaðsíða 19

MINNINC
Jón G. Pálsson, Keflavík
Laugardaginn 14. september var
gerg útför Jóns Gunnarssonar Páls-
sonar, fyrrum fiskmatsmanns, frá
Keflavíkurkirkju, en hann lézt ac5
heimili sínu Gar'ðavegi 4 í Kefla-
vík 5. september.
Hann fæddist 11 marz 1899,
sonur hjónanna Þuríðar Nikulás-
dóttur og Páls Magnússonar i
Hjörtsbæ. Börn þeirra auk Jóns,
voru Magnús, formaður í Kefla-
vík, sem ' fórst með véibátnum
Huldu 1932, Guðlaug, sem er ný-
lega látin, og Sigurjón, búsettur í
Reykjavík. Auk þeirra átti Jón að
hálfsystkinum Sigríði Guðnadóttur
og Sigurð Guðnason, sem bæði eru
látin. Uppeldisbróðir Jóns og syst-
Ursonur er Kristinn Helgason, fisk-
sali í Keflavík
störfin hvíldu að mestu leyti á
henni og hún var sífellt að laga
og bæta í kringum sig, svo heim-
ilið mun lengi búa að verkum
hennar. En María var líka fljót að
rétta hjálparhönd utan heimilis ef
á lá. Mörg haust var hún í slátr-
um á fleiri stöðum, hverjum á fæt
ur öðrum. Þar á meðal hjá mér.
Það var alltaf tilhlökkunarefni
sð fá hana, allt gekk svo undravel,
þegar hún var komin í bæinn. Hún
var alltaf hress og glöð og allt víl
og vorkunnsemi við sjálfa sig og
aðra var svo fjarri henni. Hún var
góður og ósérhlífinn félagi í ung-
niennafélagi sveitarinnar og í
saumaklúhbnum okkar.
Hún eignaðist dreng 1963, sem
skírður var Valdimar eftir afa sín-
um og varð fljótt eftirlætisbarn og
gleðiauki á heimilinu. Eftir það
var hún nær alltaf heima. Þar til
heilsan var þrotin.
Fjórða júlí 1967 heim-
sótti hún mig í síðasta sinn.
há var hún þjáð af sjúkdómnum
sem varð hennar banamein, en
lét á engu bera.
Ég vissi að hún var lasin en
hélt ekki þá alvöru á ferðum sem
reyndin varð. 31. júlí gekk hún
undir mikla og tvísýna skurðað-
gerð og með dæmafáu þreki og
Þegar Jón G. Pálsson var að al-
ast upp í Hjörtsbæ, voru íbúar
Keflavíkur 300 talsins. Fólkinu hef
ur því fjölgað hér á æviskeiði hans,
risaskref til framfara hafa verið
tekin. Jón reyndist einn þeirra
vösku manna, sem stuðlaði með
starfi sínu og lífsviðhorfum' að þvi
að byggðin óx og dafnaði. Hann
tók ungur að sér fýrirvinnu fjöl-
skyldu sinnarr þótt yngstur væri,
enda þá eldri bræður hans giftir
og fluttir burtu. Bær Jóns, Hjörts-
bær, hafði á sér orð fyrir myndar
skap og þrifnað, og til marks um
það, bar það oftar en einu sinni
við, að héraðslæknir legði sjúkl-
inga inn á heimilið að afloknum
skurðaðgerðum. Er þess að geta
vegna þess, að snyrtimennska ein-
lífsvilja, þá tókst henni að endur-
heimta svo þrótt eftir þá raun, að
vonir ættmenna og vina um full-
an bata glæddust um stund. En
stundin varð skammvinn. Um ára-
mótin fór hún á Fjórðungssjúkra
húsið á Akureyri og átti ekki aft-
urkvæmt, fyrri en stríðinu stranga
var lokið. Méðan sjúkdómurinn
lamaði líkamskraftana jókst sálar
styrkurinn að sama skapi. Aldrei
lét hún á sér heyra að hana grun-
aði að hverju færi og gat spaug-
að og verið hress hverja stund sem
hún þoldi við. En yfir andlitið var
komin himnesk birta og trú henn
ar á lífið eftir dauðann var sterk
og óbrigðul.
Nú er hún horfin frá öllu sem
hún unni og sem unni henni. fið
sveitungarnir þökkum henni af
alhug samfylgdina. Við héldum að
hún yrði svo miklu lengri þegar
lagt var af stað.
Ég bið guð að varðveita og
blessa allt sem þér var kærast hér,
Maja mín, og styðja litla drenginn
þinn svo hann nái að verða góður
drengur og bezti minnisvarðinn
um hana mömmu sína.
Fólkinu á Halldórsstöðum sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
í júlí 1968.
Hjördís Kristjánsdóttir.
kenndi Jón jafnan, o-g myndarskap
ur var honum í merg runninn.
Á uppvaxtarárum Jóns G. Páls-
sonar voru tækifæri til menntunar
og fjölbreyttra athafna ekki jafn
tiltæk og nú. Skólaganga unglinga
takmarkaðist við barnaskólann, og
að fáu var að snúa sér öðru en
þvi að sækja á sjóinn. Ungir menn
sem vildu bjarga sér áfram urðu
að afla fanga úr sjónum, og var
það vissulega boðlegt viðfangsefni,
en ekki heiglum hent. En margur
hefði sjálfsagt kosið meira úrval
verkefna.
Jón G. Pálsson hóf sjómennsku
15 ára gamall, og alla ævina síðan.
meðan heilsan entist, beindust at-
hafnir hans á einhvern hátt að sjó
og sjávarafla. Han var sjómaður,
formaður á fiskibátum, gerði út
fiskibáta í félagi við aðra, fiskaði
á íslandsmiðum og Grænlandsmið-
um, og var fengsæll. í stríðsbyrj-
un stofnuðu nokkrir Keflvíkingar
samvinnufélag um útgerð, og létu
byggja stærsta fiskibátinn sem þá
hafði verið byggður hér syðra,
mb. Keflviking Jón var einn af
hvatamönnum að stofnun félagsins
útgerð skipsins reyndist happa-
drjúg, og færði mikla björg í bú.
Jón var stýrimaður á því skipi.
Fyrir um 20 árum hætti Jón G
Pálsson sjómennsku en hafði
samt meðan heilsa entist atvinnu af
umsýslu með sjávarafla, keypti
fisk og verkaði, var umiboðsmaður
S.Í.F., fiskmatsmaður, og annaðist
afskipun fiskafurða Hann var
kappsmaður að hverju sem hann
gekk, hygginn og forsjáll, enda
naut hann góðra ávaxta af starfi
sínu.
Öllum sem þekktu Jón G. Páls-
son er kunnug athafnasemi hans
og dugnaður. Þeir vissu líka að
hann var mjög vel greindur, og
vel að sér á þeim sviðum, sem
hann þurfti að beita sér á. Þess
vegna heppnaðist honum flest það
sem hann tók sér fyrir hendur,
þótt oft gengju yfir erfiðir tímar,
eins og verða viU.
Þótt starfshyggja og athafnaprá
fSLENDINGAÞÆTTIR
19