Tíminn - 30.12.1979, Blaðsíða 2

2
Sunnudagur 30. desember 1979
kratarnir voru allir eins, þó að
einhver hafi sagt, að enginn
þeirra væri i sama flokki og það
var helst Vilmundur sem hægt
var að herma eftir. Varðandi
þessa nýju þá hygg ég gott til
glóðarinnar með Halldór Blön-
dal, sem hefur sérstaklega
skemmtilega rödd og Karvel
ætti aö geta gengið lika, ef ég
fengi sterkari hátalara.
Lúðvík verður að senda
mér ný gleraugu
Er þér eftirsjá I einhverjum
þeirra sem nú hverfa af þingi?
— Já ég neita þvi ekki að mér
finnst bölvað að missa Luðvik af
þingi og einnig er viss eftirsjá i
Halldóri E. Sigurðssyni. Það er
anars skrýtið aö daginn sem
Lúðvik tilkynnti að hann hyggö-
ist ekki gefa kost á sér i framboð
þá týndi ég gleraugunum,
sem ég hef notað þegar ég
hermi eftir honum og þau hafa
ekki fundist enn, þrátt fyrir
itrekaða leit. Ætli Lúövík verði
bara ekki að senda mér ný
gleraugu.
Hvernig er það. Semur þú
skemmtiatriðin sem þú flytur
sjálfur?
— Já,ég sem allt prógramið
sjálfur, sem betur fer, þvi að þá
verður það meðfærilegra fyrir
mig, og oft er það ekki fast-
ákveðið fyrir fram, en þetta er
blanda af eftirhermum, söng,
gamanmálum og öðru fiflarii.
Var ekki gott að fá efni nú
fyrir kosningarnar?
— Það er von þú spyrjir, þvi
að það hefur sjaldan verið
verra. Atburðarrásin i kosn-
ingabaráttunni var svo hröð að
maður hreinlega ruglaðist eins
og Birgir Isleifur, og þó maður
hefði hent einhver ummæli
frjambjóðenda á lofti, þá var
viðbúið að þau væru orðin úrelt
þegar á hólminn var komið.
Ég snerist þvi bara i hringi og
fór úr og i eins og Karvel, alla
kosningabaráttuna.
Skammaður fyriraðheita
ekki ómar Ragnarsson
Hvað getur þú notað sömu
dagskrána lengi?
— Þetta endurnýjast smám
saman hjá manni ég held að ég
myndi aldrei þora að skipta al-
gjörlega um prógram. Ég get
nefnt þér sem dæmi, að stund-
um er maður hundskammaður
fyrir aö vera ekki með sömu
brandarana og siðast og ef
manni tekst sérstaklega vel upp
með nýtt efni þá kemur fyrir að
maður er skammaður fyrir að
heita ekki Ömar Ragnarsson.
Það er sem sagt vandlifað sem
eftirherma.
Hvenær er „aöalvertíðin” hjá
þér?
— Það er aðallega á veturna
og fram eftir vori, en minna á
sumrin. Það hefur verið gott aö
undanförnu og þá einkum vegna
kosninganna, en það hefur
einnig vissa skemmtilega erfið-
leika i för með sér. T.d. varð ég
að hafa fjórréttaða dagskrá
núna fyrir kosningarnar, allt
eftir þvi hvort að ég var að
skemmta fyrir framsóknar-
menn, krata, alþýðubandalags-
menn eða sjálfstæðismenn.
Annars hef ég aldrei hugsað um
þetta sem eitt fast ákveðið starf,
en samt heldur þetta áfram og
maður hefur alltaf jafn gaman
af þessu.
Gefur þetta starf mikið í aðra
hönd?
— Læt ég það allt vera, en ég
gæti hagnast á þessu á annan
hátt. Ég gæti t.d. hringt i
einhvern bankastjóra og hermt
eftir einhverjum málsmetandi
manni, jafnvel ráðherra og sagt
að Jóhannes Kristjánsson ætti
að fá vixillán til langs tima.
(Glottir).
Skora Garðar á hólm
Hvernig taka stjórnmála-
mennirnir þvi, þegar verið er að
herma eftir þeim?
— Þeir hafa allir tekið þessu
mjög vel og aðeins einn skamm-
að mig hingað til. Reyndar er
það skemmtilegast að viðkom-
andi séu við þegar hermt er eftir
þeim, þvi að þá eykst stemmn-
ingin um allan helming.
Sætta allir sig við að verið sé
að herma eftir hinum eða
þessum?
— Yfirleitt er það, en stund-
um tekur fólk alls ekki eftir þvi
að verið sé að herma eftir
þessum ákveðna manni, vegna
þess að það ætlast einhvern
veginn ekki til þess að hermt sé
eftir honum.
Er mikii samkeppni á milli
ykkar hermikrákanna?
