Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2004, Blaðsíða 24

Náttúrufræðingurinn - 2004, Blaðsíða 24
Náttúrufræðingurinn 1. mynd. Útbreiðsla Eldra Stampahrauns og Tjaldstaðagjárhrauns á Reykjanesi (sýnd sem einn flekkur). Einnig er sýnd útbreiðsla gjóskulagsins R-3. - Aerial extent of the Older Stampahraun lava and Tjaldstadagjárhraun lava on Reykjanes. The distribution of the tephra layer R-3 is also shown on the figure. Teikning/Drawing: Annette Meier (2004). gosið síðustu 3000 árin. Komið hefur í ljós að skjálftavirkni á Reykjanesi er einkum bundin við vestari reinina. I goshrinum á Reykjanesi renna hraun frá gígaröðum og í sjó verða gufusprengingar þegar gossprungur opnast á sjávarbotni. Við langvarandi neðansjávargos hlaðast upp gjóskugíg- ar af hverfjallsgerð. Eldgos af þessu tagi eru nefnd surtseysk gos með tilvísan í Surtseyjargosið 1963-1967.10 Ummerki um allmörg neðan- sjávargos á Reykjaneshrygg hafa varðveist á landi. Við strönd Kerl- ingarbáss, þar sem gígaraðir á Reykjanesi liggja að sjó, hafa hvað eftir annað hlaðist upp öskugígar. Þar má nú skoða leifar þriggja slíkra gíga. Neðansjávargos fjær landi hafa skilið eftir sig öskulög á jarðvegi, fundist hafa a.m.k. ellefu slík lög á Reykjanesskaga. Ösku- lögin veita mikilvægar upplýsingar um gossögu eldstöðvakerfisins síðustu sex þúsund árin. Um út- breiðslu þeirra og aldur hefur áður verið fjallað ,4,5'u'12 Á Reykjaneshrygg hafa marg- sinnis orðið til „gígeyjar" sem fjöldi skerja og boða er til vitnis um. Slíkar eyjar eru berskjaldaðar fyrir rofmætti sjávar og eyðast jafnan hratt. Vel þekkt eru afdrif Nýeyjar sem myndaðist í neðansjávargosi árið 1783 um 55 km undan Reykja- nesi. Sú eyja hvarf í hafdjúpið innan árs frá því hún skaut upp kollinum. Langlífari gígeyjar hafa þó einnig orðið til, s.s. Eldey og Geirfuglasker. Jarðmyndanir á vestanverðum Reykjanesskaga hafa verið kort- lagðar af Jóni Jónssyni6 og Kristjáni Sæmundssyni.13,14 Á kortum þeirra má m.a. sjá útbreiðslu og aldursaf- stöðu hrauna og legu gíga og mis- gengja. Eldra Stampahraun OG Tjaldstaðagjárhraun Eldra Stampahraun kemur frá um 4,5 km langri gígaröð, Eldri Stampa- gígaröðirtni, sem liggur til norðaust- urs frá Kerlingarbás, inn á land. Gígaröðin er mjög slitrótt enda umflotin og sums staðar kaffærð af Yngra Stampahrauninu, yngsta hrauni Reykjaness. Eldra Stampa- gosið má flokka sem blandgos þar sem veruleg gjóskuframleiðsla átti sér stað samhliða hraunrennsli. Á norðurhluta gossprungunnar var kvikustrókavirlmi og gjallmyndun ásamt hraunrennsli einkennandi en á suðurhluta sprungunnar, sem lá neðansjávar, var hins vegar ösku- myndun ráðandi. Gosaska frá Eldra Stampagosinu barst inn til landsins og finnst nú í jarðvegi á vestan- verðum Reykjanesskaga. Öskulagið er nefnt R-3 (1. mynd). Um aldur Eldra Stampahrauns hafa fengist vísbendingar með hjálp öskulagatímtals og 14C-aldursgrein- inga. Öskulög hafa ekki fundist í jarðvegi undir hrauninu en hins vegar er afstaða þekktra öskulaga til R-3 vel þekkt. Elsta þekkta öskulag ofan R-3 er um 1400 ára gamalt Heklulag og næsta lag neðan R-3 er um 2000 ára gamalt Kötlulag. Kolefnisaldursgreining á mó undan R-3 bendir til að lagið sé minna en 2200 ára gamalt.15 Út frá þessum vís- bendingum er dregin sú ályktun að Eldra Stampagosið hafi orðið fyrir um 1800-1900 árum. Skammt austur af Eldra Stampa- hrauni er hraun sem nefnist Tjald- staðagjárhraun og er víðáttumesta hraun á Reykjanesi. Upptök þess eru á um 1 km langri gígaröð sem liggur í framhaldi af Stampagígaröðinni til norðausturs. Aldur hraunsins hefur verið nokkuð á reiki en öskulaga- rannsóknir hafa staðfest forsögu- legan aldur þess.4 Elsta gjóskulag sem fundist hefur ofan á Tjaldstaða- gjárhrauni er fyrrnefnt 1400 ára gamalt Heklulag en ekld hefur tekist að firtna jarðveg undir hrauninu. Afstaða Tjaldstaðagjárhrauns til Eldra Stampahrauns sýnir að það hefur runnið síðar en Stampa- 22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.