— Ég verð ekki var við það,
en ég heyröi það aftur á móti
fyrir nokkru aö Garöar Sigurðs-
son þingmaður úr Vestmanna-
eyjum hermdi manna best eftir
Lúðvík Jósepssyni, og þar sem
ég tel mig nokkuð vel að mér i
Lúlla, þá er ég aö hugsa um aö
skora Garðar á hólm i þvl að
herma eftir formanninum, til
þess að fá úr þvi skorið hvor
okkar væri betri. Best væri ef
hólmganga þessi gæti farið
fram i alþingishúsinu eða
öðrum álika stað, en ég yröi að
„Hringsnerist
ú
Veturseta á
alþingi
— Ég býst við þvi að það sé
mér meðfætt. Ég var alltaf að
dunda viö þetta þegar ég var
strákur og þó að ekkert væri
hermt eftir á minu heimili að
öðru leyti, þá var töluvert um
þetta i sveitinni.
Hvenær komst þú fyrst fram
opinberlega sem eftirherma?
— Það var á skemmtun hjá
Atthagafélagi Ingjaldssands i
Reykjavik. Það átti að heita svo
að ég væri i skóla þarna i höfuð-
borginni en það var nú reyndar
bara að nafninu til, þvi að ég sat
flestum stundum á Alþingi
þennan vetur, nánar tiltekið á
þingpöllunum og „stúderaði”
þingmennina. Ætli ég hafi ekki
bara mætt betur en sumir þing-
mennirnir.
Þú hefur sem sagt notað tim-
ann til þess að æfa þig i að
herma eftir iandsfeðrunum?
— Það var nú ekki ætlunin, ég
neita þvi ekki að ég hafði mikið
gagn af þvi sem eftirherma, að
sitja þennan vetur á þingi. Aðal
ástæðan fyrir þessari þingsetu
var annars sú, að ég hafði og hef
reyndar enn mjög gaman af
ræðumennsku og því var til-
valiö að hlusta á ræður þing-
mannanna.
Hvernig voru undirtektirnar á
þessari fyrstu skemmtun þinni?
— Þær voru mjög góðar, enda
ekki við öðru að búast þegar
Sandarar eru annars vegar og
satt að segja kom áframhaldið
alveg af sjálfu sér.
Ólafur og Lúðvík
fyrstu fórnarlömbin
Áttir þú einhverja uppáhaids
þingmenn þennan vetur?
— Lúðvík Jósepsson er alltaf I
miklu uppáhaldi hjá mér, enda
gott að herma eftir honum, en
ætli Steingrimur Hermannsson
sé ekkí sá sem ég hef mest
gaman af að herma eftir um
þessar mundir.
Hver voru fyrstu „fórnar-
lömb” þin sem eftirhermu?
— Ef ég undanskil hænsnin,
þá býst ég við þvi að það hafi
verið Lúðvik og Ólafur
Jóhannesson en þeir tveir
ásamt Geir Hallgrimssyni og
Steingrimi Hermannssyni, tel
ég að hafi mest og sterkust
karakter-einkenni islenskra
stjórnmálamanna.
Hvernig list þér á nýju þing-
mennina?
— Mjög vel I sjálfu sér, en
hvað eftirhermurnar snertir er
ég ekki viss. Ég varö fyrir mikl-
um vonbrigðum I fyrra, þvi að
• „...að, að, altsvo”
Ef við hefðum ekki notið greinagóðra leiðbeininga
hárskerans á Hafnargötunni# þá hefðum við trúlega
aldrei ratað heim til Jóhannesar Kristjánssonar eftir-
hermuá Mávabrautinni í Keflavík. Samkvæmt fyrir-
mælum hárskerans beygðum við fyrst til vinstrb ók-
um beint af augum, námum staðar við stöðvunar-
skyldumerki og beygðum því næst aftur til vinstri —
og viti menn Mávabrautin var fyrsta gata á hægri
hönd, rétt eins og heiðursmaðurinn á Hafnargötunni
hafði tjáðokkur. Fullir aðdáunar og virðingar á hár-
skerastéttinni leituðum við uppi Mávabraut 12 C,
með það fyrir augum að ræða lítillega við Jóhannes
Kristjánsson sem þrátt fyrir ungan aldur er ein helsta
hermikráka þessa lands. Jóhannes, eða Jói Sandari
einsog hann hefur verið nefndur, er frá Ingjaldssandi
í önundarfirði, „af Karvelssvæðinu" eins og hann
orðar það, og því fari vel á þvi að þeir séu báðir í
skemmtanabransanum. En hvernig skyldi standa á
því að Jóhannes, em nú stundar nám í uppeldisbraut í
Fjölbrautaskólanum á Suðurnesjum, tók upp á þeim
„ósið" að herma eftir fólki:
„Veröbólgan er sist meiri nú en áöur” ■
Lúöviks Jósepssonar.
■ Jóhannes bregöur sér 1 gervl
Timamynd Tryggvi